Μουσείο ελληνικής υπανάπτυξης...

Η ανάπλαση του Πεδίου του Αρεως στοίχισε γύρω στα δέκα εκατομμύρια. Τίποτε, θα μου πείτε μπροστά στα είκοσι πέντε δισ. που στοίχισαν τα ρεσιτάλ ναρκισσισμού της αηδόνας της οικονομίας. Η ανάπλαση κράτησε κάτι χρόνια και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Λίγο η ανικανότητα της διοίκησης, λίγο οι αντιδράσεις των περιοίκων, έμεινε ένα κουφάρι από τσιμέντο αγνώστου ταυτότητας, κάτι σε θέατρο, πάντως κάτι εξόχως πολιτιστικόν. Παρ’ όλ’ αυτά το Πεδίον του Αρεως λειτουργούσε, ένα περίπου πάρκο της πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής της Ευρώπης.

Υπήρχαν προβλήματα με την καθαριότητα, η περιφέρεια τα έριχνε στον δήμο και, εν τω μεταξύ, στην αλέα στα οπίσθια του έφιππου βασιλέως Κωνσταντίνου είχαν στήσει την πιάτσα τους οι ταλαίπωροι τοξικομανείς, εσωτερικοί μετανάστες εκδιωχθέντες από την οδό Τοσίτσα.
Η αστυνομία έκανε επιδρομές, τους μάζευε και μόλις έφευγε ξανάρχονταν, τους ξαναμάζευε την επομένη στις εννιά το πρωί και επανέρχονταν στις δέκα και γενικά η κατάσταση λειτουργούσε όπως έχουμε συνηθίσει να λειτουργεί στα μέρη μας. Κανένα πρόβλημα δεν λύνεται, διότι αν μπορούσε να λυθεί δεν θα ήταν πρόβλημα.

Ωσπου ήρθε εκείνη η ευλογημένη μέρα και η Ιστορία, γενναιόδωρη, αποφάσισε να ικανοποιήσει ένα από τα προαιώνια αιτήματα του περιούσιου λαού της. Πόσοι αγώνες δεν δόθηκαν, πόσες θυσίες δεν έγιναν για να γίνει η κ. Τασία υπουργός; Επιτέλους, τα καταφέραμε. Η κ. Τασία είναι αλκοολική του ανθρωπισμού. Δεν ανέχεται την ανθρώπινη δυστυχία, σε αντίθεση με όλους εμάς που την απολαμβάνουμε. Ως εκ τούτου, αποφάσισε να κλείσει το κέντρο υποδοχής μεταναστών της Αμυγδαλέζας, με τη γενναιότητα που τη διακρίνει είπε θα κλείσουν όλα τα κέντρα όπου κι αν βρίσκονται. Είπε επίσης πως οι μετανάστες θα μπαίνουν ελεύθερα χωρίς χαρτιά, σε αντίθεση με τους τουρίστες που θα χρειάζονται διαβατήριο, μετά τα πήρε πίσω, ή μάλλον τα μπέρδεψε, με αποτέλεσμα να μην ξέρει κανείς τι του γίνεται.

Και επειδή ο ανθρωπισμός είναι ιδέα και η λύση των προβλημάτων και αυτή μια ιδέα είναι, η κ. Τασία, ως κεφαλαιούχος ανθρωπιστικών ιδεών, βρήκε τη λύση και για τους μετανάστες και για το Πεδίον του Αρεως. Τους προώθησε εκεί, με αποτέλεσμα το περίπου πάρκο να γίνει ένα περίπου κέντρο υποδοχής μεταναστών στο κέντρο της περίπου πρωτεύουσας μιας περίπου χώρας. Του κουλουβάχατου μεταφερθέντος από το μυαλό της κ. Τασίας στην καθημερινότητα, όλα βαίνουν καλώς στη χώρα όπου τίποτε δεν βαίνει καλώς.

Εμπόριο ανθρωπισμού; Ελάτε τώρα, πολιτικά μιλώντας πάντα, μην πάει ο νους σας στο κακό. Το πολιτικό εμπόριο του ανθρωπισμού είναι και ευγενές και ανταποδοτικό, ειδικά αν βρεθείς στην κυβέρνηση και δεν ξέρεις για ποιο λόγο βρέθηκες εκεί και τι θα κάνεις τώρα που σου έλαχε. Προκειμένου να μην τους κατηγορήσουν οι διάφοροι εναλλακτικοί σύντροφοι ότι δημιουργούν στρατόπεδα, καταχρώνται δημόσιο χώρο για να εμπορευθούν ανθρωπιστική πολιτική. Ποιος, άραγε, εκμεταλλεύεται τη δυστυχία για να αποκομίσει οφέλη;

Πάντως, η μικρή ιστορία του Πεδίου του Αρεως, η «ανάπλασή» του, τα χρήματα που ξοδεύτηκαν, η στρεβλή του χρήση, μπορούν να αξιοποιηθούν ως πεδίο μελέτης. Τα άδεια φακελάκια από πατατάκια ώς τα χρησιμοποιημένα προφυλακτικά είναι πρώτης τάξεως εκθέματα στο μουσείο της ελληνικής υπανάπτυξης.

Του Τ. Θεοδωρόπουλου από την Κ.