Γιώργος Κουρής, η κατσαρίδα της Μεταπολίτευσης...

Όλοι τον γνωρίζουν από παλιά, δεν υπάρχουν αθώοι εδώ. Ο άνθρωπος περικλείει όλες τις συνιστώσες του κακού- κανείς δεν έχει γλυτώσει από τους βρώμικους πολέμους που κήρυττε ανάλογα με τη συγκυρία κάθε εποχής.

Το ‘89 έβριζε με χυδαίους χαρακτηρισμούς το τότε κόμμα του Παν. Λαφαζάνη και συκοφαντούσε τον ηγέτη του, τον Χαρίλαο Φλωράκη, ακόμα και ως κάτοχο κότερου. Χειρότερα έλεγε για το τότε κόμμα του Παν. Σκουρλέτη, το ΚΚΕ εσ., και τον Λεωνίδα Κύρκο, που αποκαλούσε φιλιππινέζα του Μητσοτάκη. Η αριστερά  είχε υποστεί την πιο βρώμικη και χωρίς φραγμούς επίθεση του εκδότη αυτού τα χρόνια που κατοχυρωνόταν ο όρος «Αυριανισμός».


Η ανανεωτική αριστερά, όπως θα θυμάται ο Δημ. Παπαδημούλης, είχε επίσημο πόλεμο με το φαινόμενο αυτό και είχε πρωτοστατήσει στην υπεράσπιση του Μάνου Χατζηδάκι από τις εμετικές επιθέσεις του Γ. Κουρή. Αλλά και ο Μανώλης Γλέζος, θεματοφύλακας της  ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης στις μέρες μας, αναγνώρισε τη σπίλωσή της όταν ο άνθρωπος αυτός δεν δίστασε να συκοφαντήσει τον Κων. Μητσοτάκη ως συνεργάτη των Γερμανών. Ακόμα και οι όψιμοι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ, οι παλιοί ΠΑΣΟΚ, δεν γίνεται να μην εξοργίστηκαν με τον εξευτελισμό που είχε υποστεί ο παλιός αρχηγός τους τους μήνες της αδυναμίας του από το αρπακτικό αυτό, που τόλμησε να εκβιάσει με τη δημοσίευση κατά δόσεις γυμνών φωτογραφιών της συζύγου του για ένα δάνειο από κρατική τράπεζα.

Πιθανότατα δεν υπάρχει εκδοχή, συνιστώσα ή στέλεχος  του ΣΥΡΙΖΑ που δεν βίωσε κάποια στιγμή τη φρίκη της επίθεσης χωρίς όρους και αρχές, που δεν τον έπνιξε η οργή για τη βρωμιά των κάτω από τη ζώνη κτυπημάτων, που δεν ανατρίχιασε από τον ωμό κιτρινισμό, ρατσισμό, φασισμό που συνέθεσαν τον δυσώδη χυλό του Αυριανισμού, που δεν ένιωσε οιονεί στόχος.

Ο Αυριανισμός ήταν γέννημα του ΠΑΣΟΚ αλλά με ευκολία στράφηκε εναντίον του και το πολέμησε με ελεεινό τρόπο χωρίς αυτό να τον εμποδίσει να το ξαναστηρίξει και να το ξαναφήσει καμιά δυό φορές ακόμα. Ήταν η «εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλισμό» αλλά αυτό δεν πείραζε όταν στήριζε τον μικρό Καραμανλή για ένα διάστημα και τον Σαμαρά για ένα άλλο. Όποιος δεν ζαλιζόταν από τις απότομες  στροφές του συγκροτήματος ισχυριζόταν ότι δεν ήταν οι αμετακίνητες ιδεολογικές αρχές του εκδότη που τις υπαγόρευαν αλλά τα δάνεια, τα χρέη και τα τραβήγματα με τη Δικαιοσύνη. Γύρευε ποια είναι η αλήθεια, κατά την προσφιλή του έκφραση.

Λένε ότι αν γίνει πυρηνικός πόλεμος το μόνο είδος που θα γλυτώσει θα είναι η κατσαρίδα. Αν υπάρχει αντίστοιχό της σε άνθρωπο αυτό είναι ο Γιώργος Κουρής. Όποια μεταβολή και αν συνέβαινε στον πολυτάραχο βίο της Μεταπολίτευσης αυτός βρισκόταν πάντα στο συμφερότερο στρατόπεδο. Πάρα πολλοί καταστράφηκαν από λάθος συμμαχίες, ηττήθηκαν από κακές εκτιμήσεις των συσχετισμών και περιέπεσαν στην ανυπαρξία, αλλά όχι ο αρχιερέας του Αυριανισμού. Αυτός ο τερατώδους αντοχής εκδότης άλλαζε σαν χαμαιλέων έντυπα, ηλεκτρονικά μέσα, συνεταίρους και παρατάξεις και πάντα κατάφερνε να επιβιώνει. Ακόμα και αυτην την εποχή, που φαίνεται να τελειώνουν τα ψέματα για πολλούς λούμπεν επιχειρηματίες, αυτός ξαναγίνεται κυρίαρχος παίκτης. Εκεί που τον θυμόσουν στη φυλακή για δυσθεώρητα χρέη, ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι έχει ξαναγίνει  ρυθμιστής του δημοσίου βίου. Ένα δημοσίευμα του περιθωριακού του εντύπου για κουτσομπολιά σε ένα γάμο έγινε η θρυαλίδα που έβαλε φωτιά στα τόπια της πολιτικής ζωής και έδωσε τον ρυθμό που χορεύουν τα κόμματα, ο Τύπος και η Δικαιοσύνη.

Ήταν η πρώτη φορά που η αριστερά, η μόνη αμόλυντη από τον Αυριανισμό, ακούμπησε πάνω του. Και αυτό είναι το χειρότερο των ημερών αυτών γιατί, προ των πυλών της εξουσίας, δείχνει να έμαθε τι κάνουν τα κόμματα εξουσίας. Συμμαχούν ακόμα και με τον πιο ορκισμένο εχθρό τους. Θα το βρεί και αυτή μπροστά της όπως όλοι οι προηγούμενοι. Γιατί στην πολιτική, όπως και στη ζωή, περισσότερο από τους φίλους μας πρέπει να προσέχουμε και να διατηρούμε τους εχθρούς μας.

Του Α. Πετρουλάκη από το Protagon.gr