Ο Αλέξης σαν μόνη ρεαλιστική διέξοδος...

Δημιουργείται ένθεν κακείθεν ένα κλίμα συναίνεσης για την εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης ενόψει του σημερινού Eurogroup. Η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση δια του κ. Τσίπρα, Δραγασάκη και Βαρουφάκη διεξάγει φιλότιμες προσπάθειες να μην της σκάσει η «βόμβα» στα χέρια.

Ο κ. Βαρουφάκης μίλησε στη Βουλή για αποδοχή του 70% των μέτρων του μνημονίου και αντικατάσταση του υπόλοιπου 30% με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. (Τον ίδιο, με βρίσκει, σε μικρότερο ποσοστό, σύμφωνο το μνημόνιο. Θα προτιμούσα λιγότερους φόρους και μεγαλύτερες περικοπές στο δημόσιο)

Οι Αμερικάνοι συνεχίζουν επίσης να κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να μη διαταραχθεί η ισορροπία στον πλέον πιστό και σταθερό πυλώνα της δυτικής συμμαχίας στη Ν.Α. Μεσόγειο.


Η Γερμανία περιμένει τις προτάσεις για να τοποθετηθεί γιατί γνωρίζει πως είναι αυτή από την οποία κυρίως θα ζητηθεί να πληρώσει τον όποιο λογαριασμό. Οι Αμερικάνοι προς το παρόν δεν βάζουν το χέρι στη τσέπη ούτε για «γέφυρα» ούτε για «σπαγγάτο». Διστάζουν να βάλουν δηλαδή το μέσο δικό τους φορολογούμενο ή συνταξιούχο να πληρώσει την ενδεχομένως και διπλάσια σύνταξη του 55άρη συνταξιούχου κάποιας ελληνικής ΔΕΚΟ. Κάπως έτσι επί της ουσίας εννοεί ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ ο κ. Βαρουφάκης.

Η απόσταση που χωρίζει τις δυο πλευρές (Ελλάδα-Ευρωζώνη+ΕΚΤ+ΔΝΤ) όμως είναι χαώδης. Ακόμη πιο μεγάλη είναι η απόσταση που θα χωρίζει την ελληνική κυβέρνηση αν αλλάξει στάση, από το μέσο 55άρη συνταξιούχο, τον καθηγητή που δεν ζητά αξιολόγηση για να απολαμβάνει τα «μαύρα» της παραπαιδείας, την καθαρίστρια της τρίωρης απασχόλησης (λες και εργάζεται σε πυρηνικό αντιδραστήρα), του φαρμακοβιομήχανου ή φαρμακοποιού που ονειρεύονται πως η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη τώρα επί σοσιαλισμού θα επιστρέψει στα επίπεδα του 2008 των 5 δισ. Ευρώ.

Η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο γιατί κανένας πολιτικός δεν τολμά να πει την αλήθεια στον εαυτό του και εν συνεχεία στον ελληνικό λαό.

Η Ευρώπη συνεχίζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο γιατί κάποιοι επέτρεψαν σε ένα αποτυχημένο κράτος να εισέλθει στη νομισματική ένωση χωρίς να έχει ολοκληρώσει και εμπεδώσει τα προαπαιτούμενα.

Όσοι έχουν τολμήσει να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό τις τελευταίες δεκαετίες έχουν περιθωριοποιηθεί και γελοιοποιηθεί από τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης, που με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν πλούτο και ισχύ.
Οι τελευταίες κινήσεις (αποδοχή του 70% του μνημονίου συν ΟΟΣΑ για το υπόλοιπο 30%) του κ. Τσίπρα αποτελούν προσπάθεια ομαλής προσγείωσης. Αποτελούν προσπάθεια επιλογής του Μοντέλου Λούλα αντί του μοντέλου Μαδούρο. Βλέπε: Κι όμως ο Αλέξης μπορεί να το γυρίσει το ματσάκι…
Θα συναντήσουν όμως σφοδρές αντιστάσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Οι ευρωπαίοι θα προσπαθήσουν να βρουν μια μέση λύση απέναντι στις αμερικανικές πιέσεις (που έχουν γεωπολιτικό αισθητήριο) με την αυστηρή εφαρμογή των όσων προέβλεπαν τα προαπαιτούμενα, αδιαφορώντας πώς θα ονομαστούν τα μέτρα αυτά.

Η κυβέρνηση θα βρεθεί σε δύσκολη κατάσταση καθώς από τη μια πλευρά δεν θα της δίνεται ικανός χρόνος για να ολοκληρώσει την «κωλοτούμπα» και από την άλλη τα δεδομένα της οικονομίας και των τραπεζών θα πιέζουν ασφυκτικά.
Η κυβέρνηση θα συνεχίσει να ισορροπεί μεταξύ «κωλοτούμπας» και «ανένδοτου». Αμφότερα όμως περικλείουν το μεγάλο κίνδυνο να βρεθεί απέναντι στη μεγάλη ετερόκλητη πλειοψηφία που τη στηρίζει, και αυτή τη στιγμή είναι πολύ μεγαλύτερη από το ποσοστό που άθροισε στις εκλογές.

Αν ολοκληρώσει την «κωλοτούμπα» το πιθανότερο είναι να βρεθεί απέναντι στην αποστασία κάποιας αντιμνημονιακής κοινοβουλευτικής ομάδας και μαχητικές κινητοποιήσεις των θιγόμενων μικρομεσαίων προνομιούχων και μη κατηγοριών που την ανέδειξαν.

Αν επιστρέψει σε κάποιο μοντέλο ανένδοτου εθνικολαϊκισμού δεν μπορεί να προβλέψει τη διατήρηση της λαϊκής συσπείρωσης στα νώτα της, όταν θα υπάρξουν τα πρώτα σημάδια στάσης πληρωμών, τραπεζικής κρίσης και προβλημάτων στην ομαλή τροφοδοσία της αγοράς.

Όλα αυτά τα έχουμε περιγράψει αναλυτικά κατά καιρούς παλιότερα, αλλά και πυκνά μετά το καλοκαίρι όταν διεφάνησαν τα δεδομένα που μας έχουν οδηγήσει εδώ που βρισκόμαστε.

Νομίζω πως προς το συμφέρον της χώρας, αφού συνεχίσει να  καταδικάζεται η δημαγωγική πρακτική, είναι η υποστήριξη της ρεαλιστικής στροφής του κ. Τσίπρα και της μερίδας της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής ομάδας που θα την υποστηρίξει.

Προς το συμφέρον της χώρας είναι να χαμηλώσουν οι τόνοι ένθεν κακείθεν...
Οι άλλες επιλογές οδηγούν τη χώρα σε μεγαλύτερο χάος...


Του Κ. Στούπα από το capital.gr