Το κράτος που επιδοτούσε την αγραμματοσύνη ...

Η εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ μαθητών με μέσο όρο βαθμολογίας από 2 ως 9 (στα είκοσι), δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Πρόκειται για φαινόμενο μαζικό αφού από την μελέτη των βάσεων (και αφού εξαιρέσουμε τις ειδικές περιπτώσεις πολυτέκνων κ.λπ.), προκύπτει ότι υπάρχουν 116 σχολές με φοιτητές φέτος κάτω από τη βάση, εκ των οποίων σε 15 περιπτώσεις όλοι! οι εισαχθέντες έχουν κάτω από 10000 μόρια. Ενώ σε 65 (5504 εισαχθέντες) ο πρώτος σε κάθε σχολή έχει από 12 και κάτω! και σε άλλες 13 ο πρώτος σε κάθε σχολή έχει από 13 και κάτω (2658 εισαχθέντες).


Τι είδους ανώτερες και ανώτατες σχολές είναι αυτές και τι πτυχία θα βγάλουν; Τι να κάνει ένας καθηγητής με την πλειοψηφία των φοιτητών του να είναι κάτω από τη βάση και τον καλύτερό του να έχει δέκα ή δώδεκα μέσο όρο; Έχει δύο επιλογές; Ή να εφαρμόσει στοιχειώδη πανεπιστημιακά κριτήρια και να βγάλει ένα 10% το πολύ ως αποφοίτους (οπότε θα κλείσει η σχολή και θα χάσει τη δουλειά του), ή να τους δώσει μαζικά το «δημοκρατικό πέντε» και να αδιαφορήσει.

Η μαζική αγραμματοσύνη (διότι εκτός των επιτυχόντων με 2 και 4 και 6 και 8 μέσο όρο υπάρχουν και οι αποτυχόντες και αυτοί που δεν έδωσαν καθόλου εξετάσεις), είναι μια ένδειξη του τι στην πραγματικότητα συμβαίνει σε μεγάλο μέρος της μέσης εκπαίδευσης. Αποδεικνύει αμάχητα ότι οι μικρές τάξεις και η ελαχιστοποίηση των ωραρίων εργασίας των καθηγητών του δημοσίου (που γίνεται υποτίθεται στο όνομα της ποιότητας), δεν προσφέρουν τίποτε ουσιαστικά στο επίπεδο εκπαίδευσης, το οποίο προσδιορίζεται τελικά από την έλλειψη αξιολόγησης και ελέγχου της διδακτικής διαδικασίας και την καταθλιπτική επιρροή των κομματικοποιημένων, των μετρίων ή/και των παντελώς αχρήστων. Οι νησίδες αριστείας, που υπάρχουν και σε πολλά ΑΕΙ και σε τμήματα της μέσης εκπαίδευσης, είναι στην πραγματικότητα οι εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Είναι αυτοί που χαλούν την πιάτσα στην μάζα της μετριότητας και στην πρακτική της μαζικής επιδότησης της αγραμματοσύνης, που επί ΣΥΡΙΖΑ, που μισεί ως γνωστόν την αριστεία ως «ρετσινιά», γνωρίζει νέες ημέρες δόξης.

Το πολύ απλό ότι στο νέο παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον ο λειτουργικά αγράμματος, ακόμα κι αν αποκτήσει πτυχίο με το «δημοκρατικό πέντε», δεν μπορεί να παράξει μισθό μεγαλύτερο από αυτόν της Βουλγαρίας (τον σημερινό όχι τον μελλοντικό), κι εκεί αναπόφευκτα θα καταλήξει για ολόκληρη τη ζωή του, δεν έχει περάσει από το μυαλό των ανόητων ή/και αδίστακτων που κολακεύουν παιδιά, χαϊδεύουν αυτιά και καταστρέφουν ζωές. Όπως δεν γίνεται αντιληπτό το άλλο πολύ απλό ότι μια κοινωνία όπου οι καλύτεροι φεύγουν στο εξωτερικό κατά εκατοντάδες χιλιάδες, οι κάτω από τη βάση συνεχίζουν κατά χιλιάδες να εισάγονται στα ΑΕΙ (και προπαντός στα ΤΕΙ) και οι φορολογούμενοι πληρώνουν εξοντωτικούς φόρους για να επιδοτείται η αγραμματοσύνη, είναι καταδικασμένη όχι στην ανάπτυξη αλλά στην διαιώνιση της φτώχειας και της δυστυχίας.

Όταν η κοινωνία το καταλάβει αυτό και στείλει τους απανταχού υποστηρικτές της μετριότητας και της αγραμματοσύνης εκτός πολιτικής (να βρουν μιά έντιμη δουλειά για να βγάζουν το ψωμί τους αντί να κοροϊδεύουν και να εκμεταλλεύονται τον κόσμο), τότε η και μόνο τότε η Ελλάδα θα ανακάμψει.

Του  Θ. Σκυλακάκη πρόεδρου της Δράσης στο Liberal.gr