Το «φιλέτο» του Ελληνικού... που θα γίνει χωματερή!

Μια μεγάλη κρίση δεν δημιουργεί κατ' ανάγκη συνθήκες ανασυγκρότησης και ανάκαμψης με βάση το θεώρημα του «πάτου του πηγαδιού» . Μπορεί εξίσου εύκολα να δημιουργήσει ένα σκηνικό τέλματος στο οποίο «βαλτώνουν» τελικά και οι υγιείς και οι παθογενείς κοινωνικές δυνάμεις. Εκεί βρισκόμαστε σήμερα είτε το κατανοούμε είτε όχι ….

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτό του Ελληνικού και της αξιοποίησής του εν μέσω κρίσης. Το γεγονός ότι πριν την κρίση το αθάνατο ελληνικό δημόσιο και οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου πέτυχαν ….να αποτύχουν αφήνοντας το φιλέτο του λεκανοπεδίου, την Αθηναϊκή Ριβιέρα, το διαμάντι του παραλιακού μετώπου και άλλα χαριτωμένα, αναξιοποίητο- φάντασμα δεν απασχόλησε κανέναν! Τα δισ. που δεν εισπράχτηκαν, τα έργα που δεν έγιναν, οι επενδυτές που δεν ήρθαν, οι θέσεις εργασίας που δεν δημιουργήθηκαν, η ανάπλαση που δεν πραγματοποιήθηκε είναι «ψιλά γράμματα». Τα ξεπερνά κανείς με ένα αδιάφορο ανασήκωμα των ώμων…. Και τι έγινε; Εγινε ότι τότε, προ κρίσης το «φιλέτο» θα απέδιδε πολλαπλάσια και επιπροσθέτως θα ήταν ένα σημαντικό asset εν μέσω κρίσης .

Ζωή Κωνσταντοπούλου: δεν ξεχνώ...

To χρονολόγιο της δικαστικής περιπέτειας στην οποία είχε ενεργό εμπλοκή η Ζωή Κωνσταντοπούλου, όπως είχε αποτυπωθεί σε γράφημα της εφημερίδας Τα Νέα.

Αποστομώνοντας τη Ζωή Κωνσταντοπούλου με οδυνηρή υπενθύμιση μιας θλιβερής ιστορίας που και η ίδια θα πρέπει να τη θεωρεί εξίσου θλιβερή. [ΤΒJ]

6 Ιουνίου 2015

«ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ (Πρόεδρος του Κόμματος Το Ποτάμι): Δεν θα συνεχίσω με την κ. Κωνσταντοπούλου. Αλλά έχω να της θυμίσω πολλές ιστορίες -μια άλλη φορά- για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των γυναικών. Λέτε και δεν ξέρουμε την ιστορία του καθενός μέσα σε αυτό το μικρό Κοινοβούλιο. Τέλος πάντων.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΑΣ: Τι να πείτε;

ΡΑΧΗΛ ΜΑΚΡΗ: Εμείς…(Δεν ακούστηκε)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΑΣ: Τι είναι αυτά;

ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ (Πρόεδρος του Κόμματος Το Ποτάμι): Θέλετε απαντήσεις σε αυτό; Όχι. Ας το αφήσουμε. Δεν θέλει η κ. Κωνσταντοπούλου. Μια άλλη φορά. Όχι σήμερα.

(Θόρυβος στην Αίθουσα)

Έχουμε μαζέψει τις ανακοινώσεις από τις γυναικείες οργανώσεις για τη δράση της πριν από μερικά χρόνια -θα τα πούμε τότε- και από μερικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τότε αρθρογραφούσαν στην ΑΥΓΗ, γι’ αυτούς που καλύπτουν τους βιαστές. Όμως, θα τα πούμε άλλη φορά αυτά.»

(Απόσπασμα από τη συζήτηση στη Βουλή στις 5 Ιουνίου 2015[1])

Όπως σχολιάστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ήταν η μόνο επιθετική αναφορά εναντίον της την οποία η λαλίστατη Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν σχολίασε, και ας ήταν η μόνη για την οποία είχε δικαίωμα απάντησης ακόμα και «επί προσωπικού». Τι να απαντήσει όμως; Για να της θυμίσουν πάμπολλα σχετικά κείμενα, όπως τα πέντε βασικά για την υπόθεση αυτή που αναπαράγονται στη συνέχεια;

Δόλος ή βλακεία και άγνοια;;;

Μεταξύ του κειμένου της «Πενταμερούς» που παρέδωσε ο κ. Γιουνκέρ στο πρωθυπουργό της Ελλάδας και του κειμένου των 47 σελίδων με τις ελληνικές θέσεις για μέτρα και μεταρρυθμίσεις που έχει στείλει η ελληνική πλευρά σε εταίρους και δανειστές, υπάρχει άβυσσος...
Απόσταση υπάρχει και μεταξύ του e-mail Χαρδούβελη και της πρότασης της κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία περιλαμβάνει οδυνηρότερα φορολογικά μέτρα. Με το δε «κοστολογημένο» πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης γελάνε και οι πέτρες πλέον...

Η χώρα επί διακυβέρνησης Τσίπρα έχει να επιλέξει μεταξύ αποτυχίας, καταστροφής και απόλυτης καταστροφής.

Μνημονιακά και αντιμνημονιακά ψέματα...

Ακούγοντάς τον κ. Βενιζέλο στην Βουλή είναι εύκολο να ξεχάσεις ότι ο ίδιος άνθρωπος πριν από λίγους μήνες είχε ως κόκκινη γραμμή την μη αλλαγή του επαίσχυντου συνδικαλιστικού νόμου. Στην Ελλάδα ξεχνάμε πολύ εύκολα, γι΄αυτό μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί μας φλομώνουν στα ψέματα.

Το πρώτο μεγάλο ψέμα των μνημονιακών είναι ότι τα προηγούμενα 5 χρόνια έγινε η μεγάλη προσπάθεια για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, βάση της μίας και μοναδικής εθνικής στρατηγικής που επαγγέλλεται ο κ. Βενιζέλος.  Εδώ ο κ. Βενιζέλος χρησιμοποιεί ένα ρητορικό κόλπο συγχέοντας την μία και μοναδική πηγή χρηματοδότησης που είχε η Ελλάδα με το σχέδιο που τελικά εφαρμόστηκε. Ναι, μόνο οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ ήθελαν να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το μνημόνιο όπως εφαρμόστηκε ήταν μονόδρομος.

Η αποτελεσματικότητα είναι το ζητούμενο...

Παρακολούθησα με πολύ μεγάλη προσοχή την συζήτηση  σε επίπεδο αρχηγών κόμματων που έγινε το βραδύ της περασμένης Παρασκευής στην Βουλή και έχω μείνει ακόμα με την απορία γιατί τελικά έγινε αυτή η συζήτηση, και μάλιστα εσπευσμένα.
   Για ποιο, ουσιαστικό λόγο, η κυβέρνηση αποφάσισε ξαφνικά το απόγευμα της Πέμπτης να προκαλέσει αυτή την συζήτηση.
  Γιατί , όπως και εσείς, περίμενα να δω την κυβέρνηση να ενημερώνει το κοινοβούλιο όχι αποσπασματικά και χωρίς ουσιαστικά και επίσημα στοιχειά για το ποιες είναι οι συζητήσεις που έχει κάνει ως τώρα και που έχει βρεθεί σύγκληση.
 Να εξηγήσει που υπάρχει διαφωνία και να ζητήσει ίσως τις απόψεις της αντιπολίτευσης.
 Και όμως δεν έγινε τίποτε από αυτό.
 Επρόκειτο για μια συζήτηση, προεκλογικού θα μπορούσε να πει κανείς κλίματος. Ο πρωθυπουργός αλλά και οι αρχηγοί των κόμματων , μιλούσαν με παραλλήλους μονολόγους.