Δηλαδή στο Πολυτεχνείο αγωνίστηκαν για να διαπραγματευτεί ο ... Βαρουφάκης;

Αν καταλάβαμε καλά, μια σύγχρονη έκφραση των αγώνων του Πολυτεχνείου είναι και η «διαπραγμάτευση» της πρώτης «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης υπό τον κ. Βαρουφάκη! 

Αυτά τα γελοία συμβαίνουν όταν με ιδιοτελή τρόπο θέλεις να εκμεταλλεύεσαι τα πάντα – τους αγώνες, τις θυσίες, το αίμα – με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη τιμάς μια επέτειο και το μήνυμά της, αλλά να την ευτελίζεις αναζητώντας κάθε φορά κάποιο διαφορετικό νόημα, προσαρμοσμένο βέβαια στις προπαγανδιστικές ανάγκες της εποχής.

Χθες, ο κ. Τσίπρας έφθασε από το βήμα της Βουλής στο σημείο να ταυτίσει το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ακόμη και με την… βαρουφάκεια διαπραγμάτευση!

Το είπε ξεκάθαρα:

Τα αυτονόητα, τα επαναστατικά...

Δεν είπε κάτι καινούργιο στην ιστορική ομιλία που έκανε ο Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα. Ακόμη και η ατάκα που συγκίνησε πολλούς, ότι «σε μια δημοκρατία το υψηλότερο αξίωμα είναι αυτό του πολίτη», πρωτοειπώθηκε από τον δικαστή του Αμερικανικού Ανωτάτου Δικαστηρίου, Felix Frankfurter. Αυτό όμως που έκανε ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ότι θύμισε τα αυτονόητα της Δημοκρατίας, αυτά που είναι επαναστατικά. Ειδικά σήμερα, που παγκοσμίως επικρατεί μεγάλη θολούρα και ειδικότερα σε έναν τόπο όπου κυριαρχεί η ψευδοδημοκρατική συνείδηση.

Γιατί ο Τσίπρας πιστεύει ότι θα παραμείνει!

Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν πρόκειται να πέσει σύντομα, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μία από τις χειρότερες κυβερνήσεις που πέρασαν ποτέ. Δεν θα πέσει επειδή έχει την απεριόριστη στήριξη των δανειστών. Αυτοί οι οποίοι έβριζαν τους άλλους ως «γερμανοτσολιάδες», οι οπαδοί του «όχι», είναι εκείνοι που σήμερα λένε «ναι» σε όλα! Ακόμη και για εκείνα που δεν του το ζητάνε!

Είναι εντυπωσιακό το πόσο αγαπητός είναι ο κ. Τσίπρας στους δανειστές. Οι ξένοι «έριξαν» τον Παπανδρέου για πιο ασήμαντο λόγο! Τον Σαμαρά τον καθάρισαν, επίσης, εν ψυχρώ. Τι τους έχει υποσχεθεί ο Αλέξης Τσίπρας και απολαμβάνει της εμπιστοσύνης τους, όταν έχουν συμπεριφερθεί με σκιερότατο τρόπο σε ανθρώπους που αν μη τι άλλο είχαν έναν σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό στην πολιτική τους ; Ποιο είναι το αντίτιμο γι αυτή την σχέση στοργής και που μπορεί αυτή να καταλήξει;