Λαϊκιστικοί παραλογισμοί και κουτοπονηριές...

Αν και ομολογώ ότι μπήκα στον πειρασμό να σχολιάσω σήμερα τα όσα ο πρωθυπουργός είπε στην συγκέντρωση της Κυριακής για τον πρώτο χρόνο Σύριζα στην κυβέρνηση, δεν θα το κάνω .
Και δεν θα το κάνω γιατί όπως έδειξε ο κ Τσίπρας με την ομιλία του, φαίνεται να μην έχει καταλάβει όχι μόνον  σε ποιο σημείο βρίσκεται σήμερα και πάλι η χώρα αλλά και το σε τι φταίει ο ίδιος και η κυβέρνηση του για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε .
Γιατί εφάρμοσε το παλαιό γνωστό ρητό, φταίνε οι άλλοι , οι κακοί και παράλληλα χρησιμοποίησε ένα φανταχτερό περιτύλιγμα για την σημερινή κατάσταση αλλά και για τα όσα έχει κάνει (και δεν έχει κάνει ) η κυβέρνηση του, με σκοπό να ανεβάσει το ηθικό των στελεχών του κόμματος του.

Βέβαια, πρόκειται για παλαιές τακτικές που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον επί Σοβιετικής Ενώσεως, μόνον που όταν η πραγματικότητα είναι άλλη, δεν πιάνουν καθόλου. Δημιουργούν το αντίθετο αποτέλεσμα μάλιστα.
Ας είναι. Θέλω σήμερα να μείνω σε ένα άλλο , επαναλαμβανόμενο, από πολλά στελέχη του Σύριζα «επιχείρημα». Χθες , ήταν η σειρά του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών , του κ Αλεξιάδη, να το χρησιμοποιήσει. Το επιχείρημα είναι τόσο απλό , που εν τελεί καταλήγει να είναι απλοϊκό
Όσοι ασκούν κριτική στην κυβέρνηση, να καταθέσουν και την πρότασή τους, είπε ο κ Αλεξιάδης μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Πρακτορείο 104,9 fm », τον ραδιοσταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Δηλαδή, ο κ Αλεξιάδης, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι του στην κυβέρνηση, ζητούν από την αντιπολίτευση να ασκήσει τον δικό τους ρόλο και τα δικά τους καθήκοντα.

Γιατί το βασικό καθήκον της κάθε κυβερνήσεως είναι να αποφασίσει τι ακριβώς θέλει να κάνει ανά τομέα, να καταθέτει τις προτάσεις αυτές στην Βουλή και να επιδιώκει μέσα στην αίθουσα του κοινοβουλίου την σύνθεση.
Γιατί, αν τελικά η αντιπολίτευση, καταθέτει τις προτάσεις της  για τα θέματα στα όποια είναι η κυβέρνηση αρμόδια, πριν η τελευταία συγκροτήσει τις δίκες της συγκεκριμένες προτάσεις που θα κριθούν, έχουμε μια περίεργη αλλαγή των δεδομένων της δημοκρατίας.

Και τελικά , μπορεί να οδηγηθούμε σε απίθανα γεγονότα, όπως για παράδειγμα, να ψηφίζονται  νομοσχέδια  που έχει «συντάξει η αντιπολίτευση» ή να ψηφίζονται ρυθμίσεις που δεν ψηφίζει το σύνολο  των βουλευτών που στηρίζουν την κυβέρνηση αλλά κάποιοι από την κυβέρνηση και κάποιοι από την αντιπολίτευση.
Και πάρα ταύτα , η κυβέρνηση να συνεχίσει να κυβερνά.

Πρόκειται δηλαδή για μια διαστρέβλωση της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Μια διαστρέβλωση που θα βόλευε πάρα πολύ κάθε κυβέρνηση που θα είχε τα προβλήματα που έχει σήμερα η κυβέρνηση Σύριζα –ΑΝΕΛ. Θα μπορούσε να διαχέει την ευθύνη για τις αποφάσεις στην αντιπολίτευση και παράλληλα να μένει στις καρέκλες της εξουσίας….
Μόνον που αυτό το απλοϊκό επιχείρημα, που αποτελεί και χαρακτηριστικό δείγμα λαϊκισμού, δεν είναι δυνατόν να περάσει όχι από την αντιπολίτευση., αλλά ούτε πια από τον μέσο πολίτη, που τώρα πια «τα ξέρει όλα»…

Το λογικό και δημοκρατικό είναι η κυβέρνηση να φέρνει στην Βουλή τις προτάσεις της και η συζήτηση επ αυτών να γίνεται δημοσιά, στο κοινοβούλιο. Εκεί η κυβέρνηση θα μπορούσε να αποδεχτεί προτάσεις της αντιπολίτευσης, αποδεχόμενη παράλληλα ότι κάποιοι άλλοι έχουν σωστότερες απόψεις από την ίδια. Με ότι αυτό σημαίνει για το πολίτικο σκηνικό.
Και κυρίως, για τα κεντρικά ζητήματα, άσχετα με το αν γίνουν δέκτες οι προτάσεις της, η αντιπολίτευση θα μπορούσε να στηρίξει κάποια νομοσχέδια, μόνον εάν τα στηρίζουν όλοι οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Έτσι, για να μην αλλάξουμε το δημοκρατικό σύστημα, όπως περίπου έγινε το καλοκαίρι, με την κατάληξη της «κουτοπόνηρης» προσφυγής στις κάλπες από τον Σύριζα….

Του Π. Τρουπιώτη.