Πριν από 150 χρόνια, αν έλεγε κάποιος δημοσίως ότι οι γυναίκες έπρεπε να είχαν δικαίωμα ψήφου, θα γελούσαν μαζί του. Η γενικότερη αντίληψη ήταν ότι οι γυναίκες δεν είχαν αρκετό μυαλό για να μπορούν να αποφασίσουν για πολιτικά θέματα και θα έπρεπε να είναι εκτός πολιτικής.
Στην αρχαιότητα, ο θεσμός της δουλείας ήταν κάτι το φυσιολογικό και δεδομένο. Όταν έχανες στο πόλεμο γινόσουν δούλος. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 2000 χρόνια για να πάψει να υπάρχει δουλεία στον δυτικό κόσμο.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι οι αντιλήψεις της κοινωνίας αλλάζουν στη διάρκεια του χρόνου και κάτι που σήμερα εμείς θεωρούμε φυσιολογικό, αύριο μπορεί να μην είναι. Επίσης κάτι που εμείς σήμερα θεωρούμε φυσιολογικό (το δικαίωμα ψήφου των γυναικών), πριν από χρόνια δεν ήταν παρά μονάχα ένα αστείο.
Η ανάγκη για την νομιμοποίηση ομοφυλοφιλικών σχέσεων προέκυψε έπειτα από την αποδοχή της κοινωνίας να βλέπει ομοφυλοφιλικά ζευγάρια στον δρόμο χωρίς να προκαλούν “σοκ και δέος”. Όταν οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις έγιναν κάτι το φυσιολογικό, μόνο τότε η κοινωνία ήταν έτοιμη για την θεσμοθέτηση αυτής της κοινωνικής αλλαγής.
Ο νομοθέτης του 1850 δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα γινόταν στο μέλλον για να μπορεί να αλλάξει την νομοθεσία περί του δικαιώματος των γυναικών να ψηφίσουν, διότι δεν ήταν κάτι τέτοιο κοινωνικά αποδεκτό.
Με λίγα λόγια, δεν είναι η δουλειά του νομοθέτη να προβλέπει τι θα γίνει στο μέλλον και να νομοθετεί βάσει μιας τέτοιας πρόβλεψης, διότι δεν ξέρει τι κοινωνικοί κανόνες θα υπάρχουν στο μέλλον. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να νομοθετεί με βάση το παρόν. Το νομοθετικό έργο δηλαδή (εξ ορισμού) είναι backward looking.
Η αγορά πολύπλοκων χρηματιστηριακών παραγώγων ουσιαστικά λειτουργεί χωρίς θεσμοθετημένους κανόνες εδώ και 20 χρόνια. Ένας λόγος που ο νομοθέτης δεν μπορούσε να βάλει κανόνες σε αυτή την αγορά, είναι διότι δεν ήξερε πως θα διαμορφωθεί. Ακόμα και σήμερα κανείς δεν ξέρει πως θα διαμορφωθεί στο μέλλον. Και αν δεν είχαν γίνει μια σειρά από ατυχήματα, ενδεχομένως να μην χρειαζόταν καν νομοθετική παρέμβαση. Πολλές φορές δεν χρειάζεται καν η εμπλοκή του νομοθέτη.
Δεν γνωρίζει ο νομοθέτης προκαταβολικά αν κάποια πράξη του θα προκαλέσει κραχ στην αγορά ακινήτων (για τις ΗΠΑ μιλάω), ή αν στην προσπάθεια να βοηθήσει τους πολίτες που δεν πληρούν τα κριτήρια να αγοράσουν σπίτι, αναγκάσει τις τράπεζες να τους δανείσουν και τα πράγματα γίνουν χειρότερα.
Μόνο κατόπιν εορτής μπορεί να δει τι έχει γίνει και να νομοθετήσει ώστε να μην ξαναγίνει το ίδιο ατύχημα. Δεν μπορεί όμως να προβλέψει το ατύχημα. Και τούτο διότι όπως η κοινωνία, έτσι και η αγορά είναι πάντα πιο μπροστά από τον νομοθέτη σε αντίληψη. Ο νομοθέτης δηλαδή σχεδόν πάντα είναι “behind the curve”.
Στο μεταξύ όμως, η κοινωνία και η αγορά έχουν τους δικούς της φυσικούς κανόνες, βάσει των οποίων προσπαθούν να διορθώσουν τα όποια λάθη έχουν γίνει από τον νομοθέτη, μέχρι να διορθωθεί το λάθος, ή να θεσμοθετηθούν οι κανόνες που αποδείχτηκαν εκ της εμπειρίας και επί του πρακτέου, σωστοί.
Του Γιώργου Καισάριου από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι πάντα ευπρόσδεκτα αρκεί:
Να μην είναι προσβλητικά , υβριστικά , ειρωνικά , άσχετα με το θέμα , η σεξουαλικού περιεχομένου.
Παρά το ότι ακόμα και τα ανώνυμα σχόλια είναι επιτρεπτά (αρκεί να μην παραβαίνουν τους παραπάνω κανόνες) καλό θα ήταν να σχολιάζετε με κάποιο nic ώστε να υπάρχει πιο προσωπική συζήτηση.
Από την Πρώτη Σεπτεμβρίου Ενεργοποιήθηκε το Moderation στα σχόλια αφού ελάχιστοι φανατικοί , προσπαθούν να κατεβάσουν το επίπεδο του Blog στο ύψος τους...
Γράφοντας σχόλιο σημαίνει την κατανόηση και την αποδοχή εκ μέρους σας των όρων.