Μπορεί να έληξε η απεργία στους δήμους που μας έπνιξε στην μπόχα και έβλαψε την υγεία μας. Ομως αιωρείται η απειλή της επανάληψης, όταν διαπιστωθεί ότι μόνο κάποιοι από τους συμβασιούχους θα ευεργετηθούν με το ανήθικο πλεονέκτημα της μονιμοποίησης στο Δημόσιο.
Η λαϊκή σοφία προσδιόρισε μ' ένα σκαμπρόζικο ανέκδοτο την κορυφαία πρακτική αξία του πλεονεκτήματος αυτού. Στον μοναδικό τράγο του χωριού ήταν αναγκασμένοι να προσφεύγουν όσοι είχαν κατσίκες για να τις βατεύει, καταβάλλοντας και σημαντική αμοιβή στον ιδιοκτήτη του. Οι ενδιαφερόμενοι έκριναν ότι τελικά θα τους ήταν συμφερότερο να αγόραζαν τον τράγο και να τον έκαναν δημοτικό υπάλληλο ώστε να μην πληρώνουν τον ιδιώτη ιδιοκτήτη του. Ομως κατάπληκτοι διαπίστωσαν πλήρη απροθυμία του τέως σεξουαλικά δραστήριου ζώου να συνεχίσει τις επί ιδιωτικής ιδιοκτησίας επιδόσεις του. Το 'ριξε στην τεμπελιά και στον ύπνο.
Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017
Το σχέδιο Β΄ και η Δημοκρατία ...
Το κακό με την Ιστορία είναι πως «δεν ξέρουμε τι θα γινόταν αν...». Δεν γνωρίζουμε, για παράδειγμα, πώς θα ήταν σήμερα η Ευρώπη χωρίς την ενοποίηση, αν θα κατρακυλούσε στους παλιούς εθνικούς ανταγωνισμούς που είχαν ως αποτέλεσμα δύο παγκοσμίους πολέμους και εκατομμύρια θύματα. Ο αφορισμός «έλα μωρέ, δεν γίνονται αυτά...» βασίζεται στην εμπειρία μιας γενιάς που δεν τα έζησε.
Το καλό όμως με την Ιστορία είναι ότι ξέρουμε τι έγινε στο παρελθόν και μπορούμε να προφυλαχθούμε καλύτερα για το μέλλον. Παλαιότερα, για παράδειγμα, υπήρχε ένα «σχέδιο Προμηθεύς» για την αντιμετώπιση της κομμουνιστικής απειλής, κάτι σαν σχέδιο Β΄ για τη «σωτηρία της Δημοκρατίας». Μην ξεχνάμε ότι η απειλή ήταν υπαρκτή. Μετά τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο ο φανφαρόνος της εποχής δήλωνε ότι «ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας δεν κατέθεσε τα όπλα, μονάχα τα έθεσε παρά πόδα» (17.10.1949), ενώ οι από Βορρά γείτονες δεν είχαν μόνο σοσιαλιστικά ιδεώδη, αλλά και εδαφικές βλέψεις. Ετσι κάποιος πρωθυπουργός της εποχής θα μπορούσε να πει: «Εμείς, ως κυβέρνηση, δεν είχαμε υποχρέωση να σχεδιάσουμε τις άμυνές μας, σε περίπτωση που αυτή η απειλή γινόταν πράξη; Οχι μόνο είχαμε το δικαίωμα, είχαμε υποχρέωση... Είναι σαν να βρίσκεται μια χώρα υπό πολεμική απειλή και να υπάρχει μεγάλη πιθανότητα απόβασης εχθρικών δυνάμεων στα πάτρια εδάφη κι εσείς να κατηγορείτε το επιτελείο της Αμυνας ως φιλοπόλεμο επειδή σχεδίαζε την άμυνα της χώρας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο» (Αλέξης Τσίπρας 1.8.2015).
Το καλό όμως με την Ιστορία είναι ότι ξέρουμε τι έγινε στο παρελθόν και μπορούμε να προφυλαχθούμε καλύτερα για το μέλλον. Παλαιότερα, για παράδειγμα, υπήρχε ένα «σχέδιο Προμηθεύς» για την αντιμετώπιση της κομμουνιστικής απειλής, κάτι σαν σχέδιο Β΄ για τη «σωτηρία της Δημοκρατίας». Μην ξεχνάμε ότι η απειλή ήταν υπαρκτή. Μετά τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο ο φανφαρόνος της εποχής δήλωνε ότι «ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας δεν κατέθεσε τα όπλα, μονάχα τα έθεσε παρά πόδα» (17.10.1949), ενώ οι από Βορρά γείτονες δεν είχαν μόνο σοσιαλιστικά ιδεώδη, αλλά και εδαφικές βλέψεις. Ετσι κάποιος πρωθυπουργός της εποχής θα μπορούσε να πει: «Εμείς, ως κυβέρνηση, δεν είχαμε υποχρέωση να σχεδιάσουμε τις άμυνές μας, σε περίπτωση που αυτή η απειλή γινόταν πράξη; Οχι μόνο είχαμε το δικαίωμα, είχαμε υποχρέωση... Είναι σαν να βρίσκεται μια χώρα υπό πολεμική απειλή και να υπάρχει μεγάλη πιθανότητα απόβασης εχθρικών δυνάμεων στα πάτρια εδάφη κι εσείς να κατηγορείτε το επιτελείο της Αμυνας ως φιλοπόλεμο επειδή σχεδίαζε την άμυνα της χώρας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο» (Αλέξης Τσίπρας 1.8.2015).
Φιλελεύθερη κυβέρνηση ή φιλελεύθερη παρένθεση;
Η συναίνεση, που με τόση θέρμη ευαγγελίζονται οι αυτόκλητοι προστάτες του «μεσαίου χώρου» έχει ήδη συντελεστεί. Όσες φορές κι αν συνεργαστούν, θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Η σημερινή κυβέρνηση είναι παιδί του λαϊκισμού. Κοινός τόπος ετερόκλητων δυνάμεων που συναντήθηκαν στην κοινή τους αντίθεση στην παγκοσμιοποίηση και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Μην σας ξεγελούν τα νέα μνημόνια. Πρόκειται για υποχωρήσεις τακτικής!
Οι αλλαγές που γίνονται γύρω μας είναι τεράστιες, ως συνέπεια της νέας ψηφιακής εποχής. Πολλές φορές μας είναι δύσκολο να τις κατανοήσουμε ή ακόμη και να τις ενσωματώσουμε στην καθημερινότητά μας. Όσοι μπορούν προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Κάποιοι άλλοι, οι περισσότεροι, αρνούνται να αντιμετωπίσουν την νέα πραγματικότητα και θέλουν απελπισμένα να επιστρέψουμε στο παρελθόν!
Οι αλλαγές που γίνονται γύρω μας είναι τεράστιες, ως συνέπεια της νέας ψηφιακής εποχής. Πολλές φορές μας είναι δύσκολο να τις κατανοήσουμε ή ακόμη και να τις ενσωματώσουμε στην καθημερινότητά μας. Όσοι μπορούν προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Κάποιοι άλλοι, οι περισσότεροι, αρνούνται να αντιμετωπίσουν την νέα πραγματικότητα και θέλουν απελπισμένα να επιστρέψουμε στο παρελθόν!