Ποιος φοβάται το λαό;

Γιατί άραγε ένα αριστερό κόμμα να έχει τόσα νεύρα για την εκλογή των Ευρωβουλευτών με σταυρό; Γιατί σε αυτό το ζήτημα έπαθαν ρήξη χιαστών οι κορώνες για την λαϊκή βούληση, την φαρδιά και πλατιά δημοκρατία;

Μα διότι ο Πρωθυπουργός χάλασε πολλές διευθετήσεις. Του πήρε το τυράκι του Αλέξη, που, φευ, ξεκίνησε για μπατίρης (λόγω κρατικών ταμείων) Ανδρέας και πριν καλά – καλά εμπεδώσει την τονικότητα και τις παύσεις του μακαρίτη και πάρει και το «λόουερ» στ’ αγγλικούλια, κατέληξε …Σημίτης σε αποδρομή. Καντρίλιες με την διαπλοκή, ακκίσματα με τους ξένους, ενδοτισμός του κερατά στα εθνικά θέματα και πάει λέγοντας.

Ήταν πολύ σύντομος, δυο τσιγάρα, ο δρόμος από την καταγγελία – σκίσμο στο περιστύλιο, στην επαναδιαπραγμάτευση και τώρα στην …αναθεώρηση. Στο τέλος, γράψτε το, βάζω στοίχημα το εκατομμυριάκι του Τσουκαλά, πως θα κάνουν απλώς μούτρα στην Τρόϊκα, η οποία ούτε καν θα τα δει, διότι απλούστατα θα έχει φύγει. Θα μου πείτε «κι άμα το χάσεις, ρε φίλε, το στοίχημα, που θα βρεις να τα δώσεις ένα εκατομμύριο ευρώπουλα»; Ε, θα πάω στη Βαλαβάνη, στη Μπόλαρη, στον Παπαδημούλη, και τ’ άλλα παιδιά, που έχουν τον τρόπο τους στα χαρτοφυλάκια και θα κάνουμε ρεφενέ.

Με τόση πράσινη μούργα σε στελεχιακό δυναμικό, νεοκομμουνιστές, επίδοξους γιαλαντζί «σοσιαλδημοκράτες», τόσες και τόσες φυλές, που αλληλοϋπονομεύονται, έτοιμες να σφαχτούν στον πρώτο λύκο, μια εκλόγιμη θέση στο Ευρωψηφοδέλτιο, με πέντε χρόνια σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο, ήταν γερό όπλο. Ρουσφετάρα. Ο Αλέξης κι η στενή ομάδα του, η Τσίπρας και Κολλητοί Α.Ε., χαϊδεύουν και τους αντεξουσιαστές αλλά γνέφουν και στην κρατικοδίαιτη νομενκλατούρα της πασοκάρας, που σπεύδει προς τα κει, αναζητώντας πόρτα για το χειμώνα και την διαιώνιση της παρασιτικής διαχείρισης της εξουσίας και του μπερντέ, τουτέστιν: φράγκα, φράγκα κι άλλα φράγκα. Το δόγμα είναι «να ‘μαστε εμείς στα κόλπα κι ας πάει και το παλιάμπελο». Τα κάνουν όλα και δεν σιχαίνονται, κι όπως οι αληθινά επιτυχημένες επαγγελματίες της αρχαιοτέρας βιομηχανίας αδιαφορούν για το πανωσέντονο, έτσι κι οι ανακυκλωμένοι συνδικαλιστές και λοιποί συγγενείς, αδιαφορούν για το χρώμα της φανέλας. Τους πηγαίνανε τα πράσινα, κούκλα είναι και στα ροζ. Ζήτω του ΓΑΠ, ουρά – ουρά (ρωσιστί) και του Αλέξη, που νομίζουν πως πλησιάζει στα κλειδιά του ταμείου.

Η Τσίπρας και Κολλητοί Α.Ε. κλείνει το μάτι στους πάντες, «ερχόμαστε κι έχει κατιτίς, κανά ψιλικοκό και για σας». Πάνω στην φόρα, την πολυσυλλεκτικότητα και το ανοργανωτικό σύστημα Αλέφαντος «όλοι εμπρός κι όλοι πίσω», παραλίγο ν’ αποκτήσουν και αντισημιτική συνιστώσα! Από μνημονιακούς καλά πάνε, πήγε να γίνει κι ένα άνοιγμα πιο δεξιά αλλά έκανε η νύφη αυτό που έκανε και σχόλασε ο γάμος. Τάζουνε από δω, αφήνουνε υπονοούμενα από κει, μοιράζοντας μια πίτα με τρόπο λίαν παλαιοκομματικό, από την εποχή του Γκρούεζα, ο οποίος ως γνωστόν, στην ερώτηση «τι δουλειά κάνεις», απαντούσε «μα, είμαι του κόμματος». ΠΑΣΟΚ ήταν ο άνθρωπος αλλά δεν το ‘ξερε.

Άντε όμως τώρα να έχεις περιφέρεια όλη την επικράτεια, ένα κόμμα, που δεν είναι …κόμμα, οι γραμμές δεν περνάνε, διότι σκαλώνουν στην πολυσυλλεκτικότητα της πελατείας και όπου, εν γένει, γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος κι ο Σαμαράς, ανερυθριάστως, να σου σκίζει την λίστα μπροστά στα μούτρα.

Αδέρφια, ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/JPMorgan προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο. Είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Και κατά του Μνημονίου αλλά και με μνημονιακούς. Υπέρ του Ευρώ αλλά κι οι ψήφοι των υπέρμαχων της δραχμής δεν μυρίζουν. Και με τους αριστεριστές, τους άθεους κι αντικληρικαλιστές αλλά ρίχνουμε κι ένα φίλημα εις τα αγίας εικόνας και σε κανά χέρι Μητροπολίτη. Και τάχατες αντιιμπεριαλιστές αλλά στο Κυπριακό, κοκοκοκό, θα κάνουν πάλι ένα κλούβιο αριστερίστικο αυγό. Θυμίζω πως στο πρώτο Σχέδιο Ανάν, ο τότε Συνασπισμός κι η πλειοψηφία της σημερινής φαιδρής φραγκάτης πρωτοπορίας του, είχε ευθυγραμμιστεί με τις πρεσβείες και τους υβριστές του Τάσσου Παπαδόπουλου, με τους εκβιαστές του Κυπριακού Ελληνισμού. Στάση κατάπτυστη κι όνειδος για κάθε αληθινό προοδευτικό πατριώτη. Σε αντίθεση με τον Λαφαζάνη και το ΚΚΕ, στάση την οποία δεν ξεχνώ και τιμώ, με όποια ανάλυση κι αν κατέληξαν σε αυτή.

Λοιπόν, στις Ευρωεκλογές, μπορεί να τον στεναχωρεί τον Αλέξη και να του χάλασε μεγαλορουσφέτια και σχεδιασμούς προώθησης ημετέρων, διότι μεγαλύτερο ρουσφέτι από να σε διορίσουν ευρωβουλευτή με 25 χιλιαρικόπουλα μηνιαίως δεν υπάρχει, αλλά θα αποφασίσει ο λαός, ποιοι θα πάνε στο πιο κρίσιμο κι ανταγωνιστικό πεδίο αγώνα για την Πατρίδα. Εκεί όπου παίρνονται οι σημαντικότερες αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον μας. Τέρμα τα σαλονάτα νταραβέρια. Εκεί, στα Μαρμαρένια Αλώνια πανελλήνιας κλίμακας, όποιος του βαστάει, θα βγει μπροστά, να δείξει τα ένσημα του στον αληθινό κόσμο της εργασίας, της επιστήμης, να πείσει πόσο αποφασισμένος είναι, να πάει να πολεμήσει με τα θεριά για την Ελλάδα και τους Έλληνες, αντιμέτωπος με κολοσσιαία συμφέροντα. Κι αυτό θέλει σχέδιο, σοβαρότητα αλλά κυρίως να είσαι τόσο πατριώτης που να πονάει. Κι εσένα και τους αντιπάλους της χώρας σου. Να «σφάζει»…

Του Φ. Κρανιδιώτη από το Antinews.gr