Το τόξο και το βέλος...

Τι είναι, λοιπόν, το συνταγματικό τόξο; 

Είναι μια σύμβαση πολιτικών δυνάμεων να υπερασπίζονται το Σύνταγμα και να εγγυώνται την ομαλή λειτουργία του και την εμπέδωση του κράτους δικαίου. Είναι ένας πολυμερής δημοκρατικός συμβιβασμός. Στη σύμβαση αυτή όλοι παραχωρούν προς όλους το δικαίωμα και τη δυνατότητα της ισότιμης συνύπαρξης, τους όρους και τα όρια της αμφισβήτησης του ενός προς τον άλλο και της προς αλλήλους αντίθεσης.
Το συνταγματικό τόξο είναι η εγγύηση του κοινού τόπου δημοκρατικής και ισότιμης συνύπαρξης όλων των πολιτών με τη διασφάλιση των ανθρώπινων, δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων τους, η ενεργός υποστήριξη της διάκρισης των εξουσιών, η αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος από το κράτος και την εργοδοσία, και η θεσμική αναγνώριση του ρόλου της κοινωνίας των πολιτών.
Περαιτέρω το Συνταγματικό τόξο αποτελεί μια πολιτική συμμαχία δυνάμεων που αντιτίθενται στον ναζισμό, στον φασισμό, στον ρατσισμό, στον πολιτικό θρησκευτικό φονταμενταλισμό κάθε έμπνευσης, αλλά και σε όσους απειλούν το πολίτευμα χρησιμοποιώντας ή απειλώντας να χρησιμοποιήσουν βία ή εμφύλιο πόλεμο. «Πολιτική συμμαχία»; Δηλαδή όλοι ίσια κι όμοια; Ναι, εάν αντιμετωπίζουμε πόλεμο, πραξικόπημα ή βίαιη απόπειρα ανατροπής. Στις μη έκτακτες συνθήκες το τόξο είναι το θεσμικό πλαίσιο εγγύησης και της πλέον αδυσώπητης πολιτικής διαμάχης. Και γι’ αυτό ακόμη και η απόπειρα να τεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός τόξου, είναι απλώς ανήκουστη.


Σε όλο το μήκος του συνταγματικού τόξου και στην κοινωνική ενδοχώρα, η οποία περικλείεται στο εσωτερικό του, κάθε πολιτική δύναμη ιδρύει και επιδιώκει να μεγεθύνει τον δικό της ομόκεντρο κύκλο. Ένας πρώτος μικρότερος κύκλος οι κομματικές και οι συγγενείς δυνάμεις, ένας δεύτερος οι εκλογικοί σύμμαχοι και ένας τρίτος οι στρατηγικοί εταίροι για τη διακυβέρνηση. Δεν είναι το τόξο μια κενού περιεχομένου έννοια, ένας πολιτικός σολοικισμός. Είναι μια δυναμική διάρθρωση του πολιτικού συστήματος που πάλλεται από αντιθέσεις και δονείται από κοινωνικές εντάσεις. Αυτό το τόξο αντιμετωπίζει, εδώ και καιρό, μια ζωτική απειλή. Το βέλος του ναζισμού απειλεί κατάστηθα τη δημοκρατία.

Ανάμεσα στη βλακώδη αποσιώπηση και στην υπερβολική ρητορική για τη Χρυσή Αυγή, χάθηκε η ουσία του προβλήματος. Οι νεοναζί του Μιχαλολιάκου δεν είναι τα σταγονίδια της ΕΠΕΝ, της Εθνικής Παράταξης και του Πέτρου Γαρουφαλιά, δεν είναι μόνο οι νοσταλγοί της χούντας και τα εγγόνια των ταγματασφαλιτών, δεν είναι μόνο η παραδοσιακή Ακροδεξιά στην Ελλάδα. Είναι όλα αυτά μαζί, αλλά, κυρίως, είναι ναζί. Βασίζουν την ιδεολογία, την πολιτική και τη δράση τους από κεφαλής έως ονύχων στην καθαρότητα της φυλής, στη γνησιότητα του αίματος και στον πόλεμο εναντίον όλων όσοι απειλούν την καθαρότητα και τον θρίαμβο της καθαρής φυλής. Από εδώ τα πογκρόμ στους μετανάστες, από ‘δώ οι δολοφονικές επιθέσεις σε ανυπότακτους, από 'δώ η στρατιωτικού τύπου οργάνωση. Η αντίθεση στο Μνημόνιο πηγάζει από την πεποίθηση ότι οι Εβραίοι ως παγκόσμιο ιστορικό μίασμα των καθαρών φυλών ποδηγετούν την ελληνική φυλή μέσω των τραπεζών και του IMF. Ειναι αντικομουνιστές, αντισοσιαλιστές, γιατί οι κομμουνιστές και οι Αριστεροί απειλούν την καθαρότητα λόγω... διεθνισμού. Είναι αντιευρωπαίοι γιατί η Ευρώπη μολύνει με τον Διαφωτισμό. Είναι αντιφιλελεύθεροι γιατί η ανοιχτή κοινωνία δεν τους χωράει. Είναι αντικαπιταλιστές γιατί ο καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση απειλούν τον περιούσιο λαό του καθ’ ημάς φύρερ. Γι’ αυτούς τους λόγους οι Νεοναζί δεν είναι εύκολος αντίπαλος ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά. Κάθε αμάρτημα δημοκρατικής ιστορικής πολιτικής δύναμης έχει γίνει στη δικη τους κολυμπήθρα αρετή και αγωγός πρόσβασης σε ψηφοφόρους. Και γι’ αυτό το συνταγματικό τόξο είναι απαραίτητο. Κάθε πολιτική δύναμη προσχωρώντας στο τόξο διατηρεί την οντότητα και τη διαφορετική της ταυτότητα, αλλά αναμετράται αυτοκριτικά με τα δικά της ιστορικά και πρόσφατα αμαρτήματα. Ο τυφλός αντικαπιταλισμός, ο μισαλλόδοξος εθνικισμός, το φλερτ με την ένοπλη εξέγερση, το πριόνισμα των κοινοβουλευτικών θεσμών, η φετιχοποίηση της βίας, η πίστη στις δικτατορίες του προλεταριάτου, ο αντισημιτισμός, το λοξοκοίταγμα στον φονταμενταλισμό του σταυρού, αρκεί να φέρνει σταυρούς στα ψηφαλάκια, οι όρκοι στο ελληνικό DNA, είναι οι διαφορετικές προκλήσεις αυτοβελτίωσης, τις οποίες θα αντιμετωπίσει κάθε πολιτική δύναμη μέρος του συνταγματικού τόξου. Προέχει, όμως, η απόκρουση του βέλους.

Του Κώστα Σπυρόπουλου από το Protagon.gr