Βαρύγδουπες «αριστερές» ασυναρτησίες...

Απ’ όλες τις μπαρούφες που εκτοξεύονται στον δημόσιο διάλογο οι πιο επικίνδυνες είναι οι τάχαμου αριστερές. Οχι γιατί είναι ριζοσπαστικές. Κυρίως διότι τυλίγονται σε τόσες πολλές και βαριές λέξεις, σε τόσες πολλές ασυναρτησίες, που κάνουν τις μπαρούφες να μοιάζουν σημαντικές. Ετσι, σε μια ερώτηση δέκα λέξεων της κ. Σίας Κοσιώνη (ΣΚΑΪ 3.9.2015) για το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, αφού είπε ότι «θα σας απαντήσω πολύ ξεκάθαρα, όπως ξεκάθαρα απαντώ πάντοτε», μίλησε ακατάπαυστα επί 3,5 λεπτά. Εκστόμισε 370 λέξεις, ξεφούρνισε δεκάδες ψέματα και έκανε διαρκώς νοητικές ακροβασίες.

Ο χώρος του άρθρου δεν επιτρέπει την παράθεση ολόκληρης της απάντησης, αλλά το συμπέρασμά της ήταν «Στο δίλημμα “ευρώ ή δημοκρατία”, εγώ απαντώ ξεκάθαρα δημοκρατία».



Η βαρύγδουπη αυτή μπαρούφα χτίστηκε με ένα σωρό πομφόλυγες, όπως «αυτή τη στιγμή το καταγεγραμμένο έγκλημα εκείνων οι οποίοι ανέλαβαν να στραγγαλίσουν τον ελληνικό λαό είναι ότι, αδιαφορώντας για τις παραδεδεγμένες και κεκτημένες αρχές και αξίες, είπαν ότι θα πρέπει να υποκύψετε ως λαός σε μία συνθήκη αυτοϋποδούλωσης, σε μία συνθήκη αποικιοποίησης, να ξεχάσετε τη δημοκρατία».

Το μεγάλο μαράζι της κ. Κωνσταντοπούλου είναι ότι οι –σύμφωνα με την ίδια– «λεγόμενοι εταίροι, οι οποίοι στην πραγματικότητα προσέλαβαν τον ρόλο του εκβιαστή», δεν «επέτρεψαν» στο ελληνικό Κοινοβούλιο να ψηφίσει κι άλλα νομοσχέδια για προσλήψεις κομματικών πελατών και σπατάλες, σαν αυτές που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της εξάμηνης διακυβέρνησής του. Η λέξη «επέτρεψαν» πρέπει να μπει σε εισαγωγικά, διότι στην ουσία δεν απαγόρευσαν τίποτε· είπαν απλώς ότι, αν η κ. Κωνσταντοπούλου θέλει να προσλάβει την παρέα της στη Βουλή (όπως κι έκανε λίγο πριν προκηρυχθούν οι εκλογές), πρέπει ο ελληνικός λαός να πληρώσει τη μισθοδοσία τους και όχι οι φορολογούμενοι των άλλων κρατών, από τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε νέο δάνειο και «κούρεμα» των χρεών.

Αυτό που η κ. Κωνσταντοπούλου και διάφοροι άλλοι παλαιοκομματικοί ονομάζουν «έλλειμμα δημοκρατίας» και «συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας» είναι ότι η Οικονομική και Νομισματική Ενωση φαλκιδεύει το προνόμιο του πολιτικού συστήματος να ξοδεύει λεφτά που δεν έχει. Διά της προστασίας του νομίσματος από τις επιρρεπείς στην πολιτική σπατάλη πολιτικές ελίτ (σε ολόκληρη την Ευρώπη και πολύ πολύ περισσότερο στην Ελλάδα), προστατεύονται και οι επόμενες γενιές από τα δανεικά που ανεμοσκορπίζουν οι κυβερνήσεις, προκειμένου να επανεκλεγούν.

Οι πομπώδεις ανοησίες της κ. Κωνσταντοπούλου και των συνοδοιπόρων της, ότι «η Ευρωζώνη παραβιάζει τους βασικούς, τους θεμελιώδεις κανόνες λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης», είναι προϊόν πνευματικής σύγχυσης ή μικροπολιτικής απάτης. Το κοινό νόμισμα –όπως όλα τα κοινά πράγματα– έχει κανόνες, ο βασικότερος εκ των οποίων προβλέπει για τα κράτη-μέλη δημοσιονομικό έλλειμμα 3% και δημόσιο χρέος 60%. Η Ελλάδα, έχοντας χουβαρντάδες με τα λεφτά των άλλων πολιτικούς, εκτόξευσε το έλλειμμα του 2009 στο 15,6% και το χρέος «στον Θεό». Υπό φυσιολογικές συνθήκες, έπρεπε να είχε χρεοκοπήσει και να βρισκόμαστε όλοι στις ουρές με το δελτίο ανά χείρας (όπως είπε ο κ. Κώστας Λαπαβίτσας) για λίγο γάλα και λίγο κρέας. Γλιτώσαμε την απόλυτη καταστροφή της χρεοκοπίας το 2010 διά των μεγαλύτερων δανείων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δηλαδή του μνημονίου. Είναι αυτό που οι διάφοροι φαφλατάδες «αριστεροί» ονόμασαν «αυτοϋποδούλωση και αποικιοποίηση». Τα υπόλοιπα είναι λόγια και, όταν μάλιστα αυτά είναι πολλά –όπως της κ. Κωνσταντοπούλου– είναι και φτώχεια.

Του Π. Μανδραβέλη από την Κ.