ΑΝ. ΤΑΣΙΟΥΛΑΣ: Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε, το μεγαλύτερο πρόβλημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία, είναι η ανεργία. Όλοι, πλέον, αναγνωρίζουν πως χρειάζεται, για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, να γίνουν επενδύσεις στη χώρα, που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Εσείς τι διαφορετικό θα κάνετε, εφόσον γίνετε Κυβέρνηση, ώστε και επενδύσεις να έρθουν και να μείνουν, όμως, οι επενδύσεις στη χώρα; Ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι κατ’ αρχάς θετικό, κ. Τασιούλα, ότι το αναγνωρίζουν πια όλοι αυτό. Γιατί, μέχρι και πριν από κάποια χρόνια, αυτό δε συνέβαινε. Εμείς είμαστε απολύτως ξεκάθαροι. Πιστεύουμε ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι ο κύριος μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Η Ελλάδα χρειάζεται, τα επόμενα 6 με 7 χρόνια, 100 δις ευρώ επενδύσεις, για να μπορέσει να φτάσει στον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επενδύσεις ως ποσοστό της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας. Και οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι ο μόνος τρόπος για να οδηγηθούμε σε μια γρήγορη αποκλιμάκωση της ανεργίας.
Τι θα κάνουμε εμείς διαφορετικό από αυτό το οποίο κάνει η σημερινή Κυβέρνηση; Κατ’ αρχάς, η επόμενη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα είναι μία Κυβέρνηση απολύτως συντονισμένη και αφοσιωμένη στην προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων. Το λέω αυτό, διότι δεν πρόκειται να ανεχθώ οποιαδήποτε απόκλιση από αυτόν τον κεντρικό στόχο. Άρα, θα υπάρχει μία Κυβέρνηση, η οποία θα εκπέμπει συνολικά το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα φιλική προς τις επενδύσεις. Είτε αυτές είναι ξένες επενδύσεις είτε είναι εγχώριες επενδύσεις.
Έχω δεσμευθεί σε μία μείωση της φορολογίας εισοδήματος για τις επιχειρήσεις, η οποία - εντός μίας διετίας - θα φτάσει στο 20%. Μία μείωση της φορολογίας στα μερίσματα. Και ένα σταθερό και απλοποιημένο φορολογικό σύστημα για, τουλάχιστον, μία πενταετία. Και θα επιδιώξω τη μέγιστη δυνατή συναίνεση, ώστε να εξασφαλίσουμε αυτήν την σταθερότητα στο φορολογικό μας σύστημα.
Έχω δεσμευτεί - και μίλησα αναλυτικά χθες γι’ αυτό - για ένα απλοποιημένο αδειοδοτικό πλαίσιο, το οποίο θα μεταφέρει το βάρος της συμμόρφωσης από τον επενδυτή στο ίδιο το Κράτος.
Έχω μιλήσει για έναν διαφορετικό και απλοποιημένο χωροταξικό σχεδιασμό, έτσι ώστε οι επενδύσεις κεφαλαίου, κυρίως στη βιομηχανία, να μπορούν να υλοποιούνται πολύ πιο γρήγορα.
Έχω μιλήσει για τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να ενθαρρύνουμε τη Δικαιοσύνη να προτεραιοποιεί υποθέσεις που αφορούν μεγάλες στρατηγικές επενδύσεις. Έτσι ώστε, όπου υπάρχει δικαστική εμπλοκή, αυτές οι υποθέσεις να εκδικάζονται με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα.
Και, βέβαια, έχω μιλήσει πολύ αναλυτικά για το πως θα μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε στην ελληνική οικονομία πραγματικές συνθήκες ρευστότητας. Διότι, αν δεν λυθούν τα προβλήματα του τραπεζικού συστήματος, οι ξένες επενδύσεις από μόνες τους δεν μπορούν να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό της χώρας.
Θέλουμε, λοιπόν, λύσεις στο ζήτημα των «κόκκινων» δανείων. Έχουμε καταθέσει μια τολμηρή πρόταση, την οποία ονομάζουμε δεύτερη ευκαιρία, έτσι ώστε οι τράπεζες να εκκαθαρίσουν το χαρτοφυλάκιό τους και να παρέχουν πραγματική ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.
Ξέρετε, εμείς δεν ανακαλύψαμε τώρα τις ιδιωτικές επενδύσεις. Και εγώ δεν είμαι αυτός ο οποίος τη μια μέρα φοράω το κοστούμι του επενδυτή και την επόμενη το αμπέχονο του διαδηλωτή. Εμείς είμαστε προσηλωμένοι στον κεντρικό στόχο προσέλκυσης επενδύσεων και, για αυτό, πιστεύουμε ότι θα πετύχουμε αυτήν την επενδυτική έκρηξη την οποία η χώρα χρειάζεται.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Στη συνέχεια, ο κ. Βαγγέλης Πλάκας από το «TV 100» και την εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ».
Β. ΠΛΑΚΑΣ: Καλησπέρα κύριε Πρόεδρε. Τώρα, απαντώντας στην ερώτηση του συναδέλφου, επαναλάβατε την πρότασή σας για μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις. Έχουμε, για τουλάχιστον ένα χρόνο μπροστά μας, το τρίτο Μνημόνιο.
Είπατε και χθες στην ομιλία σας πως ουσιαστικά η Κυβέρνηση μας έχει δεσμεύσει σε ένα τέταρτο Μνημόνιο για την περίοδο μετά το 2018 και για πολλά χρόνια. Εσείς μέσα σε αυτό το σφικτό πλαίσιο που προβλέπει και πλεονάσματα της τάξης του 3,5% πώς μπορείτε να υλοποιήσετε αυτά που λέτε; Αρκεί το ότι «θα πείσω τους εταίρους;».
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε Πλάκα, καταρχάς ως προς τις δεσμεύσεις για μειώσεις φορολογικών συντελεστών, τις οποίες είχα εξαγγείλει πέρυσι στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, είχαμε προσδιορίσει, από πέρυσι, ισόποσες περικοπές δαπανών, έτσι ώστε το αποτύπωμα από αυτές τις μειώσεις να είναι ουδέτερο. Μιλήσατε για τέταρτο Μνημόνιο και άκουσα με ενδιαφέρον την Κυβέρνηση να κατηγορεί εμένα ότι δήθεν, στη χθεσινή μου ομιλία, δεσμεύτηκα σε τέταρτο Μνημόνιο. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, τα πράγματα, κ. Πλάκα. Το τέταρτο Μνημόνιο είναι ήδη εδώ. Και είναι εδώ, διότι η Κυβέρνηση έχει δεσμευτεί σε μέτρα ύψους 5,1 δις ευρώ για την περίοδο 2019 και 2020. Για τη μείωση του αφορολόγητου, που θα πλήξει τους πιο αδύναμους, για τη μείωση των συντάξεων, που πάλι θα πλήξει τους πιο αδύναμους.
Άρα, η Κυβέρνηση έχει δεσμεύσει τη χώρα σε ένα αυστηρό πλαίσιο, αυστηρότατο πλαίσιο, και σε πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2022.
Τι έρχομαι και λέω; Θα διεκδικήσω και θα πετύχω μείωση αυτών των πρωτογενών πλεονασμάτων, διότι θα αντιπροτείνω στους εταίρους μας ένα συνεκτικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Όχι γιατί οι μεταρρυθμίσεις αυτές βρίσκονται σε κάποιο Μνημόνιο, κ. Πλάκα, αλλά διότι τις θεωρώ απολύτως απαραίτητες για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε μια ανταγωνιστική οικονομία και ένα λειτουργικό Κράτος. Και εμείς θα πετύχουμε αυτό το στόχο και θα μπορέσουμε να πείσουμε του εταίρους μας ότι αυτή η στρατηγική είναι μια σωστή στρατηγική για τη χώρα.
Άρα, το τέταρτο Μνημόνιο είναι ήδη εδώ. Θέλω να το επαναλάβω με απόλυτη σαφήνεια. Φέρει την υπογραφή του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου. Και είναι αυτό από το οποίο πρέπει να ξεφύγουμε για να μπορέσουμε να έχουμε περισσότερο χώρο να μειώσουμε ακόμα περισσότερο τους φορολογικούς συντελεστές.
Αλλά, επειδή ξέρετε στη ζωή τίποτα δεν μας χαρίζεται και επειδή, δυστυχώς, η χώρα πληρώνει βαρύ τίμημα από το έλλειμμα αξιοπιστίας του κ. Τσίπρα, δεν έχουν ξεχάσει οι εταίροι μας το τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Για αυτό και η ανάκτηση της αξιοπιστίας περνά μέσα από την τολμηρή υλοποίηση αλλαγών, όπως αυτές που περιέγραψα χθες.
Και όταν θα μπορέσουμε να κινηθούμε σε αυτήν την κατεύθυνση, μην έχετε καμία αμφιβολία ότι και η οικονομία θα αναπτυχθεί πολύ πιο γρήγορα, αλλά και το έλλειμμα αξιοπιστίας, το οποίο μας κυνηγάει εδώ και πολλά χρόνια, θα αρχίσει σιγά - σιγά να γεφυρώνεται.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Γρηγόρης Τζιοβάρας από το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ».
ΓΡ. ΤΖΙΟΒΑΡΑΣ: Τις τελευταίες μέρες σας ακούμε να μιλάτε πολύ συχνά για προστασία των αδυνάτων, για κοινωνική στήριξη. Χθες το βράδυ, μιλήσατε για γνήσια αλληλεγγύη.
Στα σχόλια που έγιναν μετά την ομιλία σας, η κοινή συνισταμένη είναι ότι όλο αυτό το κάνετε επειδή θέλετε να αντιμετωπίσετε την Κυβέρνηση σε ένα προνομιακό για εκείνη επίπεδο, που είναι οι φτωχοί και οι φτωχοποιημένοι, στους οποίους απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά βάση.
Θέλω να μου πείτε αν είναι πράγματι έτσι και που μπορεί να φτάσει η δική σας πρόταση για την στήριξη των αδυνάμων. Δηλαδή, μπορεί το Κόμμα σας και εσείς να στηρίξετε μια πρόταση για Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε Τζιοβάρα, απευθύνομαι σε όλη την ελληνική κοινωνία. Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα μεγάλο λαϊκό Κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ταξικό πρόσημο. Θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρος. Και η αλληλεγγύη είναι προϋπόθεση για να έχουμε μια συνεκτική κοινωνία. Όχι ένα άθροισμα ατόμων, όπως είπα χθες.
Για μας, λοιπόν, μια πολιτική αλληλεγγύης ξεκινά, πάνω από όλα, από τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Η καλύτερη κοινωνική πολιτική σήμερα είναι να βρούμε στους ανέργους δουλειές. Δεν είναι να διαχειριζόμαστε τους ευρωπαϊκούς πόρους για να δίνουμε μόνο κάποια επιδόματα, τα οποία - όπως όλοι γνωρίζουμε - κάποια στιγμή θα τελειώσουν. Είναι για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε καινούργιες δουλειές, μέσα από ιδιωτικές επενδύσεις, να επανεκπαιδεύσουμε ανθρώπους σε άλλες δεξιότητες, να αυξήσουμε την πιθανότητα να πάρουν ξανά τον έλεγχο της ζωής τους στα χέρια τους. Αυτό σημαίνει σήμερα κοινωνική πολιτική.
Και, μιας και με ρωτήσατε για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, ήταν δημιούργημα της Νέας Δημοκρατίας. Θυμίζω ότι η Νέα Δημοκρατία έβαλε στην ατζέντα του διαλόγου και εφάρμοσε πρώτη, πιλοτικά, το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Και το υποστηρίζουμε. Και θέλουμε να το χρηματοδοτήσουμε με αρκετούς πόρους, ώστε να μπορεί να παρέχει μια ελάχιστη εξασφάλιση στους πιο φτωχούς συμπολίτες μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι – υποτίθεται - το Κόμμα, το οποίο είναι πιο κοντά στους πιο αδύναμους. Είναι το ίδιο Κόμμα το οποίο ψήφισε, για το 2019 και το 2020, μείωση του αφορολόγητου στις 5.600 ευρώ και περαιτέρω περικοπή των συντάξεων.
Είναι το Κόμμα, το οποίο ανέχεται την εργασία με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Η γενιά των 360 ευρώ έχει την σφραγίδα του κ. Τσίπρα. Άρα, στο επιχείρημα αν ο κ. Τσίπρας είναι πραγματικά κοινωνικά ευαίσθητος, απαντούν τα ίδια τα δεδομένα. Οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια. Και την «νύφη» την πλήρωσαν τελικά οι πιο αδύναμοι συμπολίτες μας.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Η κυρία Αριστοτελία Πελώνη από την εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».
Α. ΠΕΛΩΝΗ: Κύριε Πρόεδρε, καλό μεσημέρι. Φιλοδοξία της Κυβέρνησης, όπως φάνηκε και από την εμφάνιση του κ. Τσίπρα εδώ, στο Βελλίδειο, την περασμένη βδομάδα, είναι η έξοδος από το Μνημόνιο, το τρίτο πρόγραμμα, τον Αύγουστο του 2018. Ο κ. Τσίπρας μίλησε για καθαρή έξοδο, κάτι που αμφισβητούν πολλοί, καθώς απαιτεί πρόσβαση στις αγορές με αξιοπρεπές επιτόκιο. Φαίνεται, όμως, ότι αυτός είναι στόχος και των Ευρωπαίων, από κάποιες δηλώσεις αξιωματούχων, επίσημες και ανεπίσημες.
Ήθελα να σας ρωτήσω: Εσείς συμμερίζεστε αυτήν την άποψη; Θα μπορέσουμε να έχουμε καθαρή έξοδο από το τρίτο Μνημόνιο τον Αύγουστο; Ανησυχείτε ότι πάμε σε ένα τέταρτο Μνημόνιο; Πάμε σε πιστοληπτική γραμμή στήριξης; Και ποια θα είναι η στάση σας ενόψει των επόμενων μηνών που θα είναι κρίσιμοι σε αυτόν τον τομέα; Θα ζητήσετε, ας πούμε, εκλογές; Πρέπει μια νέα Κυβέρνηση να διαχειριστεί την όποια μέρα μετά το τρίτο πρόγραμμα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Τι σημαίνει καθαρή έξοδος από το Μνημόνιο, κυρία Πελώνη; Σημαίνει ότι η χώρα ανακτά την αυτονομία της. Σημαίνει ότι η χώρα δανείζεται κανονικά από τις αγορές κεφαλαίου και μπορεί η ίδια να καθορίζει τις προτεραιότητες της πολιτικής της. Για ποια καθαρή έξοδο μιλάμε όταν ο κ. Τσίπρας έχει δεσμεύσει τη χώρα σε πρόσθετα μέτρα το 2019 και το 2020;
Δεν υπάρχει καθαρή έξοδος. Είναι μόνο στα χαρτιά. Η χώρα μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίου, αλλά θα εξακολουθεί να είναι δεσμευμένη σε ένα πολύ σκληρό πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής. Μείωση του αφορολόγητου, μείωση των συντάξεων. Και, εν πάση περιπτώσει, εάν είχαμε πραγματική καθαρή έξοδο, τότε δεν θα χρειαζόταν η έγκριση των πιστωτών για να υλοποιηθούν τα όποια αντίμετρα διαφημίζει σήμερα ο κ. Τσίπρας.
Άρα, θεωρώ ότι όλη αυτή η συζήτηση είναι σε ένα βαθμό παραπλανητική. Προφανώς και είναι καλό η χώρα, όσο το δυνατόν πιο σύντομα, να μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίου.
Θυμίζω ότι αυτό θα είχε συμβεί το 2015, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Η χώρα έβγαινε από τα Μνημόνια. Και, έστω με την προστασία της προληπτικής γραμμής, θα μπορούσε να είχε αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίου από το 2015. Και να γλιτώσουμε και το τρίτο και το τέταρτο Μνημόνιο.
Το λέω αυτό, διότι κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε το τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Θεωρούν ότι, επειδή μεσολάβησαν οι εκλογές του Σεπτεμβρίου και μια ενδεχόμενη κανονικοποίηση της γενικότερης συμπεριφοράς τους, δεν θα τους κυνηγάει το αποτύπωμα της πολιτικής τους, το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Η αλήθεια, κυρία Πελώνη, είναι ότι αυτή η περιπέτεια μας στοίχισε 100 δις ευρώ και δύο Μνημόνια. Και, σήμερα, που μιλάμε, οι Έλληνες αισθάνονται ότι είναι σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι βρισκόντουσαν τον Ιανουάριο του 2015. Αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία εγώ, τουλάχιστον, βιώνω σε όλες τις επαφές μου με τους πολίτες.
Ένα τελευταίο σχόλιο στο ερώτημά σας για τις εκλογές. Όσο πιο γρήγορα έρθει η πολιτική αλλαγή, τόσο καλύτερα για τη χώρα. Τόσο πιο γρήγορα θα μπούμε σε γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης. Τόσο πιο πολλές επενδύσεις θα έρθουν. Τόσο πιο γρήγορα θα κανονικοποιηθεί η ζωή των απλών ανθρώπων. Το αίτημα, λοιπόν, για πολιτική αλλαγή είναι ένα διαρκές αίτημα, το οποίο συνοδεύει και θα μας συνοδεύει μέχρι που τελικά να γίνουν εκλογές.
Θέλω, όμως, να είμαι απολύτως ξεκάθαρος: Δεν περιοριζόμαστε εκεί. Ούτε δική μου δουλειά είναι να αναλώνω μεγάλο κομμάτι του χρόνου μου στο να κάνω κριτική στην Κυβέρνηση. Ξέρετε γιατί; Διότι οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά το αποτύπωμα της σημερινής Κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου.
Χθες, μίλησα μία ώρα για το όραμά μου για την Ελλάδα και το σχέδιό μου για την επόμενη μέρα. Για το πως θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις, να μειώσουμε φόρους, να κάνουμε το Κράτος καλύτερο, να στηρίξουμε τους νέους, να αναβαθμίσουμε την Παιδεία μας, να έχουμε ασφάλεια στις γειτονιές. Αυτό πιστεύω ότι περιμένουν οι Έλληνες να ακούσουν από τη Νέα Δημοκρατία.
Θα κάνουμε σκληρή αντιπολίτευση, όπως επιτάσσει ο συνταγματικός μας ρόλος. Θα πείσουμε, όμως, τους Έλληνες και ειδικά τους πιο καχύποπτους, ότι υπάρχει άλλος δρόμος για να βγούμε από την κρίση. Και, φυσικά, η πολιτική αλλαγή, οι εκλογές δηλαδή, είναι προϋπόθεση, για να μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν και να κοιτάξουμε στο μέλλον.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Στη συνέχεια, ο κ. Δημήτρης Γκάτσιος, από το «Capital» και το «Κεφάλαιο».
Δ. ΓΚΑΤΣΙΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα και από μένα. Θα επιμείνω στο θέμα των επενδύσεων, γιατί είναι σημαία του προγραμματικού σας λόγου, όπως φάνηκε και χθες, στην ομιλία σας εδώ, σ’ αυτόν τον χώρο.
Και θέλω να εστιάσω στα βασικά αναχώματα. Θέλω να εστιάσω στην υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων. Θέλω να εστιάσω στην αύξηση των εργοδοτικών εισφορών. Θέλω να εστιάσω στο θέμα της Δικαιοσύνης και την ταχύτητα της απονομής της. Όπως και στα αναχώματα που θέτει η γραφειοκρατία. Όπως και στα αναχώματα που θέτουν οι κρατικές υπηρεσίες, όσον αφορά στην προσέλκυση επενδύσεων. Και θέλω να σας ρωτήσω ποια είναι τα πρώτα και τα συγκεκριμένα βήματα που θα κάνετε, για να κλείσουν αυτές οι μαύρες τρύπες και να έρθουν νέοι επενδυτές στη χώρα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Για να μην επαναλαμβάνω, κ. Γκάτσιο, αυτά τα οποία είπα σε προηγούμενη απάντησή μου, θα τονίσω τη σημασία της απλοποίησης του αδειοδοτικού περιβάλλοντος. Η πρόταση για αποκλειστικές προθεσμίες, που έχει συζητηθεί ξανά στο παρελθόν, αλλά δεν έχει εφαρμοστεί στην πράξη, θεωρώ ότι είναι πάρα, πάρα πολύ σημαντική. Εάν μία δημόσια υπηρεσία δεν χορηγήσει μια άδεια εντός ενός εύλογου χρονικού διαστήματος, θα μπορεί να έχει τη δυνατότητα ένας Υφυπουργός, μια άλλη κεντρική Αρχή να χορηγεί αυτήν την άδεια, παρακάμπτοντας στην ουσία τη δημόσια υπηρεσία, η οποία καθυστερεί.
Αυτό για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό, προκειμένου οι επενδυτές να μπορούν να τηρούν τα προγραμματισμένα χρονοδιαγράμματά τους. Κανείς επενδυτής δεν πρόκειται να έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα, εάν δεν ξέρει το χρονοδιάγραμμα στο οποίο θα υλοποιήσει την επένδυσή του και να μπορεί μ’ αυτόν τον τρόπο να αξιολογήσει το ρίσκο το οποίο αναλαμβάνει.
Για εμάς, λοιπόν, αδειοδοτική απλοποίηση σε όλη της την έκταση. Σε όλη της την έκταση περιβαλλοντική απλοποίηση. Και απλοποίηση στον τρόπο με τον οποίο προσδιορίζουμε τις χρήσεις γης. Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία.
Να σας πω εμείς τα ζητήματα αυτά τα καταλαβαίνουμε πολύ καλά. Τα καταλαβαίνουμε πολύ καλά, διότι ο κόσμος της ιδιωτικής οικονομίας δεν είναι ένας κόσμος, ο οποίος μας είναι ξένος. Δεν τον ανακαλύπτουμε τώρα. Πιστεύαμε - και πιστεύουμε - στη δύναμη της ιδιωτικής οικονομίας ως τον βασικό κινητήριο μοχλό για να μπορέσουμε να παράγουμε ουσιαστική και υψηλή ανάπτυξη. Επίσης, θέλω να σας θυμίσω ότι έχουμε παρουσιάσει ένα αναλυτικό σχέδιο για τις επιμέρους κλαδικές πολιτικές μας. Για εκείνους τους κλάδους, δηλαδή, στους οποίους μπορούμε να προσελκύσουμε επενδύσεις με πολιτικές, οι οποίες θα κινούνται πια σε ένα πιο εξειδικευμένο επίπεδο από τις γενικές οριζόντιες πολιτικές, που θα αφορούν όλη την οικονομία.
Μίλησα για τον τουρισμό. Μίλησα για τον πρωτογενή τομέα. Μίλησα για την καινοτομία. Μίλησα για τον ορυκτό πλούτο. Έχει τεράστια σημασία, εδώ, στη Βόρεια Ελλάδα. Καμία σοβαρή χώρα δεν πρόκειται να άφηνε ανεκμετάλλευτο τον ορυκτό της πλούτο, στο όνομα μιας δήθεν θεωρητικής προστασίας τους περιβάλλοντος. Πράγματι, οποιαδήποτε εξορυκτική δραστηριότητα έχει κάποια περιβαλλοντική επιβάρυνση. Η νομοθεσία, όμως - εθνική και ευρωπαϊκή - μας επιτρέπει να περιορίσουμε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα από τέτοιες δράσεις. Και το συνολικό ισοζύγιο από αυτήν την δραστηριότητα είναι αναμφίβολα θετικό ως προς τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, ως προς την τόνωση των τοπικών κοινωνιών, πολλές από τις οποίες είναι απολύτως εξαρτημένες από αυτές τις δράσεις. Και, βέβαια, ως προς τα έσοδα που αυτή η δραστηριότητα συνεισφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό.
Άρα, εκτός από τις οριζόντιες πολιτικές που αφορούν το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας, εξειδικεύουμε και μια σειρά από κλαδικές πολιτικές, που θα μας επιτρέψουν, πραγματικά, να αναδείξουμε τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Συγκριτικά πλεονεκτήματα, τα οποία δυστυχώς, σήμερα, με τις πολιτικές της Κυβέρνησης, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητα.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Το λόγο έχει ο διευθυντής της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ» κ. Μανώλης Κοττάκης.
Μ. ΚΟΤΤΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εκπροσωπώ μια εφημερίδα που έχει μακρά παράδοση ενασχόλησης σε ζητήματα Παιδείας, οπότε επιτρέψτε μου να αλλάξω την ατζέντα από τα θέματα της οικονομίας και να επικεντρωθώ σε κάποια ζητήματα που προέκυψαν και από τη χθεσινή σας ομιλία για αυτά τα θέματα.
Είναι γνωστό ότι τάσσεστε υπέρ της αριστείας. Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες, ένα τμήμα της ηγεσίας της Δ.Α.Π., δεν γενικεύω, αλλά ένα τμήμα της ηγεσίας της Δ.Α.Π. στην Πάτρα εμφανίστηκε να ευλογεί απαράδεκτες πρακτικές αντιγραφής σε φοιτητικές εξετάσεις. Ήθελα για αυτό το σχόλιό σας, προσθέτοντας, όμως, και τα εξής με την ευκαιρία: Είπατε, χθες το βράδυ, ότι θα αποσύρετε - αν κατάλαβα καλά - τη Δ.Α.Π. από διαδικασίες εκλογικές στις οποίες δεν μετέχουν πάρα πολλοί φοιτητές.
Το ερώτημά μου είναι το εξής: Αυτό σημαίνει ότι η Δ.Α.Π., μέχρι να σας δώσει εντολή διακυβέρνησης ο ελληνικός λαός, δεν θα μετάσχει ξανά σε εκλογές; Αυτό σημαίνει ότι όταν θα πάρετε την εντολή διακυβέρνησης, οι φοιτητικές εκλογές με τη μορφή που τις γνωρίζουμε σήμερα αλλάζουν, καταργούνται οι παρατάξεις;
Και, τέλος, για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια: Αφού υπάρχει φιλελεύθερη πλειοψηφία, γιατί δεν σηκώνετε το γάντι να πάτε σε ένα συμβουλευτικό δημοψήφισμα και να κερδίσετε εκεί τον κ. Τσίπρα στην μάχη των ιδεών;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε Κοττάκη, οι πρακτικές αυτές στις οποίες αναφερθήκατε είναι απαράδεκτες. Εξ’ ου και η αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας - και της ΟΝΝΕΔ, αλλά και της επίσημης Νέας Δημοκρατίας – ήταν άμεση. Εμείς δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι οι φοιτητικές παρατάξεις, που εκπροσωπούν τη Νέα Δημοκρατία, θα μπορούν καθ΄ οποιονδήποτε τρόπο να ενθαρρύνουν τέτοιες συμπεριφορές.
Θέλω, λοιπόν, εδώ, να είμαι απολύτως ξεκάθαρος και να επαναλάβω αυτό το οποίο είπα χθες στην ομιλία μου. Πρέπει να αλλάξει ο ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων. Οι φοιτητές δεν πρέπει να ψηφίζουν στις εκλογές για την ανάδειξη των πρυτανικών οργάνων. Δεν είναι η δουλειά τους να το κάνουν. Δεν είναι η δουλειά τους να συμμετέχουν στη διοίκηση του Πανεπιστημίου. Μέσα από τη συμμετοχή τους στη διοίκηση του Πανεπιστημίου, στο παρελθόν, γεννήθηκαν αυτές οι πελατειακές σχέσεις εξάρτησης μεταξύ των φοιτητικών παρατάξεων και των διοικήσεων των Πανεπιστημίων. Αυτά τα αφήνουμε οριστικά πίσω μας. Αυτό σημαίνει ότι, στη δική μας φιλοσοφία για τον τρόπο οργάνωσης των Πανεπιστημίων, δεν συμμετέχουν οι φοιτητές στην εκλογή των Πανεπιστημίων, των Πρυτανικών οργάνων. Και, βέβαια, αλλάζει και ο ρόλος της Δ.Α.Π.. Ναι, το καταλάβατε καλά. Η Δ.Α.Π. δεν έχει λόγο να συμμετέχει σε φοιτητικές εκλογές, οι οποίες αφορούν στους λίγους και αποξενώνουν τους πολλούς.
Αντίθετα, η έμφαση πρέπει να δοθεί στην δημιουργία ενός Εθνικού Συμβουλίου Φοιτητών, στο οποίο θα μπορεί κάλλιστα, φυσικά, σε αυτές τις εκλογές να συμμετέχει η Δ.Α.Π. Αλλά, προσέξτε, με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Έτσι ώστε να περιοριστεί ο ρόλος και το αποτύπωμα των φοιτητικών παρατάξεων στον τρόπο με τον οποίο διοικούνται τα Πανεπιστήμια. Δεν θέλω να ξαναδώ αφίσα της Δ.Α.Π. σε κανένα Πανεπιστήμιο. Και το λέω αυτό, διότι η αίσθηση καλαισθησίας και τάξης που υπάρχει σήμερα στα Πανεπιστήμια απέχει πολύ από την εικόνα την οποία θα ήθελα για το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο. Εμείς, λοιπόν, δεν πρόκειται να γίνουμε μέρος αυτής της προβληματικής εικόνας.
Ως προς τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια: Η θέση μου είναι ξεκάθαρη. Ναι, πρέπει επιτέλους να αλλάξει το άρθρο 16 του Συντάγματος και να επιτρέπονται και μη κρατικά, αλλά και ιδιωτικά Πανεπιστήμια στη χώρα μας. Οτιδήποτε άλλο είναι στρουθοκαμηλισμός.
Την σημερινή πραγματικότητα δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε. Και δεν μπορούμε, επιτέλους, να κλείσουμε το μάτι στο γεγονός ότι 60.000 Έλληνες φοιτητές επιλέγουν να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Πολλοί από αυτούς πηγαίνουν στην Κύπρο. Αιμοδοτούν την κυπριακή οικονομία όταν η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ένα περιφερειακό κέντρο ακαδημαϊκής αριστείας.
Προσέξτε, όμως. Η έμφασή μου εξακολουθεί να δίνεται στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Μέχρι να μπορέσουμε να αλλάξουμε το Σύνταγμα και να επιτραπούν ιδιωτικά Πανεπιστήμια και μέχρι να φτιαχτούν αυτά, θα μεσολαβήσει αρκετός χρόνος. Οι παρεμβάσεις μας, όμως, για το δημόσιο Πανεπιστήμιο θα είναι άμεσες. Οι νόμοι Μπαλτά, Φίλη, Γαβρόγλου θα αλλάξουν άμεσα. Και το πλαίσιο του πώς εμείς αντιλαμβανόμαστε την οργάνωση των Πανεπιστημίων είναι ήδη έτοιμο. Και θα είναι από τα πρώτα νομοσχέδια τα οποία θα ψηφιστούν.
Έρχομαι τώρα στο τελευταίο ερώτημά σας: Δεν θεωρώ ότι χρειαζόμαστε κανένα συμβουλευτικό δημοψήφισμα για να επιβεβαιώσουμε αυτό το οποίο κατά την άποψή μου είναι κοινός τόπος και είναι η πλειοψηφία στην κοινωνία.
Και να σας πω και κάτι ακόμα; Και να μην ήταν πλειοψηφία στην κοινωνία, θα αγωνιζόμουν να πείσω την κοινωνία ότι αυτό είναι το σωστό. Δεν είμαι άνθρωπος, ο οποίος συντάσσεται και κυνηγάει τις δημοσκοπήσεις. Ούτε διαμορφώνω τις θέσεις μου και τις απόψεις μου με γνώμονα το τι μπορεί να είναι αρεστό στην κοινή γνώμη σε μια συγκεκριμένη χρονική συγκυρία.
Πολλά από τα πράγματα, τα οποία είπα χθες, μπορεί να ξένισαν κάποιους και να ταρακούνησαν λιμνάζοντα ύδατα. Είναι οι απόψεις μου. Για αυτές αγωνίζομαι, για αυτές εκλέχθηκα Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και αυτές εξακολουθώ να υπηρετώ.
Και πιστεύω ότι το χρέος της ηγεσίας, του ηγέτη του οποιουδήποτε Κόμματος διεκδικεί να γίνει πρωθυπουργός αυτής της χώρας, είναι να διαμορφώνει την κοινή γνώμη και να πείθει την κοινή γνώμη ότι οι απόψεις του είναι οι σωστές.
Και, βέβαια, τελικά όλοι κρινόμαστε. Και η τελική κρίση ανήκει στους πολίτες. Αλλά θα εξακολουθώ να υποστηρίζω με σθένος τις απόψεις μου. Και, αν αυτές μερικές φορές έχουν και κάποιες γωνίες και ενοχλούν και κάποιους, δεν το θεωρώ κατ’ ανάγκην αρνητικό.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ευχαριστούμε, κύριε Πρόεδρε. Η κυρία Σύνθια Σάπικα από την «ΕΡΤ3».
Σ. ΣΑΠΙΚΑ: Καλησπέρα και από μένα. Κύριε πρόεδρε, ο ΣΥΡΙΖΑ σας κατηγόρησε χθες ότι με τις μεταρρυθμίσεις που έχετε εξαγγείλει στην ουσία προαναγγείλατε ένα νέο Μνημόνιο. Σας ρωτώ, λοιπόν, όχι μόνο αν αληθεύει αυτό, αλλά και ποια είναι τα περιθώρια των αλλαγών που εσείς έχετε υποσχεθεί να υλοποιήσετε σε μια περίοδο που η Νέα Δημοκρατία ενίοτε ισχυρίζεται ότι είναι υπονομευμένη.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κάποια στιγμή, κυρία Σάπικα, θα πρέπει να καταλάβουμε σε αυτήν τη χώρα ότι υπάρχει ένα πλαίσιο τολμηρών αλλαγών, οι οποίες πρέπει να υλοποιηθούν. Όχι διότι μας τις επιβάλλουν κάποιοι άλλοι, αλλά διότι αυτό τελικά είναι υπέρ του εθνικού συμφέροντος.
Εγώ προέβαλα χθες μια τολμηρή ατζέντα αλλαγών. Μπορεί κάποιος να συμφωνεί μαζί της, μπορεί κάποιος να διαφωνεί μαζί της. Είναι ένα συνεκτικό πρόγραμμα, όμως, για το πως αντιλαμβάνομαι την μετάβαση της χώρας από μια χώρα με μια αδύναμη μπορεί κάποιος να διαφωνεί μαζί της. Είναι ένα συνεκτικό πρόγραμμα, όμως, για το πως αντιλαμβάνομαι τη μετάβαση της χώρας από μια χώρα με μια αδύναμη οικονομία και καχεκτικούς θεσμούς, σε μια χώρα, η οποία θα έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Θα μπορεί να είναι ανταγωνιστική, θα μπορεί να αξιοποιεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Σε μια χώρα, στην οποία θα χαίρεται κάποιος να ζει, να εργάζεται και να την επισκέπτεται.
Αυτό, λοιπόν, είναι το σχέδιό μου. Ένα σχέδιο, το οποίο βοηθάει τη χώρα να ανακτήσει βαθμούς αξιοπιστίας ως προς τη σχέση μας με τους πιστωτές.
Ο βασικός λόγος, κυρία Σάπικα, για τον οποίο οι πιστωτές μας επέμεναν στην διατήρηση των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, είναι - κατά την άποψή μου - ο εξής: Δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στη σημερινή Κυβέρνηση ότι δεν θα επιστρέψει στις παλιές πελατειακές λογικές του παρελθόντος.
Άρα, οποιοδήποτε δημοσιονομικό χώρο έδιναν στη σημερινή Κυβέρνηση, η υποψία θα ήταν πάντα ότι τα χρήματα αυτά - για να το πω πολύ απλά - θα τα χρησιμοποιούσε η Κυβέρνηση για να προσλάβει κόσμο στο Δημόσιο, για να προσλάβει περισσότερους συμβασιούχους, για να χτίσει το δικό της πελατειακό Κράτος. Διότι αυτό κάνει αυτή η Κυβέρνηση. Όπου μπορεί. Όπου μπορεί και όπως μπορεί, έρχεται και επαναλαμβάνει τις χειρότερες πρακτικές της Μεταπολίτευσης, την οποία η ίδια κατηγορεί. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι η Κυβέρνηση δεν μπόρεσε ποτέ ουσιαστικά να διεκδικήσει μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Και γι’ αυτό πιστεύω ότι εμείς μπορούμε να το διεκδικήσουμε. Διότι εμείς είμαστε πάρα πολύ ξεκάθαροι. Όποιον δημοσιονομικό χώρο έχουμε, θα τον αξιοποιήσουμε για να μειώσουμε φόρους και να μειώσουμε εισφορές. Δεν θα τον αξιοποιήσουμε για να διορίσουμε κολλητούς και φίλους στο Δημόσιο. Η άποψή μου για την ανασυγκρότηση του Κράτους είναι γνωστή σε εσάς. Δεν περνά μέσα από σημαντικές νέες προσλήψεις. Περνά μέσα από στοχευμένες προσλήψεις εξειδικευμένου προσωπικού, εκεί που πραγματικά έχουμε ανάγκη. Και με τήρηση, βέβαια, για κάποιο χρονικό διάστημα, μιας αναλογίας 5 προς 1, αποχωρήσεις προς προσλήψεις στο Δημόσιο, προκειμένου να μπορέσουμε να συμπιέσουμε κι άλλο το μισθολογικό κόστος.
Γι’ αυτό και επαναλαμβάνω ότι όλη αυτή η συζήτηση έχει ξεκινήσει από μία Κυβέρνηση που μάλλον, είτε δεν φρόντισε να διαβάσει ή να ακούσει την ομιλία μου, είτε επιδίδεται, για άλλη μία φορά, συστηματικά στη λογική των fake news και είναι μια συζήτηση χωρίς νόημα.
Επαναλαμβάνω, το τέταρτο Μνημόνιο είναι ήδη εδώ. Έχει την υπογραφή του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου. Και ο δικός μου στόχος είναι να ξεφύγω από τις δεσμεύσεις των υψηλών πλεονασμάτων. Αλλά - όπως σας είπα - αυτό δεν θα γίνει έτσι. Δεν θα γίνει με υπερήφανες διαπραγματεύσεις, όπως αυτές που είδαμε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Θα γίνει με συνέπεια, με αποφασιστικότητα, με τεκμηρίωση και κυρίως με την εθνική ιδιοκτησία ενός τολμηρού σχεδίου αλλαγών.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ:Ο κ. Γιάννης Καντέλης, από την τηλεόραση του «ΣΚΑΪ».
Γ. ΚΑΝΤΕΛΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, είδαμε τις τελευταίες μέρες να υπάρχει ένα τεράστιο οικολογικό πρόβλημα στο Σαρωνικό, με την πετρελαιοκηλίδα. Μέσα από αυτό, στο οποίο ασκήσατε κριτική, δεν ακούσαμε τι διαφορετικό θα έκανε η Νέα Δημοκρατία - θα κάνατε εσείς ως Κυβέρνηση - δεδομένου ότι παρατηρούνται και θεσμικά προβλήματα από αυτήν την περίπτωση, όπως η ανομία για την κατάσταση αυτού του πλοίου και το πώς έγινε η διαχείρισή του.
Και επίσης, αν επιμένετε στην αποπομπή του κ. Κουρουμπλή από την Κυβέρνηση και αν κρίνετε ότι εν, μέσω μιας κρίσης, είναι σωστό να αποπέμπεται ο Υπουργός.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε Καντέλη, βρισκόμαστε μπροστά σε μία μεγάλη οικολογική καταστροφή. Υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό το οποίο έγινε. Και υπάρχουν μια σειρά από ερωτήματα, τα οποία δεν έχουν ακόμα απαντηθεί. Ποιος έλεγξε αυτό το πλοίο; Ποιος έκρινε ότι το πλοίο αυτό είναι αξιόπλοο; Πως βουλιάζει ένα πλοίο σε συνθήκες νηνεμίας, μέσα στο λιμάνι; Και το σημαντικότερο: Πως αντέδρασε ο κρατικός μηχανισμός μετά το ναυάγιο;
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αφιερώσω πολύ χρόνο για να πείσω τους συμπολίτες μας ότι η αντίδραση του Υπουργού, ο οποίος έχει και την πολιτική ευθύνη, ήταν ανεπαρκέστατη. Θα αναφέρω μόνο δύο παραδείγματα:
Το πρώτο αφορά ένα δελτίο Τύπου, το οποίο εξέδωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Θαλάσσιας Ασφάλειας, ο EMSA (European Maritain Safety Agency), ο οποίος λέει ξεκάθαρα ότι, ενώ το ναυάγιο έγινε στις 9 Σεπτεμβρίου, οι ελληνικές Αρχές ζήτησαν τη βοήθεια του EMSA μόλις στις 13 Σεπτεμβρίου.
Δεν μπορούσε κάποιος να σηκώσει ένα τηλέφωνο; Δεν γνώριζε κάποιος ότι υπάρχει ένα πλοίο στο Αιγαίο, το οποίο θα μπορούσε να υποστηρίξει ουσιαστικά την προσπάθεια απορρύπανσης. Έπρεπε να περάσουν τέσσερις μέρες, κ. Καντέλη, για να ενημερωθεί ο EMSA και να στείλει το πλοίο αυτό να υποστηρίξει την προσπάθεια απορρύπανσης;
Μόνο και μόνο για αυτό θα έπρεπε να φύγει ο Υπουργός. Μόνο για αυτό. Ή δεν γνώριζε ή δεν ήξερε ή ήταν κάπου αλλού ή είχε άλλες ασχολίες. Γιατί χρειάστηκαν πέντε με έξι μέρες για να δημιουργηθεί ένα συντονιστικό κέντρο, το οποίο θα συντονίσει τη συνολική αντίδραση;
Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τις περιοχές τέσσερις μέρες μετά το ατύχημα και μίλησα με τους Δημάρχους. Κανείς δεν τους είπε τι πρέπει να κάνουν. Ο καθένας αυτενεργεί. Δρα με τον τρόπο που θεωρεί ότι είναι ο καλύτερος για να προστατεύσει την παραλία του Δήμου του. Κανένας συντονισμός δεν υπήρχε.
Είναι ξεκάθαρο εδώ ότι τα επιχειρησιακά σχέδια, τα οποία είχαν εκπονηθεί από το Υπουργείο, είτε ήταν ανεπαρκέστατα είτε δεν εφαρμόστηκαν.
Για να κοιτάξουμε, λοιπόν, μπροστά και να εξασφαλίσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί θα πρέπει, κ. Καντέλη, με ηρεμία και αφού ολοκληρωθεί η προσπάθεια ελέγχου του προβλήματος και η όλη διαδικασία απορρύπανσης, να ξαναδούμε συνολικά όλες τις διαδικασίες.
Γιατί, αν κάπου πάσχει το ελληνικό Κράτος, είναι ακριβώς στο ότι πολύ συχνά δεν υπάρχουν διαδικασίες ή όταν υπάρχουν σχέδια αυτά δεν τηρούνται. Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα του κόσμου, εάν υπήρχε ένα τέτοιο συμβάν, θα υπήρχε ένα check list, μια σειρά από πράγματα τα οποία θα έπρεπε να γίνουν. Και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς θα έκαναν αυτό το οποίο ήδη γνώριζαν ότι θα έπρεπε να κάνουν. Θα είχαν γίνει ασκήσεις. Θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι για μια τέτοια καταστροφή. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν ήμασταν έτοιμοι. Δεν θέλω να πω ότι όλες οι αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού οφείλονται στον τρόπο με τον οποίο ο κ. Κουρουμπλής χειρίστηκε το πρόβλημα. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι, κάποια στιγμή, υπάρχει πολιτική ευθύνη, κ. Καντέλη. Και αυτά τα μπρος - πίσω του κ. Κουρουμπλή «παραιτούμαι», «δεν παραιτούμαι», ξανά «παραιτούμαι», δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Κάποια στιγμή, ας αναλάβει, επιτέλους, κάποιος την πολιτική ευθύνη για μια μεγάλη οικολογική καταστροφή, η οποία θα έχει και σημαντικές οικονομικές προεκτάσεις. Θα δούμε με ποιο τρόπο μπορούμε ενδεχομένως να εξασφαλίσουμε και ευρωπαϊκούς πόρους για να μπορέσουμε να αποζημιώσουμε και τους επαγγελματίες, οι οποίοι θίγονται ήδη από αυτήν την οικολογική καταστροφή. Και, βέβαια, πως μπορούμε, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, να περιορίσουμε την έκταση του προβλήματος, ώστε να μην κάνουμε και άλλη ζημιά στην εικόνα της χώρας. Αλλά αυτή η εικόνα της διαχείρισης αυτού του προβλήματος είναι ίσως ενδεικτική και χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο η σημερινή Κυβέρνηση διαχειρίζεται κρίσεις και αντιλαμβάνεται τη λειτουργία και των πολιτικών προϊσταμένων, αλλά και του κρατικού μηχανισμού.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Στη συνέχεια, η κυρία Βιργινία Δημαρέση από τον «FOCUS FM Θεσσαλονίκης».
Β. ΔΗΜΑΡΕΣΗ: Καλημέρα, κ. Πρόεδρε. Εγώ θέλω να επιμείνω στο θέμα των Σκουριών, αν και αναφερθήκατε και χθες στην ομιλία σας. Αναφερθήκατε και πριν από λίγο, κυρίως αναφορικά με το θέμα των ενδεχόμενων περιβαλλοντικών επιπτώσεων γιατί έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί πολλά, εδώ και πολλά χρόνια.
Μέρος της τοπικής κοινωνίας δεν φαίνεται να πείθεται ότι προκειμένου να μην χαθεί μια επένδυση, όπως αυτή η τόσο σημαντική, ενδεχομένως παραβλεφθούν ή αγνοηθούν κάποιες ενδεχόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Εσείς τι θα κάνετε με τις Σκουριές και με την τοπική κοινωνία;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κυρία Δημαρέση, η αίσθησή μου είναι ότι η πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας θέλει την επένδυση. Προφανώς, υπάρχουν και μειοψηφικές φωνές που βρίσκονται απέναντι με την επένδυση. Είναι και αναμενόμενο είναι και λογικό.
Αλλά τη συμβατότητα μιας επένδυσης με τους περιβαλλοντικούς όρους που θέτει το Κράτος την κρίνει τελικά η Δικαιοσύνη. Και η Δικαιοσύνη έχει αποφανθεί για τη συγκεκριμένη περίπτωση.
Είναι, βέβαιο, ότι η επένδυση στις Σκουριές έγινε αντικείμενο μικροκομματικής αντιπαράθεσης. Κάποιοι φρόντισαν να εξασφαλίσουν εχέγγυα αριστεροσύνης απέναντι στις συνιστώσες τους, βρισκόμενοι απέναντι σε αυτήν την επένδυση και μη λογαριάζοντας τους 2.500 ανθρώπους που κινδυνεύουν, σήμερα, να χάσουν τη δουλειά τους, επειδή κάποιοι επιμένουν στις δικές τους ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Και, βέβαια, πρέπει να σας πω ότι μου έκανε πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι ο κ. Σταθάκης, μετά την φασαρία η οποία έγινε, έσπευσε να υπογράψει τις τρεις σχετικές άδειες, που αφορούν στην Ολυμπιάδα.
Και ρωτώ: Γιατί δεν έγινε αυτό πιο νωρίς; Οι άδειες αυτές βρίσκονταν προς υπογραφή στο γραφείο του, εδώ και μήνες. Έπρεπε να γίνει όλη αυτή η φασαρία; Έπρεπε να διασυρθεί η χώρα στο εξωτερικό για να πειστεί, τελικά, ο Υπουργός να υπογράψει τις σχετικές άδειες;
Αν με ρωτήσατε, λοιπόν, πριν για το τι διαφορετικό θα κάνουμε εμείς για να προσελκύσουμε επενδύσεις, εμείς τέτοια πράγματα δεν πρόκειται να κάνουμε. Αν διαφωνούμε με μια επένδυση, θα το πούμε ξεκάθαρα. Αν συμφωνούμε με μια επένδυση, θα φροντίσουμε οι αδειοδοτικές διαδικασίες να προχωρήσουν με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα.
Και πάντως, δεν πρόκειται ποτέ να παίξουμε με τις δουλειές απλών ανθρώπων, μεροκαματιάρηδων και να τους βάλουμε στο ζύγι της κομματικής αντιπαράθεσης. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν πρόκειται να το κάνουμε. Και, δυστυχώς, το συνολικό μήνυμα το οποίο εκπέμπει η Κυβέρνηση, όχι μόνο στην περίπτωση των Σκουριών, στην περίπτωση του Ελληνικού, στην περίπτωση μεγάλων επενδύσεων στην αιολογική ενέργεια, είναι ότι μπορεί στα λόγια να ισχυρίζεται ότι θέλει επενδύσεις, στην πράξη, όμως, κάνει το ακριβώς αντίθετο.
Βάζει συνέχεια προσχώματα και δημιουργεί μια εικόνα μιας χώρας, η οποία τελικά δεν είναι φιλική στις επενδύσεις. Κατά συνέπεια, δεν πείθομαι από την επενδυτική μετάλλαξη του πρωθυπουργού. Ξαφνικά, τώρα, ανακάλυψε τη σημασία των επενδύσεων. Δεν ξέρει, δεν μπορεί και - πιστεύω - τελικά δεν θέλει κιόλας να υλοποιήσει αυτή την πολιτική.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Δημήτρης Κοτταρίδης από την τηλεόραση του «ΑΝΤ1».
Δ. ΚΟΤΤΑΡΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, καλό μεσημέρι. Επειδή αυτό που έχω καταλάβει εδώ, είναι ότι ο ελληνικός λαός - είτε με τον κ. Τσίπρα, είτε με εσάς – πιστεύει ότι είναι πολύ δύσκολος ο δρόμος, ότι ακόμα έχουν να γίνουν πολλά πράγματα στη χώρα. Σήμερα, ο «Guardian», αναφερόμενος στον κ. Τσίπρα, τονίζει πως οι Ευρωπαίοι τον στηρίζουν επειδή είναι Αριστερός και μπορεί και περνάει τα διάφορα θέματα πολύ πιο εύκολα από ότι θα μπορείτε εσείς προφανώς.
Δηλαδή, ο κ. Τσίπρας φαίνεται να έχει βρει ένα modus vivendi, έναν κοινό δρόμο, μια κοινή πορεία με τους εταίρους. Αυτό σας προβληματίζει για το κατά πόσο θα δυσκολευτείτε εσείς να περάσετε αυτά που θέλετε; Μήπως, δηλαδή, πλέον με τον κ. Τσίπρα μπορεί, από δω και πέρα, τα πράγματα να τρέξουν πιο γρήγορα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όπως γνωρίζετε κ. Κοτταρίδη, είναι πάντα ευγενικοί και προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους και στις σχέσεις τους με όλους τους Έλληνες ηγέτες. Το ζήτημα, λοιπόν, για μένα δεν είναι τόσο τι πιστεύουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά πως αντιλαμβάνεται ο ελληνικός λαός την πολιτική την οποία σήμερα ακολουθεί ο κ. Τσίπρας.
Και επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με την αρχική σας υπόθεση. Ναι, ο δρόμος προφανώς δεν είναι εύκολος. Αλλά εμείς προτείνουμε έναν ξεκάθαρο δρόμο εξόδου από την κρίση. Η παραμονή του κ. Τσίπρα στην εξουσία, μας βάζει τελικά πιο βαθιά στην κρίση.
Άρα, η δική μας πολιτική πρόταση είναι μια πρόταση διαφορετική από την πρόταση του κ. Τσίπρα. Και να σας πω και κάτι για τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Δέχτηκαν οι πιστωτές μας, κ. Κοτταρίδη, την πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης να υπερφορολογήσει την μεσαία τάξη και την παραγωγική Ελλάδα, αντί να περικόψει τις δημόσιες δαπάνες. Έκαναν λάθος οι Ευρωπαίοι σε αυτό, κατά την άποψή μου. Και θέλω να είμαι τελείως ξεκάθαρος. Προφανώς και η επιλογή αυτή ήταν μια επιλογή της ελληνικής Κυβέρνησης, η οποία τελικά έγινε αποδεκτή από τους πιστωτές μας. Τη «νύφη» την πλήρωσε, όμως, ο ελληνικός λαός. Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ καλύτερο να κάνει κανείς την προσαρμογή από το σκέλος των δαπανών και όχι από το σκέλος των εσόδων. Η Κυβέρνηση επέλεξε κάτι αντίθετο. Αυτό το δέχτηκαν τελικά οι πιστωτές μας και, φυσικά, τη «νύφη» την πλήρωσε ο ελληνικός λαός.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Μάνος Χαραλαμπάκης από την εφημερίδα «ΤA NEA».
Μ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μιλάτε συχνά για την ανάγκη ανανέωσης στη Νέα Δημοκρατία. Ωστόσο, η κοινωνία έχει την αίσθηση ότι βλέπει τους ίδιους και τους ίδιους στα τηλεοπτικά παράθυρα. Τα ίδια πρόσωπα να παρεμβαίνουν. Που είναι, λοιπόν, η
η ανανέωση; Και, τελικά, πότε θα μάθουμε με ποια ομάδα θα κυβερνήσετε; Ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ευχαριστώ για την ερώτηση, κ. Χαραλαμπάκη. Από την πρώτη μέρα που εκλέχθηκα Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας υλοποιώ μια πολιτική ανανέωση του Κόμματος. Και σε ιδέες και σε προτάσεις, αλλά και σε πρόσωπα. Ξεκινήσαμε μία διαδικασία πάρα πολύ τολμηρή και εξαιρετικά καινοτόμα για τα ελληνικά δεδομένα. Το ανοιχτό μητρώο στελεχών, όπου ο καθένας μπορεί να κάνει αίτηση και να αξιολογηθεί αντικειμενικά, ανάλογα με τις δυνατότητές του και το τι μπορεί να προσφέρει στην παράταξη και στον τόπο. Και έχουμε κάνει παραπάνω από 1.300 συνεντεύξεις ανθρώπων, οι οποίοι δεν θα είχαν σκεφτεί, ενδεχομένως, στο παρελθόν, να προσεγγίσουν έναν πολιτικό οργανισμό.
Αυτή είναι μια διαδικασία - και θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας - η οποία δεν είναι εύκολη. Και, πράγματι, και εγώ θα ήθελα, ενδεχομένως, να είχαμε προχωρήσει ακόμα πιο τολμηρά στην ανανέωση των προσώπων.
Θέλω να σας πω, όμως, ότι σήμερα αντιμετωπίζουμε ένα μεγάλο πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μια τεράστια καχυποψία απέναντι στην πολιτική. Κυρίως από άξιους ανθρώπους, οι οποίοι διστάζουν συχνά να κάνουν το επόμενο βήμα ενασχόλησης με τα κοινά.
Και πολύ συχνά αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι, οι οποίοι μπορεί να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, ίσως δεν είναι κατ’ ανάγκην πάντα οι πιο κατάλληλοι. Αντίθετα, αυτούς οι οποίοι διστάζουν, αυτούς που έχουν μια άλλη καριέρα, αυτούς οι οποίοι πρέπει να πεισθούν ότι πρέπει να βάλουν πλάτη στη συλλογική προσπάθεια, αυτούς πρέπει να προσελκύσουμε. Και ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου μου αναλώνεται ακριβώς σε αυτήν την προσπάθεια.
Θα δείτε ολοένα και περισσότερα νέα πρόσωπα. Αλλά βέβαια, για να φανούν τα νέα πρόσωπα, θα πρέπει και εσείς - δημοσιογράφοι, συντάκτες τηλεοπτικών εκπομπών - να επιλέγετε, να καλείτε και νέα πρόσωπα. Και να τους δίνετε τον χώρο και τον χρόνο να μπορούν να παρουσιάζουν τις δικές τους θέσεις και τις δικές τους απόψεις. Διότι η πραγματικότητα είναι ότι συχνά και το δημοσιογραφικό σύστημα τείνει να αναπαράγει τα ίδια πρόσωπα.
Με ρωτήσατε με ποιους θα κυβερνήσω. Με τους καλύτερους. Θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρος. Κάνω ένα μεγάλο άνοιγμα στην κοινωνία. Θεωρώ ότι πολλές από τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος έχουν μικρότερη σημασία. Θα ψάξω για ανθρώπους αποτελεσματικούς, έντιμους, αποφασισμένους και που να πιστεύουν στην πολιτική την οποία θέλω να υλοποιήσω. Αυτό σημαίνει ότι στην επόμενη Κυβέρνηση θα δείτε, ναι και εξωκοινοβουλευτικά στελέχη και κάποιους που μπορεί και να σας εκπλήξουν. Και θα τους μάθετε, βέβαια, όταν ανακοινωθεί η Κυβέρνηση και όχι νωρίτερα.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ευχαριστούμε, κύριε Πρόεδρε. Στη συνέχεια, ο κ. Γιώργος Σιαδήμας, από την εφημερίδα «REAL NEWS».
Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε. Θα επιστρέψω λίγο στο οικονομικό ζήτημα, σε σχέση με τα πρωτογενή πλεονάσματα. Ήσασταν ξεκάθαρος. Αν, όμως, οι εταίροι δεν συμφωνήσουν στη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, οι οικονομικές σας εξαγγελίες σε σχέση με τη μείωση των φόρων και τα υπόλοιπα που αναπτύξατε χθες θα ισχύσουν; Και από που θα βρείτε αυτά τα χρήματα; Γιατί - ξέρετε - αυτό είναι το ερώτημα, το κρίσιμο, αυτό ρωτούν όλοι οι πολίτες.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Σας εξήγησα πριν, κ. Σιαδήμα, γιατί είμαι πεπεισμένος ότι μπορούμε να πείσουμε τους εταίρους μας ότι μία σταδιακή μείωση των πλεονασμάτων είναι προς όφελος, όχι μόνο της ελληνικής οικονομίας, αλλά και των δανειστών μας. Επαναλαμβάνω ότι αυτό που κάποιοι έσπευσαν να ερμηνεύσουν ως τέταρτο Μνημόνιο, δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό το οποίο ονομάζω ρήτρα μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης. Μια σύνδεση, δηλαδή, των αλλαγών που πρέπει να γίνουν - κυρίως στην οργάνωση του Κράτους, αλλαγών για τις οποίες μίλησα χθες - με μία μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να μειώσουμε πιο γρήγορα φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.
Και είμαι βέβαιος ότι αυτό είναι κάτι το οποίο μπορώ να το πετύχω. Να σας πω και κάτι ακόμα, όμως. Δεν μπορώ να ανεχθώ σε καμία περίπτωση τη φορολογική εξόντωση των Ελλήνων.
Έχουμε φτάσει πια σε ένα σημείο, όπου η υπέρφορολόγηση έχει οδηγήσει σε μία ραγδαία συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος και έχει, βέβαια, αυξήσει σημαντικά και τη φοροδιαφυγή. Τα τελευταία αποτελέσματα από την εκτέλεση του προϋπολογισμού, τα στοιχεία για το φόρο εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών επιβεβαιώνουν ακριβώς αυτό.
Άρα, μια πολιτική μείωσης φόρων σε συνδυασμό - προσέξτε - με μια μεγάλη αυστηρότητα ως προς τον τρόπο με τον οποίο διεξάγουμε τους φορολογικούς ελέγχους, δεν θεωρώ ότι είναι μια πολιτική, η οποία θα μας στερήσει έσοδα. Και κάτι τελευταίο. Δεν θα ήθελα να ξεχνάτε ότι το 2014, η τότε Κυβέρνηση προχώρησε σε μια σειρά από στοχευμένες μειώσεις φόρων και εργοδοτικών εισφορών, οι οποίες τότε δεν ήταν μέρος του προγράμματος προσαρμογής. Δικαιώθηκε, όμως, για την επιλογή της, διότι τελικά το δημοσιονομικό αποτέλεσμα ήταν πολύ καλύτερο από αυτό το οποίο εκτιμούσαν οι εταίροι μας.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Χρύσανθος Κοσελόγλου από την τηλεόραση του «ALPHA».
ΧΡ. ΚΟΣΕΛΟΓΛΟΥ: Πρόεδρε, ανεξάρτητα από το αν τελικά οι εκλογές γίνουν πρόωρα ή το 2019, το 2020 ακολουθεί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα μπορούσε να επαναληφθεί εκτιμάτε το σκηνικό του 2014; Και τι θα σήμαινε αυτό με δεδομένο ότι η εκλογική αναμέτρηση που θα ακολουθήσει θα γίνει με απλή αναλογική; Αν έχετε κερδίσει τις εκλογές, πως θα διασφαλίσετε ότι δεν θα προκύψουν νέες κάλπες;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Με πάτε πολύ μακριά, κ. Κοσελόγλου. Καταρχάς, θέλω να σας πω την πάγια άποψή μου για την ανάγκη αποσύνδεσης της προεδρικής εκλογής από την πρόωρη διάλυση της Βουλής. Είναι κάτι το οποίο θα το προτείνουμε στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση. Έχει πληρώσει ακριβά η χώρα στο παρελθόν, το 2015, τη σύνδεση αυτή της προεδρικής εκλογής με τις εθνικές εκλογές, η οποία διαστρεβλώνει και το ίδιο το πνεύμα του Συντάγματος.
Πιστεύω ότι θα υπάρχει προεδρική πλειοψηφία το 2020, η οποία θα μας επιτρέψει να αποφύγουμε τις πρόωρες εκλογές. Και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να μπορούμε αυτό να το πετύχουμε. Αλλά, μιας και με ρωτήσατε για τον εκλογικό νόμο, να είστε απολύτως σίγουρος κ. Κοσελόγλου ότι ο εκλογικός νόμος θα αλλάξει ξανά από την επόμενη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν μπορούμε να βρούμε 200 βουλευτές, ώστε ο νέος εκλογικός νόμος να ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές. Αυτό θα μπορώ να σας το πω μετά τις επόμενες εκλογές.
Αυτό το οποίο, όμως, μπορώ να σας πω είναι ότι θα προτείνουμε ένα καινοτόμο και τολμηρό νέο εκλογικό σύστημα, το οποίο δεν θα είναι απλή αναλογική, το οποίο θα είναι αντιπροσωπευτικό, θα είναι δημοκρατικό, θα έχει στοιχεία ενισχυμένης αναλογικής. Και θα φροντίσουμε, όταν το προτείνουμε, να διερευνήσουμε και να πετύχουμε τις μέγιστες δυνατές συναινέσεις, προκειμένου αυτό το νέο εκλογικό σύστημα να ψηφιστεί από την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πλειοψηφία.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Στη συνέχεια, ο κ. Νίκος Αρμένης από την τηλεόραση του «STAR».
Ν. ΑΡΜΕΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έλεγε ότι το δίλημμα δεν είναι αριστερά ή δεξιά, αλλά μπρος ή πίσω. Συνεργάστηκε και με την Αριστερά στην Κυβέρνηση Τζανετάκη. Εσείς δεν μπορείτε να βρείτε ένα πεδίο συνεννόησης με τη σημερινή Κυβέρνηση;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μας αδικείτε, κ. Αρμένη. Εμείς δεν κάνουμε καταστροφική αντιπολίτευση. Να αναφέρω ένα παράδειγμα και να το συνδέσω με τις επενδύσεις για τις οποίες έγινε πολύ συζήτηση πριν. Ζητώ σήμερα από τους επενδυτές να έρθουν να επενδύσουν στη χώρα. Δεν τους λέω ότι, αν έρθετε, θα σας πετάξω έξω την επόμενη μέρα.
Στηρίζω, με άλλα λόγια, την μακροπρόθεσμη προοπτική της οικονομίας και της χώρας. Έχουμε ψηφίσει στη Βουλή μεταρρυθμίσεις που πιστεύουμε ότι είναι σωστές, αλλά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση, χάριν μιας δήθεν, μιας ψεύτικης συναίνεσης, να συμφωνήσουμε με πολιτικές με τις οποίες διαφωνούμε κάθετα. Όπου διαφωνούμε, θα είμαστε απέναντι στην Κυβέρνηση, καταθέτοντας πάντα τη δική μας πρόταση. Δεν κάνω, όμως, αντιπολίτευση καμένης γης. Δεν θέλω να θυμίσω τι έλεγε ο κ. Τσίπρας το 2014 πως ενθάρρυνε - παραδείγματος χάρη - τους πολίτες να μην πληρώσουν τους φόρους τους. Πώς ενθάρρυνε το κίνημα «δεν πληρώνω».
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την αντιπολίτευση, που κάνει σήμερα η Νέα Δημοκρατία; Κάνουμε μια υπεύθυνη και σοβαρή αντιπολίτευση. Όπου υπάρχει περιθώριο διερεύνησης και συναίνεσης, φροντίζουμε να κινούμαστε σε αυτήν την κατεύθυνση. Το έχουμε κάνει σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, το είχαμε κάνει στην αρχή της προσπάθειας που έκανε η Κυβέρνηση να διαχειριστεί το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα, άσχετα αν στην συνέχεια αθέτησε όλες τις συμφωνίες και έκανε ακριβώς τα αντίθετα.
Εμείς, δεν είμαστε ποτέ απέναντι στην λογική του διαλόγου και της δυνατότητας διερεύνησης πιθανών πεδίων συναίνεσης. Και πράγματι, αυτή η κουβέντα που είπε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πριν από σχεδόν 30 χρόνια, έχει και σήμερα βάση. Μπροστά ή πίσω είναι το μεγάλο δίλημμα της χώρας. Για αυτό και επέλεξα χθες να μην αφιερώσω καθόλου χρόνο να ασχολούμαι με το παρελθόν, αλλά να περιγράψω το σχέδιό μου για την Ελλάδα του αύριο.
Και δεν με ενδιαφέρει τι ψήφισαν οι συμπολίτες μας σε προηγούμενες εκλογές. Το κάλεσμα που κάνουμε είναι ένα κάλεσμα το οποίο σπάει τα παραδοσιακά όρια και τα τείχη της Κεντροδεξιάς παράταξης. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι, στις επόμενες εκλογές, θα μας ψηφίσουν και συμπολίτες μας οι οποίοι μπορεί να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία για πρώτη φορά. Και αυτό, για μένα, θα είναι μια μεγάλη επιτυχία. Διότι θα έχουν πειστεί να δουν πέρα από στερεότυπα και προκαταλήψεις - στις οποίες προκαταλήψεις κάποιοι συστηματικά επενδύουν - και να δουν τη μεγάλη εικόνα.
Και η μεγάλη εικόνα είναι απλή: Ποιος μπορεί να πάει τη χώρα μπροστά; Ποιος μπορεί να χτίσει μια Ελλάδα με ευκαιρίες για τους πολλούς; Ποιος μπορεί να προκαλέσει ένα αναπτυξιακό σοκ; Ποιος μπορεί να θωρακίσει τη Δημοκρατία και τους θεσμούς μας;
Αυτά είναι τα ερωτήματα και τα βασικά διλήμματα στα οποία θα κληθούν οι πολίτες να απαντήσουν στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Τον λόγο έχει ο κ. Γιάννης Χρηστάκος από την«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ».
Γ. ΧΡΗΣΤΑΚΟΣ: Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε. Θα ήθελα να σας πάω σε ένα θέμα, γυρνώντας πίσω, στο κομμάτι της ανάπτυξης, του ανταγωνισμού, με αφορμή και τα όσα είπατε και χθες στην ομιλία σας.
Διαπίστωσα ότι δώσατε πολύ μεγάλη έμφαση στο κομμάτι το αναπτυξιακό. Παρακολουθώ ότι δίνετε πολύ μεγάλη έμφαση και στο κομμάτι του ανταγωνισμού, το οποίο ουσιαστικά φέρνει και νέες θέσεις εργασίας. Να μην τρώω και το χρόνο, άλλωστε, τα έχετε πει πολλές φορές.
Έχουμε, όμως, στη χώρα ένα ιδιότυπο μονοπώλιο αυτήν τη στιγμή. Ένα μονοπώλιο - και μάλιστα ιδιωτικό μονοπώλιο - το οποίο η δική σας Κυβέρνηση, η προηγούμενη, έχει επικυρώσει.
Και πρόκειται για τον ΟΠΑΠ. Αυτό το μονοπώλιο σταματά, με βάση την συμφωνία που είχε γίνει, της προηγούμενης Κυβέρνησης, το 2020. Με δεδομένο ότι πρόκειται και για ένα ζήτημα που άπτεται του κοινωνικού συνόλου, της κοινωνικής συνοχής, είναι ευαίσθητο, είναι τζόγος, είναι τα τυχερά παίγνια, προτίθεστε εσείς, σε αντίθετη με το ό,τι λέτε για τον ανταγωνισμό σε όλους τους τομείς, να συνεχίσετε αυτό το ιδιότυπο μονοπώλιο μετά το 2020, αν θα είστε Κυβέρνηση; Ή θα ανοίξετε την αγορά, πάντα με την προστασία στο νομικό πλαίσιο που μπορεί να υπάρχει; Ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μου κάνατε μια εξειδικευμένη ερώτηση, κ. Χρηστάκο. Εάν θυμάμαι καλά ένα μέρος του μονοπωλίου, που αφορά στον ηλεκτρονικό τζόγο, στα ηλεκτρονικά παίγνια, λήγει το 2020, όσον αφορά στον ΟΠΑΠ. Και η δική μας προσέγγιση - και σε αυτήν την αγορά - είναι ξεκάθαρη. Ναι, θέλουμε ανταγωνισμό, αλλά προφανώς στο ζήτημα των τυχερών παιγνίων θέλουμε ένα πολύ αυστηρό εποπτικό πλαίσιο, το οποίο θα προστατεύει τον παίκτη και θα προστατεύει τελικά τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό συμβαίνει σήμερα. Έχουμε μια σειρά από παρόχους ηλεκτρονικών υπηρεσιών τζόγου, οι οποίοι - εξ όσων γνωρίζω - βρίσκονται σε ένα καθεστώς προαιρετικής συμμόρφωσης και δήλωσης των εισοδημάτων τους.
Με αυτόν τον τρόπο δεν θεωρώ ότι διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον και σίγουρα δεν μεγιστοποιούνται τα έσοδα του Κράτους. Θέλουμε, με άλλα λόγια, ένα αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο. Θέλουμε, στο πλαίσιο αυτό, προφανώς, να ανοίξει η αγορά. Θέλουμε να περιορίσουμε τον παράνομο τζόγο. Θέλουμε να περιορίσουμε τα παράνομα φρουτάκια. Σήμερα, υπάρχουν. Είναι μια πραγματικότητα. Θέλουμε, επίσης, ένα κανονισμό λειτουργίας που να προστατεύει τους ίδιους τους παίκτες από τον εύκολο εθισμό και να βάζει ένα πλαίσιο - όσο αυτό είναι εφικτό - σε κακές συνήθειες που μπορούν, τελικά, να οδηγήσουν ανθρώπους στο να καταστρέφονται.
Είμαι ένα φιλελεύθερος άνθρωπος, πιστεύω στο δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του καθενός. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι το Κράτος δεν έχει τρόπο να θέτει ένα πλαίσιο που να περιορίζει την πιθανότητα του κάθε πολίτη να ρέπει προς συμπεριφορές που τελικά είναι επιζήμιες για τον ίδιο. Έτσι αντιλαμβανόμαστε τη λειτουργία της συγκεκριμένης αγοράς. Και σε αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθούμε.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Βασίλης Κοντογουλίδης, από τον «FM 100 Θεσσαλονίκης».
Β. ΚΟΝΤΟΓΟΥΛΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, να σας κάνω ένα ερώτημα και να αλλάξω λίγο την ατζέντα, επειδή μου το θέτουν πάρα πολλοί φίλοι του ΠΑΟΚ, οι οποίοι είναι και φίλοι της Νέας Δημοκρατίας. Όπως ξέρετε, στη Θεσσαλονίκη, αυτό το σωματείο είναι ιδιαίτερα λαοφιλές και υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, που υποστηρίζουν τον ΠΑΟΚ, υποστηρίζουν και τη Νέα Δημοκρατία.
Λένε, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι ότι λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ, κάνατε μια δήλωση και χαρακτηρίσατε «πέτσινο» το Κύπελλο του ΠΑΟΚ.
Λένε, επίσης, ότι χθες στην Έκθεση, κατά τη διάρκεια της περιοδείας σας, ευχηθήκατε καλή ευρωπαϊκή πορεία στον ΠΑΟΚ, ενώ είναι γνωστό ότι ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από την Ευρώπη. Και αυτό εκλήφθηκε σαν ειρωνεία.
Κάποιοι άλλοι, λένε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει αυτές τις δηλώσεις επειδή ο Ιβάν Σαββίδης, ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, δήλωσε ότι δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης.
Με δεδομένη αυτήν την αντιπαράθεση, την ποδοσφαιρική αντιπαράθεση μεταξύ ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού, που είναι οι δύο πόλοι, μία αντιπαράθεση που παίρνει και άλλες διαστάσεις, με δεδομένη την επιχειρηματική δραστηριότητα των προέδρων αυτών των δύο ιστορικών ομάδων, θέλω να μου πείτε ευθέως: Μήπως τελικά, ενώ τόσα χρόνια μιλούσαμε για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, τώρα μιλάμε για πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν περίμενα ότι θα δεχθώ ποδοσφαιρική ερώτηση, αλλά είναι εύλογο το ζήτημα, το οποίο θέτετε. Κατ’ αρχάς, σε σχέση με τη χθεσινή μου αναφορά, πράγματι έκανα λάθος. Έκανα λάθος στη διατύπωσή μου, ότι ο ΠΑΟΚ εξακολουθούσε να παίζει στην Ευρώπη, διότι είχα μείνει στο πρώτο παιχνίδι, που είχε κερδίσει.
Οπότε, ζητώ συγγνώμη από τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ. Δεν είχα καμία πρόθεση να αναφερθώ ειρωνικά σε μία ομάδα, η οποία είναι πολύ σημαντική και πολύ ιστορική. Δεν έχω κανένα πρόβλημα, ούτε με τον ΠΑΟΚ, ούτε με καμία ομάδα. Είμαι φίλαθλος.
Και μπορώ να σας πω ότι νομίζω ότι θα είναι και καλό να έχουμε ένα ανταγωνιστικό και καθαρό πρωτάθλημα. Όσο πιο ανταγωνιστικό είναι το πρωτάθλημα, τόσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον των φιλάθλων. Άρα, επί της αρχής, αυτό είναι κάτι, το οποίο το πιστεύω.
Έρχομαι τώρα στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας. Κοιτάξτε, να δείτε. Δεν έχω πρόβλημα με κανέναν επιχειρηματία, όσο ο επιχειρηματίας περιορίζεται στην επιχειρηματική του δράση. Εκεί που αρχίζουν τα προβλήματα είναι όταν επιχειρηματίες θεωρούν ότι μπορούν ή πρέπει να αγοράζουν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, προκειμένου, με αυτόν τον τρόπο, να υπερασπιστούν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα. Εκεί αρχίζω κι έχω πρόβλημα.
Και στην Ελλάδα την οποία εγώ οραματίζομαι, κανείς επιχειρηματίας, ο οποίος θέλει να ασκήσει επιχειρηματική δράση στην πατρίδα μας δεν πρέπει να αισθάνεται ότι πρέπει να απολαμβάνει κάποιας προστασίας. Είτε αυτή είναι πολιτική προστασία, είτε αυτή είναι μιντιακή προστασία.
Δεν θέλουμε τέτοια επιχειρηματική δράση. Ούτε θα χρειαστεί, την επόμενη μέρα, κανείς να ασκήσει οποιαδήποτε πίεση, για να διεκδικήσει το νόμιμο, το δίκαιο. Αν είναι νόμιμος κάποιος, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Αν είναι παράνομος, απλά δεν θα κάνει δουλειά στη χώρα μας.
Δεν ήμουν εγώ αυτός ο οποίος πολιτικοποίησε αυτήν τη συζήτηση. Θέλω να είμαι τελείως ξεκάθαρος. Και σας προσδιόρισα, με απόλυτη σαφήνεια, το πλαίσιο στο οποίο πρόκειται να κινηθώ. Και, βέβαια, να επαναλάβω, για άλλη μια φορά, ότι δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα, ούτε με τον ΠΑΟΚ, ούτε με οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Πάνω από όλα είμαι φίλαθλος. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Το απολαμβάνω. Όπως απολαμβάνω και το μπάσκετ και πολλά άλλα σπορ. Και η ευχή μου για το ελληνικό πρωτάθλημα είναι να έχουμε ένα καθαρό και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, έτσι ώστε να υπάρχει ο μεγαλύτερος δυνατός ανταγωνισμός. Να βγαίνουν καινούριοι, νέοι Έλληνες παίκτες και να τους δίνουν οι ελληνικές ομάδες ευκαιρίες να διακρίνονται. Και το ελληνικό πρωτάθλημα να μπορέσει, και πάλι, να προσελκύσει οικογένειες, που να μη φοβούνται να πηγαίνουν στο γήπεδο, επειδή μπορεί να αισθάνονται ότι, για να πάει κανείς σήμερα στο γήπεδο, πρέπει να έχει μία άλλη αντίληψη για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο.
Το ποδόσφαιρο είναι γιορτή, είναι μια οικογενειακή δραστηριότητα. Δεν είμαστε σε αυτό το σημείο στην Ελλάδα σήμερα. Και μακάρι όλοι οι παράγοντες του ποδοσφαίρου να αγωνιστούν και να δουλέψουν και να συνεργαστούν σε αυτήν την κατεύθυνση.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Ανδρέας Ζαμπούκας από το «LIBERAL».
Α. ΖΑΜΠΟΥΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακολούθησα με προσοχή τη χθεσινή σας ομιλία. Παρατήρησα ότι δεν κάνατε ούτε μια αναφορά στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα. Αυτό ήταν μια συνειδητή επιλογή ή δεν βρήκατε χρόνο να το κάνετε; Μου έκανε τρομερή εντύπωση.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε Ζαμπούκα, μίλησα 63 λεπτά. Και θα μπορούσα να μιλήσω άλλα τόσα, γιατί έχω πολλά πράγματα να πω για το σχέδιό μου για τη χώρα. Θέλω να μιλήσω για το μέλλον, δεν θέλω να μιλήσω για το παρελθόν. Είχα και θα έχω αρκετές ευκαιρίες να ασκήσω κριτική στον κ. Τσίπρα και στην Κυβέρνησή του. Νομίζω, όμως, ότι οι ίδιοι οι πολίτες γνωρίζουν πια το πραγματικό αποτύπωμα αυτής της Κυβέρνησης. Γνωρίζουν σε ποιο βαθμό εξαπατήθηκαν από τον κ. Τσίπρα και γνωρίζουν και τις πραγματικές του δυνατότητες.
Δεν νομίζω ότι περιμένουν από εμένα να επιβεβαιώσουν αυτά τα οποία οι ίδιοι αισθάνονται. Αυτό που περιμένουν από εμένα είναι να τους πείσω ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος για τη χώρα. Ότι έχω σχέδιο, ότι έχω ομάδα και ότι έχω και τη βούληση να οδηγήσω τη χώρα στην κατεύθυνση που της αξίζει.
Για αυτό και επέλεξα, χθες, στην ομιλία μου, να μην αναφερθώ στον κ. Τσίπρα. Για αυτό και προσπαθώ να περιορίσω και σήμερα στη συνέντευξη τις αναφορές μου στον κ. Τσίπρα. Διότι με ενδιαφέρει να κοιτάξω μπροστά και όχι πίσω.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ευχαριστούμε κύριε Πρόεδρε. Στη συνέχεια, η κυρία Δήμητρα Κρουστάλλη από την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».
Δ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ: Είπατε προηγουμένως ότι το κάλεσμά σας απευθύνεται και έξω από τα τείχη της Κεντροδεξιάς παράταξης. Ωστόσο, ακούσαμε - την περασμένη Κυριακή - τον κ. Τσίπρα, εδώ, να λέει ότι ο κ. Πάνος Καμμένος, ο κυβερνητικός του εταίρος, είναι η Κεντροδεξιά και μάλιστα πατριωτική Κεντροδεξιά και ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα, το οποίο χαρακτηρίζεται από τα ακραία στοιχεία τα οποία έχει ενσωματώσει.
Ήθελα να σας ρωτήσω: Επειδή βλέπουμε ότι η Κυβέρνηση πάει να κλέψει ένα κομμάτι της δικής σας ατζέντας στην επιχειρηματικότητα, στους νέους κ.λ.π., πως το σχολιάζετε αυτό; Είναι ο κ. Καμμένος η Κεντροδεξιά και εσείς η ακραία Δεξιά;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Σας φαίνομαι για ακροδεξιός, κυρία Κρουστάλλη;
Δ. ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ: Αυτό μην το λέτε σε εμένα.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι το λέω. Το λέω διότι, μερικές φορές, πρέπει να έχουμε και μια αίσθηση του τι λέμε. Η Νέα Δημοκρατία είναι μεγάλη Κεντροδεξιά παράταξη. Ο κ. Τσίπρας επέλεξε να συνεργαστεί με τον κ. Καμμένο, ο οποίος κινείται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Για να μην έχουμε καμία αμφιβολία για το τι λέμε. Και με τον κ. Καμμένο, τελικά, τον ενώνει ο αχαλίνωτος εθνολαϊκισμός και η αγάπη για την εξουσία.
Διότι δεν βλέπω καμία άλλη ιδεολογική ταύτιση μεταξύ του κ. Καμμένου και του κ. Τσίπρα. Έχουν, όμως, και οι δυο την ίδια αγάπη για την καρέκλα και καμία διάθεση να απομακρυνθούν από αυτήν.
Δεν υπάρχουν, λοιπόν, ακραία στοιχεία στη Νέα Δημοκρατία. Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα Κόμμα, το οποίο καλύπτει όλο το εύρος του Κεντροδεξιού φάσματος. Αλλά - όπως σας είπα και πριν - είναι ένα Κόμμα, το οποίο προσβλέπει να σπάσει και παραδοσιακές ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος, να ανοιχτεί σε ανθρώπους, σε συμπολίτες μας που δεν την είχαν ψηφίσει στο παρελθόν.
Και αυτή είναι η δική μου προσπάθεια. Γνωρίζετε καλά ότι είμαι ένας μετριοπαθής φιλελεύθερος πολιτικός. Δεν μου αρέσει ο ακραίος και διχαστικός λόγος. Μου αρέσει να μιλάω τεκμηριωμένα και ουσιαστικά.
Άρα, το να παρουσιάζεται η Νέα Δημοκρατία - της οποίας έχω το προνόμιο να ηγούμαι - ως μια ακροδεξιά παράταξη είναι τουλάχιστον αστείο και να λέγεται από αυτούς που επιλέγουν να συγκυβερνούν με τον κ. Καμμένο. Και από αυτούς - να μην το ξεχνάμε και αυτό - που συνέπραξαν με τη Χρυσή Αυγή, προκειμένου να μην εκλεγεί Πρόεδρος τον Δεκέμβριο του 2014 και οδήγησαν τη χώρα σε εκλογές. Και από αυτούς που ευχαρίστως θα αξιοποιούσαν τις ψήφους της Χρυσής Αυγής για να αλλάξει ο εκλογικός νόμος και να πάμε σε απλή αναλογική.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Θοδωρής Λαπαναΐτης από το «NEWS 247». Στα δεξιά σας, κ. Πρόεδρε.
Θ. ΛΑΠΑΝΑΪΤΗΣ: Αριστερά, όπως σας κοιτάω εγώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κοιτάω με την ίδια άνεση και δεξιά και αριστερά.
Θ. ΛΑΠΑΝΑΪΤΗΣ: Τις τελευταίες μέρες έχετε καθιερώσει τον όρο «γενιά των 360 ευρώ». Και αναφέρεστε προφανώς στους μισθούς και καταγγέλλετε την Κυβέρνηση ότι έχει την αποκλειστική ευθύνη για αυτήν την εξέλιξη.
Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό, αυθόρμητα, είναι το πότε τελικά η Νέα Δημοκρατία είχε δίκιο. Σήμερα, που καταγγέλλει αυτήν την πραγματικότητα ή πριν από δυο χρόνια, όταν αντιτασσόσασταν στη θέση για μισθό 750 ευρώ; Και το ρωτώ αυτό γιατί θα ήθελα να μου διευκρινίσετε ποια είναι η θέση σας για τους μισθούς, για το ύψος των μισθών και πως προσδοκάτε να έχουμε μεγαλύτερους μισθούς από 460 ευρώ, όταν χθες ταχθήκατε ανοιχτά υπέρ της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων και κατά - αν κατάλαβα καλά - των γενικών συλλογικών και των κλαδικών συμβάσεων; Και το λέω αυτό, επειδή είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι η μείωση των μισθών οφείλεται στο ότι πλέον έχουμε δέκα χρόνια να υπογραφεί γενική συλλογική σύμβαση εργασίας και στην πράξη έχουν καταργηθεί και οι κλαδικές συμβάσεις και έχουν αντικατασταθεί από ατομικές και επιχειρησιακές. Ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Μη συγχέουμε τις ατομικές συμβάσεις με τις επιχειρησιακές. Γιατί είδα άλλη μια προσπάθεια διαστρέβλωσης αυτών των οποίων είπα χθες. Μίλησα για επιχειρησιακές συμβάσεις, που πρέπει να υπερισχύουν των κλαδικών. Αλλά για να υπογραφεί μια επιχειρησιακή σύμβαση σημαίνει, κ. Λαπαναΐτη, ότι έχουν συμφωνήσει οι εργαζόμενοι με την επιχείρηση. Και αυτό θεωρώ ότι είναι κάτι το οποίο είναι υγιές και πολύ καλό. Και η άποψή μου είναι ότι και στα ζητήματα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ο κατώτατος μισθός πρέπει, τελικά, να καθορίζεται μέσα από ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Μέσα από μια συζήτηση και μια συμφωνία μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών.
Το πρόβλημα, όμως, σήμερα στη χώρα δεν είναι τόσο ο κατώτατος μισθός. Είναι το γεγονός ότι υπάρχει μια πολύ γρήγορη μετακίνηση στη μερική απασχόληση, με αποτέλεσμα νέοι άνθρωποι να δουλεύουν λιγότερες ώρες με πολύ - πολύ χαμηλότερες απολαβές.
Θέλω να είμαι ειλικρινής. Αυτή είναι μια τάση η οποία δεν είναι μόνο ελληνική. Απλά επιταχύνθηκε με πολύ μεγάλη ένταση στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια. Και συνοδεύτηκε και από κάτι ακόμα. Συνοδεύτηκε από την πλήρη καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας, ειδικά από μικρότερες επιχειρήσεις, που εκμεταλλεύονται σήμερα την αδυναμία του εργαζόμενου και την πολύ υψηλή ανεργία που υπάρχει.
Έχω συναντήσει πάρα πολλούς νέους εργαζόμενους οι οποίοι σιγοψυθιρίζουν - διότι δεν τολμούν να το πουν ανοιχτά - ότι πληρώνονται για τετράωρο, αλλά δουλεύουν οκτάωρο.
Όπως έχω συναντήσει πολλούς εργαζόμενους, οι οποίοι απολύονται, λίγο πριν συμπληρώσουν το ένα έτος παραμονής στην εργασία ή άλλες περιπτώσεις όπου καταστρατηγείται κατάφωρα η εργατική νομοθεσία.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα, το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε και το κοιτάζουμε κατάματα. Αλλά, από κει και πέρα, η βελτίωση των μισθών μπορεί να προκύψει μόνο από τη γρήγορη αποκλιμάκωση της ανεργίας, μέσα από τη δημιουργία θέσεων εργασίας, που θα προκύπτουν μέσα από ιδιωτικές επενδύσεις.
Να σας πω και κάτι ακόμα: Δεν ήμουν εγώ αυτός, ο οποίος μίλησε για κατώτατο μισθό 751 ευρώ. Και δεν πρόκειται να το κάνω ούτε τώρα. Διότι πρόθεσή μου δεν είναι να λαϊκίσω, αλλά να περιγράφω ένα ρεαλιστικό δρόμο εξόδου από την κρίση.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Η κυρία Αλεξία Τασούλη από το «Mega Channel».
Α. ΤΑΣΟΥΛΗ: Κύριε Πρόεδρε, απώτερος σκοπός για εσάς, για τη Νέα Δημοκρατία, είναι η αυτοδυναμία. Όμως, έχετε μπροστά σας δυο θέματα να αντιμετωπίσετε. Από τη μια είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαίνεται να διατηρεί τις δυνάμεις του. Πολλοί, μάλιστα, λένε ότι κερδίζει και πόντους, ενώ βαδίζουμε στον τρίτο χρόνο διακυβέρνησης.
Και από την άλλη, η ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης μπορεί να οδηγήσει σε άντληση ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, αφού και οι δυο στοχεύετε στο μεσαίο χώρο.
Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, λοιπόν, ποιες θα είναι οι κινήσεις σας; Από ποια Κόμματα θα ζητήσετε στήριξη; Και ποια θα αποκλείσετε σε μια πιθανή πρόσκληση και προοπτική συνεργασίας, μιας - και όπως είπατε νωρίτερα - κοιτάζετε με την ίδια άνεση και αριστερά και δεξιά;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κατ’ αρχάς, κυρία Τασούλη, δεν βλέπω ακριβώς τον ΣΥΡΙΖΑ να συγκρατεί τις δυνάμεις του. Ένα Κόμμα, το οποίο σε όλες τις μετρήσεις φαίνεται να έχει χάσει τη μισή του εκλογική δύναμη, δεν τα πηγαίνει και πάρα πολύ καλά. Έτσι δεν είναι;
Από κει και πέρα, στο ερώτημα το οποίο μου θέσατε, δυσκολεύομαι λίγο να απαντήσω, διότι δεν γνωρίζω καν ποιο θα είναι το πολιτικό τοπίο, το οποίο θα προκύψει μετά από τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά και ποια θα είναι τα Κόμματα, τα οποία τελικά θα εκτεθούν στην κρίση του ελληνικού λαού στις επόμενες εκλογές. Άρα, δεν μπορώ να τοποθετηθώ επί υποθετικών σεναρίων.
Αυτό το οποίο έχω πει είναι ότι η Νέα Δημοκρατία διεκδικεί το καλύτερο δυνατό ποσοστό. Και σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία είναι αυτοδύναμη, πάλι θα επιχειρήσει να πετύχει διευρυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ανάλογα, φυσικά, με τις δυνατότητες που μπορεί να υπάρχουν. Ανάλογα με τη διάθεση ευρύτερης συνεννόησης γύρω από μια σειρά από σημαντικά ζητήματα.
Πιστεύω, όμως, ότι η επόμενη μέρα και η πολιτική την οποία θέλουμε να ακολουθήσουμε μπορεί να υπηρετηθεί μέσα από μία γενναία προσπάθεια κοινοβουλευτικής διεύρυνσης μετά τις επόμενες εκλογές. Και δεν έχω καμία δυσκολία να προτείνω μία ατζέντα ευρύτερης συνεννόησης και στη συνέχεια θα εξαρτάται από τα υπόλοιπα Κόμματα, όποια κι αν είναι αυτά, σε ποιο βαθμό θέλουν να συμφωνήσουν.
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος, όμως: ΣΥΡΙΖΑ δεν συμπεριλαμβάνεται στα Κόμματα, τα οποία επιζητώ να συνεννοηθώ την επόμενη μέρα.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Άγγελος Αγγελίδης, από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ», αφού σημειώσω, κ. Αγγελίδη, ότι ήδη, μετά από μία ώρα και κάτι, έχουν μιλήσει 20 συνάδελφοί σας.
Α. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ: Καλησπέρα και από μένα. Θέλω να ρωτήσω, όταν αναλάβετε τη διακυβέρνηση της χώρας, θα διατηρήσετε το παράρτημα του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη; Και θα κάνετε το Υφυπουργείο Μακεδονίας - Θράκης πάλι Υπουργείο;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Με ενδιαφέρει η ουσία και όχι η επικοινωνία, κ. Αγγελίδη. Δεν το έχω σκεφτεί αν θα διατηρήσω το παράρτημα του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν θεωρώ ότι μία πολιτική για την Βόρεια Ελλάδα υπηρετείται από τη δημιουργία ενός γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, το οποίο μπορεί ενίοτε να επισκέπτεται ο πρωθυπουργός. Ως πρωθυπουργός αύριο, αν θέλω να ανέβω στη Θεσσαλονίκη, είμαι σίγουρος ότι θα βρω κι άλλους χώρους να μπορώ να κάνω τη δουλειά μου. Δε χρειάζομαι κατ’ ανάγκη ένα εξειδικευμένο γραφείο.
Αυτό το οποίο χρειάζεται, όμως, η Βόρεια Ελλάδα είναι να αντιληφθούμε ποια είναι τα σημαντικά συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Και ποιες οι στοχευμένες πολιτικές που μπορούν να αναδείξουν αυτά τα πλεονεκτήματα και να δημιουργήσουν πλούτο για τη Βόρεια Ελλάδα. Αυτό περιμένουν οι Βορειοελλαδίτες να ακούσουν από μένα.
Είχα την ευκαιρία, χθες, να αναφερθώ σε κάποια από τα επιμέρους ζητήματα που αφορούν στην Βόρεια Ελλάδα. Στην ολοκλήρωση κάποιων βασικών έργων υποδομών.
Όπως προσέξατε, δεν έταξα «λαγούς με πετραχήλια». Ήμουν πάρα πολύ προσεκτικός. Προτεραιοποίησα τις κάθετες διασυνδέσεις της Εγνατίας, για να βγουν από την απομόνωση πόλεις, όπως η Δράμα και τα Γιαννιτσά. Τις σιδηροδρομικές συνδέσεις των λιμανιών με τον κύριο δίκτυο κορμού. Και είπα ξεκάθαρα ότι πρόθεσή μας δεν είναι να φτιάξουμε τρένα στο πουθενά, με χρήματα που δεν υπάρχουν. Το λέω, διότι τελευταία έχουμε δει διάφορες φαραωνικές εξαγγελίες, για τις οποίες δεν υπάρχουν καν μακέτες. Κάποτε, για κάποια έργα τα οποία δεν συνέβαιναν, υπήρχε τουλάχιστον μια μακέτα. Εδώ, στο συγκεκριμένο, δεν υπάρχει ούτε καν αυτό. Άρα, θα προτεραιοποιήσουμε τις βασικές υποδομές που χρειάζεται η Βόρεια Ελλάδα και θα αξιοποιήσουμε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους διαθέσιμους πόρους.
Θέλω η Βόρεια Ελλάδα να ξανά γίνει ένα κέντρο ανταγωνιστικής βιομηχανίας και μεταποίησης.
Θέλω να θυμίσω ότι ένα κομμάτι της καρδιάς της ελληνικής βιομηχανίας χτυπάει στη Βόρεια Ελλάδα. Και πολλές από τις οριζόντιες πολιτικές, που παρουσίασα χθες, θα ωφελήσουν κατεξοχήν τις βιομηχανίες και τις μονάδες μεταποίησης, που έχουν έδρα στη Βόρεια Ελλάδα.
Θέλω τη Θεσσαλονίκη κέντρο καινοτομίας και εκπαίδευσης. Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ, προχθές, την Τεχνόπολη και να μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι την υψηλή τεχνολογία και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να προσελκύσουμε τέτοιες επενδύσεις και τέτοιες επιχειρήσεις στη χώρα μας.
Θέλω μία Βόρεια Ελλάδα στην οποία ο αγροτικός τομέας θα μπορεί να αξιοποιήσει φυσικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως η γεωθερμία. Είχα την ευκαιρία, στο πλαίσιο των περιοδειών που κάνω, να επισκεφθώ την πρώτη σημαντική ξένη επένδυση, που έγινε στο Νομό Καβάλας, αξιοποιώντας το πλούσιο γεωθερμικό πεδίο της περιοχής. Η γεωθερμία είναι ένα σημαντικότατο συγκριτικό πλεονέκτημα, το οποίο μπορεί να μειώσει σημαντικά το κόστος παραγωγής και να κάνει τα προϊόντα μας πιο ανταγωνιστικά.
Είχα την ευκαιρία, και πάλι, να μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο θα ασφαλίσουμε τα σύνορά μας, διότι δεν μπορούμε να μιλάμε αυτήν τη στιγμή για μια Βόρεια Ελλάδα, η οποία θα γίνει κέντρο μιας δυνητικής αγοράς 50.000.000 ανθρώπων και να δεχόμαστε ότι τα σύνορα είναι απλά μια γραμμή στο χάρτη από την οποία μπορεί να περνάει ανενόχλητος όποιος θέλει, να εισάγει, να εξάγει λαθραία και παράνομα προϊόντα.
Αυτές, λοιπόν, είναι ουσιαστικές πολιτικές για τη Βόρεια Ελλάδα και σε αυτές θα επιμείνω. Το αν τώρα θα έχω γραφείο ή δεν θα έχω γραφείο στη Θεσσαλονίκη νομίζω ότι μικρή αξία έχει.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Η κυρία Νικολέτα Δρούγκα από το «EURONEWS». Δεξιά σας κύριε Πρόεδρε.
Ν. ΔΡΟΥΓΚΑ: Κύριε Πρόεδρε, η Κύπρος - νομίζω θα συμφωνήσετε μαζί μου - κατάφερε να βγει γρήγορα από το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και να γυρίσει στο δρόμο της ανάπτυξης. Ως Κυβέρνηση, εσείς ποιες καλές πρακτικές θα υιοθετούσατε από αυτές; Και ρωτώ επειδή χθες είπατε ότι το δεύτερο - αν δεν απατώμαι - νομοσχέδιο που θα φέρετε θα είναι το φορολογικό. Αντίθετα, στην Κύπρο βλέπουμε μια σταθερότητα, υπάρχει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα. Τι, λοιπόν, θα αντιγράφατε με την καλή έννοια του τι έκανε η Κύπρος;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η Κύπρος δεν αύξησε ούτε ένα φόρο. Αντίθετα μείωσε δημόσιες δαπάνες παρότι βρέθηκε σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση έχοντας μια απώλεια μέσα σε ένα χρόνο του Α.Ε.Π. που έφτασε σχεδόν το 10%. Κατά συνέπεια, το βασικό μάθημα το οποίο παίρνω από την Κύπρο είναι ότι η προσαρμογή πρέπει να γίνει από το σκέλος των δαπανών και όχι από το σκέλος των φόρων. Η Κύπρος χρησιμοποίησε - και χρησιμοποιεί - τη φορολογία ως αναπτυξιακό εργαλείο για προσέλκυση επενδύσεων.
Για προσέλκυση, παραδείγματος χάρη, επενδυτών που θέλουν να αποκτήσουν σπίτι, ακίνητη περιουσία, η Κύπρος χορηγεί, όχι απλά άδεια κατοικίας, αλλά μέχρι και διαβατήριο. Χρησιμοποιεί έξυπνα εργαλεία για να ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις της, τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της, να προχωρήσουν σε ενεργειακή αναβάθμιση, κάτι το οποίο και εγώ το προκρίνω και το πρότεινα χθες στην ομιλία μου.
Και, βέβαια, η Κύπρος - λυπάμαι που θα το πω, λυπάμαι για λογαριασμό μας - κατάφερε, τις στιγμές της μεγάλης κρίσης, να διαμορφώσει μια ελάχιστη δυνατή συναίνεση για τις σημαντικές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν και που την οδήγησαν τελικά στην έξοδο από την κρίση.
Την εποχή που εμείς ζητούσαμε και ψάχναμε για συναίνεση, κάποιοι υπόσχονταν το σκίσιμο των Μνημονίων, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τη χορήγηση 13ης σύνταξης, την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.
Με άλλα λόγια, κάποιοι επένδυσαν σε ένα χυδαίο λαϊκισμό, καβάλησαν το κύμα της οργής, αντί να επενδύσουν συνειδητά στο να καταλαγιάσουν τα πνεύματα, να πέσουν οι τόνοι και να δούμε με ποιο τρόπο μπορούμε να διαμορφώσουμε πραγματικές συναινέσεις.
Άρα, ναι, έχουμε πολλά μαθήματα να πάρουμε από την Κύπρο. Και δεν βλέπω κανένα λόγο, γιατί και εμείς - έστω και με καθυστέρηση - δεν μπορούμε να πετύχουμε αυτό το οποίο πέτυχε η Κύπρος.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Νίκος Φωτόπουλος από την «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ».
Ν. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, σας άκουσα νωρίτερα να μιλάτε για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανανέωση του Κόμματός σας, της Νέας Δημοκρατίας. Και αναφερθήκατε και στις συνεντεύξεις και σε όλο αυτόν τον κόσμο, τα 1.400 καινούργια άτομα, 1.300 πόσα είπατε, τα οποία περνάνε από συνεντεύξεις και αναζητείτε νέα πρόσωπα.
Ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Αυτή η ριζική ανανέωση που θέλετε να κάνετε στη Νέα Δημοκρατία, στα πρόσωπα, φτάνει μέχρι και τη θέση του Αντιπροέδρου; Λέω για τον κ. Γεωργιάδη, ο οποίος κατά καιρούς εκφράζει διάφορες ακραίες θέσεις και αναρωτιέμαι αν ταυτίζεστε με αυτές, εσείς και το Κόμμα. Ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ο κ. Γεωργιάδης είναι δική μου επιλογή. Δεν συμφωνώ με την άποψή σας ότι εκφράζει ακραίες θέσεις. Έχει τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζεται. Μπορεί καμιά φορά να έχει πει και καμιά κουβέντα παραπάνω, σε όλους μπορεί να συμβεί αυτό. Αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν θεωρώ ότι ο λόγος του είναι ένας λόγος, ο οποίος είναι ακραίος και ο οποίος δεν ανήκει και δεν εντάσσεται στη Νέα Δημοκρατία.
Είμαστε, ξέρετε, κ. Φωτόπουλε, ένα μεγάλο Κόμμα. Ένα μεγάλο Κόμμα πρέπει να μάθει να ανέχεται και τις διαφορετικές αποχρώσεις και τις διαφορετικές απόψεις. Και πρέπει να σας πω ότι - επί δικών μου ημερών - τα συλλογικά όργανα του Κόμματος λειτουργούν με πάρα πολύ μεγάλη τακτικότητα. Είτε μιλάμε για την Κοινοβουλευτική Ομάδα, είτε μιλάμε για την Πολιτική Επιτροπή, είτε μιλάμε για Συντονιστικό των Τομεαρχών, το οποίο συγκαλείται κατά μέσο όρο κάθε δυο με τρεις εβδομάδες. Κατά συνέπεια, έχουμε τη δυνατότητα συλλογικά να συζητάμε θέματα, να διαφωνούμε ενίοτε εσωτερικά, αλλά να διαμορφώνουμε μια κοινή γραμμή. Και έχω την απαίτηση με αυτή την κοινή γραμμή όλοι να συμμορφώνονται.
Ας μην περιοριζόμαστε, λοιπόν, σε υφολογικές αξιολογήσεις όσον αφορά τα στελέχη μας και ας βλέπουμε το περιεχόμενο των όσων λένε.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Χρήστος Τελίδης από την εφημερίδα «ΤΟ ΕΘΝΟΣ».
Χ. ΤΕΛΙΔΗΣ: Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε. Αναφερθήκατε πριν στο θέμα των φοιτητών της Πάτρας και το θέμα της Δ.Α.Π. - ΝΔΦΚ. Υπάρχουν, όμως, και πολλά άλλα γεγονότα και καταστάσεις, που έρχονται στο φως για τα Πανεπιστήμιά μας - το ευαίσθητο αυτό θέμα - τα οποία σοκάρουν.
Πριν από λίγες μέρες, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας καθηγητές και η Σύγκλητος αποφάσισαν να εντάξουν κατ’ εξαίρεση σε ένα προνομιακό μεταπτυχιακό τα παιδιά συναδέλφων τους και επιπλέον να μην πληρώσουν το κόστος του μεταπτυχιακού, των 3.000 ευρώ.
Στην Θεσσαλονίκη, πριν λίγο καιρό επίσης, ο εισαγγελέας Διαφθοράς άσκησε διώξεις στο Α.Π.Θ. γιατί παραπάνω από 1.000 καθηγητές, που ασκούν και ελεύθερα επαγγέλματα, δεν έχουν καταβάλει στον ειδικό λογαριασμό ολόκληρα 37.000.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιοι είχαν έσοδα πάνω από 250.000.000 ευρώ. Δηλαδή, αν δείτε τον αριθμό είναι περίπου το 15% με 20% του συνόλου των καθηγητών.
Το θεσμικό θέμα του Πανεπιστημίου το θίξατε, χθες, με ευαισθησία. Υπάρχει καθημερινή συζήτηση, όμως. Δεν είναι ανησυχητικές αυτές οι καταστάσεις, που δεν έχουν να κάνουν μόνο με συντεχνιακά συμφέροντα, αλλά και με μια διευρυμένη παραβατικότητα, την οποία κάποιοι επιχειρούν να την καλύψουν; Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κάνατε πιο πολύ μια διαπίστωση και όχι μια ερώτηση, αλλά θα συμφωνήσω με την παρατήρησή σας. Το πρόβλημα των Πανεπιστημίων δεν είναι μόνο οι φοιτητικές νεολαίες. Δυστυχώς, συχνά είναι και νοοτροπίες που έχουν εμποτίσει και ένα κομμάτι του διδακτικού προσωπικού, αλλά και των διοικήσεων των Πανεπιστημίων. Αναφερθήκατε σε συμπεριφορές, οι οποίες πολύ απλά, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Και σε φαινόμενα νεποτισμού, τα οποία δεν ταιριάζουν σε ένα ανοιχτό, αξιοκρατικό Πανεπιστήμιο, έτσι όπως το φαντάζομαι.
Και νομίζω ότι, πολλές φορές, οι διοικήσεις, αλλά και οι καθηγητές πρέπει να δίνουν πρώτοι το καλό παράδειγμα, αν θέλουμε να προχωρήσουμε σε μια πραγματική αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστήμιου.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι τα φαινόμενα αυτά στα οποία αναφερθήκατε, είναι εξαιρέσεις, δεν είναι ο κανόνας. Όμως, είναι εξαιρέσεις που πρέπει να μας προβληματίσουν. Για αυτό και το μόνο το οποίο μπορώ να σας πω είναι ότι καμία ανοχή δεν μπορούμε να δείξουμε σε τέτοια φαινόμενα.
Και αν πραγματικά θέλουμε κάποια στιγμή να προσελκύσουμε άξιους νέους πανεπιστημιακούς από Πανεπιστήμια του εξωτερικού, να έρθουν να διδάξουν στα ελληνικά Πανεπιστήμια, θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι όταν αξιολογούνται, θα αξιολογούνται επί ίσοις όροις και ότι δεν θα έχει το πλεονέκτημα κάποιος, ο οποίος είναι προϊόν του συστήματος.
Και όταν αναφέρομαι σε προϊόν του συστήματος, αναφέρομαι είτε σε κάποιον, ο οποίος είναι συγγενής, είτε σε κάποιον, ο οποίος δεν έχει φύγει ποτέ στο εξωτερικό και γνωρίζει τα μέσα και τα έξω των ελληνικών Πανεπιστημίων.
Από αυτές τις πρακτικές πρέπει να μείνουμε πολύ μακριά. Και, βέβαια, είναι χρέος και των ίδιων των Πανεπιστημίων και των ίδιων των καθηγητών να βρεθούν απέναντι σε τέτοιες πρακτικές.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Γιώργος Σιμόπουλος από το «Star Κεντρικής Ελλάδας».
Γ. ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ: Σας ευχαριστώ. Κύριε Πρόεδρε, αναφερθήκατε χθες στον πλούτο της χώρας και στην αξιοποίησή του. Στο πόσο πιστεύετε και στον πλούτο της χώρας μας, αλλά και στους Έλληνες. Αναφερθήκατε στη στήριξη του ιδιωτικού τομέα και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Όλα αυτά είναι στοιχεία που συνδέονται και στον πρωτογενή τομέα. Και δεν ακούσαμε κάτι συγκεκριμένο για τους αγρότες μας.
Εκπροσωπώντας την Περιφερειακή τηλεόραση, θα ήθελα να μάθουμε για τους αγρότες. Ενδιαφερόμαστε να δούμε πως μπορεί να αξιοποιήσουν τον τεράστιο πλούτο της ελληνικής γης και να σταματήσουν ή να μειωθούν οι εισαγωγές προϊόντων, τα οποία μπορούν να παραχθούν στη χώρα μας.
Μάλιστα, από τα στοιχεία που, ήδη, οι αγρότες μας δίνουν, ποσοστά 80% και 90% σε κάποια προϊόντα εισάγονται, μπορούμε να τα παράγουμε στη χώρα μας. Θα ήθελα, λοιπόν, να μας πείτε πόσο υπολογίζετε στη συμβολή της γεωργίας, στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Και, τελικά, οι Έλληνες αγρότες αξίζουν κι αυτοί καλύτερα;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Θα μπορούσα να μιλάω πολλή ώρα, κ. Σιμόπουλε, για τα ζητήματα του πρωτογενούς τομέα. Είχα, εξάλλου, την ευκαιρία, όταν βρέθηκα στη Λάρισα πριν από κάποιους μήνες και παρουσίασα αναλυτικά τις θέσεις μας να πω δύο πράγματα, τα οποία πιστεύω ότι έχουν ιδιαίτερη σημασία. Δεν πρόκειται ποτέ να είμαστε ανταγωνιστικοί στον πρωτογενή τομέα, εάν δεν συνεργαστούμε, εάν δεν μεγαλώσουμε, εάν δεν δημιουργήσουμε οικονομίες κλίμακας, εάν δεν προωθήσουμε τα νέα συνεργατικά σχήματα παραγωγών.
Όχι στη λογική παλιών συνεταιρισμών, πολλοί από τους οποίους είχαν μόνο λόγο ύπαρξης να παίρνουν δάνεια, τα οποία ουδέποτε ξεπλήρωσαν. Αλλά στη λογική νέων σχημάτων συνεργασίας, τα οποία θα διέπονται από αυστηρά επιχειρηματικά κριτήρια. Και τα οποία θα διεκδικούν θέση για τα προϊόντα μας στις αγορές του εσωτερικού και του εξωτερικού, με βάση τη σχέση κόστους και οφέλους.
Αυτά τα συνεργατικά σχήματα πρέπει να τα προωθήσουμε με κάθε τρόπο. Όχι μόνο με ευρωπαϊκούς πόρους, οι οποίοι σήμερα λιμνάζουν, αλλά και με φορολογικά κίνητρα.
Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο, δηλαδή, ότι κάποιος, ο οποίος συμμετέχει σε μία συνεργατική δομή, θα έχει φορολογικό πλεονέκτημα, σε σχέση με το να επιχειρεί μόνος του. Είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να προωθήσουμε τέτοιες δομές και να φτάσουμε, τελικά, σε μια συνεργασία που θα επιτρέψει να μειώσουμε το κόστος παραγωγής.
Έχουμε, εκ των πραγμάτων, ένα μικρό κλήρο, σε αντίθεση με άλλες χώρες, που έχουν κάνει αυτήν τη μετάβαση σε μεγαλύτερους κλήρους, εδώ και πολλές δεκαετίες. Άρα, είναι επιτακτικό να βρούμε τρόπους να συνεργαζόμαστε καλύτερα. Δεν γίνεται, παραδείγματος χάρη, στην Κρήτη, στην πατρίδα μου, να έχουμε τριψήφιο αριθμό ελαιοτριβείων. Δεν πρόκειται ποτέ να είμαστε ανταγωνιστικοί με αυτόν τον τρόπο, με μικρές παραγωγές, που καθεμιά θα ψάχνει να βρει τη θέση της στις διεθνείς αγορές.
Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα καταλήξουμε τελικά να πουλάμε το λάδι μας χύμα και να εκμεταλλεύεται κάποιος άλλος την προστιθέμενη αξία από την εμφιάλωση και το brand του προϊόντος. Επιμένω πάρα πολύ σε αυτό.
Το δεύτερο αφορά στην αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων. Είμαστε πολύ πίσω. Δεν έχω εύκαιρα τώρα τα στοιχεία. Τελευταία φορά που τα είδα, η αξιοποίηση του προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης είναι από τις χαμηλότερες, σε σχέση με όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι πραγματικά κρίμα να υπάρχουν σημαντικοί πόροι, πολλοί από τους οποίους κατευθύνονται ακριβώς και σε τέτοιες δράσεις καινοτομίας, εκπαίδευσης και να μην αξιοποιούνται. Οι αγρότες μας δεν είναι καλά εκπαιδευμένοι. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Υπάρχουν, από την άλλη, πόροι που θα τους επιτρέψουν και να εκπαιδευτούν καλύτερα και να αξιοποιήσουν καινούριες τεχνολογίες, να κάνουν μ’ αυτόν τον τρόπο ένα μεγάλο άλμα παραγωγικότητας.
Έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε στον πρωτογενή τομέα. Έχουμε πολλές επιτυχημένες ιστορίες - ίσως είναι ακόμα οι εξαιρέσεις, αλλά πολλαπλασιάζονται - ανθρώπων που επιστρέφουν στη γη, στις αγροτικές καλλιέργειες, στην κτηνοτροφία και κάνουν εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα. Πρέπει να φτάσουμε στο σημείο αυτές οι εξαιρέσεις να μπορούν να γίνουν ο κανόνας.
Αλλά, θα το πω όπως το αισθάνομαι: Σπαταλήσαμε 30 χρόνια κοινοτικών επιχορηγήσεων για να διοχετεύσουμε τα χρήματα αυτά τελικά στην κατανάλωση και όχι στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα του αγροτικού τομέα. Και θα πρέπει να την πούμε έτσι όπως είναι.
Έχουμε τελευταία ευκαιρία, αξιοποιώντας το πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης και τους όποιους πόρους είναι διαθέσιμοι στην επόμενη προγραμματική περίοδο, να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει και στους αγρότες να μιλήσουμε μια διαφορετική γλώσσα. Να καταλάβουμε που είναι το πραγματικό πρόβλημα. Να δούμε πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ζητήματα που έχουν να κάνουν με το κόστος παραγωγής.
Εμείς ήμασταν αυτοί που εισηγηθήκαμε τη μείωση του Φ.Π.Α. στα αγροτικά εφόδια. Την οποία υλοποίησε η Κυβέρνηση. Και την οποία ακούω, τώρα, ότι ενδεχομένως, πάλι, να την πάρει πίσω. Άλλη μια παλινωδία.
Να βελτιωθούμε και σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις βασικές υποδομές. Και εκεί που μπορούμε να παρέμβουμε. Και στο ζήτημα του κόστους παραγωγής.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Η κυρία Βάσω Βεγγίρη από την εφημερίδα «ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ».
Β. ΒΕΓΓΙΡΗ: Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε. Θα ήθελα να πάμε τη μπάλα ξανά στη μεσαία τάξη και ιδιαίτερα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Αναφερθήκατε μόνος σας στα προβλήματα, κάνατε λόγο - και χθες και σήμερα - για κατάρρευση της μεσαίας τάξης και είπατε και πριν από λίγο για εξοντωτική υπερφορολόγηση, που φυσικά αφορά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ακόμα και αν πάρουμε το καλό σενάριο ότι οι πιστωτές μας, οι εταίροι μας θα δεχθούν το νέο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής, που εσείς προτείνετε, αυτά που είπατε - παραδείγματος χάρη - για μείωση φορολογικών συντελεστών, όπως είπατε, θα πάρουν μια διετία.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Για την μεσαία τάξη και την μικρομεσαία ελληνική επιχείρηση, ποια θα είναι τα άμεσα μέτρα που μπορείτε να πάρετε; Και θα ήθελα να μείνουμε ιδιαίτερα στο θέμα του ακατάσχετου λογαριασμού, το οποίο χθες στην ομιλία σας το συσχετίσατε. Είπατε να υπάρχει μόνο για αποπληρωμή υποχρεώσεων προς το Δημόσιο και για καταβολή μισθοδοσίας.
Η αγορά, όμως, το ζητάει ακριβώς επειδή υπάρχει εξοντωτική υπερφορολόγηση, ούτως ώστε να μπορούν να κάνουν τις προμήθειές τους, να έχουν τις επαφές τους με τους πελάτες τους. Είναι κάτι διαφορετικό.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν πρόκειται να υποσχεθώ κάτι το οποίο δεν μπορώ να κάνω πράξη. Ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε ακατάσχετο λογαριασμό στην προηγούμενη Δ.Ε.Θ. και δεν έκανε απολύτως τίποτα σε αυτήν την κατεύθυνση.
Εγώ είπα ότι μπορούμε να έχουμε έναν μερικώς ακατάσχετο λογαριασμό, για αποπληρωμή υποχρεώσεων προς το Δημόσιο και για καταβολή μισθοδοσίας, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό συνδέεται με μια επιθετική προώθηση ηλεκτρονικών συναλλαγών.
Και πιστεύω ότι, υπό αυτήν την προϋπόθεση, είναι κάτι το οποίο μπορεί να το δεχθεί η τρόικα και να προχωρήσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση.
Από εκεί και πέρα, έχω μιλήσει - δεν χρειάζεται να το επαναλάβω - για την ανάγκη μείωσης της φορολογίας εισοδήματος, για τα ζητήματα που αφορούν στην απλοποίηση των διαδικασιών, αλλά και για τα ζητήματα που αφορούν στον εξωδικαστικό συμβιβασμό και τη δεύτερη ευκαιρία σε υπερχρεωμένες επιχειρήσεις.
Υπάρχουν δυσκολίες, σήμερα, με τη λύση την οποία έχει προτείνει η Κυβέρνηση. Προτάσεις που έχουμε καταθέσει εμείς θεωρούμε ότι είναι πιο αποτελεσματικές, πιο ουσιαστικές και θα διευκολύνουν πραγματικά υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, που έχουν τη δυνατότητα και αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, να διεκδικήσουν αυτήν τη δυνατότητα.
Θέλω να επαναλάβω, όμως, και κάτι το οποίο είπα χθες, διότι θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δεν είμαστε οπαδοί κάθε είδους επιχειρηματικής δραστηριότητας. Υπάρχει καλή επιχειρηματικότητα, υπάρχει και η κακή επιχειρηματικότητα.
Η κακή επιχειρηματικότητα είναι αυτή που στηρίχθηκε σε προνομιακές σχέσεις με το Κράτος. Κακή επιχειρηματικότητα είναι αυτή που δεν σέβεται το περιβάλλον, που δεν σέβεται τους εργαζόμενους, που μπορεί να διεκδικεί - και έχουμε τέτοιες περιπτώσεις - «κουρέματα» δανείων, όταν οι μέτοχοι έχουν φροντίσει να βγάλουν τα χρήματα στο εξωτερικό και δεν στηρίζουν τις επιχειρήσεις τους. Εκεί, δεν πρόκειται από μέρους μου να υπάρχει καμία απολύτως ανοχή. Και σε μια συζήτηση που είχα με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών κατέστησα απολύτως σαφές ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να δεχθούν «κουρέματα» δανείων σε επιχειρήσεις για τις οποίες υπάρχει υποψία ότι οι μέτοχοί τους έχουν «παρκάρει» τον πλούτο τους στο εξωτερικό. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει.
Εδώ, λοιπόν, θέλω να είμαι τελείως ξεκάθαρος. Δεύτερη ευκαιρία θα δικαιούνται αυτοί που πραγματικά την αξίζουν και όχι αυτοί, οι οποίοι φρόντισαν να απομυζήσουν τις επιχειρήσεις τους σε βάρος των εργαζομένων, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, των υποχρεώσεων που έχουν απέναντι στο Κράτος.
Αλλά από εκεί και πέρα, υπάρχουν και μια σειρά από ζητήματα τα οποία είναι διαδικαστικού χαρακτήρα και τα οποία απλά χρειάζονται μια στοιχειώδη επιχειρησιακή κατανόηση του προβλήματος για να μπορούν να λυθούν.
Διάβαζα, σήμερα - το γνώριζα το θέμα - ότι υπάρχουν επιχειρήσεις που δεν μπορούν να ασφαλίσουν τους εργαζόμενούς τους. Σήμερα, που μιλάμε, δεν μπορούν να πάρουν περιοδικές καταστάσεις, διότι οφείλουν χρήματα στο ελληνικό Δημόσιο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κάποιος να καταβάλει τις τρέχουσες εισφορές επειδή χρωστάει. Αυτό δεν είναι λογικό.
Υπάρχουν, λοιπόν, μια σειρά από ζητήματα τα οποία άπτονται της πραγματικής λειτουργίας της αγοράς, τα οποία πιστεύω ότι σχετικά εύκολα και με γρήγορες κινήσεις μπορούν να λυθούν και να κάνουν τη ζωή της μικρομεσαίας επιχείρησης καλύτερη.
Η επιχειρηματική δραστηριότητα, από τη φύση της, σημαίνει ανάληψη ρίσκου. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει επιχειρηματική επιτυχία. Αυτό το οποίο θέλουμε να κάνουμε είναι να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιτυχίας και η σχέση επιχειρηματικού ρίσκου που αναλαμβάνει κάποιος σε σχέση με τον κίνδυνο που αναλαμβάνει, ταυτόχρονα, να είναι μια σχέση ζυγισμένη.
Να ξέρει κάποιος ότι επιχειρεί στην Ελλάδα χωρίς το Κράτος να του κάνει μονίμως την ζωή εξαιρετικά δύσκολη. Και χωρίς να αναγκάζεται να αφιερώσει ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου του ταλαιπωρούμενος και απασχολούμενος σε αδειοδοτικές και γραφειοκρατικές διαδικασίες με το ελληνικό Δημόσιο.
Και αυτό αφορά ιδιαίτερα τις νέες επιχειρήσεις, με τις οποίες ασχολούμαι ιδιαίτερα. Για ρωτήστε νέους επιχειρηματίες. Μπορεί να είναι πιο εύκολο σήμερα να φτιάξει κάποιος μια επιχείρηση από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Σε μια νέα επιχείρηση, όμως, δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης της να αφιερώνει ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου του σε νταλαβέρια με το Δημόσιο. Έχει άλλα πράγματα να κάνει. Έχει να ασχοληθεί με το πως θα προσλάβει κόσμο, με το πως θα αναπτύξει προϊόντα, πως θα διερευνήσει καινούργιες αγορές. Λοιπόν, εκεί θα δώσουμε πολύ μεγάλη έμφαση.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ευχαριστούμε, κύριε Πρόεδρε. Στη συνέχεια, η κυρία Χριστίνα Κοραή από την εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» και «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ FM 90.1».
Χ. ΚΟΡΑΗ: Κύριε Πρόεδρε, στις 25 Σεπτεμβρίου, σε μια βδομάδα από τώρα, θα συζητηθεί στη Βουλή το αίτημα της Νέας Δημοκρατίας για Εξεταστική, προκειμένου να διερευνηθούν οι 13 συνομιλίες του Υπουργού Άμυνας με ισοβίτη.
Στο συγκεκριμένο κείμενο, που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας γίνεται αναφορά και σε μια συζήτηση που είχε λιμενικός υπάλληλος με τον ίδιο ισοβίτη, τον οποίον παρακινεί να δώσει όνομα επιχειρηματία. Και δια της συνδέσεως του συγκεκριμένου επιχειρηματία με την οικογένεια Μητσοτάκη, όπως λέει χαρακτηριστικά, εξολοθρεύουν κατευθείαν την οικογένεια Μητσοτάκη, έχουν τελειώσει, 10 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν βγει αυτά στο διαδίκτυο, υπάρχουν ηχητικά ντοκουμέντα.
Θέλω, λοιπόν, να σας ρωτήσω αν έχετε υπόνοια, ως σήμερα που μιλάμε και τρεις μήνες μετά την κατάθεση του αιτήματός σας, ότι έγινε μια απόπειρα πολιτικής σκευωρίας - θα τη χαρακτηρίσω - εις βάρος σας. Και, επίσης, στις 25 Σεπτεμβρίου τι περιμένετε να ακούσετε τόσο από τον Υπουργό Άμυνας, τον κ. Καμμένο, όσο και από τον πρωθυπουργό, τον κ. Αλέξη Τσίπρα; Σας ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Θα κάνετε λίγο υπομονή, κυρία Κοραή. Για αυτήν την υπόθεση θα πω δυο πράγματα. Έχουμε κατ’ ομολογία του ίδιου του κ. Καμμένου, μια σειρά από τηλεφωνικές συνομιλίες με έναν άνθρωπο, ο οποίος είναι καταδικασμένος για εμπόριο ναρκωτικών.
Πρέπει να εξηγήσει ο κ. Καμμένος γιατί συνομιλούσε με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλές ευνομούμενες χώρες στις οποίες ένας Υπουργός συνομιλεί επανειλημμένως με έναν ισοβίτη. Μου φαίνεται ότι έχουμε ξεχάσει ότι αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν σε κανονικές, ευνομούμενες χώρες.
Κατά συνέπεια, περιμένω τον κ. Καμμένο να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα τα οποία θέσαμε. Μου κάνει, επίσης, εντύπωση το γεγονός ότι υπάρχει ένας λιμενικός υπάλληλος, ο οποίος εμπλέκεται σε αυτήν την υπόθεση. Δεν έχει κινηθεί καμία πειθαρχική διαδικασία εναντίον του, παρ’όλον ότι υπάρχουν πολύ σοβαρές κατηγορίες. Αλλά δεν θέλω να πω περισσότερα. Θα κάνετε λίγο υπομονή. Σε οχτώ μέρες θα έχουμε την ευκαιρία να ασχοληθούμε με αυτήν την υπόθεση.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Στέφανος Διαμαντόπουλος από το «ΡΑΔΙΟ Θεσσαλονίκης».
Σ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, καταλαβαίνω την προσπάθειά σας να μας παρουσιάσετε ένα προφίλ ενός νέου ηγέτη, μετριοπαθούς, στον χώρο της Κεντροδεξιάς, ο οποίος - είπατε - δεν τάζει «λαγούς με πετραχήλια», καταγγέλλει τον λαϊκισμό του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, χθες σας άκουσα να υπόσχεστε πράγματα τα οποία έχουν μεγάλη δυσκολία στο να τα αποδεχθούν οι δανειστές μας. Μιλώ για τα πλεονάσματα και όλο το οικονομικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, να μην τα επαναλάβω. Έθεσαν ερωτήσεις αρκετές οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι. Το έχετε κοστολογήσει όλο αυτό; Και να το έχετε κοστολογήσει, επειδή πρέπει να υπάρχουν ισοδύναμα για να μπορέσουν οι δανειστές μας, σεβόμενοι και έναν νέο ηγέτη και να δεχθούν και την αξιοπιστία σας, τα έχετε κοστολογήσει;
Φοβούνται πολλοί, κύριε Πρόεδρε, ότι θα κατακρεουργήσετε το Δημόσιο αν επανέρθετε στην εξουσία. Και, μάλιστα, πολλοί συνάδελφοι στην Ε.Ρ.Τ. τρέμουν στην ιδέα αυτή. Και βλέπουμε μια ανάλογη πολιτική συμπεριφορά απέναντί σας από τα κρατικά δελτία ειδήσεων, δηλαδή, όπως διαπιστώνω, δική μου κρίση αυτή.
Θέλω να επανέλθω στην ερώτηση. Τα έχετε κοστολογήσει όλα αυτά; Δηλαδή, ξέρετε που πάτε;
Έχοντας οι Έλληνες την εμπειρία των προηγούμενων Κυβερνήσεων και πως κατάφεραν να πάρουν την εξουσία και απέναντι στους δανειστές μας, έχουν μια δυσάρεστη εμπειρία σε αυτό. Και από τον κ. Τσίπρα, αλλά και από τα «Ζάππεια» του κ. Σαμαρά. Σας ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε Διαμαντόπουλε, ήμουν πάρα πολύ προσεκτικός σ’ αυτά τα οποία είπα. Και επιμένω πάρα πολύ στην ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας, ως απαραίτητης προϋπόθεσης, για να μπορούμε να συζητήσουμε με τους πιστωτές το ζήτημα της μείωσης των πλεονασμάτων.
Εγώ δεν υποσχέθηκα, ούτε υπόσχομαι, σκίσιμο των Μνημονίων, ούτε μια επιθετική διαπραγμάτευση, η οποία - όσες φορές ακολουθήθηκε - μας οδήγησε κατευθείαν να πέσουμε πάνω στον τοίχο.
Ως προς τα πρώτα μέτρα, τα οποία έχω εξαγγείλει, για τη μείωση του φόρου στις επιχειρήσεις και τη μείωση του ΕΝΦΙΑ, είναι κοστολογημένα, πολύ προσεκτικά, από πέρυσι και εξισορροπούνται από αντίστοιχες περικοπές δαπανών. Άρα, είναι μέτρα τα οποία είναι δημοσιονομικά ουδέτερα. Τα υπόλοιπα είναι μέτρα, τα οποία χωρούν μέσα στο χώρο, τον οποίο μπορούμε να δημιουργήσουμε από τη μείωση του πλεονάσματος.
Ας πούμε, όμως, και κάτι ακόμα: Πιστεύω ότι η ανάπτυξη που μπορούμε να πετύχουμε μπορεί να μας εκπλήξει πολύ ευχάριστα. Η ελληνική οικονομία είναι μία συμπιεσμένη οικονομία, μετά από 7 χρόνια κρίσης και έχοντας χάσει το ένα τέταρτο του μεγέθους της.
Ως ένα σημείο, συμφωνώ με τον κ. Τσίπρα, ότι πράγματι το ελατήριο είναι συμπιεσμένο. Το ερώτημα είναι ποιος μπορεί να απελευθερώσει τη δυναμική της ελληνικής οικονομίας και πόσο ευχάριστα μπορούμε να εκπλήξουμε.
Για μένα, λοιπόν, η πρώτη έμφαση είναι στις αλλαγές και στην ανάπτυξη. Και πιστεύω ότι μπορούμε να εκπλήξουμε ευχάριστα, αναπτυξιακά. Και να ξεπεράσουμε και τις αισιόδοξες προβλέψεις, σήμερα, για την ελληνική οικονομία.
Είναι βαθιά πεποίθησή μου, η οποία πηγάζει μέσα από πολλές επαφές και πολλές συνομιλίες με ανθρώπους, οι οποίοι θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν εμπιστεύονται, τελικά, τη σημερινή Κυβέρνηση. Δυστυχώς, μπορεί να έχουν λόγο και να το κάνουν.
Δεν έχω πρόθεση να κατακρεουργήσω κανένα Δημόσιο. Έχω ξεκαθαρίσει, από την πρώτη στιγμή, ότι δεν πρόκειται να γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο. Από την άλλη, έχω μιλήσει, με απόλυτη σαφήνεια, ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσω την τακτική της διαρκούς ανανέωσης συμβάσεων ορισμένου χρόνου και να υπόσχομαι, με κάποιο μαγικό τρόπο, μονιμοποίηση σε ανθρώπους, οι οποίοι ήρθαν και προσφέρουν μία υπηρεσία στο Δημόσιο για ορισμένο χρόνο.
Έχω πει ξεκάθαρα - και το είπα και χθες - ότι ναι, θέλω να περάσω περισσότερες αρμοδιότητες του Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα. Και με αυτόν τον τρόπο να συμμαζέψω το κόστος λειτουργίας του Δημοσίου. Και επιμένω σε αυτό.
Τίποτε διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Όμως, η εμπειρία μας με αυτές τις συμπράξεις, μέχρι στιγμής, στη μικρή έκταση που έχουν αναπτυχθεί, είναι εξαιρετικά θετική. Μιλάμε για καινούρια σχολεία, τα οποία έχουν φτιαχτεί με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, τα οποία είναι υποδειγματικά σε σχέση με το μέσο ελληνικό σχολείο.
Άρα, θέλω περισσότερη ανάμειξη του ιδιωτικού τομέα. Θέλω ένα Κράτος, το οποίο θα κάνει λιγότερα πράγματα. Και αυτά τα λιγότερα που θα κάνει, θα τα κάνει καλύτερα. Και, κατά συνέπεια, και με μικρότερο κόστος.
Δεν νομίζω ότι έχετε καμία αμφιβολία για την επάρκειά μου να μπορώ να κοστολογώ μέτρα, τα οποία προτείνω. Και γι’ αυτό και περιέγραψα και προτεραιοποίησα μέτρα, ανάλογα με τη σημασία που τους αποδίδω.
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο ζήτημα του εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή. Στέκομαι σ’ αυτό διότι η μείωση του αφορολόγητου δεν μπορεί να αλλάξει. Θέλω να είμαι ξεκάθαρος εδώ. Είναι πολύ εύκολο να σας πω ότι θα επαναδιαπραγματευτώ τη μείωση του αφορολόγητου.
Δεν μπορεί να αλλάξει η μείωση του αφορολόγητου. Αυτό το οποίο μπορεί να γίνει, όμως, είναι, τουλάχιστον, να συνοδεύεται από έναν εισαγωγικό φορολογικό συντελεστή της τάξης του 9% και όχι 20%, όπως είναι σήμερα. Ώστε η πρώτη φορολογική επιβάρυνση, για ανθρώπους που θα πληρώσουν πρώτη φορά φόρο και δεν είχαν ξαναπληρώσει, να είναι πιο ήπια.
Και ναι, θέλω 1.000 ευρώ αφορολόγητο για κάθε παιδί. Γιατί μια χώρα, η οποία σήμερα μειώνεται αριθμητικά με την ταχύτητα που μειώνεται ο πληθυσμός στη χώρα μας, βρίσκεται αντιμέτωπη με μία δημογραφική βόμβα. Την οποία, αν δεν την εκτονώσουμε, αυτή πια θα υπονομεύσει το ίδιο το ελληνικό Έθνος.
Άρα, αυτά είναι ζητήματα, στα οποία δεν είμαι διατεθειμένος να βάλω νερό στο κρασί μου. Είναι σωστές πολιτικές, είναι δίκαιες πολιτικές. Δεν έχουν τεράστιο κόστος. Είναι πολιτικές, οι οποίες, όμως, στέκονται, αυτήν τη στιγμή, δίπλα στους πιο αδύναμους συμπολίτες μας.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ:Η κυρία Φωτεινή Χαρίση από την εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».
Φ. ΧΑΡΙΣΗ: Κύριε Πρόεδρε, η αντίδρασή σας στην υπόθεση Τραγάκη χαρακτηρίστηκε ως θετική. Την ίδια ώρα, στελέχη και συνεργάτες σας υποστηρίζουν ότι ήδη έχουν πάρει το χρίσμα. Τι ισχύει τελικά; Και ένα δεύτερο: Σκέφτεστε να προχωρήσετε σε ανανέωση ψηφοδελτίων βάζοντας και ηλικιακό όριο; Ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όποιος ισχυρίζεται - εξαιρώ τους εν ενεργεία βουλευτές - σήμερα δημόσια ότι έχει πάρει το χρίσμα, παρακάμπτοντας με αυτό τον τρόπο τις αποφάσεις των οργάνων του Κόμματος, θα έχει την ίδια τύχη που είχε ο γιος του κ. Τραγάκη. Θέλω να είμαι τελείως ξεκάθαρος.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να διεκδικεί τη συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας και, ευτυχώς, υπάρχει μεγάλη προσφορά ανθρώπων, οι οποίοι θέλουν να πολιτευτούν. Ο καθένας έχει δικαίωμα να λέει ότι θέλει να είναι υποψήφιος βουλευτής. Κανείς, όμως, δεν έχει πάρει το χρίσμα μέχρι που να κλείσει οριστικά το ψηφοδέλτιο και να γίνουν σεβαστές, προφανώς, οι αποφάσεις του Προέδρου και των οργάνων του Κόμματος.
Δεν πιστεύω, ιδιαίτερα, στα ηλικιακά όρια πρέπει να σας πω. Αλλά μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα υπάρχει μια σημαντικότατη ανανέωση στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας. Είναι δέσμευσή μου, είναι μια συνεχής προσπάθεια την οποία καταβάλλω προς όλες τις κατευθύνσεις να πείσω άξιους νέους ανθρώπους ότι αξίζει να ασχοληθούν με την πολιτική.
Και πιστεύω ότι τα ψηφοδέλτιά μας, όταν ανακοινωθούν, θα εκπλήξουν ευχάριστα.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Τάσος Παλαιστίδης από το «ENA CHANNEL Καβάλας».
Τ. ΠΑΛΑΙΣΤΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, καλησπέρα. Κράτησα μια δήλωση του κ. Τσίπρα πολύ πρόσφατη, όπου ασκεί κριτική σε εσάς, λέγοντας ότι ασκείτε πολύ σκληρή κριτική σε ένα Κόμμα, το οποίο δεν υπάρχει. Τι απαντάτε για αυτό;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν ξέρω αν υπάρχει ή δεν υπάρχει το Κόμμα διότι δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τις κυνικές μεταλλάξεις του κ. Τσίπρα. Αυτό το οποίο γνωρίζω, όμως, είναι ότι οι επιπτώσεις της πολιτικής αυτού του Κόμματος μας συνοδεύουν και σήμερα. Είναι τα 100 δις ευρώ τα οποία στοίχισε το πρώτο εξάμηνο. Είναι τα 14 δις ευρώ μέτρα, τα οποία πάρθηκαν συνολικά. Είναι τα 5 δις ευρώ μέτρα, τα οποία θα παρθούν για το 2019 και το 2020. Αυτά είναι εδώ. Είναι εδώ. Είναι μαζί μας οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής.
Δεν ξέρω, λοιπόν, ποιο Κόμμα υπάρχει και ποιο Κόμμα δεν υπάρχει πια. Και αν δεν υπάρχει το Κόμμα αυτό, τίθεται και ένα βασικό ζήτημα αξιοπιστίας. Με ποια ατζέντα εκλέχθηκε ο κ. Τσίπρας έστω και το Σεπτέμβριο του 2015; Με τι κυνισμό έρχεται και λέει ότι «είμαι ένας άλλος άνθρωπος, κατά συνέπεια αυτά τα οποία σας έλεγα δεν έχουν καμία απολύτως σημασία»;
Δεν ξέρω, πραγματικά τι ισχύει. Γιατί, όπως σας είπα, η άποψή μου είναι ότι ο κ. Τσίπρας ούτε ξέρει, ούτε μπορεί, ούτε, τελικά, θέλει να υπηρετήσει αυτή την πολιτική. Η αλήθεια, όμως, είναι αυτή εδώ. Δεν προτίθεμαι να δείξω άλλο διάγραμμα. Αλλά, αυτή είναι η αλήθεια ως προς την πορεία της οικονομίας. Που θα ήμασταν σήμερα εάν δεν είχε μεσολαβήσει η Κυβέρνηση Τσίπρα και πού βρισκόμαστε δυστυχώς;
Ένα Α.Ε.Π, το οποίο στο τέλος του 2018 θα ήταν στα 217 δις ευρώ και θα είμαστε τυχεροί αν φτάσει στα 188 δις. Και αυτή η απόκλιση θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμα. Αλλά δεν ξέρω που είναι και που δεν είναι το Κόμμα στο οποίο ηγείται ο κ. Τσίπρας. Είναι δικό του θέμα. Εγώ δεν πρόκειται να τον βοηθήσω. Δεν έχω καμιά πρόθεση να τον βοηθήσω να λύσει τα δικά του στρατηγικά αδιέξοδα.
Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι οι συνέπειες της πολιτικής του είναι μαζί μας. Και θα είναι μαζί μας για αρκετά χρόνια ακόμα.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Γιώργος Ευγενίδης από το «READER.GR» και το «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ».
Γ. ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, έχετε βάλει στο επίκεντρο της στρατηγικής σας και στην ομιλία σας, χθες, κάνατε εκτενείς αναφορές σε ό,τι αφορά τους νέους ανθρώπους. Πέρα από τη γενιά των 360 ευρώ, που λέτε και εσείς, έχουμε και το φαινόμενο του brain drain. Και λέτε και εσείς και το καταγράψατε και στις περιοδείες που κάνατε - δώσατε το παράδειγμα με τους νέους στη Λάρισα - όχι απλά της φυγής του ανθρώπινου κεφαλαίου από την Ελλάδα, αλλά και της πλήρους απροθυμίας τους να επιστρέψουν πάλι εδώ.
Επειδή ηλικιακά προέρχομαι και εγώ από αυτό το target group και εμπειρικά μπορώ να σας πω ότι καταγράφω έναν πολύ θεμελιώδη προβληματισμό, τι θα κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαφορετικό - και όποιος Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά εν προκειμένω εσείς - που θα αλλάξει τον ρουν των πραγμάτων και θα μας επιτρέψει να γυρίσουμε πίσω;
Είναι θετική η πρόθεσή σας, όπως την καταγράφουμε, αλλά κάτι πιο συγκεκριμένο θα θέλαμε, νομίζω, να το ακούσουμε.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε Ευγενίδη, νομίζω ότι όλα αυτά για τα οποία μίλησα χθες συνιστούν μια διαφορετική πρόταση για το μέλλον της χώρας. Και θα ζητήσω από τον όποιο καχύποπτο να συγκρίνει την ομιλία του κ. Τσίπρα με την δική μου και να κρίνει ποιος, κατά την άποψη του, του εμπνέει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη για το πως μπορούμε να πορευθούμε σε ένα αύριο με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Μιλώ συχνά με νέους ανθρώπους που έχουν φύγει στο εξωτερικό. Το μεγαλύτερό τους πρόβλημα είναι αν μπορούμε να διασφαλίσουμε στη χώρα κάποιου είδους μακροπρόθεσμη προοπτική. Πολλοί, ξέρετε, θα ήταν διατεθειμένοι να γυρίσουν και με χαμηλότερο μισθό από αυτόν που μπορεί να παίρνουν στο εξωτερικό.
Αυτό που μου λένε, όμως, «ωραία, η δουλειά μου θα είναι εκεί την επόμενη, την μεθεπόμενη μέρα; Ή θα γυρίσω πίσω και θα αναγκαστώ να ξαναφύγω»; Κάτι που, προφανώς, κανείς δεν μπορεί να δεχθεί και να αποδεχθεί.
Άρα, υπάρχει ένα βασικό ζήτημα εμπιστοσύνης και πίστης στην μακροχρόνια πολιτική την οποία θέλουμε να εφαρμόσουμε. Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη επιτυχία της δικής μας πολιτικής είναι να καταφέρουμε να πείσουμε, ειδικά τους νέους ανθρώπους που έχουν φύγει, ότι βγήκαμε οριστικά από την κρίση.
Και αυτό θέλω να είναι και η δική μου πολιτική παρακαταθήκη. Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι μπορεί να οδηγήσει τη χώρα έξω από την κρίση. Δεν τα κατάφερε. Είχε την ευκαιρία του. Αντίθετα, μας έβαλε πιο βαθιά στην κρίση. Και, όπως σας είπα, οι ισχυρισμοί του περί εξόδου από το Μνημόνιο συγκρούονται με την σκληρή πραγματικότητα των μέτρων, που ο ίδιος έχει ψηφίσει για το 2019 και το 2020.
Η δική μου φιλοδοξία δεν είναι αυτή. Και είναι μια φιλοδοξία να αλλάξω συνολικά την εικόνα της χώρας και να εμφυσήσω στην ελληνική κοινωνία ένα καινούργιο αίσθημα εμπιστοσύνης στις πραγματικές μας δυνατότητες.
Για αυτό, ξέρετε, και μιλάω μερικές φορές πιο ιδεολογικά για ζητήματα που έχουν να κάνουν με αξίες, με συμπεριφορές, με πρότυπα. Είναι μια κουβέντα και μια ερώτηση για το ζήτημα της αριστείας, που δεν είχα την ευκαιρία να την απαντήσω.
Για μένα αριστεία δεν είναι να παίρνεις 20 στο σχολείο. Η αριστεία είναι μια στάση ζωής και μια συνεχής προσπάθεια για βελτίωση. Πείτε το προκοπή, πείτε το αξιοσύνη, όπως θα έλεγαν ίσως και οι παλαιότερες γενιές. Αλλά είναι αυτή η εσωτερική φωνή που έχουμε μέσα μας, η οποία μας παροτρύνει συνέχεια να γίνουμε καλύτεροι.
Και νομίζω ότι αυτό είναι που πρέπει να ξανακερδίσουμε συνολικά ως κοινωνία. Και όταν γίνει αυτή η ποιοτική αλλαγή, τότε πραγματικά θα αρχίσουμε όλοι να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.
Και πολλά από αυτά έχουν να κάνουν και με τις συμπεριφορές των ιδίων των πολιτικών. Με το πώς φερόμαστε εμείς, το αν δίνουμε πραγματικά την εντύπωση ότι δίνουμε ευκαιρίες σε ανθρώπους οι οποίοι είναι έξω από το σύστημα.
Μας συνδέει αυτή η συζήτηση και με αυτό που σας είπα πριν, τι θέλω να κάνω στη Νέα Δημοκρατία. Και τι πραγματικές ευκαιρίες, βέβαια, δίνουμε και στους νεότερους ανθρώπους και μέσα από την πολιτική δράση.
Άρα, χωρίς να θέλω να ακούγομαι πολύ θεωρητικός, τα ζητήματα αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία. Οι αξίες τις οποίες πρέπει να επανακτήσουμε ως κοινωνία είναι εκείνες οι αξίες που θα μας επιτρέψουν να ατενίσουμε το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Πάντως, δεν είναι οι αξίες της μετριότητας και της ισοπέδωσης προς τα κάτω. Γιατί φοβάμαι ότι αυτές είναι οι αξίες που επικρατούν σήμερα.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Η κυρία Ειρήνη Μπέλλα από την εφημερίδα «ΒΡΑΔΥΝΗ».
Ε. ΜΠΕΛΛΑ: Γεια σας, κύριε Πρόεδρε. Στην ομιλία σας, χθες, αναφερθήκατε στην Παιδεία, λέγοντας ότι αξίζουμε αυτόνομα και δημιουργικά σχολεία με ελευθερία στην επιλογή του διδακτικού προσωπικού.
Μπορείτε να μας διευκρινίσετε τι εννοείτε; Θέλετε να εισάγετε ένα νέο σύστημα πρόσληψης εκπαιδευτικών με άλλα κριτήρια, που δεν θα ελέγχεται πλέον από το κρατικό, το κεντρικό αρμόδιο Υπουργείο; Και αυτήν την αρμοδιότητα θέλετε να τη μεταβιβάσετε στις σχολικές μονάδες;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Άμα δείτε πως είναι οργανωμένα τα εκπαιδευτικά συστήματα στο εξωτερικό, κυρία Μπέλλα, θα διαπιστώσετε ότι, ναι, υπάρχει μεγαλύτερη αυτονομία των σχολικών μονάδων. Μέχρι και στις προσλήψεις προσωπικού. Δεν είμαστε ακόμα, εκεί, προφανώς.
Ο τελικός στόχος, όμως, σε βάθος χρόνου, θα μπορούσε να είναι και αυτός. Αυτό που σίγουρα θέλω είναι να περιορίσω τον ασφυκτικό έλεγχο του Υπουργείου πάνω στα σχολεία. Μεγαλύτερη ευελιξία στη χρήση συγγραμμάτων. Μεγαλύτερη ευελιξία στους καθηγητές και στους δασκάλους να μεταφέρουν το γνωστικό τους αντικείμενο στα παιδιά, όπως αυτοί κρίνουν. Σχολεία τα οποία είναι πιο ελεύθερα, πιο δημιουργικά, πιο αυτόνομα.
Επαναξιολόγηση των βιβλίων μας, του τι διδάσκουμε στα παιδιά. Επαναξιολόγηση του ωρολογίου προγράμματος, μέσα από την ανάγκη να προωθήσουμε άλλα γνωστικά αντικείμενα και, σίγουρα, άλλες δεξιότητες.
Και πάντως, όχι ένα σχολείο, το οποίο θα βρίσκεται κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο ενός Υπουργείου Παιδείας, το οποίο θα έπρεπε να δίνει μεγαλύτερη αυτονομία στα σχολεία. Αντ’ αυτού τα πνίγει, μέσα σ’ ένα πλαίσιο, το οποίο είναι υπερβολικά περιοριστικό. Και, τελικά, πνίγει και οποιαδήποτε εστία δημιουργικότητας και καινοτομίας.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Γιάννης Τρουπής από την «ΕΡΤ1».
Γ. ΤΡΟΥΠΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, σε προηγούμενη απάντησή σας αποκλείσατε - με έμφαση θα έλεγα - την πιθανότητα να κάτσετε ακόμα και στο ίδιο τραπέζι με τον ΣΥΡΙΖΑ για να βρείτε κοινό τόπο σε μια πιθανότητα εκλογικής συνεργασίας.
Δεν κάνατε, όμως, το ίδιο και για το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Δεν τους αποκλείσατε από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αμέσως μετά, σε μια άλλη απάντηση, είπατε ότι βρίσκεται - το προσδιορίσατε - στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
Η ερώτηση είναι απλή: Στο ενδεχόμενο που είστε πρώτο Κόμμα και δεν έχετε αυτοδυναμία, μπορεί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες να βρείτε κοινό τόπο για εκλογική συνεργασία ως να είναι ο κυβερνητικός σας εταίρος;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όσο απλή είναι η ερώτηση, άλλο τόσο απλή είναι και η απάντηση. Όχι.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Μιχάλης Βασιλάκης, από την εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ».
Μ. ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ: Καλησπέρα σας. Πριν από λίγο καιρό, αναφερθήκατε στην ανάγκη όλων μας, πολιτών και πολιτικών, για υπερβάσεις προκειμένου η χώρα να προχωρήσει μπροστά. Φαντάζομαι θα συμφωνήσετε ότι η πλειοψηφία των πολιτών έχει κάνει τις δικές της υπερβάσεις. Αναρωτιέμαι ποιες υπερβάσεις προτίθεστε εσείς να κάνετε, για να οδηγήσετε την Ελλάδα εκτός κρίσης και εκτός Μνημονίων. Σας ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να αναμετρηθούμε, κατ’ αρχάς, με τον κακό μας εαυτό. Να κάνουμε μία γενναία και δίκαιη αυτοκριτική για τα σφάλματα που έχουμε διαπράξει, χωρίς διάθεση συστηματικού και υπερβολικού αυτομαστιγώματος.
Και να δούμε τις πραγματικές παθογένειες του πολιτικού συστήματος, ως προς τα ζητήματα της εκπροσώπησης. Και κυρίως, σ’ αυτό το οποίο στάθηκα πριν, στο πώς ανοίγουμε το πολιτικό σύστημα σε νέους ανθρώπους, οι οποίοι θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά.
Θεωρώ ότι πολλά από τα πράγματα τα οποία έχω κάνει και έχω επιχειρήσει να κάνω στη Νέα Δημοκρατία είναι υπερβάσεις, για ένα Κόμμα, το οποίο είναι παραδοσιακό και ενίοτε και αρκετά συντηρητικό.
Οτιδήποτε ταράζει το υφιστάμενο status quo, εξ ορισμού είναι μια υπέρβαση. Αυτό προκαλεί ενίοτε και κάποιες αναταράξεις. Καλοδεχούμενες είναι, όσο δεν χάνουμε τον κεντρικό μας στόχο. Και ο κεντρικός στόχος για τη Νέα Δημοκρατία είναι να κρατήσει και να σεβαστεί τη μεγάλη ιστορική της παρακαταθήκη, αλλά να μετεξελιχθεί σ’ έναν σύγχρονο πολιτικό οργανισμό, ο οποίος θα δίνει ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους και κυρίως θα παράγει καινοτόμες και τολμηρές λύσεις σε πραγματικά προβλήματα.
Αυτές είναι οι δικές μας εσωτερικές υπερβάσεις, τις οποίες πρέπει να κάνουμε. Και νομίζω ότι πάντα ξεκινούν και μέσα από μία τολμηρή αυτοκριτική για λάθη του παρελθόντος, την οποία προσωπικά δεν έχω διστάσει να κάνω.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ:Ο κ. Νίκος Ρούμπος από το «Α.Π.Ε. - Μ.Π.Ε.».
Ν. ΡΟΥΜΠΟΣ: Ο πρωθυπουργός είπε ότι η γενική εικόνα είναι θετική. Κι αν υπάρξει υπεραπόδοση έναντι των στόχων, θα δώσει κοινωνικό μέρισμα στο τέλος του χρόνου. Σε συνεννόηση, πάντα, με τους θεσμούς. Σ’ αυτήν την περίπτωση, εσείς θα ψηφίσετε πάλι «παρών», όπως πέρυσι ή κάτι άλλο;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Αφήστε να δούμε αν και τι υπεραπόδοση θα υπάρχει. Κύριε Ρούμπο, εμείς έχουμε προτεραιοποιήσει τις δικές μας επιλογές, σε περίπτωση που υπάρχει οποιαδήποτε υπεραπόδοση στόχων. Αυτό είναι κάτι το οποίο ισχύει τώρα. Προφανώς, ισχύει και στο μέλλον.
Η δική μου έμφαση, αυτήν τη στιγμή, είναι στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ευχαριστούμε, κύριε Πρόεδρε. Η κυρία Βίλιαν Στασινού, από το «ΒΗΜΑ TV ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ».
Β. ΣΤΑΣΙΝΟΥ: Θέλω να ευχαριστήσω, κατ’ αρχάς, γιατί πολλοί προκάτοχοί σας, αλλά και αρχηγοί άλλων Κομμάτων, πολλές φορές ξεχνούν την Ήπειρο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ήπειρος για πολλά χρόνια ήταν η τελευταία περιφέρεια της χώρας. Φαίνεται ότι έχουμε ψιλοξεσκαλώσει.
Θέλω να αλλάξω λιγάκι την ατζέντα και να ρωτήσω για θέματα ασφάλειας. Άκουσα πολύ προσεκτικά την ομιλία σας χθες βράδυ. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αναφορά σας σε προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων. Ταυτίζεται, ξέρετε, και με τις δικές μας προσωπικές αναφορές στα τηλεοπτικά πάνελ. Αυτή είναι η κατάσταση, ίσως και χειρότερη. Δεν ξέρω, βέβαια, πως νιώθατε εκείνη την ώρα. Δεν σας το κρύβω, διότι υπήρξατε Υπουργός Κυβερνήσεων, που φέρουν και εκείνες μερίδιο ευθύνης. Έρχομαι, όμως, στο θέμα της ασφάλειας διότι στην προηγούμενη ομιλία σας πέρυσι είχατε αναφερθεί στα Εξάρχεια. Φέτος δεν το κάνατε. Είπατε, όμως ότι η χώρα χρειάζεται επιπλέον αστυνόμευση. Δεν είναι ασφαλής χώρα η Ελλάδα κύριε Πρόεδρε; Για να έρθουν οι επενδυτές θα πρέπει να νιώθουν και ένα ασφαλές, πέρα από ευνοϊκό φορολογικά, περιβάλλον. Πρέπει να νιώθουν και ένα ασφαλές περιβάλλον σε επίπεδο ασφαλείας και προστασίας του πολίτη. Αλλά και η καθημερινότητα του πολίτη. Και εδώ που είμαστε και κοντά στα σύνορα τα ελληνοαλβανικά χρειάζεται μια επιπλέον αστυνόμευση.
Εσείς τι νιώθετε για την Ελλάδα; Είναι ή δεν είναι ασφαλής; Ευχαριστώ πολύ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Οι πολίτες αισθάνονται ότι η Ελλάδα είναι λιγότερο ασφαλής από ό,τι ήταν. Και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία για εμένα. Και πράγματι επέλεξα εχθές στην ομιλία μου να μεταφέρω πραγματικές ιστορίες πολιτών διότι μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Και διότι η πολιτική, την οποία χαράσσουμε δεν χαράσσεται σε κενό. Η πολιτική αντιμετωπίζει συγκεκριμένα προβλήματα.
Ναι, δεν αναφέρθηκα μόνο στα Εξάρχεια. Γιατί το πρόβλημα, όπως μου μεταφέρεται τουλάχιστον, δεν έχει να κάνει μόνο με τα Εξάρχεια. Έχει να κάνει με πολλές γειτονιές και ειδικά υποβαθμισμένες περιοχές της περιφέρειας ή των μεγάλων πόλεων όπου οι συμπολίτες μας αισθάνονται πραγματικά ανασφαλείς.
Και, όταν μιλάμε για κοινωνική πολιτική, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ίδια η ασφάλεια αφορά κυρίως τους λιγότερο προνομιούχους συμπολίτες μας. Αυτοί, κατά κανόνα, αισθάνονται πιο ανασφαλείς. Δεν είναι οι κάτοικοι στις πολυτελείς συνοικίες της Αθήνας που μπορεί να έχουν την πολυτέλεια μέχρι να έχουν και ιδιωτικές φρουρές.
Αλλά στη Δυτική Αθήνα οι συμπολίτες μας αισθάνονται πιο ανασφαλείς σήμερα. Και υπάρχουν πια περιοχές, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε γκέτο και είναι απροσπέλαστες.
Δεν δικαιολογείται, παραδείγματος χάρη, στη Δυτική Αθήνα η Αστυνομική Διεύθυνση να είναι υποστελεχωμένη κατά 50% και να γίνονται μετακινήσεις προσωπικού με ρουσφετολογικά κριτήρια σε υπηρεσίες όπου δεν έχουν πραγματικό νόημα, μόνο και μόνο για να βολευτούν. Αυτά δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά.
Έχουμε αρκετούς αστυνομικούς στην Ελλάδα, πρέπει να το πούμε αυτό. Δεν ζητώ ούτε προκρίνω περισσότερες προσλήψεις αστυνομικών. Προκρίνω, όμως, την καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, την καλύτερη επιχειρησιακή ετοιμότητα, την επαναφορά ευέλικτων μονάδων, όπως αυτές που είχαν δρομολογηθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση, γρήγορης και άμεσης επέμβασης.
Για εμάς η ασφάλεια, ναι, είναι μια προτεραιότητα. Μια προτεραιότητα, όχι γιατί είναι δεξιά πολιτική η ασφάλεια. Αυτά είναι σαχλαμάρες, επιτρέψτε μου την έκφραση. Δεν είναι ούτε δεξιά ούτε αριστερή πολιτική.
Στον πυρήνα των υποχρεώσεων του Κράτους απέναντι στον πολίτη είναι η ασφάλεια. Ο βασικός λόγος, από τους πρώτους λόγους που δημιουργήθηκαν κρατικές οντότητες, αν ανατρέξει κανείς πολιτικούς φιλοσόφους, ήταν ακριβώς για να παρέχουν ασφάλεια στους πολίτες.
Λοιπόν, αυτό δεν είναι κάτι το οποίο καθ΄ οιονδήποτε τρόπο μπορούμε να το απεμπολήσουμε. Είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης. Είναι ζήτημα οργάνωσης. Και είναι και ζήτημα αντίληψης, ξέρετε.
Ναι, εμείς είμαστε απέναντι στη λογική του νόμου Παρασκευόπουλου, ο οποίος έβγαλε από τη φυλακή σωρηδόν χιλιάδες κρατούμενους, κάποιοι από τους οποίους δεν έπρεπε ποτέ να βγουν από τη φυλακή.
Είμαστε υπέρ των φυλακών υψίστης ασφαλείας που υπάρχουν σε κάθε σοβαρή χώρα του κόσμου, προκειμένου να απομονώνονται κακοποιά στοιχεία και τρομοκράτες, οι οποίοι σήμερα μπορεί να βρίσκονται εντός μιας φυλακής, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι επικοινωνούν, με πάρα πολύ μεγάλη άνεση, με τον εξωτερικό κόσμο.
Θα τα κάνουμε αυτά. Μην έχετε καμία αμφιβολία. Το ερώτημα είναι γιατί δεν τα κάνει η Κυβέρνηση;
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Γιώργος Ρούστας από την «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λάρισας».
Γ. ΡΟΥΣΤΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, εφόσον η κυβερνητική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αποδοκιμάζεται από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού - αυτό τουλάχιστον αποτυπώνεται και από τις δημοσκοπήσεις - γιατί η ελληνική κοινωνία δείχνει μια ανοχή στην εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική; Δεν αντιδρά δυναμικά με κινητοποιήσεις, με απεργίες;
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι, αν αυτά τα μέτρα τα ελάμβανε μια Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η χώρα θα είχε καεί. Θεωρείτε ότι υπάρχει μια απαξίωση, για παράδειγμα, του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο δεν μπορεί να εμπνεύσει τους εργαζόμενους να αντιδράσουν; Και μιας και αναφέρομαι στο συνδικαλιστικό κίνημα: Διαβάζω ότι η Νέα Δημοκρατία ίσως δώσει χρίσματα και στήριξη σε εκλογές που έρχονται, είτε στους Ιατρικούς Συλλόγους ή άλλους επιστημονικούς φορείς, στα επιμελητήρια και λοιπά. Ισχύει;
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν έχουμε πρόθεση να εμπλακούμε σε εκλογές επαγγελματικών φορέων. Προφανώς, μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που είναι κοντά στη Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν πρόκειται να υπάρχει καμία ουσιαστική κεντρική ανάμειξη σε αυτές τις εκλογές. Δεν ταιριάζουν ούτε στο δικό μου χαρακτήρα και αισθάνομαι ότι, αν το κάναμε, δεν θα σεβόμασταν και την αυτονομία αυτών των επαγγελματικών οργανώσεων.
Πράγματι, η Ελλάδα είχε καεί στο παρελθόν, μερικές φορές. Και θα έλεγα ότι αυτές οι πρακτικές των πολύ βίαιων αντιδράσεων τις πληρώσαμε πολύ ακριβά. Τις πλήρωσαν και κάποιοι άνθρωποι με την ζωή τους. Ακόμα τα θύματα της «Μαρφίν» δεν έχουν, δυστυχώς, δικαιωθεί.
Δεν πρόκειται ποτέ να υποστηρίξω οποιεσδήποτε τέτοιες αντιδράσεις. Όσο και να διαφωνώ με την κυβερνητική πολιτική. Εμείς αντιπολιτευόμαστε την Κυβέρνηση με υπευθυνότητα, με σοβαρότητα. Δεν υποκινούμε κινητοποιήσεις.
Αν οι πολίτες θέλουν να διαμαρτυρηθούν είναι ελεύθεροι να το κάνουν. Αλλά, δυστυχώς, έχουμε και με μια κοινωνία η οποία είναι πολύ κουρασμένη σήμερα. Και είναι και απογοητευμένη.
Και υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας, οι οποίοι δεν βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ. Και που πιστεύουν ότι όλοι είναι το ίδιο. Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχω είναι να τους πείσω ότι αυτό δεν ισχύει. Ότι δεν είμαστε το ίδιο. Δεν έχουμε ούτε τα ίδια σχέδια, ούτε - κατά την άποψη μου - και τις ίδιες δυνατότητες.
Και ότι μπορούμε να ξανακερδίσουμε, με αργά και σταθερά βήματα και με πάρα πολύ δουλειά, αυτή τη χαμένη εμπιστοσύνη. Και, κυρίως, οι πολίτες να ξαναπιστέψουν ότι υπάρχει ένας πολιτικός φορέας και μια ηγεσία που μπορεί να τους βγάλει από την κρίση. Και ότι τα πράγματα δεν είναι νομοτελειακό να γίνουν με αυτόν τον τρόπο. Και ότι υπάρχει και άλλος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια καλύτερη μέρα.
Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση την οποία αντιμετωπίζω και - όπως είπα και χθες - θα έχω πετύχει τον στόχο μου αν ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας δουν τον εαυτό τους ως μέρος του σχεδίου που έχω για την Ελλάδα της επόμενης μέρας.
Β. ΚΙΚΙΛΙΑΣ: Ο κ. Χρήστος Νικολαΐδης από την «THESSNEWS».
XΡ. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να σας ρωτήσω, επειδή στη χθεσινή σας ομιλία καλέσατε τον κόσμο να συμπορευθεί μαζί σας και, όπως είπατε χαρακτηριστικά - για να μην κάνω και κάποιο λάθος - μιλώντας για την πολιτική αλλαγή, «δώστε μου τη δυνατότητα να οδηγήσω την πατρίδα μας μακριά από τον κακό της εαυτό». Επειδή μιλάτε συνεχώς για μια πολιτική αλλαγή, πως σκέφτεστε ότι μπορεί να συμβεί αυτή η πολιτική αλλαγή, ώστε να γίνουν πράξη τα όσα αναλυτικά μας είπατε χθες, σε σχέση με τον σχεδιασμό, αλλά και τα νομοσχέδιά σας; Και κυρίως, πότε πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί αυτό; Κάτω από ποια συνθήκη;
Μπορεί ο κ. Τσίπρας να φύγει μόνος του από την εξουσία; Μπορεί να τον ρίξει κάποια λαϊκή κινητοποίηση; Μπορεί να προσφύγει σε εκλογές κάτω από το βάρος μιας διαφορετικής απειλής, ενδεχομένως και εξωτερικής; Πως το σκέφτεστε αυτό το κομμάτι; Ευχαριστώ.
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε Νικολαΐδη, δεν θα κάνω καμία πρόβλεψη για τον χρόνο των εκλογών. Θα επιμείνω σε αυτό το οποίο είπα και πριν. Όσο πιο γρήγορα γίνουν οι εκλογές, τόσο καλύτερα θα είναι για τη χώρα.
Αυτό το λέμε εδώ και 14 μήνες και δικαιωθήκαμε. Πιστεύω ότι θα είχαμε αποφύγει τα χειρότερα εάν η πολιτική αλλαγή είχε συντελεστεί νωρίτερα. Από δω και πέρα, ένας τρόπος υπάρχει να φύγει μια Κυβέρνηση και αυτός είναι οι εκλογές.
Με ποιο τρόπο θα φτάσουμε στις εκλογές; Δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Εγώ θα συνεχίσω να αγωνίζομαι και να αξιοποιώ κάθε μέρα που έχω στην διάθεση μου για να πείσω ολοένα και περισσότερους πολίτες ότι, όποτε και αν γίνουν οι εκλογές, αξίζει πραγματικά να μας εμπιστευθούν, διότι η Ελλάδα αξίζει καλύτερα. Και οι Έλληνες αξίζουν καλύτερα.
Μ. ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, συμπληρώθηκαν περισσότερες από δυο ώρες, 40 περίπου ερωτήσεων και απαντήσεων. Κάπου εδώ, η συνέντευξη έφτασε στο τέλος. Σας ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι πάντα ευπρόσδεκτα αρκεί:
Να μην είναι προσβλητικά , υβριστικά , ειρωνικά , άσχετα με το θέμα , η σεξουαλικού περιεχομένου.
Παρά το ότι ακόμα και τα ανώνυμα σχόλια είναι επιτρεπτά (αρκεί να μην παραβαίνουν τους παραπάνω κανόνες) καλό θα ήταν να σχολιάζετε με κάποιο nic ώστε να υπάρχει πιο προσωπική συζήτηση.
Από την Πρώτη Σεπτεμβρίου Ενεργοποιήθηκε το Moderation στα σχόλια αφού ελάχιστοι φανατικοί , προσπαθούν να κατεβάσουν το επίπεδο του Blog στο ύψος τους...
Γράφοντας σχόλιο σημαίνει την κατανόηση και την αποδοχή εκ μέρους σας των όρων.