Το μωσαϊκό δεν βγάζει χρώμα… σύντροφοι...

Παρδαλές ψηφίδες σε ξεθωριασμένο μωσαϊκό είσαστε σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ. Και παρά την ασυναρτησία σας θέλετε σώνει και καλά να βγάζετε χρώμα... Όμως το κόκκινο το αρνείστε για να μην δείχνετε κομμουνιστές. Το πράσινο το κρύβετε γιατί να μην σαν λένε ΠΑΣΟΚ. Το μαύρο απλά το φλερτάρετε. Αλλά το αριστεροπαρδαλί... δεν είναι χρώμα σύντροφοι.
Φάνηκε και χθες σύντροφοι που, ακόμη μια φορά, μας δείξατε ολόκληρη την εικόνα ΣΥΡΙΖΑ και ως χρώμα και ως ιδεολογία.
Ένα συνονθύλευμα ιδεών, τάσεων, παραμυθιών, ανεκπλήρωτων ονείρων, παιδιών που τους πήραν τις καραμέλες και παλαβών που βλέπουν συνέχεια δράκους και φαντάσματα.
Σας είναι τόσο δύσκολο να το χωνέψετε σύντροφοι;
Μας είναι αδιάφορο το χρώμα σας. Η παρδαλή ροζ απόχρωσή σας μέσα στο κόκκινο που αφήσατε πίσω σας...
Μας είναι αδιάφορο αν θέλετε να παριστάνετε τους αριστερούς, τους κόκκινους, τους μαυροκόκκινους, τους πρασινοκόκκινους ή όποιον άλλο διάολο θέλετε.
Μας είναι αδιάφορο αν θέλετε να πραγματώσετε τον εφηβισμό σας και να αποδείξετε στην γειτονιά σας ότι είχατε δίκιο όταν φοράγατε το μπλουζάκι με τον Λένιν, τον Στάλιν και τον Μαο.

Σε τελευταία ανάλυση δεκάρα δεν δίνουμε για το ιδεολογικό ψευτόχρωμα που ρίχνετε και εσείς στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ στα ασυνάρτητα πιστεύω του και η Ν.Δ. στην ανύπαρκτη ιδεολογία της.
Ένα μπογιάτισμα είναι όλο κι όλο το υλικό που πασπαλίζετε τα κομματικά και ιδεολογικά σας πιστεύω όλοι εσείς που διεκδικείτε την εξουσία.
Και φταίμε εμείς ή όσοι από εμάς σας παίρνουμε στα σοβαρά και σας τοποθετούμε σε ιδεολογικά καντράν ή με την ψήφο μας σας χορηγούμε ιδεολογικές ταυτότητες.
Αλλά μας αρέσει δεν μας αρέσει θέλεις γιατί εκεί πάει το ρεύμα, θέλεις η συγκυρία, η αγανάκτηση, η αηδία και ο εμετός της εκάστοτε αντιπολίτευσης σας εναλλάσσουμε στην εξουσία περιμένοντας κάτι... Μακάρι να ξέραμε και εμείς τι περιμένουμε...
Αυτό το κύμα αηδίας και μόνο αυτό εξέβρασε... και εσάς στην κυβέρνηση σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Καλώς ή κακώς όμως σας παραδώσαμε την εξουσία σύντροφοι. Και μαζί με αυτή και την τύχη του και την ιστορία του τόπου.
Αλλά, ειδικά την περίοδο αυτή, σας παραδώσαμε και τις τύχες των παιδιών και των εγγονιών μας με την εντολή να σώσετε και όχι να αποτελειώσετε την Ελλάδα από την κρίση.
Και όμως εσείς σύντροφοι (όπως αποδείξατε και χθες)  στήσατε έναν αγώνα δρόμου, μέσα σε μια βαβέλ ιδεών, ιδεοληψιών, τσιτάτων και ξεπερασμένων συνθημάτων, ομάδα με την ομάδα, συνιστώσα με συνιστώσα, και άτομο προς άτομο με έπαθλο το ανύπαρκτο ιδεολογικό σας χρώμα.
Την ίδια στιγμή, σύντροφοι, έξω από την αίθουσα που η μία βλακεία διαδεχόταν την άλλη, κάποιοι γέροντες έσερναν τα ποδάρια τους στις Τράπεζες να πάρουν ένα μόνο μέρος από τα δικά τους λεφτά. Από τους δικούς τους κόπους.
Την ίδια στιγμή, σύντροφοι, τα λουκέτα πέφτουν βροχή στις επιχειρήσεις γιατί κάποιοι ψυχανώμαλοι του ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν να κάνουν πειράματα αυτά που νομίζουν ότι ξέρουν για την οικονομία.
Και ο Μένγκελε όμως πειράματα έκανε στους αιχμαλώτους και υποστήριζε ότι έσωζε την ανθρωπότητα.
Πότε θα το καταλάβετε σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ ότι έτσι που τα έχει κάνει η πολιτική σκηνή στο σύνολό της μας είναι εντελώς αδιάφορο ποιο πολιτικό χρώμα θα σώσει την Ελλάδα.
Σοβαρότητα και συνέπεια είναι το ζητούμενο σύντροφοι. Αλήθειες ζητάμε σύντροφοι. Κατεύθυνση στην ιστορία της χώρας. Όραμα στην οικονομία. Μέλλον στην παιδεία και στα παιδιά μας. Δουλειά για τους άνεργους. Ευκαιρίες για τους φοιτητές. Ορίζοντες για την επιστήμη και τους επιστήμονες. Και μια θέση της Ελλάδας στον χώρο που της αξίζει. Στην Ενωμένη Ευρώπη του πολιτισμού και του αύριο.
Αυτά ζητάει, σύντροφοι, ο πολίτης. Και αυτή είναι η πραγματική εντολή του 85% του λαού. Αν είστε σε θέση διανοητικά να την καταλάβετε έχει καλώς. Και αν έχετε και το ψυχικό σθένος να ανταποκριθείτε στο κάλεσμα του λαού έχει πολύ καλώς. Το χρώμα σας μας είναι αδιάφορο σύντροφοι. Την εντολή θέλουμε να καταλάβετε.
Αν όμως δεν το μπορείτε. Αν δεν σας πάει. Αν δεν το έχετε που λέει και ο λαός, παραιτηθείτε σύντροφοι. Παραιτηθείτε όμως σήμερα και βρείτε τα με τον εαυτό σας. Αποφασίστε τι θέλετε. Γιατί το αύριο δεν θα υπάρχει ούτε για εσάς.

Του Γιώργου Κράλογλου από το Capital.gr