Στα πρόθυρα του κραχ!

Τι μπορούμε να πούμε για μία χώρα που οι πολίτες της δεν πληρώνουν τους φόρους τους, τις δόσεις των δανείων τους προς τις τράπεζες, τους λογαριασμούς του ρεύματος; Ότι βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Οι χειρότεροι εφιάλτες μας είναι εδώ! Τα χειρότερα, δυστυχώς, είναι μπροστά μας!

Τα φορολογικά έσοδα βρίσκονται σε κάθετη πτώση και οι φωστήρες της εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με την επιβολή νέων φόρων στην βενζίνη. Τώρα γίνεται φανερό αυτό που επισημαίναμε όλους αυτούς τους μήνες, ότι το «πρόγραμμα» δεν μπορούσε να βγει στηριζόμενο αποκλειστικά και μόνο στην υψηλή φορολογία. Όσους νέους φόρους και να βάλουν το αποτέλεσμα θα είναι στο τέλος το ίδιο! Δεν πρόκειται να συγκεντρώσουν τα «αναμενόμενα έσοδα» ακόμη κι αν φτάσουν την βενζίνη στα 3 ευρώ το λίτρο. Όσο αυξάνουν την τιμή, τόσο θα μειώνεται η κατανάλωση και θα χάνουν με τον τρόπο αυτόν και έσοδα που είχαν νωρίτερα!



Πολύ απλά, δεν υπάρχει σοβαρή οικονομική δραστηριότητα που να μπορεί να στηρίξει μία πολιτική αυξημένων εσόδων για τα δημόσια ταμεία. Η ανάπτυξη δεν έρχεται επειδή θα υπογράψουν την σχετική απόφαση οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, σαν να πρόκειται για αγορανομική διάταξη των περασμένων δεκαετιών. Η ανάπτυξη έρχεται με νέες επενδύσεις, οι οποίες φαντάζουν στο σημερινό περιβάλλον με ανέκδοτο. Μόνο αν αυξηθεί η οικονομική δραστηριότητα θα αυξηθούν τα έσοδα του δημοσίου.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι βιώσιμη, επειδή πιστεύουν ότι η κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί την κρίση σε ένα χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο από το σημερινό. Πιστεύουν, δηλαδή, ότι μιλάμε για μία στατική και όχι δυναμική κατάσταση της Οικονομίας και ότι μπορούμε να σερνόμαστε επί σειρά ετών με ανεργία της τάξης του 25%-30%, με διαλυμένη την μεσαία τάξη, με διαρκώς μειούμενη οικονομική δραστηριότητα και την ίδια ώρα να πληρώνονται υπέρογκοι φόροι για να ζουν οι Καρανίκες το όνειρό τους στην εξουσία…

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Δεν ζούμε μέσα σε μία κανονικότητα που απλά μας βρίσκει σε ένα λίγο ή πολύ χαμηλότερο επίπεδο ζωής από εκείνο που υπήρχε πριν από την κρίση. Είμαστε στα πρόθυρα μιας οδυνηρής και ηχηρής κατάρρευσης με ανυπολόγιστες εθνικές συνέπειες. Και μάλιστα έπειτα από επτά αιματηρά χρόνια θυσιών του ελληνικού λαού.

Το τραπεζικό σύστημα είναι στην πραγματικότητα ανύπαρκτο και ανίκανο να υποστηρίξει μία σοβαρή αναπτυξιακή προσπάθεια. Τα κόκκινα δάνεια το πνίγουν. Για τον ιδιωτικό τομέα να μην το συζητάμε, η κατάσταση γίνεται χειρότερη μέρα με την ημέρα. Επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά και πολλές άλλες που συνεχίζουν να «επιβιώνουν» το «κατορθώνουν» οφείλοντας χρήματα στους εργαζόμενους, στους προμηθευτές, στις τράπεζες και στο κράτος. Με άλλα λόγια είναι ωρολογιακές βόμβες, αλλά εμείς δεν ξέρουμε ακριβώς τον χρόνο που θα εκραγούν.

Την ίδια ώρα αναδύεται με ορμή το πρόβλημα της ΔΕΗ. Μία επιχείρηση στην οποία οι καταναλωτές οφείλουν 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ (σύμφωνα με τους «δικούς τους» της ΓΕΝΟΠ), λόγω της κρίσης αλλά και της πολιτικής της ανυπακοής που είχε κηρύξει ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση με το «κίνημα» «δεν πληρώνω». Τώρα τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, απειλώντας με διακοπή της παροχής του ρεύματος αυτούς που μέχρι χτες τους έλεγαν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ και να μην φοβούνται το παραμικρό! Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί αν μία μεγάλη εταιρεία σαν την ΔΕΗ καταρρεύσει; Νομίζουν ότι θα συμβαίνει κάτι τέτοιο κι αυτοί απλά θα… κυβερνούν;

Από που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς! Η ουσία είναι ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα του κραχ και η κατάσταση θα είναι σε λίγο καιρό τόσο δύσκολη που θα είναι σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπιστεί από τον οποιονδήποτε. Οι φωνές και οι παραινέσεις έχουν νόημα πριν το ατύχημα. Ακόμη κι αν το όχημα κινείται επικίνδυνα, υπάρχει ακόμη χρόνος να αλλάξει ο οδηγός του συμπεριφορά ή ακόμη και να παραδώσει το τιμόνι σε έναν από τους συνεπιβάτες του κι έτσι να αποφύγουμε τα χειρότερα. Αν το ατύχημα συμβεί, δεν υπάρχει τρόπος να γυρίσουμε πίσω το ρολόι του χρόνου.

Θανάσης Μαυρίδης στο liberal.gr