Ο Λιάπης είναι το κερασάκι στην μεταπολιτευτική αηδιαστική τούρτα ...

Η περίπτωση του Μιχάλη Λιάπη αναλύθηκε εκτενώς από ελληνικά και ξένα μέσα ενημέρωσης. Και τι δεν ειπώθηκε και τι δε γράφτηκε για τον εκλεκτό ανιψιό του Κ. Καραμανλή με πιο πετυχημένο εκείνο που λέει «ο βλαστός που ήρθε με το αεροπλάνο του Ζισκάρ ντ’ Εστέν, που έγινε… πλαστός με το Τουαρέγκ».

Η αστεία αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση της σύλληψής του και το «κρέμασμα» στα μανταλάκια ήταν μια ευκαιρία για να θυμηθούμε το ποιόν του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Όμως, αν μείνουμε μόνο στον Λιάπη τότε θα έχουμε χάσει το δάσος. Διότι Λιάπηδες δεν γεννιούνται μόνοι τους. Φτιάχνονται μέσα στο πολιτικό σύστημα που δημιουργήθηκε από τη Μεταπολίτευση και μετά και που δεν τιμά την Ελλάδα.

Σαν τον Λιάπη πιθανότατα να βρούμε και σε άλλες χώρες. Διεφθαρμένους πολιτικούς θα συναντήσουμε παντού και δεν θα μας προκαλέσει έκπληξη. Δείτε μόνο το σεισμό που συμβαίνει στην Τουρκία. Δείτε τι συμβαίνει στη Γαλλία με πρώην υπουργούς του Σαρκοζί να πιάνονται για «λάδωμα» 20.000 ευρώ.


Η διαφορά με την Ελλάδα είναι ότι στο εξωτερικό η πολιτική διαφθορά και η πολιτική ατιμωρησία δεν είναι τόσο μεγάλη και τόσο προκλητική. Στη χώρα μας θεωρούσαν κάτι σαν καθήκον να είναι οι πολιτικοί στο απυρόβλητο. Κι αν δεν σάρωνε την Ελλάδα η οικονομική κρίση αμφιβάλλουμε αν θα υπήρχε έστω και μια περίπτωση τιμωρίας. Άλλωστε το έχουμε ξαναδεί το έργο με τη Siemens, με τα εξοπλιστικά, τις μίζες, τις προμήθειες στις τηλεπικοινωνίες, τις περίεργες συμβάσεις του Σωκράτη, το μαύρο πολιτικό χρήμα που κυκλοφόρησε την εποχή των δομημένων ομολόγων, την περίπτωση του Βατοπεδίου και τόσων άλλων υποθέσεων. Ουδείς πήγε στη φυλακή και μόνο όταν «ζόρισαν» τα πράγματα πέρασαν χειροπέδες στον Ακη ενώ είναι ένα βήμα από τον Κορυδαλλό κι άλλα άξια στελέχη, κυρίως της σημιτικής περιόδου.

Όμως, η ατιμωρησία έχει μπει στο DNA της χώρας. Δείτε τι έγινε με την υπόθεση του Χρηματιστηρίου. Καλά, καμιά πολιτική ευθύνη δεν υπήρξε αν και ο Σημίτης, ο Γιάννος και άλλοι πολλοί έπρεπε να λογοδοτήσουν. Δεν υπήρξε ποτέ και ποινική ευθύνη; Τα λαμόγια που κορόιδεψαν τους επενδυτές γιατί την γλιτώνουν;  Μέχρι και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου βγήκε από τα ρούχα της.

Από τέτοιες περιπτώσεις ατιμωρησίας απαξιώνεται περισσότερο το πολιτικό σύστημα κι όχι μόνο επειδή ο Λιάπης άφησε τον γάιδαρο και πήρε την τζιπούρα, όπως δείχνει και η φωτογραφία.

Όταν θα σταματήσει το πολιτικό προσωπικό και το δικαστικό σύστημα να κλείνουν τα μάτια σε καραμπινάτα σκάνδαλα. Όταν θα τιμωρούνται πολιτικοί και στελέχη του κρατικού μηχανισμού ακόμη κι αν έχουν καταχραστεί έστω κι ένα ευρώ.

Όταν υψηλά και μεσαία στελέχη κάθε κυβέρνησης δεν θα εκμεταλλεύονται τη θέση τους για να κάνουν «δουλίτσες» και να χρησιμοποιούν την εξουσία τους για πλουτισμό μέχρι τα εγγόνια τους. Όταν όλοι θα σέβονται και το τελευταίο σεντ των κρατικών ταμείων τότε μπορεί να αλλάξει η Ελλάδα.

Ο Λιάπης είναι το κερασάκι στην μεταπολιτευτική αηδιαστική τούρτα. Καιρός είναι την πετάξουμε στα σκουπίδια.
Πηγή : Antinews