Συστράτευση και εξεταστικές επιτροπές δεν μπορούν να συνυπάρξουν...

Η κυβέρνηση  «κοινωνικής σωτηρίας», όπως ο πρωθυπουργός αλλά και σειρά άλλων στελεχών ονομάζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δηλώνει σε ολους τους τόνους ότι επιθυμεί την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συναίνεση και από τους πολίτες και από τα πολιτικοί κόμματα , ώστε να μπορέσει να βγάλει την χωρά από την κρίση.
 Και ως ιδέα και πρόταση  πραγματικά είναι πολύ καλή και θα μπορουσε να βοηθήσει σημαντικά, την χώρα τόσο για μια εσωτερική ηρεμία όσο και ως προς τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους- δανειστές.
   Μια τέτοια πρόταση όμως , που οδηγεί σε μια έστω διαφορετικής μορφής «οικουμενική» κυβέρνηση, προϋποθέτει μια κυβέρνηση που αφήνει ανοιχτές τις πόρτες (και τον παράθυρα) για συζήτηση. Που επιδιώκει με κάθε τρόπο να πέσουν οι τόνοι στάνη αντιπαράθεση, που υποβαθμίζει τα οποία σημεία διαφωνίας υπερτονίζοντας τα σημεία συμφωνίας.
Μια κυβέρνηση που σταματά την κάθε είδους επιθετική ρητορεία, που γίνεται για καθαρά  εσωτερικούς (μικρό)πολιτικούς λόγους.
 Μόνον έτσι, μια τέτοια πρόθεση , μπορεί να έχει αποτελέσματα. Μόνον κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις η οποία κυβέρνηση προτείνει κάτι τέτοιο, μπορεί να πείσει ότι το προτείνει πραγματικά.
 Δυστυχώς, μετά τις εκλογές , έχουμε ακριβώς το αντίθετο κλιμα.
   Επιθέσεις με κάθε ευκαιρία στην αντιπολίτευση και μάλιστα ορισμένες φόρες με  μη υπάρχουσες αιτίες αλλά και με πολύ σκληρή γλωσσά.
  Κλήση της αντιπολίτευσης να υποστηρίξει τις θέσεις της κυβέρνησης, χωρίς καμία συζήτηση και διαπραγμάτευση γι αυτές
Μη ύπαρξη συγκεκριμένου σχεδίου για το πώς θέλουμε να πάμε, που και με ποιους τρόπους
Τορπιλισμό οποιασδήποτε σχετικής διαδικασίας στην Βουλή από την Πρόεδρο του σώματος , κάτι που είναι αδιευκρίνιστο αν πάντα γίνεται με δική της πρωτοβουλία ή σε συνεννόηση, έστω και έμμεση με την κυβέρνηση.
  Εκβιαστικά διλήμματα προς την αντιπολίτευση του στυλ ή υποστηρίζεται όσα εμείς κάνουμε και είσαστε με την Ελλάδα ή αλλιώς είσαστε με τους «κακούς ξένους».
   Όλα αυτά βέβαια μόνον προσπάθεια εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης δεν είναι. Το αντίθετο θα έλεγα. Μάλλον πρόκειται για προσπάθεια να τορπιλισθεί η οποιαδήποτε πιθανότητα μιας τέτοιας συναίνεσης, την οποία η κυβέρνηση επικαλείται…
 Χθες, ήλε και η τελευταία πράξη του δράματος , που αποτελεί και την «ταφόπλακα» σε οποιαδήποτε προσπάθεια συναίνεσης.
 Γιατί δεν μπορείς να ζητάς από τα κόμματα της αντιπολίτευσης στήριξη και στράτευση, έστω και πάνω σε ένα πλαίσιο που έχεις εσύ μονός σου βάλει (και απορρίπτεται από τους δανειστές μην ξεχνάμε) και παράλληλα να συγκροτείς εξεταστική επιτροπής σχετικά με την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνιο.
 Μια επιτροπή που θα εξετάσει , όπως φαίνεται τις χρονικές περιόδους Απρίλιος 2009 – Μάιος 2010 (Μνημόνιο 1), Μάιος 2010 – Νοέμβριος 2011 (Μνημόνιο 2), Νοέμβριος 2011 – Μάιος 2012  (PSI ) και Νοέμβριο 2012 έως τις εκλογές του 2015 (Συγκυβέρνηση  ΝΔ-ΠΑΣΟΚ).
 Δηλαδή θα έχει στο στόχαστρο της τους πρώην πρωθυπουργούς Γ Παπανδρέου, Λ Παπαδημο και Α Σαμαρά αλλά και τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που ήταν αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών όταν έγινε το PSI.Δηλαδή, η κυβέρνηση ζητά υποστήριξη από αυτούς τους οποίους παραπέμπει σε εξεταστική επιτροπή!!!
Πέραν του ότι είναι ερωτηματικό το γιατί δεν εξετάζεται και η προ του 2009 περίοδος ,μια και παρά πολλοί θεωρούν πως ιδίως τα δυο τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης της χωράς από τον Κ Καραμανλή ευθύνονται σημαντικά για την εξέλιξη αυτή, υπάρχει και ένα άλλο μεγαλύτερο ερώτημα
 Αυτού του είδους οι επιτροπές, όπως και τα στελέχη του Σύριζα αναφέρουν, διερευνούν όχι ποινικές αλλά πολιτικές ευθύνες.
 Μόνον που τις  πολιτικές ευθύνες της αποδίδει ο λαός δια της ψήφου του.
 Απλά πράγματα.
 Όλα τα αλλά , προφανώς είναι επικοινωνιακά τεχνάσματα για να εκτονώνεται το θυμικό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν από συγκεκριμένα, απτά αποτελέσματα..
 Κρίμα

Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.