Το «βαρύ» κόστος των εκλογών...

Ο πρωθυπουργός  προσπαθεί να πάει η χώρα σε εκλογές όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αφού δεν κατάφερε να πάμε στις κάλπες  ακόμα και στις 13 Σεπτεμβρίου , όπως επιδίωξε, θέλει τώρα να οδηγηθούμε  τουλάχιστον στις 20 του μηνός. Όσο πιο γρήγορα πιστεύουν οι πιστοί στο Μ Μαξίμου τόσο καλύτερα για τον Σύριζα  Και αυτό γιατί  από την μια οι πολίτες δεν θα έχουν δει τα αποτελέσματα του μνημονίου  και από την άλλη η αποσπασθείσα από  τον Σύριζα «Αριστερή Πλατφόρμα» (Λαϊκή Ενότητα πια) δεν θα έχει προλάβει να οργανωθεί και να εξηγήσει σε όλους το γιατί έφυγε.


Αντίθετα τα κόμματα της αντιπολίτευσης (σχεδόν όλα) επιδιώκουν να υπάρξει όσο το δυνατόν περισσότερος χρόνος έτσι ώστε και να γίνουν σαφή τα προβλήματα που προκαλεί το τρίτο μνημόνιο άλλα και να δοθεί η δυνατότητα στα δυο τμήματα του Σύριζα να κονταροχτυπηθούν . Γιατί είναι σαφές , επειδή οι εμφύλιες συγκρούσεις είναι πάντα οι πιο αιματηρές, πως στην αντιπαράθεση αυτή θα ειπωθούν σκληρά λόγια και θα αποκαλυφθούν πτυχές πολίτικων που ακόμα και αν τις κατήγγελλε η αντιπολιτευση,δεν θα γινόταν πιστευτές.

  Οδηγούμαστε λοιπόν σε εκλογές στις 20 ή το αργότερο στις 27 του μηνός , σε μια διαδικασία εξπρές, εν μέσω αλλαγών στο πολιτικό σύστημα, με άγνωστη την θέληση των πολιτών που έχουν για μια ακόμα φορά απογοητευθεί από την αθέτηση των (υπερβολικών και εκτός πραγματικότητας πάντως) υποσχέσεων . Και βέβαια με μια οικονομία που μπορεί να μην τσακίστηκε στα βράχια ακόμα άλλα βρίσκεται στην ακτογραμμή με το κύμα να την ωθεί όλο και πιο κοντά σε αυτά. Μόνον που όπως φαίνεται οι κυβερνώντες δεν ασχολούνται με το ζήτημα. Δεν έχουν αίσθηση της πραγματικής κατάστασης στην οικονομία, ή ίσως ορισμένοι εξ αυτών αδιαφορουν γι αυτή μια και βρίσκονται ακόμα στο σύννεφο των ιδεοληψιών τους. Ιδεοληψιών που «καταδικάζουν» οποιαδήποτε επιχειρηματική η άλλη δραστηριότητα του δημοσίου τομέα. Πολιτική που όποτε και όπου εφαρμόστηκε οδήγησε σε τραγικά αποτελέσματα για την οικονομία των χωρών αυτών και βέβαια για το σύνολο των πολιτών.

 Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά φαίνεται πως εντελώς μικροκομματικά συμφέροντα και επιδιώξεις, προσωπικές  ιδεοληψίες και αντιλήψεις, οδηγούν την χώρα σε μια εκλογική αντιπαράθεση που :
--- θα της στοιχίσει και πάλι κάποιες δεκάδες  εκατομμύρια ευρώ (κάτι που τελικά είναι και  το μικρότερο αρνητικό αποτέλεσμα σε σχέση με τα υπόλοιπα που θα επιφέρει).
---Θα προκαλέσει μια νέα αντιπαράθεση που θα οδηγήσει την όποια πιθανότητα πολίτικων συγκλήσεων πίσω.
---Θα φέρει στο προσκήνιο νέα λαϊκιστικά και ακραίων απόψεων κόμματα ή θα ενισχύσει υπάρχοντα, κάτι που μόνον θετικό δεν μπορεί να είναι για την χώρα στην συγκεκριμένη στιγμή.
---θα παγώσει και πάλι για άγνωστο χρονικό διάστημα την κίνηση στην οικονομία με μεγάλες επιπτώσεις και στους πολίτες, μια και αρκετοί είναι πιθανόν να χάσουν (έστω και προσωρινά) τις θέσεις εργασίας του.
---Θα κλονιστεί για μια ακόμα φορά η εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών στην χώρα μας και αυτό σημαίνει  ματαίωση ακόμα και σκέψεων για επενδύσεις στην Ελλάδα, (η έστω αναστολή χρονική μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο) κάτι που είναι πραγματικά τραγικό για την οικονομία και την κοινωνία. Γιατί χωρίς ξένες επενδύσεις  και μάλιστα άμεσα είναι αδύνατον να «γυρίσει» η οικονομία , να υπάρξει πιθανότητα ανάκαμψης , να υπάρξει δημιουργία θέσεων εργασίας κάτι βέβαια που παράλληλα θα κινήσει και την αγορά.

 Και αυτό το τελευταίο είναι το κυριότερο από τα αρνητικά αποτέλεσμα της προσφυγής στις κάλπες. Μιας προσφυγής που ο πρωθυπουργός (και ορισμένοι συνεργάτες του) την  επέλεξαν για να αποφύγουν να πάρουν αποφάσεις που θα έδειχναν για μια ακόμα φορά ότι προεκλογικά υποσχεθήκαν πράγματα που δεν μπορούσαν να πραγματοποιήσουν, να αποφύγουν να συνεργαστούν (κάτι που είναι πια αναγκαίο) με τα κόμματα της αντιπολίτευσης αφού έτσι θα αποδεικνυόταν ότι ως τώρα έλεγαν υπερβολές άλλα και για να ξεκαθαρίσει το δικό του εσωκομματικό τοπίο.
 Μόνον που , δυστυχώς για όλους, όλα αυτά που ο πρωθυπουργός προσπαθεί να αποφύγει δια των εκλογών (ή ίσως να τα φορτώσει στην πλάτη του λαού), θα του εμφανιστούν μπροστά του αμέσως μετά τις εκλογές και μάλιστα με οδυνηρό για τον Σύριζα τρόπο. Και ιδιαίτερα  πιεστικό πια.

Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.