Ο λογαριασμός ενός επτάμηνου...

Η ιδρυτική πράξη της προσφάτως παραιτηθείσας κυβέρνησης θα πρέπει να θεωρηθεί η εγκύκλιος του υποστράτηγου Γεωργίου Νίτσα η οποία δημοσιεύθηκε στις 3 Μαρτίου. Αυτό το έγγραφο αξίζει τον τίτλο του ως ιδρυτικού της κυβερνήσεως γιατί για πρώτη φορά και επισήμως εγκαινιαζόταν μια πολιτική που εμπεριείχε τα δύο θεμελιακά χαρακτηριστικά όλων των βασικών πολιτικών που ακολούθησε η κυβέρνηση Τσίπρα, ένας καταστροφικός συνδυασμός κυνισμού και ιδεοληψίας.

Κανείς σε αυτές τις εκλογές δεν φαίνεται να θυμάται αυτή την εγκύκλιο που σύμφωνα με το ρεπορτάζ της “εποχής” θα έφερνε  «Τα πάνω - κάτω στην ώς τώρα ακολουθούμενη μεταναστευτική πολιτική φέρνει η απόφαση της κυβέρνησης την οποία αποκάλυψε ο ΣΚΑΪ. Σύμφωνα με υπηρεσιακό έγγραφο του υπουργείου Εσωτερικών που έχει στη διάθεσή του σταθμός μας, όσοι αλλοδαποί εισέρχονται στα υδάτινα και τα χερσαία σύνορα της χώρας μας δεν θα συλλαμβάνονται, αλλά θα τούς δίδεται χαρτί παραμονής.»


Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε ανάγκασε την κυβέρνηση σε μια ιδιότυπη διάψευση. Ιδιότυπη γιατί από την μία η κυβέρνηση τότε δήλωνε άγνοια για την συγκεκριμένη εγκύκλιο, από την άλλη την έθετε άμεσα σε εφαρμογή. Ο υποστράτηγος Νίτσας θα αποστρατευθεί, έστω και αν τελικά αποδείχθηκε ότι ακολουθούσε τις εντολές του γραφείου της κυράς Τασίας. Ο κ. Πανούσης, υπουργός Προστασίας του Πολίτη, θα ανοίξει την επόμενη μέρα τα κέντρα κράτησης, ενώ η κυρά Τασία θα ανοίξει τα σύνορα. Μέρες πριν την περιβόητη εγκύκλιο η κυρά Τασία στις 28 Φεβρουαρίου είχε δηλώσει στην Εφημερίδα των Συντακτών: «Κάποιοι νομίζουν ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να αφήσουμε ανοιχτές τις πόρτες. Δεν είναι τόσο απλό. Σε όσους βγαίνουν, τους δίνουμε διοικητικά έγγραφα, ώστε να απολαμβάνουν ένα καθεστώς ελευθερίας που έχει νομική βάση.»

Το πρόβλημα για την κυβέρνηση Τσίπρα δεν ήταν η πολιτική, αλλά η δημοσιοποίηση της στο πλατύ κοινό - πέρα από τον πυρήνα των ψηφοφόρων της - χωρίς να έχει περάσει το επικοινωνιακό φιλτράρισμα του Μαξίμου. Κυνισμός και ιδεοληψία θα καθορίσουν την στρατηγική σε όλα τα σημαντικά ζητήματα που θα ακολουθήσουν.

Η κυβέρνηση Τσίπρα θα ανοίξει τις φυλακές με το νομοσχέδιο που θα αφήνει ελεύθερους χιλιάδες εγκληματίες. Στο επόμενο διάστημα η ελληνική κοινωνία θα αρχίσει να πληρώνει με αίμα την πολιτική των ανοιχτών φυλακών. Μεταξύ πολλών άλλων, θα αποφυλακισθεί ο «Βαρώνος της κοκαΐνης» Αλ. Αγγελόπουλος.  Θα αποφυλακισθεί και ο Γεωργιανός Ρομπέρτο Σοχακιάν, ο οποίος με την νεοαποκτηθείσα ελευθερία του, θα βρεθεί στην Νεάπολη Θεσσαλικής όπου θα δολοφονήσει τον 27χρονο κοσμηματοπώλη. Θα αποφυλακισθούν και επτά Γεωργιανοί οι οποίοι θα μεταβούν στην Ύδρα και εκεί θα δολοφονήσουν τον εστιάτορα Μανώλη Οικονόμου. Στο ρεπορτάζ του εγκλήματος θα διαβάσουμε: «Οι αστυνομικοί, όταν συνέλαβαν τους δύο από τους επτά Γεωργιανούς, βρήκαν τα αποφυλακιστήρια στις τσέπες τους...»

Πάντως η κυβέρνηση Τσίπρα έχει τις προτεραιότητες της σε τάξη και τα χρήματα που υποτίθεται ότι εξοικονομεί από τις αποφυλακίσεις δολοφόνων, βιαστών και παιδεραστών τα δαπανά για τις πολιτικές που ενισχύουν την οικογένεια, και πιο συγκεκριμένα τις δικές τους. Έτσι o ξάδερφος του πρωθυπουργού διορίστηκε στο υπουργείο Εξωτερικών. Ο αδερφός της κας Δούρου έγινε σύμβουλος του υπουργού Πολιτισμού. Ο σύντροφος της κας Δούρου διορίσθηκε διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ.  Ο αδερφός της κας Κουντουρά έγινε σύμβουλός της στο υπουργείο της. Η σύντροφος του υπουργού Δικαιοσύνης διορίστηκε πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης. Η κα Χρυσοβελώνη διόρισε στο Αμύνης την κόρη και την γραμματέα της. Ο μνηστήρας της κόρης του Υπουργού Εξωτερικών έγινε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Η σύντροφος του κ. Βίτσα γενική γραμματέας στο υπουργείο Υποδομών. Οι ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ εκπροσωπούν το νέο στην πολιτική.

Εκεί που ο κυνισμός του κ. Τσίπρα ξεπέρασε κάθε όριο ήταν στην λεγόμενη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουμε πριν από οτιδήποτε άλλο είναι ότι υπήρχε μια αντικειμενική αναγκαιότητα που επέβαλε στον κ. Τσίπρα να τραβήξει τις διαπραγματεύσεις όσο μπορούσε περισσότερο. Ο κ. Τσίπρας γνώριζε ότι δεν μπορούσε να εφαρμόσει το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ήταν απαραίτητο ένα χρονικό διάστημα, όσον το δυνατό μεγαλύτερο, ώστε η μετάβαση από την απίστευτη προεκλογική παροχολογία στην μετεκλογική μιζέρια να γίνει όσο το δυνατόν πιο ομαλή.

Έτσι το 1 δις μέτρων του email Χαρδούβελη μετά από “σκληρές” διαπραγματεύσεις έγινε το πακέτο μέτρων Γιούνκερ των 8 δις. Μετά από τα 8 δις μέτρων, ο κ. Τσίπρας έκανε το δημοψήφισμα που αύξησε τα μέτρα από 8 σε 13 δις. Στα 13 δις των νέων μέτρων θα πρέπει να προσθέσουμε τα 20 δις για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών που προστίθενται στο ελληνικό χρέος, τα τουλάχιστον 7 δις ύφεσης και το πακέτο των 90 δις που θα είναι το συνολικό κόστος του (μέχρι στιγμής) της λεγόμενης περήφανης διαπραγμάτευσης. Η Ελλάδα μάλλον είναι η πρώτη χώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας που πληρώνει 90 δις για να αποφύγει να πληρώσει 1 δις.

Ο ΕΝΦΙΑ παραμένει, οι περικοπές στις συντάξεις έγιναν και έρχονται μεγαλύτερες, οι φόροι αυξάνονται, οι μειώσεις μισθών και η αύξηση της ανεργίας ακολουθούν, ενώ όσες επιχειρήσεις κατάφεραν να επιβιώσουν τα προηγούμενα χρόνια, αφήνουν τώρα την Ελλάδα για το εξωτερικό.

Και σε αυτές τις εκλογές ο κ. Τσίπρας λέει πολλά ψέματα, αλλά ακόμα και γι’ αυτόν είναι πολύ δύσκολο να πει ότι με την επανεκλογή του η ελπίδα έρχεται. Η λέξη ελπίδα έχει εξαφανιστεί από τους προεκλογικούς λόγους του κ. Τσίπρα.

Ναπολέων Λιναρδάτος