Άβατα. Εκχωρώντας κομμάτια της ελληνικής επικράτειας σε ένα εσωτερικό εχθρό ...

Η ανοιχτή συγκέντρωση της ομοσπονδίας των αστυνομικών στα Εξάρχεια κακώς είχε προγραμματιστεί. Ήταν μια κίνηση τακτικής χωρίς στρατηγική. Εάν το αντικείμενο ήταν η συνύπαρξη από την μεριά των Αρχόντων του Εξαρχιστάν δεν υπήρχε ανάλογη διάθεση.  Εάν ήταν κίνηση συμπαράστασης στους κατοίκους της περιοχής, η παρουσία θα ήταν πολύ σύντομη και πολύ μικρή για να έχει νόημα. Εάν ήταν μια επίδειξη δύναμης, για να δείξει ότι δεν υπάρχουν άβατα στην πόλη, δεν προβλεπόταν συνέχεια. Αφού τέτοιες κινήσεις για να δουλέψουν χρειάζεται να έχει προβλεφθεί και δεύτερη και τρίτη παρουσία. Οπότε νομοτελειακά η συγκέντρωση θα εκφυλιζόταν σε ένα πλάκωμα που θα έπεφτε το ξύλο της αρκούδας χωρίς λόγο ή σκοπό. Η αστυνομία πρέπει να επιστρέψει στα Εξάρχεια. Με σχέδιο όμως που προφανώς είναι απρόθυμος και ανίκανος να εκπονήσει ο χαλκέντερος Νίκος Τόσκας. Ένας υπουργός που επιλέχθηκε για την ανικανότητα του και συνεχώς δεν παραλείπει να υπενθυμίζει πόσο σωστή ήταν η επιλογή.



Ακόμα όμως και με την δεδομένη ανικανότητα, στρατιωτικός καριέρας, με μισό κιλό μουστάκι και διοικητής της 26 μονάδας τεθωρακισμένων (φωτό) ο Νίκος Τόσκας δεν είναι δυνατόν να αγνοεί ότι η πρώτη υποχρέωση του αξιωματικού είναι να στέκεται δίπλα στους άνδρες του. Πιθανόν  και να στάθηκε. Αν  βέβαια τα παιδιά που δίπλα πρέπει να σταθεί ο Τόσκας είναι οι αντιεξουσιαστές του Εξαρχιστάν.
Μια θέση που από την αρχή δεν παρέλειψε να κάνει εμφανή ο Τόσκας, όταν αναλαμβάνοντας το υπουργείο είχε έρθει σε επαφή με τους αλληλέγγυους των Εξαρχείων. Εάν ο στόχος ήταν η προειδοποίηση ότι με Τόσκα στο υπουργείο δεν σηκώνει κόλπα η συνάντηση απέτυχε. Αν ήταν ότι με Τόσκα δεν χρειάζεται να υπάρχει ανησυχία η συνάντηση ήταν απόλυτα επιτυχημένη.. Η διμοιρία των ΜΑΤ που βρίσκεται μπροστά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Τρικούπη γινόταν στόχος καθημερινών βομβαρδισμών με μολότοφ. Τα τρόλεϊ που πυρπολούνταν στην Πατησίων μπροστά από το Πολυτεχνείο άλλαξαν γραμμή και πέρναγαν μπροστά από την Γ’ Σεπτεμβρίου το βράδυ. Και το Εξαρχιστάν απέκτησε και δημόσιες υπηρεσίες με ΚΕΠ  σε κοντέινερ (φωτό) στην μέση της πλατείας χωρίς όμως να είναι ακόμα γνωστό αν οι απασχολούμενοι στοιχειοθετούν δικαίωμα μονιμότητας στο δημόσιο.
Το πλέον όμως ανησυχητικό ήταν ότι η συζήτηση για το άβατο απέκτησε επίσημο χαρακτήρα. Αφού είναι ένα πράγμα ο κόσμος και οι δημοσιογράφοι να μιλάνε για άβατο και άλλο η κυβέρνηση να μετέχει στην συζήτηση επιχειρηματολογώντας. Όχι μάλιστα για ένα αλλά περισσότερο του ενός αβάτων. Αφού εκτός από τα Εξάρχεια και το Μενίδι πήρε υποψηφιότητα για άβατο. Με τον Τόσκα να λέει «Το άβατο της Δυτικής Αττικής μπορεί να σπάσει, αλλά όχι μόνο με αστυνομικά μέτρα». Ο Τόσκας βέβαια δεν είναι πρωθυπουργός να αναθέτει σε υπουργούς να λύσουν τα προβλήματα των άβατων και υποχρέωση του είναι να τηρείται ο νόμος. Αν με τις δυνάμεις που έχει είναι αδύνατον να τηρηθεί θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί. Αν είναι δυνατόν αλλά έχει πάρει εντολές να κάνει τα στραβά μάτια θα έπρεπε να είχε ενημερώσει σε ποια σημεία ισχύει ο νόμος του ελληνικού κράτους και σε ποια σημεία των αβάτων.  Αφού πλέον δεν αναφερόμαστε σε ανικανότητα αλλά εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ομάδες που διοικούν περιοχές. Κάτι σαν προδοσία σε εσωτερικό εχθρό. Με την κυβέρνηση να βρίσκεται στην πλευρά των αβαταδόρων και όχι του πολίτη.

Συμπονώντας τα παιδιά των Εξαρχείων, που σύμφωνα με τον πρόεδρο της Βουλής η αστυνομία προβόκαρε. Προφανώς διαλέγοντας να κάνει συγκέντρωση κατά των ναρκωτικών στα Εξάρχεια αντί για το Γραμματικό ή το Αλεποχώρι.

Αναφερόμενη σε παραδείγματα από το εξωτερικό, που υπάρχουν σε πόλεις με παρόμοια προβλήματα χωρίς όμως ο Τόσκας να πει πως τις λένε. Και αν  υπουργός δημόσιας τάξης ευρωπαϊκού κράτους θα διανοείτο να αφήσει χωρείς αστυνόμευση την γειτονιά μιας πόλης. Και κρατώντας τα παιδιά της αντιεξουσίας ευχαριστημένα. Δίνοντας τους την εμπιστοσύνη ότι μπορούν να δημιουργούνε κράτη μέσα και μεταφέροντας το πρόβλημα στο μέλλον όταν η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα που τα στήριξε πριν γίνει αντιπολίτευση.

Του Αντώνη Πανούτσου στο Capital.gr