Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

Κοιτάζοντας τις επενδύσεις με το… κιάλι!

Η λέξη «επενδύσεις» ακούγεται σαν τραγούδι στα χείλη των κυβερνητικών κάθε φορά που βρισκόμαστε εν αναμονή μιας αξιολόγησης – και κάθε φορά που εμφανίζονται ως «νικητές» άλλης μιας «περήφανης διαπραγμάτευσης».
«Οι επενδύσεις έρχονται», ακούμε κάθε τόσο. Με αποκορύφωμα τη δήλωση Φλαμπουράρη στον Σκάι (29 Ιανουαρίου 2017), όταν είπε πως «από τα μέσα του 2017 και όλο το 2018 θα βλέπουμε μια ανάπτυξη που θα τρίβουμε τα μάτια μας»!
Επιστρέφοντας από το τελευταίο του ταξίδι στην Κίνα, ο κ. Τσίπρας δήλωσε σε συνομιλία του με δημοσιογράφους πως «με το κλείσιμο της β' αξιολόγησης και αν έχουμε λευκό καπνό στις 22 Μαΐου, δηλαδή προχωρήσουμε στην συνολική συμφωνία με την απομείωση του χρέους, που θα μας βάλει και στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, θα έχουμε ένα τσουνάμι επενδυτικό». Γι’ αυτό και στο υπουργικό συμβούλιο της 13ηςΑπριλίου, ανακοίνωσε ότι τίθεται επικεφαλής μιας task force για τις επενδύσεις!

Τις ίδιες υποσχέσεις έδιναν και πέρσι, μετά το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης.
Φυσικά, οι επενδύσεις δεν ήλθαν ποτέ. Αντίθετα, το 2016 έκλεισε με ύφεση της τάξης του 0,5%, ενώ το 2015 επίσης είχε κλείσει με ύφεση της τάξης του 0,2%. Μάλιστα, το 2015 οι ιδιωτικές επενδύσεις μειώθηκαν 13,1%, ενώ καταγράφηκε μείωση 3,8% στις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών και πτώση 6,9% στις εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών λόγω κυρίως των capital controls.
Στα μέσα Μαΐου πληροφορηθήκαμε από τη Eurostat ότι το 2016 η Ελλάδα κατέλαβε την τελευταία θέση στην ΕΕ όσον αφορά στο επίπεδο των επενδύσεων ως προς το ΑΕΠ.
Και στην έρευνα επενδύσεων του ΙΟΒΕ (Μαρτίου – Απριλίου 2017), οι επενδυτικές δαπάνες στο σύνολο της μεταποίησης το 2016 υποχώρησαν κατά 3,5% σε σχέση με τις δαπάνες του 2015, όταν και πάλι είχαμε μείωση της τάξης του 5%.
Αλλά δυστυχώς, η είδηση περί μείωσης των επενδύσεων ουδόλως συνδέθηκε με τις δηλώσεις που ακούγαμε όλο το 2016 – και επαναλαμβάνονται και το 2017 – προκειμένου να καταδειχθούν τα διαρκή «επενδυτικά» ψέματα:

Όταν τις επενδύσεις τις έφερνε ο Τσίπρας...

Η μπαρούφα του κ. Σκουρλέτη ...

Από προεκλογική συγκέντρωση ΣΥΡΙΖΑιων... 
Πάνω από δύο χρόνια κυβερνά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και θα έπρεπε ορισμένα πράγματα να τα έχει πλέον μάθει. Αλλά δεν τα έχει μάθει, ή παριστάνει ότι δεν τα έχει μάθει…

Διαπιστώνοντας τις τελευταίες μέρες, ότι η γραβάτα αναβάλλεται επ’ αόριστον, επειδή οι ευρωπαίοι δεν πρόκειται να δώσουν στην Ελλάδα τίποτα περισσότερο από την δόση που δικαιούται, ορισμένα στελέχη  όπως ο Πάνος Σκουρλέτης  χθες, αλλά κι άλλοι νωρίτερα, αρχίζουν και πάλι να πιπιλάνε την καραμέλα της «πολιτικής λύσης».

Και παριστάνουν πάλι ότι ελπίζουν στην Σύνοδο Κορυφής, για να μην παραδεχθούν ότι για μια ακόμη φορά η στρατηγική τους ηττήθηκε.

Λες και πέτυχε ποτέ κάτι ελληνική κυβέρνηση παραπέμποντας κάποιο ζήτημα στους ευρωπαίους ηγέτες.

Η τρομοκρατία έχει και εθνικότητα και θρησκεία ...

Τη δεκαετία του ’80 και στις αρχές του ’90 η ελληνική αριστερά ανακάλυπτε τα νέα θύματα του καπιταλισμού. Τους χούλιγκαν. Κοινωνιολόγοι του Μετς κατέγραφαν την γλώσσα και τις ιεροτελεστίες τους. Επαναστάτες του Στρέφη, μαγεύονταν από τον δυναμισμό τους. Μαρξιστές της Φιλοθέης προσπαθούσαν να τους εντάξουν σε κοινωνικές δυναμικές. «Τα παιδιά στην κερκίδα που είναι η μόνη μας ελπίδα» που τραγουδούσε ο Πορτοκάλογλου δημιουργούσαν και προβληματισμό. Τι δεν κάναμε σωστά για αυτά τα παιδιά; Πώς θα τα πλησιάσουμε; Πώς θα διοχετεύσουν την οργή τους; Αντί για το απλό ότι ένα, δύο χιλιάδες αντικοινωνικοί χούλιγκαν ταλαιπωρούν την κοινωνία, η αριστερά προσπαθούσε να πείσει ότι κάποια εκατομμύρια πολίτες είχαν ταλαιπωρήσει χίλιους, δύο χιλιάδες κάφρους. Στην ίδια λογική σήμερα αντιμετωπίζεται η ισλαμική τρομοκρατία.