Grexit και Bremain ...

Πέρυσι τέτοιο καιρό παιζόταν η ελληνική έξοδος και οι εφημερίδες του κόσμου είχαν γεμίσει με Grexit, όπως σήμερα με το Brexit. Αλλά δεν υπήρχε πουθενά το σλόγκαν Gremain. Αντιθέτως, πολλοί έλεγαν ιδού ο γκρεμός, ιδού και το πήδημα. Και δεν ήταν μόνο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (που στο κάτω κάτω της γραφής έβαζε και τα έξοδα νοσηλείας), αλλά και πολλοί γκουρού της σοσιαλδημοκρατίας που φώναζαν εν χορώ «πήδα, πήδα...».
O Joseph Stiglitz, για παράδειγμα, τώρα ισχυρίζεται ότι το Brexit «δεν θα είναι χρήσιμο από οικονομικής άποψης» ενώ αναγνωρίζει ότι «στη διαχείριση της Ευρωπαϊκής Ενωσης έγιναν πολλά λάθη. Είναι ένας θεσμός με δομή πυραμίδας, ο οποίος δεν κατέβαλε αρκετές προσπάθειες εκδημοκρατισμού, για να δημιουργήσει μια κοινή κουλτούρα και ταυτότητα μεταξύ των πολιτών της. Πρόκειται, όμως, για προβλήματα που μπορούν να διορθωθούν και η όλη πορεία της ιστορίας τείνει προς την ολοκλήρωση». Πέρυσι τέτοιο καιρό ήξερε τι θα ψηφίσει: «Ψηφίζοντας “Οχι” η Ελλάδα, μια χώρα με ισχυρή δημοκρατική παράδοση, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να πάρει το πεπρωμένο στα χέρια της. Μπορεί στο μέλλον να μην ευημερεί όσο έχει ευημερήσει στο παρελθόν, αλλά τουλάχιστον είναι προτιμότερο σε σχέση με τα μεγάλα παράλογα βασανιστήρια του παρόντος». Ο Πολ Κρούγκμαν –παρόλο που αναγνωρίζει ότι «η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα» και συνεπώς ένα Brexit δεν θα δημιουργούσε μεγάλη οικονομική κρίση στη Γηραιά Αλβιώνα, αφού «έχει δικό της νόμισμα και μπορεί να δανειστεί σε αυτό το νόμισμα, οπότε δεν κινδυνεύει από φυγή κεφαλαίων που θα προκαλούσαν νομισματικό χάος»– θα ψήφιζε Remain. «Θα το έκανα με πλήρη επίγνωση πως η Ε.Ε. είναι βαθιά δυσλειτουργική και δείχνει λίγα σημάδια μεταρρύθμισης. Αλλά μια έξοδος της Βρετανίας –Brexit– πιθανότατα θα έκανε τα πράγματα χειρότερα, όχι μόνο για τη Βρετανία, αλλά και για την Ευρώπη συνολικά».

Για τους Ελληνες, έλεγε πέρυσι: «Θα ήθελα να ψηφίσουν “Οχι” για δύο λόγους. Κατ’ αρχάς όσο και η προοπτική εξόδου από το ευρώ να τους τρομάζει όλους, εμού συμπεριλαμβανομένου, η τρόικα τώρα, ουσιαστικά, απαιτεί από το καθεστώς η πολιτική των πέντε τελευταίων χρόνων να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Πού βρίσκεται λοιπόν η ελπίδα; Δεύτερον, οι πολιτικές επιπτώσεις της ψήφου υπέρ του “Ναι” θα ήταν βαθιά ανησυχητικές. Η τρόικα έκανε σαφώς έναν “αντίστροφο Κορλεόνε” – έκανε μια προσφορά στον Τσίπρα που δεν μπορεί να δεχθεί και πιθανώς το έκανε αυτό ενσυνείδητα. Ετσι, το τελεσίγραφο ήταν ουσιαστικά μια κίνηση για αντικατάσταση της ελληνικής κυβέρνησης. Ακόμη και εάν δεν σου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πρέπει να είναι ενοχλητικό για οποιονδήποτε πιστεύει στα ευρωπαϊκά ιδεώδη». Φυσικά υπήρξε και ο πολύς Πολ Μέισον που έκανε ντοκιμαντέρ του τύπου #this_is_a_coup για να στηρίξει τους επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς του κ. Τσίπρα και της τότε παρέας του (Βαρουφάκης κ.λπ.), και τώρα γράφει πως η Βρετανία πρέπει να μείνει και να επαναδιαπραγματευτεί.

Βεβαίως ισχύει το όπου φτωχός κι η μοίρα του. Αυτοί, εξάλλου, δεν είναι που δοκιμάζουν όλα τα νέα φάρμακα στις κλινικές μελέτες που κάνουν οι πολυεθνικές; Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι σοσιαλγκουρού που περίμεναν να δουν τις φλόγες ενός Grexit για να το μελετήσουν. Είναι πως ακόμη η Ελλάδα δεν κατάφερε να δημιουργήσει την ανάγκη ενός Gremain...

Του Π. Μανδραβέλη από την Κ.