Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Δήλωναν θαυμαστές της Βενεζουέλας...

Αυτά που συμβαίνουν στη Βενεζουέλα είναι γνωστά: 

Εργασία δύο ημερών την εβδομάδα για τους δημόσιους υπαλλήλους, κλειστά τα σχολεία τις Παρασκευές, απαγόρευση χρήσης των σεσουάρ στα κομμωτήρια, παράταση της ημέρας κατά μισή ώρα για να εξοικονομηθεί ενέργεια, πολύωρες διακοπές ρεύματος που καταστρέφουν όσα προϊόντα οι Βενεζουελανοί κατορθώνουν να εξασφαλίσουν από τα σχεδόν άδεια ράφια των καταστημάτων, ψώνια με βάση τον λήγοντα της ταυτότητας ή το δακτυλικό αποτύπωμα, βίαιες ταραχές και λεηλασίες, μάχες σώμα με σώμα για λίγο ψωμί και καθαρό νερό, τρομερές ελλείψεις σε στοιχειώδη αγαθά όπως κρέας, φάρμακα, λάδι, χαρτί τουαλέτας, συμπλοκές μεταξύ πολιτών για να κλέψουν ο ένας από τον άλλο ένα κομμάτι ψωμί, πληθωρισμός πάνω από 180%, δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για να τυπωθούν νέα χαρτονομίσματα, διαφθορά, νεποτισμός και κακοδιαχείριση, ενώ ήδη κινήθηκε η διαδικασία για την καθαίρεση του Μαδούρο.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ...

Συνδικάλας που έγινε φίρμα από τις εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου με τα χαώδη πάνελ. Φαινόταν γιατί φώναζε non stop και στην ίδια ένταση από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της εκπομπής.

Σεβασμός στον συνομιλητή υπό του μηδενός, παραληρηματικός λόγος και κλασική συμπεριφορά ημιμαθούς. Σε μια φράση, 5 διαφορετικά θέματα οπότε ακόμα και αν προλάβεις να απαντήσεις σε ένα, οι εντυπώσεις μένουν.

Η συνάντηση με τους ψεκασμένους ΑΝΕΛ ήταν νομοτελειακή. Μετά την απομάκρυνση των προβεβλημένων Ραχήλ, Ξουλίδου και Χαϊκάλη, την ψιλοεξαφάνιση της Χρυσοβελώνη – ιδιαίτερα μετά το κράξιμο με τον διορισμό της κόρης της, τον παραγκωνισμό του Δημήτρη Καμμένου και την εκούσια σιωπή της Κουντουρά, πεδίον δόξης λαμπρόν  άνοιξε ώστε ο λαϊκός επαναστάτης Θανάσης Παπαχριστόπουλος να λάβει άφθονο τηλεοπτικό χρόνο.

Το "πικρό" αριστερό ποτήρι της Δευτέρας...

Αγάπη μόνο ... 
Έφθασε η ώρα για το λαό να μην ξεχνά τι σημαίνει και η αριστερά... Την Δευτέρα στην "παρτίδα" του "πόκερ" με το ΔΝΤ η κυβέρνηση θα ξεκαθαρίσει ότι η αριστερή "μπάνκα" του ΣΥΡΙΖΑ "βλέπει" την "κάβα" Τόμσεν με τα 3,6 δισ. από τα οποία τα 1,6 δισ. αφορούν μειώσεις μισθών και απολύσεις κρατικών υπαλλήλων. Κέρδος του "αγώνα" μόνο η εξουσία. 

Το δε "προπέτασμα καπνού" (θα φανεί από την προσεχή Τρίτη με διαρροές και δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν θα νομοθετήσουμε τα μέτρα του ΔΝΤ, δεν θα χρειαστεί να τα εφαρμόσουμε και άλλα διάφορα...) δεν πρόκειται να καλύψει την ουσία σε καμία περίπτωση.
Γιατί η ουσία είναι πως με την αποδοχή των μέτρων των 3,6 δισ. (όπως και αν εφαρμοστούν) ανοίγουν τα αριστερά μνημονιακά γκουλάκ... που προέβλεπαν, πριν ένα χρόνο, οι ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούσαν για τις θυσίες του Τσίπρα στο βωμό της εξουσίας.
Δεν ξέρω τι θα είναι αυτά τα "αριστερά μνημονιακά γκουλάκ" για τους περίπου 20.000 κρατικούς υπαλλήλους που θα απολυθούν (με τις υποδείξεις του ΔΝΤ και διατάξεις της συμφωνίας του τέλους Μαΐου) αλλά επιμένω, στην άποψή μου, πως ο Αλέξης Τσίπρας αποκλείεται να θυσιάσει την εξουσία για να μην "στενέψει" το κράτος. 

Η συμβουλή του Ταλλεϋράνδου και ο Πρωταγόρας...

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο εκάστοτε, είναι το τελευταίο ταμπού της εποχής που ξεκίνησε από τη Μεταπολίτευση και τελείωσε με τη χρεοκοπία. Θα έχετε προσέξει ότι η συνήθης «δημοκρατική» μας ασυδοσία υποχωρεί ενώπιον του εκάστοτε Προέδρου: η κριτική ασκείται πλαγίως και με σεβασμό (ειλικρινή ή όχι, αδιάφορο) και πάντα με σαφή τη διευκρίνιση ότι αφορά το πρόσωπο και όχι τον θεσμό. Βέβαια, στην εποχή μας που συντελούνται τόσο βαθιές και απότομες μεταβολές στην πολιτική, στην οικονομία, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, αλλάζει και η μεταχείριση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν είναι καθόλου δύσκολο αυτό, ιδίως με πρόεδρο τον υπερδραστήριο Προκόπη Παυλόπουλο.

Ο προκάτοχός του, ο Κάρολος Παπούλιας, ως προς την άσκηση των καθηκόντων του, ήταν (εκ φύσεως, όχι από άποψη) οπαδός του Ταλλεϋράνδου. Είναι γνωστό ότι ο μεγάλος πολιτικός και διπλωμάτης της Γαλλίας θεωρούσε ότι ο ζήλος ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός της διπλωματίας – συνήθιζε μάλιστα να συμβουλεύει τους νεαρούς και φιλόδοξους διπλωμάτες, εφόσον τους συμπαθούσε, να χαλιναγωγούν τον ζήλο τους. Εννοούσε, φυσικά, τον επικίνδυνο και περιττό ζήλο του άσχετου. Εννοούσε, επίσης, τη διαπραγματευτική αξία που έχει υπό προϋποθέσεις η φαινομενική απουσία ζήλου: η υπολογισμένη ψυχρότητα και η απόσταση.