Αντί συνεννοήσεως αναμέτρηση ...

«Τα ηρωικά παιδιά του λαού πολέμησαν με φανατισμό στην Αλβανία για να διώξουν τον ξένο καταχτητή... και τη διχτατορία του Μεταξά. Με αφάνταστες θυσίες, έξι μήνες υπεράσπισαν την εθνική μας ανεξαρτησία, χωρίς όπλα, χωρίς πολεμικό υλικό, ξυπόλητα και πεινασμένα. Γιατί ο Μεταξάς για να βοηθήσει τους Γερμανούς άφησε άοπλη την πατρίδα (...).Ο βασιλιάς άρπαξε το χρυσάφι, που με το αίμα του το μάζεψε ο Λαός, και έφυγε μαζί με τους αρχηγούς της τεταρτοαυγουστιανής τυραννίας». Τα ανωτέρω είναι ένα μικρό, επίκαιρο λόγω 28ης Οκτωβρίου απόσπασμα από το Αναγνωστικό της γ' & δ' τάξεως που είχε γράψει η γνωστή κομμουνίστρια εκπαιδευτικός Ρόζα Ιμβριώτη για να διδάσκεται στα σχολεία των περιοχών όπου κυριαρχούσε ο ΕΛΑΣ στην κατοχική Ελλάδα. Και αυτός εμφανίζεται ως ο μόνος που πολέμησε τον κατακτητή.

Η έκδοση από το «Βήμα» του Αναγνωστικού αυτού, που έφερε τον τίτλο «Αετόπουλα», συνιστά την πιο αδίστακτη πλύση εγκεφάλου των μικρών παιδιών. Το ένα ψέμα διαδέχεται το άλλο, όπως ότι «Βασιλιάς και Μεταξάς μας παρέδωσαν στους καταχτητές, πρώτα στους Ιταλούς (!) κι έπειτα στους Γερμανούς και τους Βούλγαρους». 'Η ότι «ο Μεταξάς για να βοηθήσει τους Γερμανούς (!!!) άφησε άοπλη την πατρίδα», ενώ συνέβη το ακριβώς αντίθετο, όπως απέδειξα στο «Βήμα» της 20/10. Και το εξωφρενικό: «Ο βασιλιάς άρπαξε το χρυσάφι, που με το αίμα του το μάζεψε ο Λαός και έφυγε». Προφανώς πατριωτική συμπεριφορά θα ήταν να αφήσει το χρυσάφι για να το πάρουν οι γερμανοί κατακτητές, που την εποχή εκείνη - υπενθυμίζω - ήταν σύμμαχοι του Στάλιν (Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ), εξ ου και η Κομμουνιστική Διεθνής κατακεραύνωσε τον ηγέτη του ΚΚΕ Ζαχαριάδη, επειδή με επιστολή του στήριξε τον αγώνα του Μεταξά κατά των εισβολέων και ζήτησε σύμπνοια του ελληνικού λαού.

Είναι τόσο αδίστακτα προπαγανδιστικό και γεμάτο ψέματα το Αναγνωστικό αυτό και υπέρ των κομμουνιστών ώστε ο προοδευτικός παιδαγωγός Αλέξανδρος Δελμούζος να το χαρακτηρίσει εγκληματικό και αναρωτήθηκε «αν το περιεχόμενό του προετοιμάζει τον ελεύθερο άνθρωπο και πολίτη», όπως ισχυριζόταν η συγγραφέας, «ή ένα κοπάδι άβουλων σκλάβων».

Αυτή η διχαστική συμπεριφορά, που διατρέχει σχεδόν όλη την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, έφθασε να εξευτελίσει - παράλληλα με τη Χρυσή Αυγή - ακόμα και τις εορταστικές εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου και να απειλεί «'Η αυτοί ή εμείς». Ο διχασμός αιματοκύλισε πολλές φορές την Ελλάδα με αποκορύφωμα τον εμφύλιο, που ξεκίνησε επί Κατοχής και κυριάρχησε από την πρώτη ημέρα της απελευθέρωσης της Ελλάδας το 1944 έως το 1949, οπότε συνετρίβη ο (ψευδο)Δημοκρατικός Στρατός. Σύμφωνα με μία μόλις εκδοθείσα μελέτη του καθηγητή Νίκου Χριστοδουλάκη, ο εμφύλιος 1946-49 είχε ως συνέπεια να στερηθεί η Ελλάδα 200 περίπου δισ. ευρώ (σε σημερινές τιμές), δηλαδή ένα ολόκληρο ετήσιο ακαθάριστο εθνικό προϊόν, όταν σήμερα έπειτα από έξι χρόνια της χειρότερης ύφεσης σε καιρό ειρήνης η Ελλάδα είχε σωρευτική απώλεια μόνο το 25% του ΑΕΠ. Και όπως σχολιάζει το «Βήμα» (27/10) «ο ελληνικός εμφύλιος θα έπρεπε να εξετασθεί ως μια συνολική αποτυχία της ελληνικής κοινωνίας να συνεννοηθεί».

«Δυστυχώς είναι η μοίρα της Ελλάδας να τσακωνόμαστε μεταξύ μας» αποφάνθηκε πρόσφατα ο Κώστας Σημίτης. Ακριβέστερα, είναι οι πολιτικοί μας που καλλιεργούν ασταμάτητα τη διχόνοια και μας βάζουν να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ίσως και διότι οσάκις επεδίωξαν τη διέξοδο της συνεννόησης τσακίστηκαν στο τείχος των κόκκινων γραμμών, που αντί γενικού οφέλους, ζητούν αίμα. Ηδη διαφαίνεται νέα περίοδος αιμοδιψούς αναμέτρησης.

Του ΜΕΓΑΛΟΥ Γ. Μαρίνου από το Βήμα ( 03/11/2013)