Η σύμπραξη Γ. Παπανδρέου και Φώτη Κουβέλη δεν είναι ούτε συμπτωματική ούτε περιστασιακή ούτε αθώα.
Υπηρετεί μια στρατηγική στην οποία (αν και για διαφορετικούς λόγους ή από διαφορετικές αφετηρίες) συγκλίνουν και οι δύο.
Η στρατηγική αυτή είναι απλή. Στόχος της είναι δευτερευόντως ο Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος θεωρείται απλώς «αδύναμος κρίκος» της κυβερνητικής σταθερότητας.
Βασικός στόχος της είναι η κυβέρνηση και ο Αντ. Σαμαράς.
Πού αποβλέπουν; Σε κάτι που επιχείρησε ήδη ο Φ. Κουβέλης τον Ιούνιο 2013 χωρίς επιτυχία και το οποίο συζητάει ο Παπανδρέου με συνομιλητές του: την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και, στο όνομα της αποφυγής εθνικών εκλογών, την ανάδειξη μιας νέας κυβέρνησης από τη σημερινή Βουλή με άλλον πρωθυπουργό.
Με άλλα λόγια, την επιστροφή σε ένα «σενάριο Παπαδήμου» χωρίς φυσικά τον Παπαδήμο.
Ηδη, από τις αρχές του 2013, είχε διαμορφωθεί στον ηγετικό πυρήνα της ΔΗΜΑΡ η πεποίθηση ότι το τριμερές κυβερνητικό σχήμα υπό τον Σαμαρά λειτουργούσε κυρίως υπέρ του Σαμαρά ενώ οι άλλοι δύο εταίροι πλήρωναν τον λογαριασμό και αποκόμιζαν ψίχουλα.
Η ελάσσονος σημασίας κρίση με την ΕΡΤ αποτέλεσε την (κατ' αυτούς) θεόπεμπτη ευκαιρία για μια ελεγχόμενη κυβερνητική κρίση, η οποία θα κατέληγε σε αλλαγή πρωθυπουργού.
Το σχέδιο απέτυχε από τη στιγμή που αρνήθηκε να το υπηρετήσει ο Ευ. Βενιζέλος. Η κυβέρνηση δεν έπεσε, ο Σαμαράς παρέμεινε Πρωθυπουργός και η ΔΗΜΑΡ έφυγε μόνη της.
Για αυτό και έκτοτε οι σχέσεις Κουβέλη - Βενιζέλου κινούνται σε πολικές θερμοκρασίες.
Ενδεχομένως ο Κουβέλης θεωρεί ότι ο Βενιζέλος τον «πούλησε» ενώ ο Βενιζέλος, από την πλευρά του, είδε πίσω από τα σχέδια της ΔΗΜΑΡ «καιροσκοπισμό».
Ο Παπανδρέου δεν είχε καμία ανάμειξη σε εκείνη την ιστορία. Είχε ποντάρει όμως σε αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης, η οποία θα τον ξανάφερνε στο προσκήνιο. Εστω και χωρίς συγκεκριμένη ιδέα πώς θα συμβεί κάτι τέτοιο.
Υπενθυμίζω ότι το καλοκαίρι 2012, ακόμη και το επίσημο ΠαΣοΚ προέβλεπε ότι η κυβέρνηση δεν θα πάει ως τα Χριστούγεννα και για αυτό ο Βενιζέλος είχε αποσύρει τα πολιτικά στελέχη από τη σύνθεσή της.
Η κυβέρνηση όμως δεν απέτυχε, η κατάσταση σταθεροποιήθηκε, ενδεχομένως βελτιώθηκε. Η χώρα αρχίζει να βγαίνει από την κρίση.
Ετσι στον χώρο του ΠαΣοΚ αναπτύχθηκαν δύο διαφορετικές στρατηγικές.
Μια στρατηγική Βενιζέλου που έσπευσε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση ποντάροντας σε μερίδιο από την επιτυχία της.
Μια στρατηγική Παπανδρέου ο οποίος αναζητώντας δικαίωση ή για άλλους προσωπικούς λόγους δεν θέλει να αφήσει τους Σαμαρά και Βενιζέλο να πιστωθούν την έξοδο από την κρίση.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠαΣοΚ και στελέχη που τον στηρίζουν χρεώνουν στον μεν Σαμαρά την αποτυχία της πολιτικής τους επειδή δεν στήριξε το Μνημόνιο και στον Βενιζέλο την πτώση της κυβέρνησής τους επειδή δεν στήριξε το δημοψήφισμα.
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, οι αιτιάσεις δεν είναι σοβαρές, περισσότερο μοιάζουν με άλλοθι ή δικαιολογίες. Αλλά στην πολιτική οι καταστάσεις διαμορφώνονται ακόμη και από μη σοβαρούς παράγοντες.
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, η σύγκλιση Παπανδρέου - Κουβέλη γίνεται σε σαφή βάση: να πετύχουν μετά τις ευρωεκλογές αυτό που δεν πέτυχε μόνη της η ΔΗΜΑΡ το 2013.
Και για να το πετύχουν δεν αρκεί η ΔΗΜΑΡ. Χρειάζονται και όσους βουλευτές του ΠαΣοΚ μπορεί να ελέγξει ο Παπανδρέου.
Θα μου πείτε ότι ένα τέτοιο σχέδιο ακούγεται στη σημερινή συγκυρία ως σχέδιο εθνικής αυτοκτονίας. Αλλά εξ όσων γνωρίζω στην ελληνική πολιτική ουδέποτε έλειψαν οι υποψήφιοι αυτόχειρες.
Του Γ. Πρετεντέρη από το Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι πάντα ευπρόσδεκτα αρκεί:
Να μην είναι προσβλητικά , υβριστικά , ειρωνικά , άσχετα με το θέμα , η σεξουαλικού περιεχομένου.
Παρά το ότι ακόμα και τα ανώνυμα σχόλια είναι επιτρεπτά (αρκεί να μην παραβαίνουν τους παραπάνω κανόνες) καλό θα ήταν να σχολιάζετε με κάποιο nic ώστε να υπάρχει πιο προσωπική συζήτηση.
Από την Πρώτη Σεπτεμβρίου Ενεργοποιήθηκε το Moderation στα σχόλια αφού ελάχιστοι φανατικοί , προσπαθούν να κατεβάσουν το επίπεδο του Blog στο ύψος τους...
Γράφοντας σχόλιο σημαίνει την κατανόηση και την αποδοχή εκ μέρους σας των όρων.