Αυτοδυναμία ή όχι, ένα και το αυτό...

Η ελπίδα έρχεται και σε σωστή θέση !
Με το κεφάλι κάτω... 

Ας φαντασθούμε έναν αξιοθρήνητο τύπο, ο οποίος, αφού έχει περάσει των παθών του τον τάραχο, πορεύεται αργά και κουτσαίνοντας, μισό βήμα τη φορά. Ξαφνικά κάτι του συμβαίνει, μένει για λίγο ακίνητος και έπειτα πέφτει ξερός. (Από δω παν’ κι άλλοι...). Εχει καμία σημασία αν έμεινε ξερός επειδή έπαθε, ας πούμε, καρδιακή εμβολή ή αλλεργικό σοκ; Προφανώς, όχι – παρά μόνο για τους ιστορικούς.

Με αυτό το ερώτημα απαντώ στους φίλους, αλλά και στον εαυτό μου, σε ένα άλλο ερώτημα, το οποίο δεν μπορώ να απαντήσω και είναι το εξής: καλύτερα ΣΥΡΙΖΑ με αυτοδυναμία ή χωρίς; Υποθέτω ότι και εσείς το ακούτε και εσάς απασχολεί. Η σεναριολογία είναι ευγενές σπορ και όταν γίνεται με συστηματικό τρόπο είναι μια πρώτης τάξεως άσκηση για το μυαλό.
Ομως οι παράμετροι από τις οποίες εξαρτάται η καλά σταθμισμένη απάντηση είναι πάρα πολλές και την έκβασή τους είναι πολύ παρακινδυνευμένο να την προβλέψουμε. Π.χ., υπάρχει κρυφή ψήφος υπέρ της Χ.Α.; Πόσοι από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι Λαφαζανιστές; Θα μπει στη Βουλή το κακορίζικο ή απλώς θα κόψει ψήφους από το ΠΑΣΟΚ; Οι αναποφάσιστοι τι θα κάνουν; Κ.ο.κ.

Επομένως, με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και τη σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής πορείας της, δεν μπορούμε να ξέρουμε – συγγνώμη, θέλω να πω δεν μπορώ να ξέρω εγώ, αν θα ήταν προτιμότερο ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα εξασφάλιζε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία στον ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) ή όχι. Και στις δύο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα θα ήταν αν όχι το ίδιο, πάντως παρεμφερές.

Στην πρώτη περίπτωση, θα ήταν το χάος. Εξαιτίας της ακραίας ασχετοσύνης των «ειδημόνων» της οικονομικής πολιτικής του κόμματος και, επίσης, λόγω των εσωτερικών διαφωνιών, οι οποίες επί του παρόντος έχουν μπει στην άκρη. Αν όμως πάρουν την αυτοδυναμία, τότε θα βγουν από την άκρη και θα βρεθούν στη μέση. Πώς θα κάνει ο Τσίπρας την περίφημη greek kolotoumba, που πέρασε ως όρος μέχρι και στους New York Times; Πράγματι, η εξουσία είναι το ισχυρότερο κίνητρο για να τους κρατήσει ενωμένους. Oμως, αυτοί δεν είναι ΠΑΣΟΚ και αυτός, ο Τσίπρας, δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου.

Στη δεύτερη περίπτωση, το αποτέλεσμα θα ήταν η ακυβερνησία. Με τη Βουλή να πρέπει να εκλέξει πρόεδρο προτού διαλυθεί, για να πάμε σε δεύτερες εκλογές, αναρωτιέμαι ποιος θα καθόταν να ασχοληθεί με τους ανοικτούς λογαριασμούς μας στην Ευρώπη.

Να, λοιπόν, γιατί σε εμένα δεν κάνει ουσιαστική διαφορά προς τα πού θα κλίνει η απάντηση στο ερώτημα που εξετάζω. Είτε με αυτοδυναμία είτε χωρίς, ο ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) θα την κάνει τη ζημιά του. Και μόνο ότι θα είναι το πρώτο σε ψήφους κόμμα αρκεί για να εκτοξευθούν στα ύψη οι πιθανότητες του ατυχήματος...
Του Στ. Κασιμάτη από την Κ.