Προσπαθήστε να το φαντασθείτε...

Τα χέρια στις τσέπες… 

Κι έπειτα μας κάνει εντύπωση ότι δεν φορούν γραβάτα.

Μα αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να δείχνουν σεβασμό, ακόμη και όταν τον αισθάνονται!

Πάντως, τουλάχιστον, ας αναγνωρίσουμε στον παππού Αλέκο ότι φόρεσε μαύρο κοστούμι.



Ο σεισμός έγινε στις 9.10 χθες το πρωί και ήταν περίπου στις 9.45 όταν τηλεφώνησε στον ΣΚΑΪ ο κάτοικος ενός χωριού στο οποίο είχαν καταρρεύσει σπίτια (και, όπως μάθαμε αργότερα, είχε σκοτωθεί μια γυναίκα 82 ετών). Η αναστάτωση που διακατείχε τον δύσμοιρο άνθρωπο ήταν απολύτως κατανοητή. Ωστόσο, η απαίτησή του να βρίσκεται εκεί, επί τόπου, το «κράτος» δεν ήταν. «Πού είναι οι αρμόδιοι; Τόση ώρα πέρασε και δεν έχει φανεί κανείς», διαμαρτυρόταν.

Μα, αναρωτιέμαι, πώς θα ήταν δυνατόν να συμβεί αυτό μέσα σε μισή ώρα. Στην Ελλάδα ζούμε! Αλλά και στην Ευρώπη αν ήμασταν και συνέβαινε το ίδιο, δεν θα χρειάζονταν μισή ώρα οι αρχές για να αποκτήσουν εικόνα της κατάστασης σε ένα νησί σαν τη Λευκάδα, ώστε να ορίσουν τις προτεραιότητες; Φαντασθείτε μόνο τον καταιγισμό των τηλεφωνημάτων και το χάος των πληροφοριών που θα συνέρρεαν εκείνη την πρώτη μισή ώρα μετά τον σεισμό. Κατανοώ, το επαναλαμβάνω, τον πανικό του ανθρώπου και δεν τον μέμφομαι προσωπικά, διότι ―πού να ξέρω;― και εγώ αν ήμουν στη θέση του μπορεί να αντιδρούσα με ανάλογο τρόπο.

Το γεγονός, όμως, έγινε η αφορμή για να περάσει από το νου μου μια φρικτή σκέψη που με έκανε να παγώσω: φαντάσου, είπα μέσα μου, τι θα ακολουθούσε αν αυτό που συνέβη την περασμένη Παρασκευή στο Παρίσι είχε συμβεί στην Αθήνα, αν ο δικός μας λαός είχε δεχθεί το πλήγμα, αν το δικό μας κράτος βρισκόταν στη θέση του γαλλικού. Φαντάσου, συνέχισα, ομάδα διαχείρισης κρίσεων να καταστρώνει τη στρατηγική της κυβέρνησης, με Καμμένο, Φίλη, Τασία, Θεανώ, Φλαμπουράρη, κ.ά. Στο σημείο αυτό έδιωξα αμέσως τη σκέψη και γι’ αυτό το σημείωμα τελειώνει λίγο απότομα εδώ.

Τώρα τρέχουμε

Από πολιτικής πλευράς, το τελευταίο τηλεοπτικό σποτ για την καμπάνια του Απόστολου G. G. Κώστα στρέφεται ευθέως εναντίον των συνυποψηφίων του. Ο φαλακρός κύριος με το μουστάκι (παρά τα γυαλιά που του έχουν φορέσει για ξεκάρφωμα) παραπέμπει στον Μεϊμαράκη, ενώ τα όσα λέει προς το υποζύγιο παρωδούν με τρόπο χοντροκομμένο τους εκσυγχρονιστές υποψηφίους. Εικάζω, συνεπώς, ότι ο G. G. Κώστας ανησυχεί και γι’ αυτό επιτίθεται. Και ανησυχεί επειδή ξέρει ότι, αν χάσει (που είναι και το πιθανότερο), θα επανέλθει στην αφάνεια, δεδομένου ότι δεν είναι στη Βουλή.

Το διασκεδαστικό όμως στο σποτ είναι η καλλιτεχνική σύλληψη. Θα ήθελα, ειλικρινά, να ξέρω ποιος φωστήρας έπεισε τον G. G. Κώστα να φορέσει αθλητική φόρμα και να παριστάνει ότι τρέχει. Αλλά έχει καμιά σημασία ποιος είχε την ιδέα; Αν σου προτείνει κάποιος να φορέσεις tutu και κολάν και έπειτα να κάνεις πιρουέτες, φταίει αυτός που το πρότεινε ή εσύ που δέχθηκες και το έκανες;

Υποθέτω ότι η πρόθεση του G. G. Κώστα (συγγνώμη, ξεχάστηκα: και της γενιάς του ασφαλώς!) ήταν να ξεφύγει από την εικόνα του νεόγερου που παρουσιάζει. Πέτυχε όμως το αντίθετο, επειδή ήταν αφύσικος και επιτηδευμένος στον ρόλο που διάλεξε να παίξει. Ακούγεται ως παράδοξο, αλλά θα ήταν πιο φυσικός αν έτρεχε με σκαρπίνι (μυτερό, εννοείται!) και κοστούμι. Ηθελε επίσης να δείξει ότι έχει χιούμορ. Αυτό που κατάφερε όμως ήταν απλώς να γίνει αστείος. Να δείξει ότι είναι γυμνασμένος δεν πιστεύω ότι ήταν επιδίωξή του ― αν και με τον G. G. Κώστα ποτέ δεν ξέρεις. (Εδώ νομίζει ότι κάνει για αρχηγός αυτός που δεν κατάφερε να εκλεγεί δεύτερη φορά στη Βουλή! Γιατί να μη νομίζει ότι μπορεί να τρέχει;)

Τέτοιου είδους αστοχίες είναι μοιραίο να συμβαίνουν, όταν η επικοινωνία επιστρατεύεται για να καλύψει την απουσία της πολιτικής. Ωστόσο για να καταφέρεις να αναγάγεις την απλή αστοχία σε γελοιότητα χρειάζεται κάποιο ταλέντο· και αυτό τουλάχιστον το ταλέντο ο G. G. Κώστας το διαθέτει...

Παιδιά τσακάλια!

Μέχρι προχθές αυτό που θα μπορούσε να προσάψει ο καθένας στον Γ. Πανούση ήταν ότι δεν είχε κάνει τις γνωστές καταγγελίες ενόσω ήταν υπουργός. Αφότου όμως οι αδελφοί Τσάκαλοι απείλησαν απερίφραστα τον τέως υπουργό μέσω του διαδικτύου, την περασμένη Δευτέρα, κάθε επιφύλαξη ως προς τα κίνητρα ή τον χρόνο που επέλεξε για τις καταγγελίες του ο Πανούσης περιττεύει. Ολοι καταλαβαίνουμε πια ότι όσο ήταν υπουργός ο Πανούσης αισθανόταν ασφαλής από τις απειλές, ενώ τώρα που δεν είναι φοβάται. Οσο για τους υπουργούς που φόρεσαν γραβάτα για να τον μηνύσουν, αυτοί μετά τις απειλές των Τσάκαλων μένουν εκτεθειμένοι. Το συμπέρασμα είναι ότι οι Τσάκαλοι είναι όνομα και πράγμα: τσακάλια!

Η γκάφα αυτή έρχεται να προστεθεί σε άλλες δύο από τον ίδιο χώρο: το ξύλο που έριξε προχθές ομάδα αναρχικών σε άλλη ομάδα ομοϊδεατών τους, επειδή τους πέρασαν για κνίτες, και, χθες, όταν οι αναρχικοί μπουγέλωσαν τον Λαφαζάνη και άλλα στελέχη της ΛΑΕ, επειδή νόμιζαν ότι επρόκειτο για στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ δεν αμφέβαλα για την ευφυΐα αυτών των ανθρώπων…

Ηταν εκεί

Με κατάπληξη είδα από την τηλεόραση ότι ο διάσημος πλέον Π. Λάμπρου ήταν το βράδυ του Σαββάτου έξω από τη γαλλική πρεσβεία, όπου είχε συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος για να δείξει ηθική συμπαράσταση στους Γάλλους. Αλλά γιατί να νιώθω κατάπληξη; Ο άνθρωπος ήταν εκεί μάλλον για να ενημερώσει τους Γάλλους ότι, αν πιάσουν ζωντανό κάποιον από τους δράστες της σφαγής, θα ήθελε να του μιλήσει. Για τα δικαιώματά τους, φυσικά...

Του Στ. Κασιμάτη από την Κ.