Νέα ταλέντα...

Επιτέλους, σήμερα έχω να σας μιλήσω για νέους ανθρώπους, με την πολιτική έννοια του όρου. Για πρόσωπα του κοινοβουλευτικού βίου μας, του παρηκμασμένου έστω. Πρόσωπα άγνωστα ως επί το πλείστον, τα οποία όμως διακρίνονται με τη γενναία και προ παντός ελληνόφρονα στάση τους. Να διαβαστεί, παρακαλώ, ο κατάλογος.

Πρόκειται λοιπόν για τους Ηλία Βλαχογιάννη, Δάνη Τζαμτζή, Θόδωρο Σολδάτο, Παύλο Βογιατζή, Τιμολέοντα Κοψαχείλη, Ανδρέα Κουτσούμπα, Δημήτρη Σαμπαζιώτη, Σάββα Αναστασιάδη, Ανδρέα Μαρίνο, Δημήτρη Κυριαζίδη, Θανάση Νταβλούρο, Δημήτρη Χριστογιάννη, Γιάννη Πασχαλίδη, Κώστα Κουτσογιαννακόπουλο, Χρίστο Δήμα, Θόδωρο Καράογλου, Θύμιο Καρανάσιο, καθώς και τις κυρίες Ασημίνα Σκόνδρα, Γεωργία Μπατσαρά, Αννα Καραμανλή, Ελένη Μακρή-Θεοδώρου.



Είκοσι ένας εν όλω ― τα δε εύηχα ονόματά τους θα συμφωνήσετε ότι, καθώς τα διαβάζουμε παραπάνω, μας υποβάλλουν την άρρητη αίσθηση της μουσικότητας του Υπαρκτού Ελληνισμού, που είναι κάτι ανάλογο της μουσικής των ουρανίων σωμάτων, την οποία οι φιλόσοφοι του ύστερου Μεσαίωνα πίστευαν ότι μπορεί να την ακούσει όποιος κατανοήσει τον μηχανισμό του σύμπαντος. (Δοκιμάστε το πείραμα να τα διαβάσετε ένα ένα και λίγο φωναχτά: θα δείτε ότι ξαφνικά θα νομίσετε ότι από κάπου ακούγονται κλαρίνα και νταούλια...)

Εξ αυτών, ο πληθωρικός Δάνης Τζαμτζής είναι πλέον γνωστός και στις πέτρες. Είναι ο αστέρας της ερευνητικής κοινοβουλευτικής δραστηριότητας, ο οποίος πιστώνεται με την αποκάλυψη του απεχθούς και δυσώδους (εκ της φύσεώς του) σκανδάλου κοπροφαγίας σε κοινοβουλευτικούς κύκλους. Γνωστός είναι επίσης και ο Θ. Καράογλου, ο ηρωικός τελευταίος «υμάθ» της Α΄ Περιόδου του θεσμού (δεδομένου ότι το συμβολικό υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης καταργήθηκε επί ΓΑΠ και ανασυστήθηκε επί Σαμαρά με τον αγέρωχο και αγαθό Γεώργιο Ορφανό...). Μπορεί κάτι να σας θυμίζει το όνομα του Χ. Δήμα ―ναι, είναι ο γιος του πρώην υπουργού και επιτρόπου στις Βρυξέλλες Σταύρου Δήμα. Τέλος, την Αν. Καραμανλή κάποιοι θα τη θυμούνται για το μονίμως θυμωμένο ύφος με το οποίο εκφωνούσε από την κρατική τηλεόραση τις ειδήσεις για το ποδόσφαιρο. Οι υπόλοιποι, όμως, εκτός των ορίων της εκλογικής περιφέρειάς τους, είναι μάλλον άγνωστοι.

Ολους τους παραπάνω βουλευτές της Ν.Δ. αξίζει να τους γνωρίσουμε διότι είναι εκείνοι που υπέγραψαν την ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη, με την οποία ζητούν να πληροφορηθούν αν ο «αρχιτέκτονας του ΕΝΦΙΑ» Ν. Καραβίτης παραμένει ακόμη στο υπουργείο. «Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο», που λέει ο ποιητής.

Ηθελαν να πληροφορηθούν, λοιπόν, αν έχει αποχωρήσει ο Ν. Καραβίτης, διότι αυτός ο κακός άνθρωπος υποτίθεται ότι ευθύνεται για τον ΕΝΦΙΑ και όχι οι ίδιοι, παρότι τον ψήφισαν. Τίθεται, κατ’ αρχάς, ένα ζήτημα περί τον τρόπο με τον οποίον οι είκοσι ένας αντιλαμβάνονται την έννοια της ευθύνης. Διότι όταν οι ίδιοι απαλλάσσουν τον εαυτό τους από αυτήν και τη φορτώνουν ολόκληρη στον οποιονδήποτε τεχνοκράτη, όπως και αν τον λένε, ουσιαστικά παραδέχονται ότι είναι πρόβατα.

Ισως δικαιολογείται, υπό προϋποθέσεις, ότι κανείς από τους 21 –ούτε και από τους άλλους βουλευτές της συμπολίτευσης άλλωστε– δεν πρόσεξε στον ΕΝΦΙΑ ότι με τη νέα διοικητική διαίρεση της χώρας τα χωράφια στα κατσάβραχα θα έπαιρναν την ίδια αντικειμενική αξία με τα οικόπεδα στην πρωτεύουσα του νομού. Αυτή την παράλειψη την καταλαβαίνει κάποιος τρίτος και αργά ή γρήγορα θα την ξεπεράσει. Αλλά η κακομοιρίστικη ανευθυνότητα (του τύπου «δεν κατάλαβα, αλλά δεν φταίω που δεν κατάλαβα») από εκείνους που ψοφάνε να αναλάβουν την ευθύνη της εκπροσώπησης του λαού στη Βουλή δεν είναι δυνατόν να δικαιολογείται. Κι έπειτα είναι και το άλλο: ήταν ανάγκη να ρωτήσουν την κυβέρνηση αν έφυγε ο Ν. Καραβίτης; Δεν είχαν πληροφορηθεί την αποχώρησή του από τον περασμένο Ιούνιο με τον ανασχηματισμό, όταν το γεγονός δημοσιεύθηκε παντού; Δεν έβαζαν τουλάχιστον τον επιστημονικό συνεργάτη τους να ανασύρει τις σχετικές ανακοινώσεις από τις επίσημες ιστοσελίδες;

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι, ναι, όλα αυτά τα ήξεραν. Ηθελαν όμως να δείξουν στους ψηφοφόρους τους ότι νοιάζονται γι’ αυτούς, ότι στέκονται στο πλευρό του «δοκιμαζόμενου λαού», κατά το στερεότυπο. Να το δεχθώ ― γιατί όχι; Με αντίτιμο όμως τη δημόσια παραδοχή προς το πανελλήνιο (και τους ψηφοφόρους τους, ασφαλώς) ότι οι ίδιοι είναι πρόβατα; Πρόβατα που βόσκουν στην εύφορη κοιλάδα της Βουλής και ούτε προσέχουν, σε ορισμένες περιπτώσεις δε, ούτε καν διαβάζουν αυτά που ψηφίζουν; Εχτισα όλο τον παραπάνω συλλογισμό μόνο και μόνο για να τον καταρρίψω. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι κανείς νοήμων άνθρωπος δεν θα δεχόταν παρόμοια συναλλαγή. Δεν θα δεχόταν να εξευτελισθεί, δηλαδή να υποστεί πλήγμα στην τιμή και την υπόληψή του προκειμένου να δείξει ότι είναι καλός. Ούτε και οι 21 επομένως.

Κάτι άλλο, κρυμμένο πίσω από τον θόρυβο που προκάλεσε η ερώτηση, είμαι βέβαιος ότι πρέπει να είναι εκείνο που τους ώθησε να καταθέσουν την ερώτηση. Κάτι ουσιώδες στη φύση του εξυπνότερου λαού του κόσμου, διότι πιστεύω ότι πρόκειται για την πατροπαράδοτη καχυποψία της κουτοπονηριάς και της ημιμάθειας. Ρε συ, μπας και μας δουλεύουν ότι έφυγε ο Καραβίτης; Κάπως έτσι φαντάζομαι ότι θα σκέφθηκαν. Μπας και μας είπαν ότι έφυγε, αλλά μένει κρυφά επειδή είναι άνθρωπος των Γερμανών; (Πίσω από αυτούς των Αμερικανών, ακόμη πιο πίσω των Εβραίων και, για να μη μακρηγορώ, κάπου στο τέλος των Νεφελίμ.) Μήπως πηγαίνει κάθε μέρα στο υπουργείο από μια μυστική σήραγγα που το ενώνει με το Μαξίμου; Ή μήπως μεταμφιέζεται σε απολυμένη καθαρίστρια και μέσα στο συμπούρμπουλο κάθε πρωί γλιστρά απαρατήρητος μέσα στο υπουργείο;

Αν η θεωρία μου ευσταθεί, τότε αυτοί οι βουλευτές αξίζουν συγχαρητηρίων, διότι είναι γνήσιοι ελληνόψυχοι Ελληνες και τιμούν τον Υπαρκτό Ελληνισμό! Να προσθέσω μόνο ότι οι συγκεκριμένοι βουλευτές ανήκουν ως επί το πλείστον στο νέο αίμα της Βουλής. Είναι δηλαδή το προϊόν της «ανανέωσης» της Κ.Ο. της Ν.Δ. Συνεπώς, πάμε καλά. Πάμε πολύ καλά! Συνεχίζουμε πάντα σταθερά προς τον πάτο...

Του Στ. Κασιμάτη από την Κ.