Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στο Δημοκρατικό Τόξο...

Ο Νίκος Μουζέλης, πρώην μέλος της Πρωτοβουλίας των 58 και νυν μέλος της Επιτροπής για την αναθεώρηση του Συντάγματος, που όρισε ο Α. Τσίπρας χωρίς την παρουσία έστω και ενός συνταγματολόγου, σε πρόσφατη επιστολή του προς τους πρώην συντρόφους του τονίζει τα ακόλουθα:

«Πιστεύω πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλα τα λάθη που έχει κάνει, είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί σε αυτή τη συγκυρία να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο που άρχισε από την στιγμή που ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ακολουθήσει τον ευρωπαϊκό δρόμο». Προσθέτει δε ότι «η δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως η εσφαλμένη ιδέα πως το κόμμα έχει σαν στόχο την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι λάθος. Για παράδειγμα, η ιδέα πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαν στόχο να καταστεί μόνιμα το κυρίαρχο κόμμα δημιουργώντας ένα αυταρχικό καθεστώς τύπου Πούτιν ή Ερντογάν είναι λανθασμένη». Και ακόμα χαρακτηρίζει την Επιτροπή Διαλόγου για την αναθεώρηση του Συντάγματος «μια κίνηση εκδημοκρατισμού του πολιτεύματος» και θεωρεί καθήκον του τη συμμετοχή του σε αυτή.



Πριν αλέκτωρ λαλήσει, όμως... μόλις χθες ο κ. Τσίπρας μας διαβεβαίωνε από το βήμα της; Βουλής ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένος να παραμείνει στην εξουσία για πολλά χρόνια», ενώ προ ολίγων ημερών ο υπουργός Ν. Παππάς σε ομιλία του σε συγκέντρωση οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ μας διαβεβαίωνε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένος να μείνει στην εξουσία για πολλά χρόνια, όχι προς όφελος του ιδίου, αλλά προς όφελος του Λαού". Ποια ή διαφορά από τις προθέσεις και τους λόγους των ηγετών όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων του 20ου αιώνα;

Ας δούμε αυτά τα θέματα από την αρχή. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μεταμορφωθεί από ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα σε κόμμα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας; Από κόμμα, που εκφράζει σε κάθε ευκαιρία την απέχθειά του στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στις ιδιωτικές επενδύσεις, στην αριστεία, στην άσκηση κριτικής στις πράξεις της κυβέρνησης, στην σύνδεση των πανεπιστημίων με την επιχειρηματικότητα και στην σύνδεση της επιβίωσης του Κοινωνικού Κράτους με την απόδοση της μάχιμης οικονομίας, σε δημοκρατικό ευρωπαϊκό κόμμα; Η καταπάτηση του Συντάγματος με την κατάργηση των Ανεξάρτητων Αρχών, η προσπάθεια περιορισμού της άσκησης κριτικής, η αναγόρευση κάθε πολιτικού αντιπάλου σε «εχθρό του Λαού», ο ασφυκτικός έλεγχος της Δικαιοσύνης άραγε δεν είναι αποδείξεις της έλλειψης δημοκρατικού ήθους και απέχθεια προς τις αρχές του Διαφωτισμού εκ μέρους του Α. Τσίπρα και των συντρόφων του; Τέλος, η πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα και προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων, προκειμένου να συζητήσουν τα μισθολογικά τους, δεν αποτελεί ωμή παρέμβαση και προσπάθεια εξαγοράς των δικαστικών λειτουργών; Η μετατροπή των πανεπιστημίων από φυτώρια παραγωγής επιστήμης, έρευνας και καινοτομίας σε φυτώρια συνδικαλιστών και κομματαρχών δεν λέει κάτι στον κ. Μουζέλη;

Η καθημερινή δημιουργία εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, αλλά και η εμμονή στη συμμαχία του με την εθνικιστική ακροδεξιά του κ. Καμμένου, δεν αποτελούν τα συστατικά στοιχεία εγκαθίδρυσης ενός ιδιότυπου ολοκληρωτισμού;  Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία;

Ας επικαλεστούμε το διάλογο δύο εκ των σημαντικότερων Γάλλων φιλοσόφων, του Alain Badiou και του Marcel Gauchet (Τι να κάνουμε; ΔΙΑΛΟΓΟΣ για τον καπιταλισμό, τον κομμουνισμό και το μέλλον της Δημοκρατίας, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ 2016). Στις σελίδες 72 και 73 συμφωνούν ότι «στον εθνικοσοσιαλισμό και τον φασισμό το πρόταγμα της απόλυτης κυριαρχίας επί της κοινωνίας υλοποιείται με την έμφαση στο έθνος – κράτος (η κα Γεροβασίλη δήλωσε προσφάτως ότι οι αντιρρήσεις της αντιπολίτευσης επί προτάσεων της Κυβέρνησης στρέφονται κατά του έθνους και του κράτους) και στη δημοψηφισματικού τύπου επικύρωση της παντοδυναμίας του ηγέτη». Αντίστοιχα, «στον σοβιετικό κομμουνισμό, το πρόταγμα της αυτονομίας υλοποιείται με την απόλυτη κυριαρχία του Κράτους επί της κοινωνίας». Και αν αυτά αναφέρονται κατ’ αρχάς από τον Marcel Gauchet, ο οποίος πρεσβεύει τη σοσιαλδημοκρατία, έρχεται στη συνέχεια ο Alain Badiou, ο οποίος πρεσβεύει την παλιννόστηση του κομμουνισμού, και μας λέει ότι «δεν αρνείται τα κοινά στοιχεία μεταξύ φασισμού, ναζισμού και κομμουνισμού, που είναι η δεσποτική εξουσία του Κόμματος και η καταστολή κάθε αντιπολιτευτικής φωνής».

Η Σοσιαλδημοκρατία και ο Προοδευτικός Μεταρρυθμιστικός Χώρος κ. Μουζέλη δεν θα εκπροσωπηθούν από τον κ. Τσίπρα και τους κρατιστές συντρόφους του. Θα εκπροσωπηθεί από ένα ενιαίο Μεταρρυθμιστικό Προοδευτικό Κόμμα, που θα συμπεριλάβει όλους εκείνους που έχουν ως όραμα μία Ελλάδα, ενταγμένη στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς και που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, στην αριστεία, στην ευγενή άμιλλα και στο κοινωνικό κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο Α. Τσίπρας και οι περί αυτόν απέχουν παρασάγγας από τις προοδευτικές ευρωπαϊκές αρχές διάρθρωσης της κοινωνίας. Και αν εσείς κουραστήκατε ή γοητευθήκατε από τον κ. Τσίπρα, εμείς συνεχίζουμε την προσπάθεια.

Του Ιωακείμ Γρυσπολάκη ομότιμου καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης και μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας των Κινήσεων Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία στο Liberal.gr