Οι επιλογές της « #proti_fora_aristera »...

Δ​​ύσκολα μπορεί να είναι κάποιος σήμερα αριστερός. Κυρίως επειδή «ο σοσιαλισμός», όπως είπε και η Μάργκαρετ Θάτσερ, «τελειώνει όταν τελειώσουν τα λεφτά των άλλων». Και τα λεφτά των αγορών για την Ελλάδα τέλειωσαν προ πολλών ετών. Μπορεί όμως η Αριστερά να είναι χρήσιμη σε εποχές οικονομικής δυσπραγίας; Αναμφίβολα, όταν προωθεί μέτρα πολιτικού φιλελευθερισμού που η ελληνική Δεξιά δεν αγγίζει λόγω ιστορικών αγκυλώσεων. Μην ξεχνάμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, που τόσο προσπαθεί να μιμηθεί ο κ. Αλέξης Τσίπρας, είχε μια καταστροφική για την οικονομία πρώτη τετραετία, αλλά ταυτοχρόνως πέρασε και μέτρα εκσυγχρονισμού του οικογενειακού δικαίου (πολιτικός γάμος, αποποινικοποίηση της μοιχείας, αυτόματο διαζύγιο κ.λπ.).

Δυστυχώς, η «πρώτη φορά Αριστερά» δεν αποδεικνύεται μόνο παλαιολιθική στα οικονομικά. Είναι και αντιδραστική στα υπόλοιπα. Δεν θα αναφερθούμε μόνο στα πανηγύρια της 25ης Μαρτίου -«λαός, στρατός, εθνικολαϊκισμός»-, η συμπαραγωγή των οποίων ήταν του κ. Πάνου Καμμένου και της κ. Ρένας Δούρου. Υπάρχουν και πολλά άλλα που δείχνουν τον απύθμενο αμοραλισμό της κυβέρνησης σε ευαίσθητα για την Αριστερά ζητήματα. Εγραψε την περασμένη Κυριακή ο κ. Στέφανος Κασιμάτης: «Κατάπληξη προκάλεσε σε νομικούς κύκλους το πρόσωπο το οποίο επέλεξε η κυβέρνηση για τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας. Πληροφορώ τους κατάπληκτους ότι ο πρωθυπουργός άκουσε τη “φωνή του Θεού”, ας το πούμε έτσι» (Καθημερινή 25.10.2015).


Ο νέος εκλεκτός της «πρώτης φοράς» για την προεδρία του ΣτΕ, ο κ. Νικόλαος Σακελλαρίου, είναι ο δικαστής που πήρε θέση υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες ενώ υπήρξε σφοδρός πολέμιος του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια των παιδιών των μεταναστών. Προσέθεσε δε (μαζί με άλλους) στην απόφαση του ΣτΕ περί «αίματος» και τη δική του πινελιά: «Το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος, η ύπαρξη δε γνησίου δεσμού του αλλοδαπού προς αυτό και προς την ελληνική κοινωνία αποτελεί τον ελάχιστο όρο και όριο των νομοθετικών ρυθμίσεων για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, οι προϋποθέσεις που τάσσουν σχετικώς οι επίμαχες ρυθμίσεις, μη συνδεόμενες με την ύπαρξη του ως άνω γνησίου δεσμού, όχι μόνο δεν τεκμηριώνουν την ουσιαστική ένταξη των αλλοδαπών στην ελληνικών κοινωνία, αλλά, επί πλέον, δύνανται να οδηγήσουν σε αναίρεση του κατοχυρωμένου από το Σύνταγμα εθνικού χαρακτήρα του Κράτους (δοθέντος, μάλιστα, ότι δεν προβλέπεται στον νόμο δυνατότητα του Κράτους να αποτρέψει, για λόγους γενικότερων εθνικών συμφερόντων, την απόκτηση της ελληνικής ιθαγενείας από αλλοδαπούς σε συγκεκριμένες περιπτώσεις» (απόφαση ΣτΕ 60/2013).

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου ήταν άλλη, αλλά η «πρώτη φορά Αριστερά» υιοθέτησε την πρόταση του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.

Γράφαμε στις αρχές αυτής της διακυβέρνησης ότι «ο κ. Παρασκευόπουλος έχει μακρά θητεία στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πιθανολογούμε ότι θα προχωρήσει σε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις» («Κάνε κάτι αριστερό», Καθημερινή 1.2.2015) αλλά δυστυχώς ο αμοραλισμός που κυριαρχεί στο Μαξίμου δεν θα επιτρέψει κι αυτό.

Του Π. Μανδραβέλη από την Κ.