Ο λαός τρώει ξύλο, πολύ ξύλο, για τα αργύρια των δανειστών...

Το βέβαιο είναι ότι ο λαός μας (που… «μυαλό δεν βάζει» ) τρώει ξύλο, πολύ ξύλο!.. Στον πέμπτο χρόνο της κρίσης το τελευταίο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε, άγαρμπα ευνουχισμένο, είναι η κορύφωση της ξένης κατοχής, με  αντίτιμο το ένα δισεκατομμύριο… αργύρια!..

Όχι όμως και ο επίλογος της ξενοκρατίας αφού  ο λαός μας  προειδοποιείται  για  νέους δανεισμούς με επιτηρητή την ίδια «τρόικα» υπό…  μοντέρνο όνομα, με έδρα το Παρίσι. Και βεβαίως με το μέγαρο Μαξίμου να…  νανουρίζει το λαό  μας ότι  «βγαίνουμε από την κρίση». Πότε αυτό; Την ώρα που τρώμε κατάμουτρα  το εμπάργκο του Πούτιν…

Ο κίνδυνος της νίλας από το ...σέρβις στα συμφέροντα.

Την άποψή μου για την Αργεντινή την έγραψα. Ανόητη απρέπεια να πανηγυρίζεις για τη συμφορά ενός λαού. Το να χαίρεσαι για την πτώχευση ενός κράτους είναι σαν να χαίρεσαι για μια πλημμύρα, έναν λιμό ή έναν σεισμό που έπληξε συνανθρώπους. Το 'χαν πει και τα προγόνια μας, ότι είναι κακό να ονειδίζεις τις συμφορές των άλλων. Μπορεί μετά να επισκεφθούν εσένα οι ίδιες ή άλλες συμφορές.
Από την άλλη, γελοιοποιήθηκαν ο Τσίπρας κι η επιπολαιότητά του να αμολάει «πιασάρικες» τριτοκοσμικές ανοησίες, μένοντας κάθε φορά έκθαμβος με τις μεγάλες πετυχεσιές της Βενεζουέλας ή της Αργεντινής. Μερικές φορές καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς, Αλέξη μου, και ακόμη περιμένω να μάθω τι κοινό έχεις εσύ με τον Τσάβες, έναν εθνικιστή λοκατζή, πραξικοπηματία, λαϊκιστή σοσιαλιστή και πιστό καθολικό.

Από 1η Αυγούστου τραπεζικές συναλλαγές με υποχρεωτική χρήση του IBAN ...

Μία πολύ σημαντική αλλαγή συντελείται στη σχέση όλων των συναλλασσόμενων με τις τράπεζες Ευρωπαίων πολιτών. Ορόσημο για τις τραπεζικές συναλλαγές είναι η 1η Αυγούστου, καθώς από τη συγκεκριμένη ημερομηνία τίθεται σε ισχύ κοινοτική Οδηγία για τον Ενιαίο Χώρο Πληρωμών σε ευρώ (SEPA).

Βάσει του νέου πλαισίου και την εφαρμογή του άρθρου 30 “Μέτρα για την εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΚ) 924/2009 και του Κανονισμού (ΕΕ) αριθμ. 260/2012” του νόμου 4141/2013 (αριθμ. ΦΕΚ 81/5.4.13) για όλες τις συναλλαγές σε ευρώ, ακόμη και για αυτές που διενεργούνται μεταξύ λογαριασμών στην ίδια τράπεζα θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά ο Διεθνής Αριθμός Τραπεζικού Λογαριασμού (IBAN). Μέχρι πρότινος, η χρήση του IBAN ήταν υποχρεωτική μόνο για συναλλαγές μεταξύ λογαριασμών διαφορετικών τραπεζών και διασυνοριακές συναλλαγές.

Ο «Αττίλας 2»...

Στις 14 Αυγούστου , εξήντα-πέντε λεπτά μετά το ναυάγιο της Διάσκεψης της Γενεύης, στις 4:35 π.μ., ο τουρκικός στρατός εξαπολύει σφοδρή επίθεση σε όλα τα μέτωπα της Κύπρου («Αττίλας 2»). Άρματα μάχης και ισχυρές μονάδες πεζικού κινούνται ανατολικά προς την κατεύθυνση της Αμμοχώστου και δυτικά προς τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λεύκας και την κωμόπολη Μόρφου. Οι μάχες μαίνονταν όλη την ημέρα, ιδιαίτερα στα βόρεια της Λευκωσίας και το αεροδρόμιό της. Οι Ελληνοκύπριοι αντιμετωπίζουν μόνοι τις ορδές των Τούρκων εισβολέων, αφού βοήθεια από την Ελλάδα δεν μπορούσε να σταλεί για αντικειμενικούς λόγους (μεγάλη απόσταση από την Κύπρο, μη αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων εκείνη την περίοδο, κίνδυνος αντιπερισπασμού της Τουρκίας σε περιοχή της ελλαδικής επικρατείας), όπως είχε διαβεβαιώσει τον πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Καραμανλή, η στρατιωτική ηγεσία.

Η Τουρκία του Ερντογάν και η Ελλάδα...

Μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες του σχεδόν ενός αιώνα από την ίδρυση της Τουρκίας (1923) είναι ο Ταγίπ Ερντογάν.

Σε λίγο παραπάνω από 10 χρόνια, ο πρώην δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης που είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης από τους Κεμαλικούς του κοσμικού κράτους για τον μουσουλμανικό χαρακτήρα του κόμματός του που ετέθη εκτός νόμου, με την σύζυγό του να φοράει τη μουσουλμανική μαντήλα, κατάφερε να μετατρέψει την ασθμαίνουσα οικονομία της Τουρκίας με τα τεράστια προβλήματα γραφειοκρατίας και διαφθοράς, σε οικονομική τίγρη της Μεσογείου με καλπάζουσα ανάπτυξη, σε επενδυτικό παράδεισο, να την βάλει στην επίλεκτη ομάδα κρατών του G20, να διεκδικήσει την ηγεμονία των μουσουλμανικών κρατών χωρίς όμως ακόμη επιτυχία, να κοντράρει το Ισραήλ στέλνοντας μια φλοτίλα με προμήθειες στην Γάζα, να καταφέρει να του ζητήσει δημοσίως συγγνώμη ο δεξιός πρόεδρος του Ισραήλ Μπεν Νετανιάχου.

Πολιτισμική κόπωση...

Ο Νταβίντ Γκρόσμαν στον τελευταίο πόλεμο του Ισραήλ με τον Λίβανο έχασε τον γιο του. Μετά έγραψε το αριστούργημά του, στα ελληνικά έχει μεταφραστεί ως «Στο Τέλος της γης» (μτφρ. Λουίζα Μιζάν, εκδ. Καστανιώτη). Τον είχα συναντήσει στη Διεθνή έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης το 2011, ήταν η πρώτη χρονιά που είχαμε αρχίσει να το παίρνουμε απόφαση πως η κρίση δεν ήταν παροδική, όπως πιστέψαμε στην αρχή, η ατμόσφαιρα έγερνε μάλλον προς τη βαριά απαισιοδοξία, κατάσταση γνώριμη και οικεία για ομήγυρη συγγραφέων, και εκείνος μεταξύ τυρού και αχλαδίου με είχε ρωτήσει ποιος ήταν ο εχθρός που μας οδήγησε σ’ αυτό το σημείο. Χωρίς να το πολυσκεφτώ του είχα απαντήσει: «ο εαυτός μας», χωρίς βέβαια να προσθέσω πως πολλοί από μας, ακόμη και ορισμένοι που κάθονται σ’ αυτό το τραπέζι πιστεύουν πως ευθύνεται κατ’ αποκλειστικότητα ο καπιταλισμός, η λέσχη Μπίλντεμπεργκ, η διεθνής των εβραιομασόνων και εν γένει ο Σατανάς. Το ύφος του παρέμεινε σκεπτικό και ελαφρώς θλιμμένο, αν και διέκρινα τη συγκατάβαση στον τρόπο που κούνησε το κεφάλι του. Υποθέτω πως σκέφτηκε πως αν εχθρός του Ισραήλ ήταν μόνον ο εαυτός του, αν μη τι άλλο ο γιος του θα ζούσε ακόμη και δεν θα τον είχε σκοτώσει η Χεζμπολά. Γιατί τότε ήταν η Χεζμπολά, όπως τώρα είναι η Χαμάς.