Ο σκύλος του Παβλόφ χειροκροτεί ...

Στις συναυλίες κλασικής μουσικής είναι φυσικό να συμβαίνει. Εκεί, πηγαίνουν πολλοί που δεν ξέρουν, επειδή ακριβώς θέλουν διά της παρουσίας τους να δείξουν ότι ξέρουν. Για τον λόγο αυτό είναι που τους βλέπετε να πετάγονται να χειροκροτήσουν πρώτοι, πάντα τη λάθος στιγμή, νομίζοντας ότι εκεί τελειώνει το έργο. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορώ να καταλάβω μια τέτοια συμπεριφορά, επειδή μπορώ να το εξηγήσω λογικά.

Αλλά, όταν συμβαίνει κάτι ανάλογο σε πολιτική ομιλία, δυσκολεύομαι να το εξηγήσω ή, μάλλον, δυσκολεύομαι να αποδεχθώ τη μόνη λογική εξήγηση: ότι εκείνοι που χειροκροτούν στο λάθος σημείο μιας πολιτικής ομιλίας δεν καταλαβαίνουν τι ακούν. Δεν σημαίνει αυτό απαραιτήτως ότι δεν καταλαβαίνουν ελληνικά – οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς που χειροκροτούν στο λάθος σημείο έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση. Σημαίνει περισσότερο ότι δεν σκέπτονται. Χειροκροτούν κάτι επειδή τους ακούγεται «έξυπνο» ή «ωραίο» (σαν σύνθημα λ.χ.), πέραν του νοήματός του. Εχουν μπερδέψει, ενδεχομένως, την πολιτική με την ποίηση – ακριβέστερα, με τη λάθος αντίληψη για την ποίηση. Εχουν μπερδέψει, ακόμη πιο σωστά, την πολιτική με τον Ρέμο.

Θα πέσουν στην «μαύρη τρύπα»;

Τα κόκκινα δάνεια είναι μία μεγάλη μαύρη τρύπα η οποία μεγαλώνει όσο περνάει ο καιρός και απειλεί να συμπαρασύρει μέχρι πρότινος κραταιές εταιρείες, χιλιάδες θέσεις εργασίας... αλλά και την κυβέρνηση σύσσωμη.

Το θέμα συνδέεται και με τα «παιχνιδάκια» με τους επιχειρηματίες που ξεκίνησε και δημόσια εσχάτως η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, τα οποία όμως αυτή τη φορά δεν απειλούν το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό έχει ήδη τρωθεί την τελευταία διετία. Απειλούν την ίδια την ύπαρξη του, καθώς όλες οι επιχειρηματικές κινήσεις περνούν υποχρεωτικά από την επίλυση του ζητήματος των κόκκινων δανείων. Οι λύσεις που θα βρεθούν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του και κυρίως να μην δημιουργούν την αίσθηση της αδικίας, την στιγμή που αντίστοιχη διαδικασία «κουρέματος» δεν θα προβλέπεται για τις άλλες κατηγορίες δανείων (στεγαστικά κλπ.).

Προνομοθέτηση: Ήταν ανυποχώρητοι, αλλά ... υποχώρησαν!

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάνουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ορκίζονταν ότι δεν θα πράξουν ποτέ.

Ανάμεσα σ’ αυτά και η προνομοθέτηση μέτρων – την οποία, όπως αποδεικνύεται, είχαν από την αρχή κάνει δεκτή, αλλά παρίσταναν ότι διαπραγματεύονταν σκληρά (ενώ στο μεταξύ καταστρεφόταν έτι περαιτέρω η οικονομία).

Τώρα, ο κ. Τσίπρας και οι λοιποί υποστηρίζουν πως δεν είχαν αποκλείσει την προνομοθέτηση, αλλά την προνομοθέτηση υπό αίρεση.

Όχι Γιάννης, Γιαννάκης!