Είναι γεγονός ότι κατά καιρούς υποδεικνύεται η ανάγκη αυτή, αλλά εντελώς φιλολογικά. Ωστόσο το «εδώ και τώρα» απουσιάζει από την πολιτική αντιμαχία. Ισως διότι στην πραγματικότητα οι αμφισβητήσεις για το ποιον και το πώς εκλέγουμε βουλευτή ή Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή οι περιώνυμες αντισυνταγματικότητες που συχνά ασκόπως εμποδίζουν την ομαλή διακυβέρνηση της χώρας διευκολύνουν τα εκάστοτε πράγματι αντισυνταγματικά ή θιγόμενα συμφέροντα στην αρνητικότητά τους και στο να βάζουν συνεχείς τρικλοποδιές στην εκάστοτε εκτελεστική εξουσία. Είναι αναμφίβολο ότι το ισχύον Σύνταγμα έχει επείγουσα ανάγκη εκσυγχρονισμού, σαφέστερης διατυπώσεως και απαλλαγής από διατάξεις που συνιστούν εκτροπή από την ανάγκη ξεκάθαρης διάκρισης των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των τριών εξουσιών. Στην ουσία η νομοθετική εξουσία έχει καταστεί υποτακτικός εκτελεστής των κυβερνητικών επιταγών, ενώ η δικαστική εξουσία επωφελούμενη αμφιλεγόμενων διατάξεων του Συντάγματος τείνει να υποκαθιστά τη νομοθετική εξουσία.
