Αυτοπαγίδευση ολέθρια για την οικονομία...

Πρώτη φορά αριστερά ... 

Καθώς η οικονομική κατάρρευση του 2009 μας οδήγησε στον δανεισμό με σκληρούς όρους ώστε να αποφύγουμε την πτώχευση, εμείς τη μεταμφιέσαμε σε κρίση Μνημονίου ώστε να μπορούμε να χτυπάμε το σαμάρι και όχι το γαϊδούρι (τον εαυτό μας). Ετσι αποδώσαμε τις συνέπειες της άφρονης υπερχρέωσής μας στις συνταγές των θεράποντων ιατρών μας (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ) και στην ακατάλληλη  δοσολογία. Οσα δεινά ακολούθησαν αποδόθηκαν στην ένταξή μας στη θεραπευτική αγωγή στην οποία κατέφυγε ο ανεπαρκέστατος Γιώργος Παπανδρέου αναγγέλλοντάς την υπερηφάνως από το Καστελόριζο και συνοψίστηκαν αφρόνως στη λέξη μνημόνια. Ετσι οι αντιμνημονιακοί, που αρχικά περιελάμβαναν και τον κ. Σαμαρά, απέδιδαν σ' αυτά όλα τα δεινά μας.


Συνεπώς η σωτηρία μας γι' αυτούς θα προέλθει από την ηρωική απόρριψή τους με μονομερή καταγγελία, με νομοθετική ακύρωση, με άρνηση πληρωμής των δανειστών μας και κάθε άλλου τέτοιου είδους «ηρωισμούς». Η κυβέρνηση ΝΔ και ΠαΣοΚ επωμίστηκε το βάρος της εφαρμογής των όρων που μας έθεσαν εκείνοι που μας έδωσαν δάνεια 240 δισ. ευρώ δεσμεύοντάς μας με υποχρεώσεις για την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών μας, για εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις και για προσγείωση στα καταναλωτικά επίπεδα των περιορισμένων οικονομικών μας δυνατοτήτων. Περιέργως όμως και η μνημονιακή κυβέρνηση υιοθέτησε ουσιαστικά τον λαϊκισμό της ενοχοποίησης των μνημονίων  για τα δεινά μας και όχι τόσο την προ του Μνημονίου άσωτη και άφρονα συμπεριφορά μας. Μολονότι ταυτόχρονα χάρη σ' αυτά προέκυψαν τα περίφημα πρωτογενή πλεονάσματα και ισορρόπησε το ισοζύγιο πληρωμών μας, με θυσίες των λαϊκών κυρίως στρωμάτων. Ετσι μόνο προέκυψε το success story και δρομολογήθηκε η έξοδός μας από το Μνημόνιο, χωρίς όμως να είναι εξασφαλισμένη η αποδοχή των δανειστών και κυρίως χωρίς να ληφθούν υπόψη οι  αγορές, που δεν μπορείς ποτέ να τις κοροϊδέψεις ή να τις πείσεις να σε λυπηθούν.

Ετσι εξερχόμεθα(;) από τα μνημόνια με ένα σάλτο που μπορεί να αποδειχθεί μορτάλε. Πράγμα που ανησύχησε ακόμη και τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος καταγγέλλει μεν τη μνημονιακή κυβέρνηση, αλλά μάλλον είχε την κρυφή ελπίδα ότι αυτή θα επέμενε να εφαρμόσει πλήρως τα μνημόνια. Διότι έτσι αφενός μεν θα εισέπραττε ποσοστά αυτοδυναμίας στις σφυγμομετρήσεις, αφετέρου δε θα παραλάβανε μια υγιέστερη οικονομία με λιγότερα προβλήματα μόλις οι συνιστώσες της Κουμουνδούρου κατακτήσουν την περιπόθητη εξουσία.

Με την πιεστική απαίτηση όμως για κάλπες και τους εκβιασμούς για την προεδρική εκλογή, τελικά πέτυχαν να κυριαρχήσουν και πάλι η πολιτική ανασφάλεια και η δυσπιστία φίλων και εχθρών και προπαντός των αγορών, από τις οποίες και πάλι θα εξαρτώμεθα, όποια κυβέρνηση και αν σχηματισθεί, χωρίς μάλιστα οποιοδήποτε περιθώριο ανοχής και κατανόησης.

Οπότε το μόνο που απομένει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι να εφαρμόσει τη δοκιμασμένη πια συνταγή της κυρίας Δούρου. Θα ξεχάσει τις προεκλογικές επαγγελίες και τις επαναστατικές δεσμεύσεις της και θα εφαρμόσει κατά γράμμα τις εναπομένουσες, ουκ ολίγες μνημονιακές υποχρεώσεις. Υπενθυμίζω: Οι ιδεολογίες χρησιμεύουν για την κατάκτηση της εξουσίας. Μετά αρκεί η εξουσία.
Του Γ.Μαρίνου από το Βήμα