Χάρηκαν όλοι μαζί για τη διάσπαση των Βρετανών Εργατικών!

Ως γνωστόν, στο τιμόνι του Κόμματος των Εργατικών στη Βρετανία εξελέγη ο ριζοσπάστης και ευρωσκεπτικιστής Τζέρεμι Κόρμπιν.

Αυτό σημαίνει ότι μετά από περισσότερα από τριάντα χρόνια, το ιστορικό αυτό βρετανικό κόμμα, που κινείτο στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας, κινδυνεύει να αλλάξει φυσιογνωμία και να ακολουθήσει άλλα μονοπάτια, αλλά και να διασπαστεί.

Ο Κόρμπιν άρχισε να μοιράζει υποσχέσεις ήδη πριν από την εκλογή του και για πρώτη φορά οι Εργατικοί δέχθηκαν συγχαρητήρια από τα αριστερά ευρωπαϊκά κόμματα και νεοσυσταθέντα κόμματα όπως οι Podemos της Ισπανίας.

Μεταξύ μπριζόλας και σχολείου...

Η επιβολή φόρου 23% στην ιδιωτική παιδεία αφορά, στην πραγματικότητα, την Παιδεία γενικώς, καθώς η ιδιωτική εκπαίδευση έχει υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τη δημόσια παιδεία και, ιδίως, στα σημεία που αυτή αποτυγχάνει. Oλοι... Συγγνώμη, το σωστό είναι να πω: όσοι πληρώνουν τους φόρους τους κανονικά. Αυτοί, λοιπόν, μέσω των φόρων πληρώνουν και για τις υπηρεσίες Παιδείας που παρέχει το κράτος. (Την οποία δημόσια παιδεία, ωστόσο, ονομάζουμε «δωρεάν Παιδεία» ― μάλλον κατ’ ευφημισμόν...). Παρόλα αυτά, οι γονείς πληρώνουν επιπλέον για ξένες γλώσσες και φροντιστήρια για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα δίκτυο δεκάδων χιλιάδων, μικρών ως επί το πλείστον, επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες με τις υπηρεσίες τους καλύπτουν τα κενά και τις χρόνιες αποτυχίες του δημόσιου συστήματος.

Με τον Κωνσταντάρα και τον Τζανετάκο...

Θυμάμαι ένα έργο που έπαιζαν τα αδέλφια ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και ο Αλέκος Τζανετάκος. Ο μεγάλος ήταν ένας μονίμως συνοφρυωμένος, συντηρητικός, θυμωμένος, αυστηρός και φωνακλάς. Ο νεότερος ήταν ένας τεντιμπόι της εποχής, λουφαδόρος, ψευτράκος, γαλιφάκος και της ελάχιστης προσπαθείας.

Το μεγάλο πρόβλημα που χώριζε τα δύο αδέλφια ήταν ότι ο μικρός ήταν αιώνιος φοιτητής πριν ακόμα επινοηθεί ο όρος και όλα αυτά τα χρόνια ζούσε εις βάρος του πρωτότοκου. Σε όλο το έργο ο θυμωμένος Κωνσταντάρας τα έψελνε στον ψευτοκακομοιράκο Τζανετάκο γιατί δεν διάβαζε να πάρει πτυχίο αλλά κυνηγούσε τον ποδόγυρο, τα ποτά και τα κορίτσια.

Ο Πάνος, ο Γιάνης, ο Αλέκος , η Ζωή και τα χτυπήματα κάτω από την μέση...

Στην προεκλογική περίοδο, όντως λέγονται πολλές υπερβολές, αναπτύσσονται θεωρίες που δεν έχουν καμία βάση και ακούγονται κατηγορίες αλλά και επίθετα για τους πολιτικούς αντίπαλους που σε άλλη περίοδο δεν θα ήταν καν στην σκέψη των πολιτικών.
 Η  ένταση της προεκλογικής περιόδου αλλά και το διακύβευα των εκλογών το επιτρέπουν. Καθώς επίσης και οι πολίτες-ψηφοφόροι όχι μόνον το δέχονται αλλά ορισμένες φόρες επιζητούν να σηκωθούν οι τόνοι.
   Φαίνεται όμως πως μερικοί ξεπερνούν ακόμα και αυτά , τα διευρυμένα, προεκλογικά όρια, στην προσπάθεια τους να ξεχωρίζουν  ή να δείξουν πιο «επαναστάτες» από τους άλλους.
 Θα μείνω μόνον σε δυο περιστατικά των τελευταίων ημερών.