Το πανεπιστήμιο Αθηνών. ο κ Φορτσάκης και το (…όχι ανιδιοτελές) «φετίχ» ορισμένων...

Ο χώρος των πανεπιστημίων αποτελεί ένα είδος "φετίχ" για ορισμένα κόμματα της «αριστεράς».
 Αποτελεί έναν χώρο τον οποίο θεωρούν προνομιακό πεδίο δράσης τους Έναν  χώρο στον οποίο θεωρούν ότι μπορούν οι ίδιοι να κάνουν ότι θέλουν , όχι  μόνον  σε συγκεκριμένα ζητήματα  , αλλά  στο σύνολο της λειτουργίας του. Από το πότε και πως θα κάνουν μάθημα ή φοιτητές ως το ποιοι θα εκλέγονται καθηγητές άλλα και ως το ποιοι και πότε δικαιούνται να μπαίνουν στα ιδρύματα και τι μπορούν να κάνουν.
 Και βέβαια, δεν θεωρούν ότι μόνον οι ίδιοι  μπορούν να κινούνται στα πανεπιστήμια σαν να αποτελούν ένα είδος «κράτους εν κράτεί» με δικούς του κανόνες λειτουργίας, άλλα και ότι όσοι θέλουν , ανεξάρτητα αν έχουν ή όχι σχέση με την πανεπιστημιακή κοινότητα , μπορούν να χρησιμοποιούν τα πανεπιστήμιο για ότι θέλουν. Παράνομο ή μη…

 Με αυτή την λογική κινήθηκαν από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και αυτή η λογική περίπου έγινε «καθεστώς». Ένα καθεστώς για το οποίο κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει.
  Και είναι χαρακτηριστικό πως οποιαδήποτε αλλαγή επιχειρήθηκε να γίνει στα πανεπιστήμια, αντιμετωπιζόταν με έντονη βία και παρατεταμένες καταλήψεις.
 Θυμηθείτε μόνον την προσπάθεια του Α Τρίτση, όταν ήταν υπουργός Παιδείας, για ορισμένες αλλαγές και το τι αντιμετώπισε..
 Άλλα και πιο πρόσφατα , την κ Μ Γιαννίκου , όταν και αυτή προσπάθησε να κάνει κάποιες αλλαγές, επί τρία χρόνια κάθε δεύτερη μέρα είχαμε συγκεντρώσεις στην πλ Συντάγματος , επεισόδια  και καταστροφές στο κέντρο της πόλης και καταλήψεις στις σχολές.

 Για να μην αναφέρω τους δεκάδες καθηγητές (άλλα και φοιτητές) που έχουν λοιδορηθεί, δαρεί άλλα και χτιστή μέσα στα γραφεία τους, γιατί απλώς δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις κάποιων που θεωρούν ότι τα πανεπιστήμια είναι ένα ξέφραγο αμπέλι .
  Και βέβαια, οι συνεχείς καταλήψεις που οδήγησαν στο να χαθούν εξάμηνα άλλα και σε τεράστιες καταστροφές και κλοπές στα Ιδρύματα.
  Φαίνεται λοιπόν πως κάποιοι θεωρούν η κατάσταση αυτή  δεν πρέπει να αλλάξει. Και επειδή , λήγω και των κοινωνικών αλλαγών , σιγά-σιγά κάποιοι τολμούν να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο, οι αντιδράσεις ξαναφουντώνουν. Από τους ιδίους ανθρώπους, με τον ίδιο τρόπο , για τους ιδίους λογούς.
 Να μην αλλάξει τίποτε.

  Ο πρύτανης του πανεπιστήμιου Αθηνών ο κ Φορτσάκης (και σωστά) αποφάσισε ότι θα πρέπει επιτέλους το κεντρικό κτίριο του πανεπιστήμιου Αθηνών, στα Προπύλαια , να μην είναι ξέφραγο αμπέλι. Σε κάποιους δεν αρέσει. Έτσι και πάλι τις δυο τελευταίες μέρες ξεκίνησαν οι καταλήψεις ( που δεν τις ονομάζουν έτσι) και οι αντιδράσεις, γιατί υπάρχει λέει "σεκιούριτι" , που ζητά τον λόγο για το ποιος θα μπει σε ένα ιστορικό κτίριο, στο οποίο υπάρχουν διοικητικές υπηρεσίες και η πρυτανεία του πανεπιστήμιου.
 Και είναι ιδιαίτερα λυπηρό (άλλα και ενδεικτικό του ποιος θέλει τι) ότι επικεφαλής όλων όσων θέλουν να μπουν χωρίς έλεγχο στο κτίριο είναι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανάμεσα τους και καθηγητές πανεπιστήμιου…
Όπως είναι λυπηρό ότι διοικητικοί υπάλληλοι του πανεπιστήμίου , αντί να υποστηρίζουν τις κινήσεις  διαφύλαξης της περιουσίας άλλα και της λειτουργίας του Ιδρύματος , ζητούν το αντίθετο. Και μάλιστα επιβάλλουν να μένουν στους χώρους του κεντρικού κτιρίου , όλο το βράδυ, άγνωστοι, υπό την κάλυψη τους. Και αποκαλούν τον χώρο σπίτι τους γιατί δουλεύουν λέει ,εκεί πολλά χρόνια. Ξεχνώντας ότι αυτό το σπίτι τους , το πληρώνουν πολλά εκατομμύρια έλληνες και αυτοί εργάζονται εκεί και πληρώνονται…..
Ξεχνούν ότι τα πανεπιστήμια υπάρχουν για τους φοιτητές και όλοι οι άλλοι, καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι, είναι το μέσο για να εξυπηρετηθούν-μορφωθούν οι φοιτητές.

Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Αν καθηγητές , φοιτητές και κυβέρνηση κάνουν τώρα πίσω στις εκβιασμούς βίαιων και δυναμικών μειοψηφιών, τότε ως κοινωνία θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
 Το πανεπιστήμιο δεν είναι κάτι έξω από την κοινωνία. Είναι κομμάτι της (για το οποίο οι έλληνες πολίτες πληρώνουν πολλά και στο οποίο στηρίζουν πολλά και ελπίζουν περισσότερα). Και θα πρέπει να ισχύουν και εκεί ότι ισχύει σε όλη την κοινωνία (με τις μικρές ιδιαιτερότητες τους).

 Αν δεν εφαρμοστεί και τώρα η λογική, αν δεν υπάρξει ενεργή  στήριξη (από φοιτητές , καθηγητές ,κοινωνία και πολιτεία ) των Πρυτάνεων , με πρώτο τον πρύτανη του πανεπιστήμιου Αθηνών, τότε πραγματικά ως κοινωνία θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Μια μοίρα που δεν θα είναι και η λαμπρότερη… Του Πέτρου Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο