Οταν οι αριθμοί κρύβουν το οδυνηρό κατάντημά μας ...

Μετά από πολύμηνο θέατρο άκαρπων ουσιαστικά διαπραγματεύσεων, όπου περνούσε τελικά σχεδόν πάντα η κάθε επιθυμία της τρόικας, ενέκρινε η Βουλή τα νέα σκληρά μέτρα λιτότητας, υπερψηφίζοντας και ένα τέταρτο μνημόνιο, αλλά οι δανειστές παραμένουν αναποφάσιστοι. Δύσπιστοι και απογοητευμένοι παραμένουν και οι πολίτες με τους ατυχείς χειρισμούς της κυβέρνησης. Αλλωστε και τα εξυμνηθέντα αντίμετρα φαίνεται σχεδόν απίθανο να εφαρμοσθούν λόγω αυστηρών προϋποθέσεων. Παρά τις ουκ ολίγες διαφωνίες πολλών βουλευτών της συμπολίτευσης, εν τούτοις ως καλοί μαθητές είπαν ομοφώνως «Ναι» στον αποφασίζοντα δάσκαλο Τσίπρα. Προσποιούμενος εκείνος ότι προσπαθεί να τους πείσει, τους επέτρεψε να προσποιηθούν και εκείνοι ότι πείστηκαν (Μ. Τσιντσίνης, «Η Καθημερινή» 14/5). Επιχείρησε μάλιστα ο κ. Πρωθυπουργός να διασκεδάσει τη γενική κατάθλιψη των βουλευτών του προαναγγέλλοντας με πλατύ χαμόγελο ότι ενδέχεται λόγω καλής πορείας των πραγμάτων να αναγκασθεί να φορέσει και γραβάτα, προτού ακολουθήσει η ψυχρολουσία.



Κάποτε είχα υποστηρίξει ότι αφού κατά παράβασιν του Συντάγματος οι βουλευτές του κάθε κόμματος αποδέχονται να ψηφίζουν κάθε επιθυμία - εντολή του εκάστοτε αρχηγού, τότε είναι καθαρή σπατάλη η πολυμελής σύνθεση των κομμάτων. Το κάθε ένα θα μπορούσε να διαθέτει από έναν μόνο βουλευτή που θα πράττει ό,τι σήμερα οι 154. Τη χρησιμότητα και το ολιγοδάπανο της πρότασής μου επιβεβαίωσαν πανηγυρικά οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με το «Ναι» σε όλα.

Και μιας και ο λόγος περί πολυμελών ή ολιγομελών σχημάτων, επισημαίνω ότι η κυβέρνηση του νέου γάλλου προέδρου Μακρόν απαρτίζεται από 22 μόνο μέλη, εκ των οποίων 18 οι υπουργοί και τρεις υφυπουργοί. Η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει 45 υπουργούς και υφυπουργούς, όπως άλλωστε και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις της χώρας μας. Τη θλιβερή εξαίρεση είχα διαπιστώσει όταν ως ευρωβουλευτής πληροφορήθηκα από σχετικό έντυπο του Ευρωκοινοβουλίου ότι καμιά κυβέρνηση οποιασδήποτε από τις 27 άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είχε περισσότερα από 25-28 μέλη. Στην πενόμενη και υπό χρεοκοπία Ελλάδα περισσεύουν προφανώς χρήματα για να πληρώνει διπλάσιο αριθμό υπουργών. Και επειδή είναι εξευτελιστική η εξήγηση ότι επιδιώκεται έτσι να τρώνε με χρυσά κουτάλια και να ταξιδεύουν με προεδρικά αεροπλάνα περισσότερα δικά μας παιδιά, καταλήγω στη θλιβερότερη εξήγηση ότι, ενώ στις άλλες χώρες αρκεί ένας υπουργός για να διεκπεραιώνει επιτυχώς το έργο του, στην Ελλάδα χρειάζονται δύο και μάλιστα με τραγική συνήθως αναποτελεσματικότητα.

Και μιας που μιλάμε για αριθμούς να αναφερθώ και στην υπόμνηση του Μικροπολιτικού των «Νέων» (13/5) ότι ο ασφαλιστικός νόμος του κομμουνιστή (μην το ξεχνάμε) Γ. Κατρούγκαλου προβλέπει 21 μειώσεις συντάξεων (αντί της επιπλέον 13ης σύνταξης που υποσχόταν ο κ. Τσίπρας) που συνολικά θα μας κοστίσουν επιπλέον 10 δισεκατομμύρια ευρώ, έναντι 3 δισ. του πρώτου μνημονίου και 3,9 του δευτέρου. Φυσικά το κόστος το πληρώνουν τα υπομονετικά υποζύγια προκειμένου ο κ. Τσίπρας να παραμένει θρονιασμένος βολικά επάνω στη σέλα της εξουσίας. Και για πολύ ακόμη, όπως φαίνεται. Εύλογος ο ενθουσιασμός των γνωστών αγνώστων των Εξαρχείων, που τον εκδηλώνουν καθημερινά με ρίψεις μολότοφ. Και η προκλητική ασυλία τους εξηγείται μόνο αν πρόκειται για δικά του παιδιά.

Του Γ. Μαρίνου στο Βήμα.