Τα υπόλοιπα... με λαϊκό δημοψήφισμα.

Τα μισά από αυτά που φαγώθηκαν στον τριτοκοσμικό «σοσιαλισμό» της μεταπολίτευσης τα πληρώνει ήδη ο δημοκράτης λαός με νόμους της πλειοψηφίας του σοσιαλισμού. Τα άλλα μισά θα τα πληρώσει πάλι ο δημοκράτης λαός. Αυτή την φορά όμως με δική του βούληση. Με δημοψήφισμα που λογαριάζει να φέρει ο κομμουνισμός (ΣΥΡΙΖΑ) αν αντικαταστήσει το «σοσιαλισμό». Αυτή την επιλογή ίσως την ανατρέψει κάποιο «ατύχημα».

Πλανόμεθα πλάνην οικτρά... όσοι περιμένουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως πιθανή κυβέρνηση, θα καταφύγει μόνο στις γνωστές κωλοτούμπες των προηγούμενων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) προκειμένου να μην φανεί ότι τα κατεβάζει στους δανειστές.

Θα βάλει το λαό να τα κατεβάσει με το κόλπο του δημοψηφίσματος που παίρνει πάλι εμπρός... όσο οι δημοσκοπήσεις πάνε καλά.



Άλλωστε και οι δανειστές (ιδίως το ΔΝΤ που έχουν μελετήσει αρκετά και τον ΣΥΡΙΖΑ) σκληραίνουν τη στάση τους και με υπολογισμό. Τους έρχεται καλύτερα μια λαϊκή συναίνεση από μια κυβερνητική συμφωνία εμπεριέχουσα... παζάρια και μνημόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως άριστος «ακτινολόγος» του ΠΑΣΟΚ δεν έχει σκοπό ούτε να εκτεθεί στους αφελείς και στους αγανακτισμένους που θα τον ψηφίσουν ούτε να παρατήσει την εξουσία όταν σκαρφαλώσει.

Έρχεται (αν έλθει) για να μείνει (όπως και το ΠΑΣΟΚ του 1980) βάζοντας τον ίδιο λαό να τον εκλιπαρεί να μείνει. Και ως ανταπόδοση θα τους προσφέρει «θεάματα» με φυλακίσεις και σφαγή μιζαδόρων πολιτικών, Δημάρχων και παραγόντων που είναι ήδη σε συμφωνημένη (από όλους) λίστα για την επόμενη κυβέρνηση.

Σε όλα αυτά βοηθούν βεβαίως οι συνεχείς και πρωτοφανείς γκάφες της κυβέρνησης στην φορολογική πολιτική μαζί με τις αντιφάσεις της για την ανάπτυξη και σε συνδυασμό με τη διάλυση των αριστερών και δεξιών παραφυάδων της Βουλής.

Ποιος ο λόγος λοιπόν για τον κ. Τσίπρα να σταματήσει τους Λαφαζάνηδες, τους Μητρόπουλους και όσους προσφέρονται (ως αναλώσιμοι) να συνεχίσουν να λένε τα δικά τους αφού με τον τρόπο αυτό προκαλούν και την επιθυμητή σύγχυση για να μην ξέρει κανείς ποιος είπε τι και αν αυτά ή εκείνα είναι του ΣΥΡΙΖΑ ή των συνισταμένων ή των καθηγητάδων;

Πρόκειται για μέθοδο δοκιμασμένη από το ΠΑΣΟΚ του 1981 με θεαματικά αποτελέσματα.

Άκουγα, το 1982, τον Βαγγέλη Κουλουμπή να μιλάει (ως υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων) για ενεργειακούς στόχους και να δείχνει πως δεν καταλάβαινε τι έλεγε. Του ζήτησα (κατ΄ ιδίαν ως δημοσιογράφος με το θάρρος των σχέσεών μας) διευκρινίσεις για τις ασάφειες και τις γενικότητες και μου απάντησε «...τι θέλεις τώρα; Να βγω από τη γραμμή της σκόπιμης σύγχυσης;».

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.

Σκόπιμη σύγχυση. Έτσι ώστε να φαίνεται και σαν άποψη... και λαϊκισμός και αίρεση από την γραμμή ΣΥΡΙΖΑ... αλλά και κωλοτούμπα...

Οπότε Λαφαζάνηδες, Μητρόπουλοι, Στρατούληδες, Κουρουκλήδες και άλλοι προσφερόμενοι θα λένε ότι θεωρούν σκόπιμο κατά περίπτωση αλλά με τρόπο που δεν θα περιέχει κάτι που μπορεί να γίνει.

Για παράδειγμα θα επιμένουν ότι θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ και θα αντικατασταθεί από νόμο για την φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας (η λέξη «μεγάλη» μπαίνει μόνο για λαϊκισμό) χωρίς να λένε (ως αντιπολίτευση) ποια είναι η μεγάλη και ποια είναι η μικρή περιουσία.

Θα λένε θα φορολογήσουμε τους πλούσιους και θα πέφτουνε και κάποια νούμερα (μόνο για σύγχυση) αλλά κανείς δεν θα ξεκαθαρίζει ποιους θεωρούν πλούσιους.

Ως κυβέρνηση όμως θα έχουν τη λύση. Θα καλέσουν τον ίδιο τον λαό που τους ψήφισε να αποφασίσει πως θα εξοφλήσει και τα υπόλοιπα που κόστισαν στους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ για να μπούνε... στη λίστα Λαγκάρντ. Για να έχουν σπίτια στο βουνό... της Εκάλης και βίλες στην παραλία... της Βουλιαγμένης.

Τότε ο λαός θα βγάλει από τα τρύπια παντελόνια του το υστέρημά του και θα πληρώσει τον υπόλοιπο λογαριασμό αν θέλει να έχει καρέκλα στο κράτος και να παίρνει την κρατική σύνταξη του.

Δεν θα τον υποχρεώσει όμως η αριστερή κυβέρνηση. Θα το αποφασίσει με δημοψήφισμα.

Στο αριστερό πολιτικό παρασκήνιο δυναμώνει ήδη « κόλπο» του δημοψηφίσματος. Κλακαδόροι και παρατρεχάμενοι έχουν πάρει έμμεσα την εντολή να το πιπιλάνε και να το προβάλλουνε με κουβέντες, ομιλίες και γραπτά εδώ και εκεί. Και οι παρατρεχάμενοι ανταποκρίνονται ήδη.

Υπάρχει όμως (το σημειώνω και στον πρόλογο) πιθανό «ατύχημα» που μπορεί να ανατρέψει την προοπτική να κληθεί ο λαός να βγάλει το φίδι από την τρύπα με δημοψήφισμα.

Το «ατύχημα» θα είναι μια ισχυρή και μη αναμενόμενη εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστό πολύ πάνω του 30%. Στην περίπτωση αυτή (όπως συνέβη και με το ΠΑΣΟΚ του 1981) οι απαιτήσεις θα είναι τέτοιες και τόσο υπερβολικές που θα φέρουν τα πάνω κάτω. Οπότε θα εξαφανίσουν και δανειστές και δανεικά. Και επειδή για επενδυτές ή επενδύσεις ούτε λόγος... πάλι ο λαός θα κληθεί να τα βγάλει πέρα μόνος του. Πιθανότατα και με «σύντροφο» τη δραχμή του.

Του Γιώργου Κράλογλου απο το capital.gr