Περί επενδύσεων στην εποχή Τσίπρα...

Η επιχειρούμενη φιλοεπενδυτική στροφή του πρωθυπουργού, ακόμα και αν αυτή με βεβαιότητα γίνεται μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, δεν μπορεί παρά να ανοίξει την συζήτηση για τους τομείς από που θα μπορούσαν μελλοντικά να δημιουργήσουν πλούτο και νέες θέσεις εργασίας.

Ένας από αυτούς με μεγάλα περιθώρια περαιτέρω αξιοποίησης, ο οποίος έχει πετύχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, αποκλειστικά λόγω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, χωρίς επιδοτήσεις και κυρίως χωρίς κεντρική στρατηγική, είναι ο κλάδος των φρούτων και των λαχανικών (νωπά και μεταποιημένα).



Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος αρκεί να τονιστεί ότι οι εξαγωγές τους άφησαν στην Ελλάδα το 2016, έσοδα που είναι πολλαπλάσια απ' ότι του ελαιόλαδου (τρεις φορές), των θαλασσινών ή των γαλακτοκομικών (4 φορές ), τον καπνού και προϊόντων καπνού (5 φορές) και των δημητριακών (8-9 φορές).

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 2016 η Ελλάδα εισέπραξε από την πώληση στο εξωτερικό όλων των φρούτων και των λαχανικών (νωπών και μεταποιημένων) 1,9 δισ. ευρώ, ενώ από την εξαγωγή ελαίων και λιπών (συμπεριλαμβανομένου ελαιόλαδου) εισέπραξε 681,3 εκατ. Ευρώ, από θαλασσινά (ψάρια και παρασκευάσματα ψαριών) 653,5 εκατ. ευρώ και από γαλακτοκομικά και αυγά 592,85 εκατ. Ευρώ.

Το εμπορικό πλεόνασμα στα φρούτα και λαχανικά μόνο το 2016, ύψους 1,2 δις ευρώ, αντιστάθμισε πλήρως το εμπορικό έλλειμμα στο κρέας ύψους 1,024 δις ευρώ, αλλά και το έλλειμμα των γαλακτοκομικών προϊόντων ύψους 154,78 εκατ. ευρώ.

Τα οφέλη μεγάλα και για τον παραγωγό. Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι το αγροτικό έσοδο από την πώληση των προιόντων τους για τους παραγωγούς λαχανικών, κηπευτικών και φρούτων αυξήθηκε κατά 10,3% σε ετήσια βάση τον Απρίλιο του 2017 σε σχέση με τον Απρίλιο του 2016. Δύσκολα μπορεί να βρει κανείς οποιαδήποτε παραγωγική ομάδα που αύξησε τα έσοδα της με διψήφιο ποσοστό σε ένα χρόνο, στην Ελλάδα της κρίσης.

Και οι προοπτικές προδιαγράφονται ακόμα καλύτερες.

Δύσκολα μπορεί να συναντήσει κανείς παρόμοιο επενδυτικό ή εξαγωγικό ενδιαφέρον για οποιαδήποτε άλλο κλάδο της οικονομίας.

Το μεγάλο ωστόσο πλεονέκτημα για τον παραγωγό που θα θελήσει να ασχοληθεί με την καλλιέργειά τους είναι ότι είναι προσιτή η ενασχόληση σε όλους. Το κρίσιμο στάδιο αποτελεί σύμφωνα με τους ειδικούς το στάδιο της πώλησης του προϊόντος. Σε αυτό ο παραγωγός είτε θα επιλέξει την ασφάλεια του δικτύου μια μεγάλης λιανεμπορικής αλυσίδας είτε θα αποφασίσει να διαθέσει μόνος του την παραγωγή απολαμβάνοντας κατά κανόνα μεγαλύτερη πρόσοδο, αλλά με μεγαλύτερους κινδύνους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία μελέτης που διεξήχθη από το κέντρο «Mercatus» στο Πανεπιστήμιο του George Mason στις ΗΠΑ (κορυφαία πανεπιστημιακή πηγή που προάγει ιδέες προσανατολισμένες στην αγορά), το 2020, το 45% του ηλεκτρονικού εμπορίου παγκοσμίως θα πραγματοποιείται μέσω κινητών τηλεφώνων τελευταίας γενιάς, που αντιστοιχούν σε πωλήσεις 284 δισ. δολαρίων, ενώ μέχρι το τέλος του 2017, περίπου 2 δισ. καταναλωτών θα πραγματοποιούν κάποιου είδους ηλεκτρονικής εμπορικής συναλλαγής.

Σε αυτή την αγορά πρωταγωνιστούν ήδη νεοφυείς εταιρείες πώλησης αγροτικών προϊόντων. Ήδη στο παγκόσμιο εμπόριο αγροτικών προϊόντων πρωταγωνιστούν εταιρείες που συνδέουν τους παραγωγούς απευθείας με τους προμηθευτές ή τους καταναλωτές χωρίς ενδιάμεσους. Ενώ κάποιες είναι διαδικτυακές αγορές άλλες χρησιμοποιούν τεχνολογία για να υποστηρίξουν φυσικές αγορές αγροτικών προϊόντων (όπως η Γαλλική La Ruche Qui Dit Oui).

Οι Έλληνες παραγωγοί έχουν πετύχει τόσα πολλά στα οπωροκηπευτικά, παρά το γεγονός ότι υστερούν σχεδόν σε όλα τα παραπάνω. Επιπλέον έχουν να αντιμετωπίσουν τα capital controls που συνεχίζουν να δυσκολεύουν το ηλεκτρονικό και όχι μόνο εμπόριο και μια κυβέρνηση που χωρίς σχέδιο, ανακάλυψε μόλις πρόσφατα ότι υπάρχουν επιχειρήσεις...

Του Nίκου Φιλιππίδη στο Liberal.gr