Με μια χλεμπονιάρα ψήφο!

Με αφορμή το νέο επεισόδιο της χρυσαυγειάδας, είχαμε το ίδιο φαινόμενο. Οι γνωστές αριστερές μύγες απέκτησαν αυτό που ξέρετε κι έκαναν το άλλο που ξέρετε στον κόσμο όλο. Είχα κι εγώ την τιμητική μου, ως συνήθως, από διάφορους «αγωνιστές», όπως τον γαμβρό του σεμνού ανακυκλωμένου πασόκου κι αριστερού εκατομμυριούχου Τσουκαλά, τον Σκουρλέτη, που μονίμως έχει μια φάτσα «σαν να του έφαγε ο γάιδαρος το ψωμί», που λένε και στο κάστρο της Αρβανιτιάς, στο Μαυρομμάτι Θηβών. Από δήλωσή του, πληροφορήθηκα ότι ζει κι αυτή η σοσιαλιστική ψυχή, ο Πρωτόπαπας, αυτό το αγλάισμα του άδολου πασοκικού συνδικαλισμού, που σεμνά και ταπεινά βρέθηκε υπουργός. Ενας αδικημένος εργάτης του βαλκανικού σοσιαλιστικού μας θαύματος, τους καρπούς του οποίου γευόμαστε οι Ελληνες εδώ και τέσσερα χρόνια.


Με στωϊκότητα άκουσα πάλι τα «ακροδεξιός» κ.λπ. Ουδόλως διευκρίνισαν, κι αυτό με μπερδεύει, αν το εννοούν μπαίνοντας ή βγαίνοντας, για να ξέρω κι εγώ, είμαι αριστερότερα ή δεξιότερα, π.χ. του Τσακαλώτου; Οι γλίσχρες τραπεζικές καταθέσεις μου, τα τρώω στις κόρες μου, στις μηχανές και στα βιβλία, μόνο μια ψιλή κυριότητα στον Κορυδαλλό και η πίστη μου στην εργασία ως αξία, σημαντικότερη από το κεφάλαιο, με τοποθετούν από ταξικής απόψεως αριστερότερα αυτού του διεθνιστή επενδυτή στην BlackRock ή η παιδιόθεν ομολογία πίστεως μου στο έθνος, στον πατριωτισμό και στην Ορθοδοξία και η αγάπη μου στον Στρατό με κάνουν χρυσαυγίτη;

Διότι, αν δεν το έχετε καταλάβει, οι απαράτσνικοι της αριστεράντζας ή των αγωνιούντων για επιβίωση παρατρεχάμενων της θρούμπας, πώς τη λένε, έχουν, ωραία και αλά NKVD, τραβήξει μια γραμμή. Από δω είναι οι όμοιοί τους κι από την άλλη οι «φασίστες». Το φασίστες μπορείτε να το αντικαταστήσετε με το «ναζί», «χρυσαυγίτες», «χίτες», «ταγματασφαλίτες» κ.λπ. Εχω δει πανίβλακα συριζαίο να αποκαλεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «ταγματασφαλίτη» δεκαεννιάχρονο φιλελεύθερο φοιτητή, ήτοι γεννημένο το 1995! Αυτοί οι φωταδιστές είναι το «νέο», ε; Να πάρουμε δυο κιλά, μη μας λείψουν.

Για πολλοστή φορά ζούμε τη φασιστοειδή «πολιτική ορθότητα» και τη συκοφαντική παράδοση της Αριστεράς. Ή είσαι μαζί τους ή δεν έχεις τιμή υπόληψη, κι όταν τους «έπαιρνε», ούτε ζωή. Δεν μπορείς, δεν δικαιούσαι να μιλάς, να δρας πολιτικά, όταν τολμάς να μην είσαι σαν τα μούτρα τους, όταν έχεις το απύθμενο θράσος να πιστεύεις στον ακούραστο πρωταθλητή του αέναου μαραθωνίου της Ιστορίας: στο έθνος.
Τον κουβά με τη λάσπη τον έχουν παρά πόδα, μαζί με τη χυδαιότητα που έχουν πάντα οι φανατικοί και οι ολοκληρωτικοί, αυτοί που πιστεύουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια.

Οι δε επιθέσεις τους έχουν μια λύσσα, ειδικά όπου χρησιμοποιούνται τα αγωνιστικά ψευδώνυμα και η ανωνυμία του διαδικτύου, όπου στρατιές οι φραπεδάτοι ΟΠΛΑτζήδες και Τσε Γκεβάρα με παντόφλες.
Και να ξέρετε, η μήτρα της τρομοκρατίας και της «νομιμοποίησης» της βίας, βρίσκεται σε αυτόν τον μανιχαϊσμό. Το απόλυτο «καλό» εμείς οι αριστεροί και το απόλυτο «κακό» αυτοί, ό,τι κι αν είναι, που δεν είναι αριστεροί, ενδεχομένως ούτε άνθρωποι κι άρα μπορούμε να τους σκοτώσουμε.

Θα έλεγα λοιπόν, κάνοντας μια παρατήρηση επί της κοινωνικής συμπεριφοράς, πως οι δεξιοί, κεντροδεξιοί, ό,τι σας βολεύει, είναι πιο ευπρεπείς άνθρωποι. Αυτό το συμπλεγματικό κοινωνικό μίσος δεν το έχουν όσοι πιστεύουν στην εθνική και στην κοινωνική ενότητα, στον νόμο, στην τάξη και στην κοινωνική δικαιοσύνη. Η Δεξιά είναι ανθρωποκεντρική, η Αριστερά όχι.

Θα έλεγα δε ότι όσοι από την Αριστερά, εντός ή εκτός Κοινοβουλίου, συμπεριφέρονται με τόσο μίσος, κακοήθεια και επιθετικότητα, μέσα από την ανωνυμία ή μη, δεν έχουν ιδεολογία. Περισσότερο μοιάζει με αρρώστια.

Δεν θέλω να στεναχωρήσω τους συντρόφους, που πάλι μας κουνάνε με θυμωμένη χάρη τη γροθίτσα τους, αλλά θα ζήσουν κι αυτοί το ίδιο δράμα, όπως γενιές και γενιές πάσης αποχρώσεως συντρόφων τους. Θα δουν τα ράκη των ιδεών τους πεταμένα στη χωματερή της Ιστορίας και το έθνος, ως πολιτισμό, ταυτότητα και διαταξικά συμφέροντα να κάνει κάθε πρωί την έπαρση του λαβάρου του στο διηνεκές.

Αυτή η αφύσικη κι ανώμαλη προσέγγισή τους στην εθνική κοινότητα, με την υπερπροβολή των δικαιωμάτων ξένων ή μειοψηφιών και την κατασυκοφάντηση και την αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας, που τυχαίνει να είναι Ελληνες, ορθόδοξοι, να θέλουν ατομική ιδιοκτησία, ελεύθερη οικονομία κι εποπτικό ρόλο του κράτους, με αγάπη κι εμπιστοσύνη στις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, με μάτια που βουρκώνουν στον εθνικό ύμνο και υψηλό αίσθημα πατριωτικής περηφάνιας, μπορεί προσωρινά να ξεγελά λίγους ή περισσότερους, αλλά πάντα στο τέλος ξεβρακώνεται. Οταν δεν έχεις βαθύ αίσθημα πίστης και αγάπης στον τόπο σου και προτάσσεις γιαχωβίτικα ιδεολογήματα ξένα προς την ψυχοσύνθεση του λαού σου, όταν γίνεται ολοφάνερο ότι ποντάρεις στην καταστροφή της ίδιας σου της χώρας αλλά τα γεγονότα σε διαψεύδουν και κουτοπόνηρα ευθυγραμμίζεσαι με το άλλο, εξίσου υπαρκτό, άκρο, τότε μοιραία πέφτει η μάσκα. Σε παίρνουν χαμπάρι. Γι' αυτό και ο καταληψίας του λυκείου του εγκατέλειψε πλέον τα περί μεγάλης διαφοράς στις ευρωεκλογές κι έθεσε ως στόχο την πρωτιά με έστω μία (1) χλεμπονιάρα ψήφο...


Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης