Το κράτος των αγωνιστών...

Η αλήθεια είναι ότι σε ανύποπτο χρόνο η «Αυγή» είχε προειδοποιήσει για τη φιλοσοφία στελέχωσης του κράτους που θα ακολουθούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Εγραφε πέρυσι τέτοιο καιρό: «Σε ό,τι αφορά τις διοικήσεις των δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων ... παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα πρόθυμων τεχνοκρατών οι οποίοι είχαν θείο στη Μακρόνησο ή ξάδελφο στο Πολυτεχνείο» (Αυγή 16.3.2014).

Η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου μαζί με τη συναγωνίστριά της κ. Ραχήλ Μακρή είναι η συνέχεια αυτής της λογικής με περισσότερη υστερία. Αφού θεωρούν ότι είναι πιο αριστερές από τους άλλους -τους «συμβιβασμένους» συντρόφους τους-, δεν θα μπορούσαν να αρκεστούν στο βιογραφικό των συγγενών. Φυσικά θα ζητούσαν φρέσκες αγωνιστικές περγαμηνές, ίσης τουλάχιστον αξίας με τις δικές τους.
Ηταν πολύ λογικό να θέσουν ως κριτήριο πρόσληψης στη νέα ΕΡΤ τα πεπραγμένα των υποψήφιων όταν έκλεισε η προηγούμενη. Ενας δήλωσε ότι «στεναχωρήθηκε πολύ» και πέρασε. Ο κ. Λάμπης Ταγματάρχης δεν έπεισε την πρόεδρο της Βουλής. Δεν ανέβηκε στα κάγκελα, όπως η συντρόφισσά της -βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πλέον- κ. Ραχήλ Μακρή, και δεν πήρε τη βάση.

Μπορεί να προκάλεσε γέλια ή και απέχθεια το νέο σόου που ανέβασε η πρόεδρος της Βουλής στο κανάλι της, αλλά τα πράγματα είναι σοβαρότερα από την παρωδία ανάκρισης που είδαμε. Αφορά την επόμενη μέρα των δημόσιων οργανισμών και κατ’ επέκταση το μέλλον της χώρας. Αθελά της η κ. Κωνσταντοπούλου έδειξε στο πανελλήνιο γιατί το κράτος αποτυγχάνει παντού. Εδειξε ότι η κυβέρνηση, που διαχειρίζεται τα λεφτά μας, παλεύει άλλους στόχους από τη μεγιστοποίηση του αποτελέσματος.

Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η κ. Κωνσταντοπούλου είναι κάτι ξεχωριστό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόεδρος της Βουλής απλώς δείχνει διά της υπερβολής όλες τις παθογένειες του κατά Βαρουφάκη «αριστερού τσούρμου» που ανέλαβε τη διακυβέρνησης της χώρας. Είναι ριζωμένο το πελατειακό κράτος στον ΣΥΡΙΖΑ. Ουδείς υπουργός χολοσκά για την αποτελεσματικότητα και γι’ αυτό δεν εξετάζουν αν αυτοί που διόρισαν μπορούν να κάνουν καλά τη δουλειά. Το δικό τους όφελος μεγιστοποιείται είτε διορίζοντας τους πελάτες του κομματικού μηχανισμού είτε τους «αγωνιστές» του ευρύτερου ΣΥΡΙΖΑ είτε -τέλος πάντων- κάποιον που είχε μπάρμπα στη Μακρόνησο. Οπως έδειξε η πολύωρη ανάκριση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, το τελευταίο που τους νοιάζει είναι να προστατεύσουν τα λεφτά μας και την περιουσία μας. Τα σπαταλούν έστω για μια εφήμερη συγκίνηση που φέρνει ψήφους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Ταγματάρχης επιχειρώντας να περιγράψει τις παθογένειες της ΕΡΤ, όπως τις έζησε την περίοδο της παλαιότερης θητείας του στο Ραδιομέγαρο, είπε: «Δεν μπορούσα να προσλάβω με μπλοκάκι έναν ειδικό για το κούρδισμα του πιάνου των μουσικών συνόλων και αυτός θα έπρεπε να προσληφθεί ως μόνιμος για να κουρδίζει το πιάνο κάθε 3 μήνες». Τότε τον διέκοψε η κυρία Κωνσταντοπούλου για να τον συνετίσει αριστερά: «Οταν υπάρχουν τα Μουσικά Σύνολα, πρέπει να τον έχεις (σ.σ. μόνιμο υπάλληλο!). Ολοι δακρύσαμε με το δάκρυ της συμμετέχουσας στα Μουσικά Σύνολα το βράδυ του “μαύρου” στην ΕΡΤ»! Υπάρχει κάποιο κυβερνητικό στέλεχος που διαφωνεί με την πρόσληψη ενός κουρδιστή πιάνου, ασχέτως αν αυτός θα δουλεύει μία φορά το τρίμηνο ή μία φορά στα τρία χρόνια;

Του Π. Μανρδαβέλη από την Κ.