Ρύθμιση του χρέους χωρίς κόστος και αντάλλαγμα δεν γίνεται...

Την αρχή έκανε η Bundesbank, κάνοντας τη διάγνωση πως οι Έλληνες κατά μέσο όρο έχουν μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία από τους Γερμανούς και ενόψει της ανάγκης για ένα νέο δάνειο της τάξης των 10-20 δισ. ευρώ, κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι Έλληνες ιδιοκτήτες (και έχοντες περιουσία) θα πρέπει να αναλάβουν μέρος του κόστους.

Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε η εκπρόσωπος του μικρού αριστερού κόμματος Die Linke (πολιτική εγγονή του δικτάτορα Χόνεκερ), κα Sahra Wagenknecht η οποία υποστήριξε την πρόταση της Bundesbank για εφάπαξ επιβολή κεφαλαιακού φόρου.

Μέχρι στιγμής την διαδικασία συμπλήρωσε ο νέος αρχηγός του κόμματος των φιλελευθέρων του FDP ο κ. Christian Lindner...



Χθες βγήκε η είδηση στο Bloomberg περί του σχεδίου ρύθμισης του ελληνικού χρέους με επιμήκυνση στα 50 έτη και μείωση των επιτοκίων. Στην ουσία πρόκειται περί ενός έμμεσου κουρέματος του ελληνικού χρέους. Ο συνδυασμός των τελευταίων ειδήσεων "φωτογραφίζει" το κόστος της ρύθμισης του χρέους.

Αν δεν το καταλάβατε οι Γερμανοί ζητούν ενόψει τη αναδιαπραγμάτευσης του χρέους να αναλάβουν όλοι οι Έλληνες μέρος στο κόστος της μείωσης του χρέους. Εκτός από τους φόρους του κ. Στουρνάρα προκειμένου να συνεχίσουν οι πελάτες του δημοσίου να αμείβονται, οι Έλληνες θα κληθούμε να πληρώσουμε και μέρος της όποιας ρύθμισης τους χρέους...

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε προσεχώς, καθώς μετά τις ευρωεκλογές και την πιθανή άνοδο των ευρωσκεπτικιστών, η μεταμνημονιακή δρομολόγηση της επίλυσης του ελληνικού προβλήματος φαίνεται να δρομολογείται μέσα από τις καταθέσεις και τα ακίνητα όλων των Ελλήνων.

Άλλος χρεώθηκε άλλος πληρώνει...

Είναι προφανές πως η χρεοκοπία του ελληνικού κράτους μας αφορά όλους, στο βαθμό που το δημόσιο χρέος είναι δημοκρατικό. Δηλαδή, συνήφθη από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις και το μεγαλύτερο μέρος ξοδεύτηκε σε σπατάλες και  διορισμούς υπεράριθμων πελατών...

Όπως είχαμε υπολογίσει το 2010 σ΄αυτή τη στήλη,  στα μεγάλα έργα και τις δαπάνες των πολεμικών εξοπλισμών τα τελευταία 15 χρόνια, υπολογίζονταν σε 50 δισ. ευρώ περίπου. Άρα, με βάση το 10% κατά μέσο όρο του ποσοστού των άτυπων προμηθειών, οι μίζες αφορούν περί τα 5 δισ. ευρώ. Δεν υπάρχει καμιά αντίρρηση να αναζητηθούν να επιστραφούν και να τιμωρηθούν οι επίορκοι. Κάνουν λάθος, ίσως και να δημιουργούν σύγχυση σκόπιμα, όσοι υποστηρίζουν πως οι μίζες αρκούν να λύσουν το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα.

Περισσότερα είναι τα χρήματα που αθροίζει το έλλειμμα της φοροδιαφυγής. Αν υπολογίσουμε με βάση την υστέρηση εσόδων ως ποσοστό του ΑΕΠ σε σύγκριση με το μέσο όρο της Ε.Ε. στην Ελλάδα το δημόσιο εισπράττει περί τα 10 δισ. ευρώ λιγότερα το χρόνο.

Σ’ αυτά αν προσθέσουμε την πολιτική επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και αντιπολιτεύσεων οι δαπάνες του δημοσίου να υπερβαίνουν τα έσοδα, έχουμε τα βασικά συστατικά της ελληνικής χρεοκοπίας.

Τουτέστιν μισθοί και συντάξεις αθροίζουν εδώ και δεκαετίες τουλάχιστον τα δυο τρίτα των δαπανών του ελληνικού δημοσίου. Τα περισσότερα από τους  μισθούς και τις συντάξεις αφορούν υπεράριθμους πελάτες χωρίς αντικείμενο απασχόλησης, χωρίς αξιολόγηση και απόδοση αλλά και πρόωρες συντάξεις όπως οι 200.000 συντάξεις που δίνονται σε άτομα κάτω των 55 ετών.

Αν θέλουμε να μοιράσουμε δίκαια τις συνέπειες της χρεοκοπίας αλλά και να διορθώσουμε τα αίτια έτσι ώστε αυτή να μην ξανασυμβεί, θάπρεπε να διορθώσουμε τις παραπάνω στρεβλώσεις.

Αντί π.χ. να φορολογούμε βαριά ό,τι κινείται και ό,τι δεν κινείται «ισότιμα»  θάπρεπε μια κυβέρνηση να δημιουργήσει ένα φοροεισπρακτικό μηχανισμό εκ του μηδενός, μιας και ο προηγούμενος ήταν από τους πλέον διεφθαρμένους και είχε ακριβώς δομηθεί πάνω στη βάση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής.

Μετά θάπρεπε να ξεκινήσει ένα ενδελεχές πόθεν έσχες για όλους τους πολίτες, ξεκινώντας από πολιτικούς, συνδικαλιστές του δημοσίου, δικαστικούς, εφοριακούς, στελέχη της δημόσιας διοίκησης, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, ελεύθερους επαγγελματίες κ.λπ.

Σε βάθος 15-20 χρόνων σύγκριση εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων και ό,τι δεν δικαιολογείται από τα εισοδήματα να φορολογείται αναδρομικά.

Με τον τρόπο αυτό θα επιβαρύνονταν περισσότερο όσοι αδίκως και παρανόμως επωφελήθηκαν της χρεοκοπίας και όχι οι συνεπείς φορολογούμενοι που δικαίως κατέχουν ό,τι κατέχουν...

Αντ’ αυτού επελέγη η επιδερμική επιλεκτική επιλογή και ανάδειξη μέσω των μέσων ενημέρωσης μεμονωμένων κραυγαλέων περιστατικών διαφθοράς για λόγους εντυπώσεων και στάχτης στα μάτια.

Μπορεί ένας να επωφελήθηκε του χρέους της χρεοκοπίας με 10 εκατ. ευρώ και άλλοι 10 χιλιάδες με 200.000 έκαστος. Όλοι πρέπει να τιμωρηθούν και να επιστρέψουν αυτά τα οποία δεν μπορούν να δικαιολογήσουν.

Επελέγη λοιπόν ο τρόπος της αύξησης των φόρων σε όλους και σ΄ αυτούς που ήταν συνεπείς στη φορολογία και σ’ αυτούς που δεν ήταν. Και σ’ αυτούς που καρπώθηκαν καταχρηστικά ή παρασιτικά δημόσιο χρήμα και σ’ αυτούς που δεν το έπραξαν.

Κατά συνέπεια οι έντιμοι και συνεπείς πολίτες αυτής της χώρας αδικούνται κατάφορα, καθώς μοιράζονται το κόστος της χρεοκοπίας με αυτούς που την προκάλεσαν και επωφελήθηκαν.

Αυτό συμβαίνει γιατί η διακυβέρνηση της χώρας συνεχίζει να βρίσκεται υπό τη διακυβέρνηση της κλεπτοκρατίας. Που προσπαθεί να διαφυλάξει τα συμφέροντά της σε βάρος των έντιμων πολιτών αυτής της χώρας.

Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν κινείται σε άλλη βάση, εκπέμποντας πομφόλυγες περί της μεγάλης φοροδιαφυγής και δαπανών, προσπαθεί να συγκαλύψει τη μικρή και μαζική φοροδιαφυγή για λόγους ψηφοθηρίας και αγκυλώσεων.

Η στάση αυτή στο εσωτερικό δίνει τη λαβή του δανειστές, εν όψει της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους και ουσιαστικής διαγραφής μέρους αυτού να ζητάνε να πληρώσουν σωρηδόν όλοι οι Έλληνες.

Οι δανειστές αδιαφορούν για το ποιοι Έλληνες θα πληρώσουν το κόστος καθώς στη φάση αυτή τους ενδιαφέρει να καθησυχάσουν τους δικούς τους ψηφοφόρους πως δεν θα χρηματοδοτήσουν αυτοί αποκλειστικά τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους.

Του Κώστα Στούπα από το πολύ καλό Capital.gr !