Δεν είναι αλαλούμ. Είναι προπαγάνδα του πανικού...

Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για αλαλούμ.

Κυβερνητικό αλαλούμ και χάος υπάρχει μόνο όταν η κυβέρνηση καλείται να κυβερνήσει: Να λειτουργήσει η οικονομία, να λειτουργούν τα σχολεία, να λειτουργούν τα νοσοκομεία, να παίρνουν τις χημειοθεραπείες τους οι καρκινοπαθείς, να μην προσλαμβάνονται ακτινοθεραπευτές σε νοσοκομεία που δεν έχουν ακτινοθεραπευτικά τμήματα, να δοθεί κάποια λύση στο μεταναστευτικό-προσφυγικό.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, πρόκειται για σκόπιμο αλαλούμ – δηλαδή για προπαγάνδα.

Κάνουν ότι διαφωνούν με τον εαυτό τους, για να ικανοποιούν το ακροατήριό τους.

Μόνο που πλέον έχουμε να κάνουμε με προπαγάνδα του πανικού.

Πρωινάδικο!..

Αγωνία για την αξιολόγηση ...
(candy crush, spring rolls, frapè και τσιγάρο) *

Ενας υπουργός της κυβέρνησης καταφέρεται εναντίον της πολιτικής της κυβέρνησης στις ιδιωτικοποιήσεις κι εναντίον του οργάνου της κυβέρνησης (ΤΑΙΠΕΔ) που υλοποιεί την πολιτική της κυβέρνησης.

Eνας δεύτερος υπουργός της κυβέρνησης διαφωνεί και αυτός με την πολιτική της κυβέρνησης στις ιδιωτικοποιήσεις κι όχι μόνο με τη σημερινή αλλά και με εκείνην που έχει ήδη συμφωνήσει και ψηφίσει η κυβέρνηση από το περασμένο καλοκαίρι αφού δεσμεύτηκε να φτιάξει ένα νέο και μεγαλύτερο ΤΑΙΠΕΔ.

Περιέργως κανείς από τους δύο υπουργούς - ούτε ο Σπίρτζης ούτε ο Δρίτσας - δεν παραιτείται. Προτιμούν τον αυτοεξευτελισμό από τη φυγή.

Η ελευθερία έκφρασης και οι δημοσιογράφοι...

Είναι η αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια (όχι μόνον τα 3 - 4 τελευταία, αλλά αρκετά περισσότερα) όταν σε κάποια παρέα λες δημοσιογράφος, τότε αντιμετωπίζεσαι,συνήθως, με ένα είδος περιφρόνησης και μερικές φορές ακόμα και επιθετικότητα.

Είναι επίσης σαφές ότι οι πολίτες, στην πλειοψηφία τους, δεν έχουν πια καλή εκτίμηση για μας τους δημοσιογράφους και κυρίως δεν μας έχουν εμπιστοσύνη. Αυτό έξαλλου φαίνεται από τις πωλήσεις των εντύπων έως τον τρόπο αντιμετώπισης των όσων γράφουμε ή μεταδίδουμε.

Γι' αυτό βέβαια δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών οι ίδιοι, το αντίθετο θα έλεγα. Όμως είναι σαφές ότι κυβερνήσεις και κόμματα, για δικούς τους λογούς το καθένα, εδώ και χρόνια, τα φορτώνουν όλα στους δημοσιογράφους. Αυτοί φταίνε για όλα, αυτοί φταίνε για τα λάθη των ιδίων, όλοι οι δημοσιογράφοι είμαστε διαπλεκόμενοι και άλλα παρόμοια, τα όποια έχουν δημιουργήσει αυτό το αρνητικό, για μας, κλίμα στην κοινωνία.