Στις 4 Απριλίου (αμέσως μετά την υπόθεση Μπαλτάκου) η «Αυγή» είχε προειδοποιήσει τους αναγνώστες της. Εφεξής το «δίλημμα» στην Ελλάδα είναι «ΣΥΡΙΖΑ ή Αουσβιτς»!
[Χωρίς να υπονοεί, ελπίζω, ότι αν δεν ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύεις να πάρεις τον δρόμο για το Αουσβιτς!]
Το «δίλημμα» που θέτει η «Αυγή» θα μπορούσε φυσικά να αποδοθεί στο μείγμα έξαψης, αμετροέπειας και αγραμματοσύνης που χαρακτηρίζει συνήθως τη «ριζοσπαστική Αριστερά».
Πολύ φοβούμαι όμως ότι κρύβει κάτι χειρότερο: φόβο.
Τον φόβο ανθρώπων που κινδυνεύουν να χάσουν το τρένο στο οποίο έως πρότινος εμφανίζονταν σίγουροι ότι θα επιβιβαστούν.
Τους φταίνε όλοι! Ο Μπαλτάκος αλλά και ο Σαμαράς, το «σύστημα» και η διαπλοκή, τα μέσα ενημέρωσης και οι δημοσκοπήσεις, η Μέρκελ και ο Βενιζέλος, οι δημοσιογράφοι και οι γελοιογράφοι, Το Ποτάμι και η «ακροδεξιά σέχτα» - όπως χαρακτήρισε την κυβέρνηση με συγκρατημένη ευθυκρισία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
«Φταίει το ζαβό το ριζικό μας/
Φταίει ο Θεός που μας μισεί/
Φταίει το κεφάλι το κακό μας/
Φταίει πρώτα απ' όλα το κρασί!»
Ούτε που πέρασε από το μυαλό τους ότι χρόνια τώρα μπορεί να περιμένουν το λάθος τρένο στον λάθος σταθμό. Και ούτε τους προβληματίζει ότι (σύμφωνα με τη δική τους ανάλυση) κατέληξαν αυτάρεσκα να πολιτεύονται έχοντας όλους τους άλλους απέναντί τους.
Φυσικά στο τέλος έχει δίκιο η ζωή.
Κάποια στιγμή δηλαδή θα δούμε εκ των πραγμάτων αν θα γίνουμε ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα καταντήσουμε Αουσβιτς.
Ηδη όμως το τερατώδες του διλήμματος δείχνει τη γελοιότητα της ανάλυσης.
Ποια επιτροπή ποιων καλλιστείων ανέθεσε σε μια παράταξη να μονοπωλεί τη σωτηρία του λαού, της δημοκρατίας και της πατρίδας;
Ακόμη και ο Φαήλος στα ψηφοδέλτια της ΝΔ δεν αποτελεί ούτε λιγότερο θεμιτή ούτε λιγότερο δημοκρατική ούτε λιγότερο νόμιμη επιλογή από εκείνον τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που έδινε «ραντεβού στα γουναράδικα».
Και το λέω με μεγάλη άνεση διότι συμβαίνει να διαφωνώ πλήρως και με τους δύο.
Αν λοιπόν η «ακροδεξιά ατζέντα» θεωρείται απειλητική και συμφωνώ, αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι «ακροαριστεροί» την απορρίπτουν μαζί μας είναι μια χαρά κατοικίδια.
Ευτυχώς όμως η ζωή είναι καλή ακριβώς επειδή μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Αουσβιτς προσφέρει πολυάριθμες άλλες επιλογές.
Επιλογές εξίσου θεμιτές, εξίσου νόμιμες, αλλά μάλλον περισσότερο ώριμες και αποτελεσματικές, λιγότερο επιζήμιες και καταστροφικές, απ' όσο θέλουν να νομίζουν οι οπαδοί γελοίων διλημμάτων.
Αν δεν απατώμαι αυτό ακριβώς το πολίτευμα είναι που ονομάζεται «δημοκρατία». Και σε μια δημοκρατία «ή αυτοί ή εμείς!» δεν υπάρχει.
Οποτε υπήρξε, έχασε η δημοκρατία.
Του Γ. Πρετεντέρη από Τα Νέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι πάντα ευπρόσδεκτα αρκεί:
Να μην είναι προσβλητικά , υβριστικά , ειρωνικά , άσχετα με το θέμα , η σεξουαλικού περιεχομένου.
Παρά το ότι ακόμα και τα ανώνυμα σχόλια είναι επιτρεπτά (αρκεί να μην παραβαίνουν τους παραπάνω κανόνες) καλό θα ήταν να σχολιάζετε με κάποιο nic ώστε να υπάρχει πιο προσωπική συζήτηση.
Από την Πρώτη Σεπτεμβρίου Ενεργοποιήθηκε το Moderation στα σχόλια αφού ελάχιστοι φανατικοί , προσπαθούν να κατεβάσουν το επίπεδο του Blog στο ύψος τους...
Γράφοντας σχόλιο σημαίνει την κατανόηση και την αποδοχή εκ μέρους σας των όρων.