Αν πιστέψουμε αυτούς που το σχεδιάζουν δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα είναι πολύ καλύτερο...
Αν πιστέψουμε τους συνδικαλιστές των εκπαιδευτικών θα είναι καταστροφή...
Όμως επειδή οι συνδικαλιστές (όλων των κλάδων) σε κάθε επιχειρούμενη αλλαγή από την πολιτεία βλέπουν ζημιές και καταστροφές (θυμίζοντας το παραμύθι "λύκος στα πρόβατα"...) , δύσκολα μπορούν να πείσουν όποιον έχει ανοικτό μυαλό και έχει κάποια εμπειρία (από τα παιδιά του η κάποια συγγενικά πρόσωπα) από την "ποιότητα" του σημερινού συστήματος...
Η παιδεία στο λύκειο είναι επιεικώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ..
Μαθητής που δέν περνά τις μισές ώρες της ημέρας του σε ΦΡΟΝΤΗΣΤΗΡΙΑ , πολύ απλά ΔΕΝ μπαίνει σε ΑΕΙ της επιθυμίας του...
Φθάσαμε (στο κατώτατο σημείο της εκπαίδευσης) οι μαθητές Γ' Λυκείου να υπολογίζουν τις απουσίες τους έτσι ώστε το τελευταίο διάστημα της χρονιάς να μήν πηγαίνουν κάν σχολείο αλλά να πηγαίνουν στο φροντιστήριο !!!
Και ας μην σχολιάσουμε το ανέκδοτο "δωρεάν παιδεία"...
Όπου αν δεν ΕΞΑΘΛΙΩΘΕΙ μια οικογένεια για να μπορέσει να ΠΛΗΡΩΝΕΙ τα φροντιστήρια έχει ΤΥΨΕΙΣ ότι δεν έκανε το καλύτερο για το παιδί της...
Τσιρίζουν οι συνδικαλιστές...
Ας τσιρίζουν...
Το σημερινό σύστημα που τους βόλευε θα αλλάξει...
Αν θα είναι καλύτερο η χειρότερο το νέο σύστημα;;;
Ο χρόνος θα δείξει...
Υ.Γ: Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά υποψιάζομαι ότι θα ΑΝΘΙΣΟΥΝ περισσότερα φροντιστήρια με το νέο σύστημα...
Αγαπητέ Αντίλογε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εκπαιδευτικό σύστημα, και οι αλλαγές του, είναι μόνο μιά από τις πολλές παραμέτρους, που συνθέτουν το πρόβλημα "ΠΑΙΔΕΙΑ".
Τριάντα δύο χρόνια την εκπαίδευση, όλα σε λύκειο, είδα συστήματα και συστήματα.
Πάνω από δέκα αλλαγές έζησα και εφάρμωσα, όλες 'μεταρυθμίσεις', ονομάστηκαν και διαφημίστηκαν, αλλά απέτυχαν παταγωδώς κάνοντας την κατάσταση όλο και χειρότερη.
Θα ρωτήσεις! Τι φταίει λοιπόν;
Έχω επισημάνει στο διάστημα αυτό σχετικά γεγονότα, που με κάνουν απαισιόδοξο.
Άλλα μικρά και ασήμαντα, αλλά τόσο πολλά, άλλα σημαντικά και προφανή, αλλά που κανείς δεν τολμά να τα θίξει.
Μερικά σκόρπια, αν μου επιτρέπεις.
Νεαρός καθηγητής το 1981, μου ‘φόρτωσε’ ο σύλλογος τα «Βερυβάκια», έτσι έλεγαν τους μαθητές που είχαν ΑΠΟΤΥΧΕΙ στις εισαγωγικές του Γενικού και Τεχνικού λυκείου, που ο ‘αναμορφωτής’ Υπουργός Παιδείας Λευτέρης Βερυβάκης με απόφασή του, αρχές Δεκεμβρίου, τους επέτρεψε να φοιτήσουν στη Α’Λυκείου.
Επτά μαθητές ήταν στην πόλη μου. Δεν ήξεραν καλά-καλά ούτε πρόσθεση.
Στην πρώτη εβδομάδα έπαψαν να ντρέπονται για τις λιγοστές γνώσεις τους.
Στην δεύτερη εβδομάδα άρχισαν ρωτούν χωρίς δισταγμό και φόβο μήπως τους πάρουν στο ‘ψιλό’ κάτι έξυπνοι. Απόλυτη ομοιογένεια με μικρό αριμό μαθητών.
Αποτέλεσμα: Δύο ‘βερυβάκια’ αποφοίτησαν επιτυχώς από ΤΕΙ, και είναι τώρα καλοί τεχνίτες.
Έχετε τώρα ποτέ, σε κάποιο σύστημα, να μιλάνε για ‘ομοιογενή τμήματα’;
Όποιος τολμήσει και το αναφέρει, προκαλεί ‘δημοκρατικό ανοσιούργημα’, γιατί το ‘δημοκρατικό ιδεώδες’ είναι να βρίσκονται μαζί μαθητές διαφορετικών ταχυτήτων στην μάθηση, αλλά ο ένας να αποτελεί φρένο στον άλλο.
Είναι δημοκρατικό δικαίωμα η ελάχιστη προσπάθεια (μαθητών και εκπαιδευτικών), το χάιδεμα του μαθητή (ο γνωστός μαθητοπατερισμός) η απόλυτη ασυδοσία σε κάθε απαίτηση, όσο παράλογη και αν είναι (μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων).
Το φροντιστήριο θα δυναμωθεί λόγω ανταγωνισμού και βαθμοθηρίας, ακόμα περισσότερο. Το δημόσιο σχολείο θα υποβαθμισθεί ακόμα περισσότερο, αν και η ‘παλαιά φρουρά’ των εκπαιδευτικών της πρώτης μεταπολίτευσης, ευτυχώς, αποχωρεί.
Είμαι πάντως απαισιόδοξος. Εύχομαι όμως να διαψευσθώ!!
Κατά blogόσφαιρα Περσέας