Οι ευθύνες του Πρ. Παυλόπουλου...

Οπως όλα τα δράματα, έτσι και η παράνοια που ζούμε μοιάζει να κορυφώνεται. Ο Αλ. Τσίπρας χαριεντίζεται on camera με τον Γ. Παπανδρέου ενώ τον διώκει με Εξεταστική, η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου δεν κατανοεί καν τον σουρεαλισμό να δηλώνει «αρμοδία μόνο για την είσοδο των μεταναστών κι όχι για την έξοδο» (!), ο κ. Αριστείδης (που σιχαίνεται την αριστεία) Μπαλτάς ξηλώνει ό,τι θετικό έγινε στην παιδεία τις τελευταίες δεκαετίες, οι δε κ. Φλαμπουράρης και Σκουρλέτης απειλούν ξανά με δημοψήφισμα. «Εμείς δεν πήραμε εντολή να εφαρμόσουμε το mail Χαρδούβελη. Αν λοιπόν δεν υποχωρήσουν οι δανειστές, θα απευθυνθούμε και πάλι στους πολίτες», λένε.


Ας ασχοληθούμε με το τελευταίο που είναι και το ζέον, κι ας αποπειραθούμε (δεν είναι εύκολο) να μπούμε για λίγο στο μυαλό π.χ. του κ. Φλαμπουράρη. Κι ας εξετάσουμε το απευκταίο σενάριο οι εταίροι να συμφωνήσουν πως δεν χρειάζεται καμία περικοπή σε μισθούς και συντάξεις, αλλά να επιμείνουν σε αλλαγές και στα τέσσερα «αγκάθια», όπως τα περιέγραψε ο κ. Τσίπρας: ασφαλιστικό, εργασιακά, ΦΠΑ, ιδιωτικοποιήσεις.

Ποιο, άραγε, θα είναι το ερώτημα ενός δημοψηφίσματος σε μια τέτοια περίπτωση; Προφανώς αυτό που ήδη υπονοεί αυτάρεσκα ο κ. Φλαμπουράρης: «Θέλετε να εφαρμόσουμε τις αλλαγές που μας εισηγούνται οι θεσμοί (sic) ή προτιμάτε η κυβέρνηση να προσπαθήσει όσα υποσχέθηκε στη Θεσσαλονίκη;».

Χάρμα ακούγεται το ερώτημα, μόνον που λείπει μια λεπτομέρεια. Το πώς θα μεταφρασθεί στις άλλες γλώσσες. Για να το συνειδητοποιήσουμε, ας ξαναβγούμε από το μυαλό του κ. Φλαμπουράρη. Ο τίτλος σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ θα είναι «Οι Ελληνες ψηφίζουν για το Grexit», ενώ το σύνολο των ευρωπαϊκών ΜΜΕ θα μιλάει για μια σχιζοφρενή κυβέρνηση που «προκαλεί δημοψήφισμα ρωτώντας τους Ελληνες αν δέχονται να κάνουν με τα δανεικά της Ε.Ε. ό,τι κάνει και η υπόλοιπη Ευρώπη ή αν προτιμούν να τους χρηματοδοτεί η Ε.Ε. και να ξοδεύουν τα χρήματα όπως γουστάρουν».

Πριν από πέντε μήνες διατύπωσα σε αυτή τη στήλη την εξής αυτονόητη πρόβλεψη: «Τη στιγμή που όποια μελλοντική κυβέρνηση αναγγείλει δημοψήφισμα για την έγκριση ή μη οποιασδήποτε συμφωνίας με τους εταίρους (όπως απειλεί ο ΣΥΡΙΖΑ), η χώρα μας θα τεθεί αυτομάτως εκτός Ευρωζώνης. Μην αυταπατώμεθα, ο τρόπος που θα συμβεί τούτο έχει ήδη συμφωνηθεί και η Ελλάδα δεν θα προλάβει καν να φτάσει σε δημοψήφισμα. Η οικονομία της θα καταρρεύσει αμέσως, διότι απλούστατα η Ε.Ε. δεν θα περιμένει ένα και πλέον μήνα την απόφασή μας. Θα αποτρέψει με κάθε διαθέσιμο πολιτικό και οικονομικό μέσο τον κίνδυνο η κρίση να γενικευθεί και δεν θα αφήσει τις αγορές ανέλεγκτες να στοιχηματίζουν το μέλλον της Ε.Ε.».

Αραγε δεν καταλαβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι, τη στιγμή που θα αναγγείλουν το δημοψήφισμα, η χώρα θα καταρρεύσει από μόνη της πριν καν αυτό διεξαχθεί; Ποιος θα αφήσει έστω ένα ευρώ στις τράπεζες όταν θα ξέρει ότι επίκειται ψηφοφορία για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη ή την επιστροφή στη δραχμή;

Κάπου εδώ όμως προκύπτει και η ευθύνη ενός ανδρός που παραδόξως δεν έχει αναδειχθεί. Βάσει του Συντάγματος, το δημοψήφισμα οφείλει να το συνυπογράψει, άρα να εγκρίνει, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που επωμίζεται έτσι τη μέγιστη ευθύνη που του έχει απομείνει. Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό και σαφές: Θα εξακολουθήσει ο Πρ. Παυλόπουλος να παρακολουθεί άπρακτος τον ασυνάρτητο ΣΥΡΙΖΑ να απειλεί την Ε.Ε. ότι θα αυτοκτονήσουμε; Ή θα διαμηνύσει επιτέλους στον κ. Τσίπρα ότι θα τον βρει απέναντί του αν επιχειρήσει να διαλύσει τη χώρα για να λύσει το εσωκομματικό του πρόβλημα με τους ιδεοληπτικούς παλαιοκομμουνιστές που μπλέξαμε; Διότι περί αυτού πρόκειται.

Και για να γίνω σαφέστερος. Μακάρι να έχει συνειδητοποιήσει ο κ. Παυλόπουλος ότι ο ρόλος του δεν είναι διακοσμητικός όπως των προκατόχων του. Μακάρι, γιατί θα είναι τραγέλαφος ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως ο «καλύτερος μαθητής» του ιδρυτή της Ν.Δ. που έβαλε τη χώρα στην ΕΟΚ (χωρίς δημοψήφισμα) να υπογράψει την εθνική καταστροφή της από μια κυβέρνηση που είναι κακέκτυπο ακόμη και της σοσιαλιστικής παρωδίας του ’81.

Και καθώς ως εναλλακτική λύση ακούγεται και αυτή των εκλογών, ο κ. Παυλόπουλος έχει έναν επιπλέον λόγο να παρέμβει. Τη χώρα κυβερνά η αλλοπρόσαλλη σύμπραξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιατί κάποτε ο ίδιος ως υπ. Εσωτερικών σκαρφίστηκε το περιβόητο μπόνους των 50 εδρών. Θα προσφέρει λοιπόν μείζονα υπηρεσία στον τόπο να παραδεχθεί, έστω τώρα, ότι η εν λόγω επιλογή ήταν μείζον σφάλμα του, υπενθυμίζοντας έτσι και στον κ. Τσίπρα πώς βρέθηκε στην εξουσία, γιατί μοιάζει να το έχει ξεχάσει...

Του Κ. Ζούλα από την Κ.