Το ελληνικό θαύμα...

Ω της φρίκης! Φαντασθείτε τον ισλαμιστή με τη μαχαίρα να εισβάλλει στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με σκοπό να κόψει τον υπέροχο προτεταμένο βραχίονα του Ποσειδώνα του Αρτεμισίου φωνάζοντας: Αλλάχ ου ακμπάρ – ή κάπως έτσι. Φαντασθείτε επίσης τον στρατιώτη που έχει βάρδια για τη φύλαξη του χώρου την ημέρα εκείνη να βγάζει το όπλο του και να τον πυροβολεί. Και επειδή, αν και τραυματισμένος ο ίδιος τραυματίζει τον τρομοκράτη ο οποίος τρέχει κάπου να κρυφτεί, φαντασθείτε τις δυνάμεις της Τάξης να απαγορεύουν την έξοδο στους περίπου διακόσιους επισκέπτες ώσπου να τον συλλάβουν. Και αφού τα φαντασθήκατε όλ’ αυτά, φαντασθείτε και τη συνέχεια. Eχοντάς τα πληροφορηθεί όλ’ αυτά, οι αγέλες των Εξαρχείων περικυκλώνουν το Μουσείο για να διαμαρτυρηθούν για τη βίαιη κρατική καταστολή. Καίνε κάνα δύο τρόλεϊ κι ενώ η προοδευτική κοινή γνώμη, έντυπη και ηλεκτρονική, βράζει από αγανάκτηση για την αντιδημοκρατική συμπεριφορά των Αρχών, για να αποκατασταθεί το περί δικαίου αίσθημα, ο στρατιώτης που πυροβόλησε ανακρίνεται και παραπέμπεται στο στρατοδικείο.

Και τώρα που τα φαντασθήκατε όλ’ αυτά, σταματήστε να τα φαντάζεστε. Διότι στην Ελλάδα δεν συμβαίνουν τέτοια αίσχη. Η Ελλάδα δεν είναι σαν τη Γαλλία. Η χώρα μας είναι δημοκρατική και, ως εκ τούτου, ο στρατός της παραμένει παρκαρισμένος στα στρατόπεδα. Είναι μάλιστα τόσο δημοκρατική, ώστε η αστυνομία φροντίζει για τη φύλαξη των αριστουργημάτων της δημοκρατίας, όπως ο κ. Φλαμπουράρης, και δεν σπαταλά δυνάμεις για τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Η Ελλάδα, εξάλλου, είναι χώρα φιλόξενη, κοιτίς παντός πολιτισμού και ως εκ τούτου ασφαλής. Διότι, ως γνωστόν, οι τρομοκράτες του Ισλάμ και τη φιλοξενία σέβονται και τον πολιτισμό μας αγαπούν. Ως εκ τούτου, μέχρι στιγμής κανείς τρομοκράτης δεν μας έχει παρενοχλήσει με τα εκρηκτικά του. Μέχρι στιγμής είπατε; Ε ναι, μέχρι στιγμής. Αύριο βλέπουμε. «Αύριο είναι μια καινούργια μέρα» κατά τη Σκάρλετ Ο’ Χάρα.

Η Ελλάδα επίσης τα τελευταία δύο χρόνια έχει αρχίσει να μοιάζει επικίνδυνα με την Εδέμ. Δεν βλέπεις πια στους δρόμους «αγανακτισμένους», οι αυτοκτονίες έχουν εκλείψει, τα παιδάκια δεν λιποθυμούν από πείνα στο σχολείο, και το κυριότερο, παρά τις προσπάθειες του δήμου που δεν μαζεύει τα σκουπίδια κανείς δεν ψάχνει εκεί μέσα για φαγητό. Οι μόνοι που αντιμετωπίζουν προβλήματα είναι οι μετανάστες, γιατί κατά τα άλλα οι γηγενείς κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πλήξη που προκαλεί η παρατεταμένη ευτυχία. Ποιος είναι τόσο φανατικός και τόσο άκαρδος για να τολμήσει να πειράξει αυτό το θαύμα;

Του Τ. Θεοδωρόπουλου  στην Κ