Προέχει πάντων η αποτροπή ενός νέου διχασμού...

Γιορτάζουμε το Πάσχα ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεται η Εβδομάδα των Παθών επ' αόριστον. Πέρα από την τραγική κατάσταση στην οποία περιήλθε και πάλι η οικονομία μας και όσα αυτό συνεπάγεται, καλλιεργείται και βαθμιαία εμπεδώνεται ένα κλίμα διχασμού στον λαό μας που θα πρέπει το ταχύτερο και διά ροπάλου να εξουδετερωθεί. Απαιτείται αμέσως σήμερα μια κοινή πρωτοβουλία και σύμπραξη όλων όσοι πιστεύουν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών και της ισονομίας για την απομόνωση και την έμπρακτη καταδίκη των δύο άκρων.

Το ένα, η Χρυσή Αυγή και ό,τι πρεσβεύει, απομονώθηκε από όσους πιστεύουν στη δημοκρατία. Το άλλο, της άκρας Αριστεράς, που συμπεριλαμβάνει τους αναρχικούς και γενικά όσους οραματίζονται και δραστηριοποιούνται στην επιβολή της εξίσου στυγνής ερυθράς δικτατορίας του ενός και μόνου κόμματος, παραμένει ακόμη συμπαθές στα ευρέα στρώματα της κοινωνίας μας για ιστορικούς κυρίως λόγους (Εμφύλιος).
Αλλά έτσι αφήνεται να δηλητηριάζεται η συνείδηση των πολιτών, να εθίζεται η νεολαία στις ερυθρές φασιστικές πρακτικές και στην ανομία και να απειλεί όχι μόνο τη δημοκρατία αλλά και τη στοιχειώδη λειτουργία του κράτους και των θεσμών της δικαιοσύνης αφήνοντας ελεύθερο το έδαφος για την αναρχία και τις συνθήκες ζούγκλας. «Αριστερή διακυβέρνηση δεν σημαίνει ανοχύρωτη χώρα και πόλη δίχως προοπτική, κοινωνική, εθνική ασφάλεια, δίχως στρατό και δίχως αστυνόμευση, ίσως και χωρίς δικαστές ή φυλακές».

Αυτή η κραυγή αγωνίας του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Πανούση («Τα Νέα», 3/4) είναι προφανές ότι απευθύνεται κυρίως προς εκείνους τους συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο ανέχονται αλλά και εμπράκτως στηρίζουν αυτή την αντιδημοκρατικής νοοτροπίας συμπεριφορά. Μετά την επικροτηθείσα εισβολή ακόμη και στη Βουλή αναμένεται να γίνει κατάληψη και στο Μαξίμου. Οπότε να μην απομένει παρά να κινητοποιήσει ο υπουργός Αμυνας τον στρατό για να επιβάλει και πάλι την τάξη ώστε να δικαιωθούν και όσοι ωρύονται ότι δεν έπεσε η χούντα το 1973.

Αυτή την τραγωδία του διχασμού δεν πρέπει να την ξαναζήσει ο Ελληνισμός. Και μάλιστα σε μια περίοδο που όντως ζωτικά  συμφέροντά του απειλούνται στην περιοχή αυτή του κόσμου και συνεπώς η ενότητα είναι η βασική προϋπόθεση άμυνας. Η ελληνική ιστορία - η πρόσφατη και η πιο παλιά - έχει άφθονα παραδείγματα διχασμού, με εξίσου άφθονες τις εθνικές καταστροφές από αυτόν.

Ποιος ενδιαφέρεται αν οι κωνσταντινικοί ή οι βενιζελικοί είχαν δίκιο, αν οι Εξι ήταν προδότες ή θύματα όταν εκτελέστηκαν; Δεν βγάλαμε μόνοι μας τα μάτια μας στη Μικρά Ασία; Ποιος ενδιαφέρεται αν στο αντάρτικο/Εμφύλιο μια πλευρά υπήρξε ξενοκίνητη ή απλώς τυφλή; Δεν χάσαμε δέκα χρόνια και δεν βρεθήκαμε στο βάθος ενός αδελφοκτόνου Εμφυλίου; Ποιος ενδιαφέρεται αν η κυβέρνηση Παπάγου έκανε πλειοδοσία ή απλώς κακό χειρισμό και άνοιξε τον ασκό του Αιόλου με την εσφαλμένη προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το Κυπριακό; Δεν αρχίσαμε τότε να χάνουμε την Κύπρο;

Ας μη χάσουμε και ό,τι απομένει. Προϋπόθεση: να παύσει να ταυτίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ με το άλλο άκρο.
Του Γ. Μαρίνου από το Βήμα της 11-04-15