Για να προλάβουμε τα χειρότερα...

Οπως κάθε καλοκαίρι, κάνω τις διακοπές μου, αλλά η στήλη δεν αντέχει να αποκοπεί, έστω προσωρινά, από το αναγνωστικό της κοινό. Αντίθετα, θεώρησα ως ευκαιρία να φιλοξενήσω σε αυτήν κυρίως απόψεις αναγνωστών μου που μου απεστάλησαν κατά καιρούς και έκρινα ως δικαίως διεκδικούσες τη δημοσιότητα. Ξεκινώ με τον αρχιτέκτονα κ. Κ. Μπερτζουάνη:

«Σε τούτες τις σημερινές και χαλεπές μέρες για τον τόπο μας, αλλά και γενικότερα για την ευρωπαϊκή οικογένεια, η πένα σας "ζωγραφίζει" μια όαση στην απεραντοσύνη της πνευματικής και αναπτυξιακής ερήμου. Ολα αυτά που επισημαίνετε στα άρθρα σας, αλλά και με την εμπειρία που σας διακρίνει από τις "θέσεις" που είχατε την τύχη να βρίσκεστε, μου δημιουργούν την εντύπωση ότι παρόμοιες αναφορές πρέπει να διατηρούνται και να ακούγονται στους δύσκολους καιρούς μας. Ολα έχουν μετεξελιχθεί και οι νέοι εφήμεροι κύκλοι, οι κύκλοι της αποκοτιάς, του νεοπλουτισμού και του βολέματος, δημιουργούν μιαν άλλη Ελλάδα. Δεν είναι η Ελλάδα της συνέχειας και της προκοπής, όπως εσείς οι παλαιότεροι μας μάθατε στη χρυσή εποχή της δεκαετίας του '60. Και δείτε πού φθάσαμε...



Οι τηλεοπτικοί σταθμοί, ευτυχώς όχι όλοι, "παραβγαίνουν" στην παραπληροφόρηση, προσπαθώντας να φοβίσουν, να σπεκουλάρουν και να δημιουργήσουν ένα επικίνδυνο κλίμα για την κοινωνία μας. Αλλά και στον δημόσιο μηχανισμό, μέσα από τις πρακτικές των στελεχών του, εμφανίζεται μια αδιαφορία, για οποιοδήποτε θέμα για το οποίο απευθύνεται ο πολίτης. Φυσικά, αυτό δεν ισχύει για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Υπάρχουν σοβαρά δημόσια στελέχη-επιστήμονες, που προσπαθούν να συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις στη "λειτουργία του κράτους". Για ποιες επενδυτικές πρωτοβουλίες, για ποιους αναπτυξιακούς σχεδιασμούς ομιλούν όλοι αυτοί που κυβερνούν ή ακόμα ποιο είναι το όραμα αυτών που αντιπολιτεύονται τα πάντα;

Πολλοί ξεσηκώθηκαν με το περίφημο μνημόνιο. Πράγματι είναι πολύ σκληρό και πολλά πράγματα προκαλούν μια άνιση μεταχείριση στους πολίτες. Δυστυχώς, δεν θέλησαν πολλοί από εμάς να "ανοίξουν" ή να διαβάσουν τις επόμενες σελίδες του. Σε αυτές θα δούμε μια διαφορετική, δύσκολη και σκληρή διαδικασία, που απαιτεί όμως όλοι να "σηκώσουμε τα μανίκια". Οι θυσίες της σημερινής εποχής μας θα πρέπει να πιάσουν τόπο, γιατί αλλιώς οι επόμενοι από εμάς θα θεωρήσουν τη συγκεκριμένη περίοδο ως ένα από τα καταστροφικότερα κοινωνικά και οικονομικά λάθη της ελληνικής ιστορίας μας. Οι αυριανοί πολίτες, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, θα θεωρήσουν ότι για να αντιμετωπιστεί η κρίση "ξεπουληθήκαμε" ρίχνοντας στη φτώχεια και την απόγνωση το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας, χωρίς αποτέλεσμα. Εγώ θα συνεχίσω να πιστεύω ότι δεν χάθηκαν όλα... Αν δούμε τις περασμένες διαδρομές μας και το τι είχε συμβεί στον τόπο μας, μπορούμε να προλάβουμε τα χειρότερα, εφόσον βέβαια θελήσουμε να βρούμε μια κοινή πορεία.

Είμαι συντονιστής του ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΕΣ, που σε συνεργασία με άλλους μελετητές, πανεπιστημιακά ιδρύματα, εμπειρογνώμονες και συμβούλους διερευνούμε και προσεγγίζουμε τις εν δυνάμει αναπτυξιακές και επενδυτικές ευκαιρίες, σε θέματα τουριστικής διάστασης και άλλους αναδυόμενους τομείς, παραγωγής προστιθέμενης αξίας και κοινωνικής διάχυσης. Η προσπάθεια του ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΕΣ εστιάζεται τους τελευταίους μήνες στην αποκαταστατική αξιοποίηση των ανενεργών λατομείων και των περιβαλλοντικών αποτυπωμάτων που χάσκουν σε όλη την επικράτεια.
Είναι μια μεγάλη ιστορία. Και παρ' όλο που υπάρχει και ενδιαφερόμενος όμιλος επενδυτών, η δημόσια διοίκηση "χαμένη" στην τυπολατρία και στην έλλειψη φαντασίας συνεχίζει να αντιμετωπίζει παρόμοια θέματα με εξαιρετική εσωστρέφεια. Εμείς πιστεύουμε ότι ένα μέρος του τεράστιου υφιστάμενου αναξιοποίητου αποθέματος (χερσαίο - υδάτινο) θα μπορούσε να αποτελέσει την πλατφόρμα επενδυτικών πρωτοβουλιών, ώστε να δημιουργηθούν οικονομικές επενδυτικές νησίδες. Το θεσμικό και κανονιστικό πλαίσιο, παρ' όλη την πολυνομία, είναι πλούσιο σε ιδέες και σίγουρα, αν διερευνηθεί, θα μπορούσαμε να μετεξελίξουμε πολλά πράγματα».
Του ΜΕΓΑΛΟΥ Γ. Μαρίνου από το Βήμα ( 18/08/2013)