Ίσως αύριο να ακολουθήσει και κάποιος τρίτος. Θλίψη. Θυμάμαι τις περιοδείες μαζί τους. Δεν θυμάμαι εκείνους στις περιοδείες. Θυμάμαι όμως τους εθελοντές, το πάθος τους και την προσπάθειά τους να τους βγάλουν βουλευτές. Να ανοίγουν τις πόρτες και να τους συστήνουν.
Θυμάμαι και τη διαβεβαίωση. «Αν κάτι τσακίσει και διαφωνήσω θα φύγω και θα αφήσω την έδρα μου στον επόμενο». Δεν διαφώνησαν. Απλά ένιωσαν ανασφάλεια και πήγαν - όπως είπε ένας από αυτούς - «κάπου σίγουρα».
Και τώρα, νιώθουν την ανάγκη να ευχαριστήσουν μόνο τους αρχηγούς που τους δέχτηκαν. Ούτε μια λέξη για όλους αυτούς που τους έβγαλαν βουλευτές. Μόνο «ευχαριστώ το νέο μου αρχηγό». Και μετά, όταν έρθουν οι προεκλογικές μέρες θα τους ακούσετε να λένε «για την Ελλάδα που πρέπει να αλλάξει». Πώς να αλλάξει η έρμη αν δεν αλλάξουμε εμείς; Αν η πολιτική παραμείνει καριέρα χωρίς αρχές. Αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, για βουλευτές και για αρχηγούς. Δεν θα τους πω τίποτε άλλο. Να αναλογιστούν όμως ποιο είναι το μήνυμα που στέλνουν στους πολίτες.
Όσο για μας, εμάς που δημιουργήσαμε το Ποτάμι, θα επιμείνουμε. Δεν θα μοιάσουμε στο τέρας που πολεμάμε. Το σκαρί έχει υποστεί πολλές ζημιές, αλλά έτσι είναι όταν ταξιδεύεις σε αχαρτογράφητα νερά. Θα ξαναβγούμε στα ανοιχτά. Σας το υπόσχομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι πάντα ευπρόσδεκτα αρκεί:
Να μην είναι προσβλητικά , υβριστικά , ειρωνικά , άσχετα με το θέμα , η σεξουαλικού περιεχομένου.
Παρά το ότι ακόμα και τα ανώνυμα σχόλια είναι επιτρεπτά (αρκεί να μην παραβαίνουν τους παραπάνω κανόνες) καλό θα ήταν να σχολιάζετε με κάποιο nic ώστε να υπάρχει πιο προσωπική συζήτηση.
Από την Πρώτη Σεπτεμβρίου Ενεργοποιήθηκε το Moderation στα σχόλια αφού ελάχιστοι φανατικοί , προσπαθούν να κατεβάσουν το επίπεδο του Blog στο ύψος τους...
Γράφοντας σχόλιο σημαίνει την κατανόηση και την αποδοχή εκ μέρους σας των όρων.